عکس خوب گرفتن مهمه ولی عکس خوب دیدن از اون مهم‌تره.
دیدن عکس خوب چشم رو چهارچوب‌بندی می‌کنه، بد رو از بدتر متمایز می‌کنه، داستان تعریف می‌کنه و مجبورت می‌کنه هر داستانی رو باور نکنی.
دیدن، ساختن رو می‌سازه. دیدن عکس درست باعث می‌شه عکس درست‌تر رو تو بگیری، داستان ارزشمند بعدی رو تو تعریف کنی.
این‌مدت جای عکس گرفتن، عکس دیدم.
این‌بار عکس‌های دم دستی‌تر، عکس‌های تصادفی‌تر، ایرانی‌تر و جزئیاتی که جریان داشتن.
دیدن این‌که هر جریانی رو چند نفر تعریف می‌کنن، رنگ چقدر مهمه، نور کجا می‌تابه، سایه کجاست، تاریخ کدوم تعریف رو حذف می‌کنه، کدوم رنگ توی مسیر جا می‌مونه، انعکاس این ثبت تا کجا سایه می‌ندازه.
