EN SELENE{folde}

شب بخیر، ای شکوفه بهارنارنج...
امشب باد، عطر تاج تو را از باغ‌های بهشت دزدیده و در قصر تاریک شب پخش کرده است.
تو را می‌بینم که بر شاخه‌های بی‌قرار شب ایستاده‌ای و ماه، سکه‌های نقره‌اش را پای قامت تو می‌ریزد.
ای گل شاهانه بویایی‌ها!
وقتی لباس سفیدت را می‌گشایی گویی هزاران ستارهٔ کوچک در تاریکی شب شکفته‌اند و آن‌گاه که باد، دامنت را می‌جنباند جهان برای لحظه‌ای می‌ایستد تا طعم بهشت را بر زبان خویش بچشد.
شب بخیر، ای نوشداروی دل‌های بی‌قرار...
وقتی غروب، تاج خورشید را از سر برمی‌گیرد، تو تاج کوچک خود را بر جای آن می‌گذاری و تمام شب را با عطر سلطنتی‌ات در آغوش می‌گیری.
اما ای گل نازنین!
فردا وقتی خورشید بازمی‌گردد و تاج زرینش را بر فراز آسمان می‌نهد، مبادا غصه بخوری که نور او شکوه تو را می‌رباید
چون تو در سکوت خود رازی را می‌دانی که خورشید هرگز نخواهد فهمید:
"همه‌ی زیبایی من در گرو همین یک شب گذرا بود..."
شب بخیر، ای قصیده ناتمام بهار...
امشب خواب‌هایم را با عطر تو می‌آرایم تا صبح، که نسیم بامداد پیکر لرزان تو را می‌بوسد، من بدانم که بهشت تنها یک شب مهمان زمین بوده است...✨

شب بخیر، ای دستانی که گیسوانم را صاحب‌اند...
امشب هم باد از پنجره می‌آید، اما گرم‌تر از همیشه، چون یادآور نفس‌های توست وقتی انگشتان سلطنتی‌ات گره‌های خستگی را از گیسوانم باز می‌کنند...
هر بار که دست‌هایت در موهایم گم می‌شود، گویی تمام ستاره‌های آسمان به آرامی بر شانه‌هایم فرود می‌آیند.
تاج من؟
آن را کنار گذاشته‌ام...
چون تاج واقعی‌ام، همان گرمای نوازش توست که از فرق سر تا پای روحم جاری می‌شود.
شب بخیر، ای پادشاه لطافت...
وقتی موهایم را می‌بافی، گویی رودهای ابریشمی قلمرویت را در دستانم می‌گذاری، و من، ملکه‌ی این همه نرمش، تنها در برابر تاج‌گذاری عشق تو سر فرود می‌آورم.
امشب هم خواب‌هایم را با بوی چای نعناع نفس‌هایت و گرمای دستان تو می‌آرایم...
تا صبح، وقتی بیدار می‌شوم، اولین چیزی که ببینم تابش خورشید نباشد، بلکه سایه‌ی مهربان تو باشد که هنوز، بی‌اختیار، گره‌ای از موهایم را در دست گرفته‌ای.
شب بخیر، ای نوازشگر تاج بی‌وزن من...✨

"نگاه تاجدار ما به حمایت چنل‌های هم‌پیمان دوخته شده است...
اگر چنل شما از این قلمرو ادبی حمایت می‌کند، این پیام را همچون نشان اتحاد به سرزمین خود ببرید.

🔖 *مقصود: گردآوری سپاه حامیان، نه پاکسازی میدان نبرد.*

📜 فرمان: این طومار را در چنل‌های متحد فروارد نمایید تا نامشان در تالار افتخارات ثبت گردد.

*پیام رسمی: نیت پاکسازی نیست*

بورا ی نازنین!
این ۴۰۰ عضو، همون دکمه‌های مرواریدی‌ان که روی سینه‌ی آدم‌برفی چنلت چسبیدن...
تو طوری قد کشیدی که حتی بهار هم بهت غبطه میخوره!
این آدم برفی که ساختی، قراره
⛄ قلب‌ها رو آب کنه تا به دریای محبت تبدیل شه...
⛄ لبخند رو تو دست بگیره تا هر عضو، یه مشت برف شادی تو زمستون دلاشون داشته باشن!
⛄ و بورا... هنرمندی که با قلم جادوییش، همین آدم‌برفی ساده رو به شاهکار زمستونی تبدیل کرده!
۴۰۰ تایی مبارک، معجزه‌گر برفی!
تا فردا... قدت رو بالاتر بکش و آسمون عضوها رو با برف عشق پر کن!

اشتباه، تمام زندگی اون‌ها با اشتباه پرشده بود. حرف‌های اشتباه، احساسات اشتباه، عشق‌های اشتباه.
اشتباهاتی که برای تک تک اون‌ها تاوان سنگین و دردناکی به جا گذاشت، تاوانی از جنس انتقام، از جنس جدایی، از جنس غم.
شاید هیسونگ نباید اون شب، وقتی بعد از امتحان تخصص اعتراف جه‌یون رو می‌شنید، اون‌قدر فجیع قلب پسر کوچک‌تر رو می‌شکست. نباید اون کار رو می‌کرد تا دقیقا پنج سال بعد شاهد شکسته شدن و خرد شدن برادر کوچک‌ترش به دست‌های خودش و جه‌یون نباشه.

و تمام این ویرانی‌ها، بعد از همون شب بارونی که اشک‌های جه‌یون رو پاک می‌کرد، شروع شده بود.