خرمگس

Николаевский Ванёк

Труха⚡️Україна

Николаевский Ванёк

Лёха в Short’ах Long’ует

خرمگس

"من آن خرمگسی هستم که خدا وبال این دولتشهر کرده و تمام روز و همه جا شما را نیش زده و برمی انگیزانم"
«دفاعیات سقراط»
یادداشتهای فرهاد قنبری
برخی مطالب در اینستاگرام [به آدرس زیر] هم اشتراک گذاری می شود👇
https://www.instagram.com/farhad_ghanbariii

TGlist 评分

类型公开

验证

未验证

可信度

不可靠

位置Іран

语言其他

频道创建日期Лют 06, 2025

添加到 TGlist 的日期

Жовт 10, 2024

我是频道所有者

变更历史

Telegram频道 خرمگس 统计数据

订阅者

19 156

24 小时

80%一周

37-0.2%一个月

88-0.5%

引用指数

18

提及2频道上的转发0频道上的提及2

每帖平均覆盖率

3 706

12 小时2 702

19.4%24 小时3 706

42.1%48 小时3 265

23.4%

参与率 (ER)

5.5%

转发99评论0反应105

覆盖率参与率 (ERR)

19.35%

24 小时

5.74%一周

2.22%一个月

4.41%

每则广告帖子的平均覆盖率

3 706

1 小时37210.04%1 – 4 小时1 01627.42%4 - 24 小时2 46566.51%

将我们的机器人连接到频道以了解该频道的受众性别。

过去 24 小时内的帖子数

11

动态

"خرمگس" 群组最新帖子

所有帖子

转发自:

25.02.202519:45

فرهاد قنبری
دعوت به قناعت!

احتمالا همگی خاطره ستارخان که مادری به فرزندش می گوید: "خاک می خوریم، اما خاک نمی دهیم" را شنیده ایم. از زبان ستارخان نقل شده است که می گوید: "من هیچ وقت گریه نمی کنم چون اگر اشک می ریختم، آذربایجان شکست می خورد و اگر آذربایجان شکست بخورد، ایران زمین می خورد… اما در مشروطه دو بار اون هم تو یه روز اشک ریختم. حدود ۹ ماه بود که تحت فشار بودیم. بدون غذا. بدون لباس.. از قرارگاه اومدم بیرون.. چشمم به یک زن افتاد با یه بچه تو بغلش. دیدم که بچه از بغل مادرش اومد پایین و چهار دست و پا رفت به طرف بوته علف.. علف رو از ریشه درآورد و از شدت گرسنگی شروع کرد خاک ریشه ها رو خوردن.. با خودم گفتم الان مادر اون بچه به من فحش می ده و میگه لعنت به ستارخان که ما را به این روز انداخته… اما مادر کودک اومد طرفش و بچه اش رو بغل کرد و گفت: عیبی نداره فرزندم… خاک می خوریم اما خاک نمی دهیم… اونجا بود که اشکم دراومد"
یا همگی خاطراتی از ایثار و از خودگذشتگی و قناعت مردم در سالهای جنگ ایران و عراق را شنیده ایم. شنیده ایم که زنانی حلقه ازدواج خود را می فروختند تا به جبهه ها کمک کنند و یا شنیده ایم که کودکانی قلک های خود را می شکستند که به جبهه ها کمکی کرده باشند و احتمالا این خاطره شهید حسین خرازی را شنیده ایم که می گوید: "وﻗﺘﯽ تو جبهه ﻫﺪﺍﯾﺎﯼ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﺩﺭ ﻧﺎﯾﻠﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﺎﺯﮐﺮﺩﻡ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﯾﮏ ﻗﻮﻃﯽ ﺧﺎﻟﯿﻪ ﮐﻤﭙﻮﺗﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﺳﺖ، ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ:
ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﺳﻼﻡ، ﻣﻦ ﯾﮏ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺩﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻢ. ﺧﺎﻧﻢ ﻣﻌﻠﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻤﮏ ﺑﻪ ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﻖ ﻋﻠﯿﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻔﺮﯼ ﯾﮏ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ. ﺑﺎ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺍﺯ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺑﻘﺎﻟﯽ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﺑﺨﺮﻡ. ﻗﯿﻤﺖ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﻫﺎ ﺭﻭ ﭘﺮﺳﯿﺪﻡ، ﺍﻣﺎ ﻗﯿﻤﺖ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ، ﺣﺘﯽ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﮔﻼﺑﯽ ﮐﻪ ﻗﯿﻤﺘﺶ 25 ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺍﺭﺯﺍﻥ ﺗﺮ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﺨﺮﻡ. ﺁﺧﺮ ﭘﻮﻝ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺳﯿﺮﮐﺮﺩﻥ ﺷﮑﻢ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ. ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮐﻨﺎﺭﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻃﯽ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻤﭙﻮﺕ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺑﺎ ﺩﻗﺖ ﺍﻥ ﺭﺍ ﺷﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻤﯿﺰﺗﻤﯿﺰﺷﺪ. ﺣﺎﻻﯾﮏ ﺧﻮﺍﻫﺶ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﺭﺯﻣﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﻡ، ﻫﺮﻭﻗﺖ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻃﯽ ﺁﺏ ﺑﺨﻮﺭﯾﺪ ﺗﺎﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﺸﻮﻡ ﻭ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮑﯽ ﮐﻨﻢ.
ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺗﻮ ﺳﻨﮕﺮﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﺏ ﺗﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﻗﻮﻃﯽ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ، ﺁﺏ ﺧﻮﺭﺩﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮﺍﻫﺶ ﺭﯾﺨﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﺷﮏ ﺑﻮﺩ"

اما حالا چه شده است که دعوت به قناعت و صرفه جویی از سوی مسئولان و صدا و سیما این میزان عصبانیت را به همراه دارد؟ آیا مردم ایران نمک نشناس و مادی گرا و زیاده خواه شده اند؟ آیا مردم ایران دیگر همان مردم نیستند؟

حقیقت آن است که مردم ایران عوض نشده اند و این مسئولان و سیاستگذاران هستند که مسیر متفاوتی را رفته اند. مردم ایران سالهاست که دعوت به مقاومت می شوند اما در سوی دیگر هم مسئولانی را مشاهده می کنند که یک ذره شبیه شعارهایشان نیستند.

در سالهای اخیر به دلایل گوناگونی مانند تحریم و سوء مدیریت، ضربه سختی به اقتصاد کشور ما وارد کرده است، اما آیا فشار اقتصادی بر همه اقشار جامعه به یک میزان بوده است!؟

بی شک حداقل انتظاری که جامعه در این سالها داشت این بود که اگر فشاری هست برای همه یکسان باشد و اگر قرار به هزینه دادنی هست همه باید به یک میزان هزینه متحمل شوند نه اینکه عده ای با ایجاد شرایط خاص و استفاده از وضعیت بحرانی مجالی برای فربه تر شدن رانتخواران ایجاد نمایند.

امروز شرایطی به گونه ای است که اگر مردم اندک توان تحمل فشارها و تحریم های اقتصادی را دارند دیگر تحمل شنیدن چنین توصیه های اخلاقی را ندارند و با هر دعوت به قناعت و صرفه جویی و مدارا، واکنش شدیدی بروز می دهند. چرا که توصیه کننده را نه ستارخان و شهید حسین خرازی بلکه بالاشهرنشین فربه رانتخواری می بینند که فرزندنش در آن سوی دنیا مشغول تفریح بوده و خود اینجا مشغول ثروت اندوزی و سوء استفاده از موقعیت است.
@kharmagaas

25.02.202519:39

فرهاد قنبری
ریشه اصلی خشم

وضعیت امروز ایران و نحوه زندگی مسئولان و حاکمان و دعوت مردم به تحمل سختی و در مقابل سبک زندگی خود و اطرافیانشان این دیالوگ از «ویلیام شکسپیر» در نمایشنامه «هملت» را به خاطر می آورد. در این نمایشنامه، وقتي «لايرتيس» (برادر اوفيليا) خواهرش را از عشق هملت هشدار می دهد و به او توصیه می کند مبادا در اين رابطه طعمه كامجویی هملت شوی، اوفيليا در پاسخ می گويد:
«من اين اندرزهای نيكو را نگهبان قلب خود خواهم ساخت، ولی برادر عزيزم، شما خود از آن كشيشان ناپارسا نباشيد كه راه دشوار و پر خس و خار آسمان را به ما نشان می دهد اما خود بسان هرزه ای خودخواه و بی باك در جاده ی پرگل كامگاری گام بر می دارند و پروایی از مواعظ خود ندارند».

مردم ایران بارها نشان داده‌اند (آخرین بار جنگ ایران و عراق) که گرسنگی و فقر و فشار را تحمل می‌کنند، اما زیر بار سلطه ظالم و زورگو و متجاوز نمی‌روند. اما امروز وقتی واعظی که آنها را به خوردن یک وعده غذا و حذف برخی مواد غذایی دعوت می کند اما خود راننده شخصی دارد و یکبار هم برای خرید کالا راهی بازار نشده است را مشاهده می‌کنند، وقتی مسئولی که مردم را به پوشیدن لنگ و شلیته دعوت می کند، اما خود در بهترین نقطه شهر سکنا گزیده و فرزندانش تجار بین المللی هستند را می‌بیند، وقتی افرادی که هیچ اعتقادی به دین و اخلاقیات و شربعت ندارند اما در ظاهر به گونه ای جانماز آب می کشند که انگار ازقدیسین و حواریون هستند را مشاهده می‌کند، دیگر همه چیز برایش رنگ و بو و خاصیت خود را از دست داده و کینه و نفرت را جایگزین آن می‌کنند.
@kharmagaas

转发自:

25.02.202519:30

فرهاد قنبری
بار گران تحریم بر گُرده چه کسانی است؟

کوبای فیدل کاسترو از آن کشورهایی است که طعم تحریمهایی شبیه تحریمهای ایران از سوی آمریکا را چشیده و سالهای متمادی با این مسئله دست به گریبان بوده است.

فیدل کاسترو رهبر انقلابی کوبا پس از به دست گرفتن قدرت به زودی متوجه شد که دولت آمریکا، اجازه نخواهد داد که او به راحتی و با منطقی متفاوت از منطق تحمیل شده توسط آن ابرقدرت، کشور خود را اداره نماید. تحریم های تحمیلی آمریکا و در پی آن تمام کشورهای هم پیمانش، بر کشور کوچک کوبا به قدری زیاد بود که در طی چند دهه این کشور را به یکی از فقیرترین کشورهای آمریکای مرکزی تبدیل کرد و فشار زیادی را به شهروندان کوبایی وارد نمود.

اما نحوه برخورد کاسترو با این فشارها چجونه بود؟
در کوبای کاسترو، اگر فقری حاکم شد یک فقر عمومی بود و همه مردم از خود کاسترو گرفته تا وزیر و مدیر و عامه مردم به یک میزان طعم محرومیت را چشیدند. عکس ها و تصاویر به جا مانده از دهه هفتاد و هشتاد میلادی نشان می دهد که کاسترو و سایر اعضاء دولت به همراه کشاورزان و کارگران در کاشت و جمع آوری نیشکر شرکت می کردند و سر همان سفره ای می نشستند که مردم عادی از آن ارتزاق می کردند.
در کوبای فیدل کاسترو علارغم تمام کمبودها و نارسایی ها، مسکن، بهداشت و آموزش به صورت مساوی و رایگان میان همه تقسیم شده بود و همه مردم شرایط تقریبا برابری را تجربه می کردند.

هدف و قصدی برای دفاع از عملکرد کاسترو یا صحیح و غلط بودن سیاست‌های ایشان ندارم، اما مسئله حائز اهمیت این است که در کوبا همه مردم از شخص کاسترو تا یک روستایی دور افتاده به میزان ملموسی طعم گرسنگی و فشار تحریم را حس کردند. و اگر فشار تحریمی بود برای همه مردم این کشور اعم از حاکم و بازرگان و دلال و تاجر و کارمند و کارگر و...، به صورت یکسان بود.

در سالهای اخیر فشار تحریمهای دولت آمریکا ضربه سختی به اقتصاد کشور ما وارد کرده است. اما این در میان همه فشار اقتصادی بر روی بخشی از جامعه اعم از حقوق بگیران و بیکاران و قشر کم در آمد و فقیر جامعه بوده است. در این سالهای تحریم دولتمردان، مسئولان، مدیران و نمایندگان مجلس و اقشار مرفه با افزایش چندین برابری حقوق و درآمد خود و همچنین افزایش چند برابری قیمت بسیاری از کالاها (مانند طلا و خانه و ملک و..) نه تنها فشار خاصی را متحمل نشده بلکه در برخی موارد با سوء استفاده از طرح های عجیب و غریب و رانت زا (مانند ارائه ارز دولتی به برخی واردکنندگان خاص، دور زدن تحریمها، نواسانات دست کاری شده بورس، دوقیمتی بودن کالاهایی مانند خودرو و افزایش قیمت کالاهای سرمایه ای و...) به ثروت کلانی نیز دست یافته اند.

اخبار مربوط به اختلاس های میلیاردی و سواستفاده های برخی مسئولان و افراد پرنفوذ به قدری بوده است که جامعه را در بهت و خشم فراوانی فروبرده است.

بی شک مردم و افکار عمومی حداقل انتظاری که داشت این بود که اگر فشاری بود برای همه یکسان باشد و اگر قرار به هزینه دادنی بود همه باید همه به یک میزان هزینه متحمل می شدند نه اینکه با ایجاد شرایط خاص و سواستفاده از وضعیت بحرانی مجالی برای فربه تر شدن رانتخواران و برخی افراد ویژه ایجاد شود.

بار گران تحریم در این سالها بر دوش کسانی بوده است که درآمدشان سالیانه چند درصد بیشتر رشد نداشته اما تا چشم باز کرده اند اجاره مسکن و قیمت خودرو و ملک و زمین و مواد غذایی و...، را مشاهده کرده اند که به سرعت نجومی رشد یافته است.
بار گران تحریم بر دوش کارگری بوده است که اگر ده سال پیش سی درصد دستمزدش را به صاحبخانه پرداخت می کرد امروز باید هفتاد درصد درآمدش را برای اجازه بهای نصف خانه ده سال قبلش پرداخت نماید. بار گران تحریم بر گرده کارمند و معلمی است که باید فکر خرید خانه را از سر بیرون کند و دستمزد سالیانه اش قیمت یک متر مربع خانه در بسیارهای از نقاط پایتخت نمی شود.
@kharmagaas

转发自:

25.02.202519:27

وزیر پیشنهادی دولت رئیسی با هزار یا سه هزار میلیارد تومان سرمایه!

مسئله رای اعتماد یا عدم اعتماد این فرد نیست بلکه سوال اینجاست که:

۱- ایشان این میزان ثروت را از کجا آورده اند؟ اگر می فرمایند که از جوانی کار کرده و ثروت اندوخته اند، والله که ما هم از وقتی به خاطرمان می آید، والدینمان روزی بیش از دوازده ساعت جان کنده اند، اما چگونه است که همیشه در هزینه اولیه زندگیشان هم مشکل داشته و دارند اما شما هزاران میلیارد سرمایه انباشته دارید و فرزندانتان هم حاضر به زندگی در سرزمین تحت مدیریت شما نیستند؟
اگر می‌فرمایید که شما زرنگ و کاربلد بودید، باید به مردم توضیح بدهید که این زرنگی و کاربلدی را از چه طریقی و در کجا به دست آورده و چگونه به کار بسته اید!!

۲- مردم حق دارند بپرسند وقتی شما آنها را به مقاومت در برابر نظام سلطه و تحمل دشواری دعوت کرده و گرانی و تورم و فشار اقتصادی را هزینه غیرقابل اجتناب مقاومت می دانید، چرا اندکی شبیه مردم زندگی نمی کنید و چرا محل زندگی و خانه و درآمد و هیچ چیزتان شبیه مردم نیست؟
@kharmagaas

无法访问
媒体内容

25.02.202519:24

فرهاد قنبری

مدیر متعهد!

شاید با ذره‌بین در میان تمام وزیران فعلی و سابق و مدیران ارشد و میانی در تمام سطوح مدیریت دولتی و شبه دولتی و خصولتی کشور بگردیم یک نفر را هم پیدا نکنیم که خانه‌اش پایین‌تر از منطقه شش تهران باشد یا سفره و حساب و کتابش را از عامه مردم جدا نکرده باشد.

برای مثال متوسط حقوق وزیران، نمایندگان مجلس، معاونین وزیران و مدیران سازمانهای مختلف دولتی در ایران چندین برابر متوسط حقوق و درآمد سایر کارکنان دولت (مثلا معلمین یا کارگران) است. منطق بسیاری از آنها هم مقایسه حقوق و دستمزد خود با همتایان خود در سایر کشورهای جهان است و معتقدند که وزارت و نمایندگی و مدیریت در همه جای دنیا از مشاغل با حقوق و مزایای بالا به شمار می‌رود.

اما در اینجا یک چیز که توسط مسئول و مدیر و وزیر و نماینده مجلس ایران فراموش می‌شود تفاوت عملکرد و کارکرد او با همتایان بین المللی خویش است. در اغلب کشورهای جهان مدیران و مسئولان نه بر اساس نزدیکی و قوم و خویش بودن با سیاسیون و مقامات کشوری و لشکری بر اساس تجربه و تخصص انتخاب می شوند. در ایران اکثر مدیران و مسئولان به واسطه هزاران لابی و پارتی و آشنا و تعهد ظاهری به ایدئولوژی حاکم بر کشور به راس امور می رسند و اصولا در این زمینه تخصص جایگاه چندانی ندارد.

چنین مدیر و مسئولی یک تفاوت ماهوی با همتایان بین المللی خویش دارد. وزیر و معاون وزیر مثلا فلان کشور عربی یا اروپایی اگر به فرض دستمزد و حقوقی چند برابر یک کارگر کشورش دریافت می کند، داعیه مبارزه با جهان سلطه و امپریالیسم نداشته و شعار مقاومت و ساده‌زیستی نمی‌دهد. او آگاه است که با تلاش و زحمت یک تخصصی را به دست آورده است و حالا با استفاده از آن تخصص از درآمد و رفاهی بالاتر از متوسط جامعه برخوردار است.

اما مسئول ایرانی نه بر اساس تخصص بلکه بر اساس «باور یا تظاهر به باور به ایدئولوژی سیاسی و اعتقادی حاکم بر کشور» به این جایگاه رسیده است و چه بسا از لحاظ تخصص از بسیاری از پرسنل زیردست خود هم در درجه پایینتری باشد. (به نمایندگان مجلس یا وزیران فعلی و سابق بنگریم). مدیر و وزیر و و نماینده و مسئولی که بر اساس تعهد و باور ایدئولوژیک به چنین مقامی دست یافته است باید برای باورپذیری شعارهایش در میان حامیان و توده‌های مردم هم شده باید حقوق و دستمزدش پایینتر از تمام پرسنل تحت هدایت خویش باشد چرا که اوست که چنین مسیری را آگاهانه برگزیده و جامعه را در آن هدایت کرده است. مسئول ایرانی نمی تواند و نباید خود را با همتایان خود در سایر کشورها مقابسه کند چرا که اصلا از پایگاه و بنیان متفاوتی در مقایسه با مسئولان سایر کشورها به قدرت دست یافته است.

حداقل انتظار اخلاقی جامعه از مسئولانی که خود را نماینده دین و شریعت الهی می دانند و تحریم را نعمت دانسته و مردم را به تحمل فشار اقتصادی و مقاومت فرامی خوانند این است که سطح درآمد و زندگی خود را با ضعیف ترین اقشار جامعه هماهنگ سازند و حداقل در ظاهر هم شده به ایدئولوژی و نتیجه کردار و گفتار خویش باور داشته باشند.

حال آنچه در عمل مشاهده شده و به خشم و نفرت عمومی دامن می‌زند، تفاوت سطح زندگی وزیر و نماینده و مسئول و خطیبی و...، است که پشت تریبون مردم را به مقاومت و صرفه جویی و قناعت و تحمل سختی ها فرامی خوانند اما خود راننده شخصی دارند، دغدغه نان و مسکن و پوشاک و...، ندارند، در بهترین نقاط شهرها ساکنند، برای خرید و تفریح راهی کشورهای دیگر می شوند و فرزندان و خانواده هایشان را برای زندگی و تحصیل به سرزمین هایی می فرستند که داعیه مقابله با آنان را دارند.
جمهوری اسلامی اگر یک اپوزسیون واقعی و یک دشمن واقعی داشته باشد همین طیف رانت‌خوار و فاقد تخصص اما تعهدنماست که از اصلاح‌طلب تا اصولگرا و اعتدال گرا در آن مشترک هستند.
@kharmagaas

转发自:

25.02.202511:18

فرهاد قنبری
در اسارت سریال و اینستاگرام

بدبختی انسان امروز این است که به جای اینکه کتاب بخواند، به جای اینکه داستان و شعر و حکایت بخواند، به جای اینکه اوقات خود را با خانواده و چیزهای ارزشمند سپری کند، صبح تا شب مشغول تماشای «سریال» و «بلاگرهای اینستاگرام» است.

تا دو دهه پیش تلویزیون در دو سه شبکه خلاصه می شد و ماهواره و اینترنتی هم برای دسترسی فله ای به «سریال» وجود نداشت. در آن سالها نهایت دسترسی مخاطب به سریال همان چند سریالی بود که در روز مشخصی از هفته به نمایش گذاشته می شد.
امروزه اما شرایط فرق کرده است. حالا دیگر از صدها شبکه ماهواره ای و اینترنتی تا صداوسیما و بیلبوردهای شهر «سریال» است که بر سر مردم آوار می شود و مخاطب را به اسارت خود گرفته است.

تلویزیون و سریال در این دو دهه جای کتاب را کاملا تنگ کرده است. حالا به جای داستانهای شاهنامه و نظامی و حکایت های سعدی و رمانها و داستانهای کلاسیک، این سریالهای تلویزیونی و خانگی و ترکیه ای و کره ای [و در سطحی دیگر بلاگرها و استندآپها] هستند که اوقات مردم را به خود مشغول کرده اند. حالا مردم در شب نشینی ها و دورهمی ها به جای شنیدن داستانهای شاهنامه و افسانه ها و اساطیر و داستانهای تاریخی، مشغول تماشای سریالهای ترکی و سریالهای نمایش خانگی و دنبال کردن اخبار و حواشی سلبریتی ها و تماشای لایوهای استندآپ کمدین ها و اینفلوئنسرها و امثالهم هستند.

«صنعت سریال» در ایران مبتذلترین مدیوم نمایشی است‌. سریالهای خانگی با سلبریتیهای تاریخ مصرف گذشته و تقلید دست چندمی از سریالهای ترکیه ای و آمریکای لاتین در تلاش است تا به توده های تشنه عشق لاکچری و زندگی لاکچری آرزو و امید بفروشد. این صنعت بنجل که در مقام ناجی سلبریتی های بی هنر عمل می کند، از بیلبوردهای شهری تا شبکه های اجتماعی و مجازی را به اشغال خود درآورده و هر روز چتر خود را بازتر می کند. در این زباله های تولید شده به نام سریال نه فیلمنامه ای وجود دارد، نه کارگردانی صورت می گیرد و نه بازیگری و محتوا و داستان خاصی دنبال می شود. تمام قصه این سریالها مثلث و مربع عشقی و چند تیکه کول و حال به همزن به آقازاده ها و نمایش خودروها و خانه های لوکس و صورتهای دستکاری شده و لباس های مارک دار و.. است.
@kharmagaas

24.02.202520:57

فرهاد قنبری
تنهایی یا خلوت گزینی

"برو از گوشه‌نشینان خرابات بپرس
لذت خلوت و خاموشی و تنهایی را"

"مطالعه مرا در خلوت خود تسلی می‌بخشد، مرا از سنگینی بطالت اندوه‌بار آزاد می‌کند و در هر زمانی، می‌تواند مرا از مصاحبت‌های کسالت‌بار خلاص کند. هر زمان که درد خیلی کشنده و شدید نباشد، مطالعه چاقوی درد را کند می‌کند. برای منحرف کردن ذهنم از افکار مایوس کننده، صرفاً نیاز دارم به کتاب‌ها پناه ببرم."
(میشل دومونتنی)

تارکوفسکی کارگردان مشهور سینمای روسیه می گفت: "جوان‌ها باید یاد بگیرند که تنهایی را دوست بدارند، خلوت کردن با خودشان. مشکل جوانان این است که سر و صدا می‌کنند و دست به خشونت می‌زنند تا حس تنهایی نکنند و این اسفناک است. فرد باید یاد بگیرد با خودش همچون یک کودک رفتار کند. نه این‌که تنها باشد یا دچار ملال از خودش شود که نشانه‌ خطرناکی است. تقریبا یک مرض است"

تنهایی محصول دنیای مدرن است، انسان تنها ممکن است در میان میلیون ها انسان دیگر و در سر و صدای سرسام آور جمعیت در شهرهای شلوغ زندگی کند، شهرهایی که بیشتر از آنکه مفهوم جامعه را به ذهن متبادر کند، ازدحام بیشماری از افراد بیشمار را نشان می دهد. بیشماری از انسانهای تنهایی که هر کدام در پشت درهای بسته آپارتمان های کوچک و پشت فرمان ماشینش هایشان در تنهایی آزار دهنده به سوژه هایی خودبین و خود خواه و عصبی را تبدیل می شوند.

هایدگر متفکر بزرگ قرن بیستم که به زندگی روستایی و خلوت گزینی پناه برده بود در این باره می‌گوید:
«برای مردم شهر اغلب عجیب است که یک نفر، تک و تنها برای چنین مدت طولانی و ملال آوری میان کوه ها و بین روستایی ها به سر برد.اما اسم این تنهایی نیست؛ خلوت است. در کلان شهرها می شود از هر جای دیگری تنها بود اما هیچوقت نمی شود احساس خلوت کرد. قدرت عجیب و خصلت اصیل خلوت گزینی، در جداکردنمان از جمع نیست بلکه در فرافکندن کل وجودمان به گستره ی نزدیک حضور اشیاست.»

خلوت گزینی مورد نظر تارکوفسکی و هایدگر چیزی متفاوت از تنهایی است. خلوت گزینی در نگاه آنها عاملی تحمیلی از سوی محیط نیست بلکه انتخابی فردی و اگاهانه است که انسانها برای تامل و شناخت بهتری از خویشتن وجهانی که در آن زندگی می کنند، انتخاب کرده اند.
@kharmagaas

24.02.202520:47

سریال آبرومند!

چه کسی باور می‌کند مسعود فراستی که چپ و راست فرم فرم می‌کرد و از کیارستمی تا اصغر فرهادی را به نفهمیدن سینما و برداشتن لقمه‌های گنده‌تر از دهان متهم می‌کرد، کارش به جایی بکشد که بوقچی سریال‌های باسمه‌ای و به غایت سخیفی شود که نه فیلمنامه دارد و نه چیزی از تاریخ معاصر می‌فهمد و نه اصلا در چنین قواره‌هایی است.
فراستی چند سالی است که از منتقد سخت‌گیر سینما به بلاگر صفحات مبتذل اینستاگرامی تبدیل شده است و در هر برنامه زرد و بی‌خاصیتی حضور پیدا کرده و عموما هم دست انداخته می‌شود. فراستی به نظر در فشار فزاینده جَو زمانه و شبه‌روشنفکری حاکم بر عرصه سینما و هنر ایران شکست خورده و در حال تقلیل از جایگاه منتقد جدی سینما به بلاگری پر از ادا و اطوار است. (به شخصه هنوز امیدوارم تمجید از این فیلم و آبرومند خواندن آن به خاطر منفعت شخصی یا ادای دین در حق دوستی چیزی بوده باشد)

⏪ کسی که فقط یک کتاب نسبتا جدی در مورد فضای چریکی و انقلابی و جریان‌های سیاسی ایران دهه پنجاه خوانده باشد متوجه می‌شود که این سریال نان همان چیزی را می‌خورد که سازنده کلاه پهلوی در صداوسیما و مستندهای من‌و‌تو می‌خورد.
@kharmagaas

23.02.202520:27

⏪ در جهان عمیقأ تهی از معنا. در جهان تحت حکومت دلال‌ها و کاباره‌دارها، در جهان تحت سیطره همجنس‌بازها و رجاله‌ها، نصرالله پرچم آزادی‌خواهی و دفاع از مظلوم را در برابر خونخوارترین جانداران ساکن کره زمین برافراشته بود.

⏪ در قلمرو حاکمیت شیاطین او را تروریست می‌نامیدند و بردن نام و حمل تصویر او را جرم می‌شمردند اما او با مرگ قهرمانانه خود تلنگری به بشر دلمرده و خموده‌ قرن بیست و یکم وارد کرد.

⏪ نصرالله از آخرین رهبرانی بود که در جهان تهی از سلحشوری و آرمان و شجاعت، همچون قهرمانان اساطیری زیست و با مرگ هکتور وار خود جهان پر از نفرین و لعنت و نکبت خاندان آترئوس‌ها را رسوا ساخت.
@kharmagaas

转发自:

23.02.202515:39

"ما که برای جنگ با اشغالگران قیام کردیم و تعدادمان کم است..
متهم به جنون هستیم..
متهم هستیم که خود را در مهلکه انداختیم..
متهم به نفهمیدن معادلات هستیم..
متهم به حرکت با شور و جوانی..."

سیدحسن نصرالله
@kharmagaas

转发自:

23.02.202515:34

با شهادت سید حسن نصرالله ایران یکی از بزرگترین فرماندهان و سربازان خود در سی سال اخیر و شاید بزرگترین آنها پس از سردار سلیمانی را از دست داد.
سید حسن نصرالله مدافع مرزها و امنیت ایران در جغرافیایی حساس و در کنار گوش بزرگترین و خونخوارترین دشمن ایران بود.

سید حسن نصرالله پس از پایان جنگ ایران و عراق و در شرایطی که اسراییل و غرب دشمنی خود با ایران را به حد اعلی رسانده بود به رهبری حزب الله رسید و با ایمان و روحیه‌ای خستگی ناپذیر در مقابل دشمن ایستادگی کرد.

سید حسن نصرالله فراتر از جهان کوتاه قامتی بود که همه چیز را با متر و معیار کاسبکارانه می‌سنجد، سید حسن نصرالله از جنس انسانهایی بود که هرگز از مرگ نهراسید و به چیزی جز آرمان و هدف بلند خود نیاندیشید.

آنکه اندک شناختی از امثال سیدحسن نصرالله داشت می‌داند که او انسانی نبود که فرزندان دیگران را به میدان نبرد بفرستد و خود در شهر و کشور دیگری زندگی آسوده و مرفهی داشته باشد. سید حسن نصرالله علارغم همه تهدیدات سالها در جنوب لبنان و در کنار جوانان و فرماندهان لبنانی زیست و در آخر به طریقی که یاران شفیق‌اش رخت سفر برجسته بودند، دنیای فانی را وداع گفت..
@kharmagaas

已删除23.02.202518:34

23.02.202515:29

لبیک یا نصرالله

"اینجا دستی وجود دارد
که بر روزهایم چیره می‌شود
و حرف‌هایم را می‌دزدد.
ای درختِ غمگین! ای درختِ زرین
بالاتر برو! گلایه‌هایم را بشنو!
آتش بگیر
تا تو را درطلوعِ ِ خاکستر بنگرم!
هر بار که ستاره‌ای را گم کردم
راهِ ستارگان گم شد
و بعد خودم را گم کردم
ای درختِ پاییز منفجر شو
تا پنجره در پنجره گشوده شوم
آزادی، زبانِ من است:
سلام بر آنان که بیهوده دوست‌شان دارم
سلام بر آنان که با زخم‌های من روشن شده‌اند.
@kharmagaas
محمود درویش

22.02.202520:18

شفیعی کدکنی:
«بدبخت ملتی است که روزنامه نویسانش اینها باشند. جای دهخدا و بهار و کسروی و عباس اقبال آشتیانی و خانلری... یک پشت کنکوری بیکار بدبخت (شده‌اند روزنامه‌نگار)
حتما ما روزنگارهای شریف و وطن پرستی هم داریم که از میراث ملی ما با تمام وجودشان، با تمام هستی شان، با زندگی شان پاسداری می کنند. من آدم ناسپاسی نیستم. اما هر روزنامه که آدم باز می کند یک چرت و پرتی.. هیچکس هم نیست یکی از اینها را بیاورد تلویزیون تو چی میخای بگی؟ دو بار اینکار را بکنند طرف از خانه اش بیرون نمی آید. چون بقال سر کوچه به او می گوید اون اراجیف چی بود می‌فرمودی؟»

پ.ن: ایضا این سخنان دکتر کدکنی در مورد انبوهی از کنش‌گران و فعالان سیاسی پوزیسیون و اپوزسیون
@kharmagaas

22.02.202520:16

- طرف از آتش‌سوزی‌های جنگل‌های کالیفرنیا و سقوط برج‌های تجارت جهانی هم روایت فتح می‌سازد.

شاید بگویید چیز عجیبی نیست و از این مجانین در همه جوامع یافت می‌شود. اما مسئله این است که در هیچ جامعه نرمالی تریبون و رسانه را در اختیار آنها قرار نمی‌دهند و اصولا چنین خزعبلاتی جز برنامه‌های استندآپ‌کمدی مخاطب دیگری ندارد.

⏪ یک شب منزل دوستی مسابقات فوتبال لیگ قهرمانان اروپا را نگاه می کردیم. حین بازی دوربین چند باری که روی صورت بازیکنان مختلف رفت آنها اتفاقی شروع به فین دماغ و تف کردند.
در این حین ناخودآگاه گفتم: «اَه حالم بهم خورد، چقدر اینها کثیف‌اند»
همین مسئله باعث حمله شدید دوستم شد که هی فلانی «ما عقب ماندگان جهان سومی چه می فهمیم این چیزها را و اینها همه از رشد فکری و راحت بودن غربی هاست که هر جا بخواهند تف و فین می کنند و هیچگاه مانند ما خود را سانسور نمی کنند»

⏪ حقیقتا ما چگونه می توانیم در مقابل غرب از موجودیت خود سخن بگوییم، وقتی رسانه کاری می‌کند که حتی از هاخ و هوخ و تف کردنهای حال به همزن و آتش‌سوزی شهرهای آمریکا هم چنین روایت حماسی و تخیلی به خودمان بدهند.
@kharmagaas

22.02.202517:55

فرهاد قنبری
بحران اساسی

جمهوری اسلامی با گسترش فزاینده دانشگاه‌های تجاری (تصور نمی‌کنم در هیچ کشوری دانشگاه به اندازه دانشگاه رشد کرده باشد) و تبدیل دانش به بنگاه اقتصادی باعث رشد بسیار سریع‌ طبقه شبه‌مدرنی شد که با مطالعه ترجمه‌های ناقص و غلط از برخی متفکران غربی (که در خود غرب هم چندان جدی گرفته نمی‌شوند) صاحب توهم روشنفکری و فیلسوفی و هنرمندی و امثالهم شد و به کل به موجودی بیگانه از فرهنگ و سنت و جغرافیا و تاریخ و سرزمین خود بدل شد. موجودی که هرگونه کنشگری متعهدانه اجتماعی را در حد همدلی با نظام سیاسی مستقر تقلیل داد و در میان بخش‌هایی از جامعه از ریختن زباله در خیابان و جنگل تا حفر چاه غیر قانونی و عدم پرداخت مالیات و بدمستی و ولگردی و عدم پیگری هواشناسی و...، را به عنوان کنشی ضد حکومتی قلمداد کرد.

این وضعیت باعث رشد طبقه‌ای شد که هیچگونه تعهدی در قبال جامعه احساس نکرده و به ایران به چشم «خراب شده» و «مسافرخانه‌ای» می‌نگرد که تا آنجا که می‌توان باید در استفاده از منابع آن دریغ نکرد و در عین حال برای در رفتن از آن تلاش کرد. طبقه‌ای که نسبت به همه چیز این جامعه سِر شده است و جز لذایذ فردی ولو به قیمت مزاحمت و آزار و نابودی زندگی و حتی کشتن (کیف‌قاپ‌ها را بنگریم) دیگران به چیز دیگری نمی‌اندیشد و به تمامی دنبال ساختن نردبان از دیگران و منابع جامعه برای رسیدن به منافع شخصی است.

در شکل‌گیری این وضعیت از شبه‌روشنفکر-بلاگری که فقط به دنبال جذب مخاطب و مشتری بیشتری است و حاضر نیست کوچکترین انتقادی نسبت به رفتارهای نادرست نهادینه شده در اجتماع داشته باشد و هر کنش ولو خشن اجتماعی را به بهانه وجود تورم و فقر و نقد حکومت توجیه می‌کند (به سخنان و نوشته‌های این طیف بنگریم که چگونه با بازی با واژه فقر، قاتل و کیف‌قاپ را تبرئه می‌کنند) تا تراپیست نادانی که به دنبال جذب مشتری است و به مراجع خود چنان حس قربانی بودگی و برحق بودگی می‌فروشد که فرد مراجع پس از خروج از دفتر او احساس طلب‌کار بودن از زمین و زمان و جامعه دارشته و انجام هر کنش ضداجتماعی را حق طبیعی خود می‌داند.

به این واسطه جامعه امروز ایران در همه الگوهای زیستی خود تفاوت فاحشی با کشورهای همسایه (حتی با ترکیه که در مرز اروپاست و مواجه‌اش با غرب بسیار زودتر و متفاوت‌تر از ما بوده است) خود دارد و این مسئله از دین‌ستیزی پرخاشگرانه، نحوه پوشش و آرایش ظاهر، علاقه افراطی به حمایت از جانوران و نگه‌داری حیوان خانگی، فردگرایی افراطی و لذت‌جویانه، مادی‌گرایی کاملا محاسبه‌گرانه حتی در مواجهه با اعضای خانواده، عدم علاقه به فرزندآوری و امثالهم خود را نشان می‌دهد.
جامعه امروز ایران در قلب خاورمیانه با اقتصاد و سیاستی درگیر بحران، بدون خودآگاهی تاریخی، بدون اندک خودآگاهی جغرافیایی، بیگانه و دشمن با سنت و همچنین شناختی کاریکاتوری از جهان غرب و واقعیت‌های جهانی و با ده‌ها شکاف‌های اجتماعی و فرهنگی و مهم‌تر از همه با اندک تعهد اجتماعی خود را با آلمان و سوئیس و فرانسه مقایسه می‌کند و این اصلی‌ترین بحران پیش روی این جامعه است.
@kharmagaas

所有帖子

已广告0 秒

1

25.02.202519:45خرمگس

19.2K

已广告0 秒

1

25.02.202519:30خرمگس

19.2K

已广告0 秒

1

25.02.202519:27خرمگس

19.2K

已广告0 秒

2

25.02.202511:18خرمگس

19.2K

已广告1 秒

2

24.02.202521:19معرفی اساتید اخلاق و عرفان در قید حیات شیعه

6.7K

已广告0 秒

7

23.02.202515:39خرمگس

19.2K

已广告0 秒

7

23.02.202515:34خرمگس

19.2K

已广告0 秒

8

21.02.202516:05خرمگس

19.2K

已广告0 秒

9

21.02.202514:46خرمگس

19.2K

已广告0 秒

9

21.02.202514:41خرمگس

19.2K

已广告0 秒

9

21.02.202514:26خرمگس

19.2K

已广告8 个月

1

21.02.202511:32یک حرف از هزاران

3.1K

已广告0 秒

1

20.02.202512:38خرمگس

19.2K

已广告0 秒

1

20.02.202512:38خرمگس

19.2K

已广告0 秒

7

18.02.202519:55خرمگس

19.2K

记录

10.10.202423:59

19.3K

订阅者

31.01.202523:59

700

引用指数

10.02.202511:23

5K

每帖平均覆盖率

10.02.202511:23

5K

广告帖子的平均覆盖率

03.01.202523:59

93.94%

10.02.202511:23

26.04%

ERR

发展

订阅者

引用指数

每篇帖子的浏览量

每个广告帖子的浏览量

ERR

خرمگس 热门帖子

所有帖子

转发自:

23.02.202515:34

23.02.202520:27

11.02.202519:48

چندی پیش در سفری به مناطق جنگی برای اولین بار اروندرود را از نزدیک دیدم.
اروند رودی پر ابهت و ترسناک است، این رود به واسطه ظاهر آرام و درون خروشان به رود وحشی معروف است.
در بهمن ماه سال ۶۴ و در چنین شب‌های سردی عده‌ای از جوانان این سرزمین برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها که عبور از اروند را غیرممکن می‌دانست به آب زده و زمینه یکی از بزرگترین پیروزی‌های ایران (عملیات والفجر ۸) در جنگ با رژیم بعثی عراق را رقم زدند.
کنت تیمرمن در کتاب «سوداگری مرگ» می‌نویسد: «ایرانی‌ها با عبور شبانه از آب، نه فقط ارتش عراق را در فاو که بسیاری از تحلیل‌گران نظامی در سراسر جهان را غافل‌گیر کردند».
پیروزی ایران در آن عملیات بیش از همه مرهون از جان گذشتگی و ایثار صدها غواص خط شکنی بود که بسیاری از آنها شهید شدند و پیکرهای پاکشان برای همیشه با اروند درآمیخت. در آن شب سرد و تاریک برخی از این جوانان غیرتمند طعمه سرما و خروش اروند شدند، برخی در بستر رود با شلیک دشمن به شهادت رسیدند و برخی هم پس از عبور از رود در نبرد تن به تن در سنگرهای عراقی‌ها جان خود را فدای دفاع از میهن خود کردند.

* غواص خط شکن، شهید جلال توکلی، عملیات والفجر هشت
@kharmagaas

17.02.202520:05

میانمایگی وضعیت کاسبکارانه‌ای است که از هنر و کتاب و ادبیات تا سیاست و اجتماع و و زش و همه چیز را در خود بلعیده و شوآف و نمایش و نقش‌بازی کردن را جایگزین کنش شرافتمندانه و دغدغه‌مندانه کرده است.
در چنین وضعیتی است که سلبریتی ها و شومن‌ها بساط کاسبی خود را پهن می‌کنند و با چند جمله دردمندانه و انتقادی هم جایگاه قهرمان را اشغال می‌کنند، هم به خشم از کنترل خارج شده موجود در جامعه دامن می‌زنند، هم دزد و قاتل و جنایت‌کار را به بهانه وجود فقر سفیدشویی می‌کنند و هم بساط کاسبی و جذب مشتری خود را رونق می‌بخشند.

شما از این جماعت یک کلمه در نقد سیاست‌ تهاجمی و غیرانسانی اسرائیل و آمریکا علیه مردم ایران نمی‌شنوید، یک کلمه در نقد تحریم‌های وحشیانه و ظالمانه آمریکا و غرب علیه ایران نمی‌شنوید، یک کلمه در محکومیت مقامات غربی که هر روز در حال تهدید بمباران ایران هستند نمی شنوید، اما کافیست که جایی جرم و جنایتی رخ دهد تا پیدا شدن و با شوی مبتذل «انسان درمند و دلسوز» بساط خود را پهن کرده و از مخاطب خشمگینی که گوشش علاقه‌مند چنین روضه‌هایی است، جلب توجه بیشتر نماید.
@kharmagaas

14.02.202509:40

بخش بزرگی از مردم هندوستان و پاکستان و افغانستان و بسیاری از کشورهای آفریقایی دسترسی به آب آشامیدنی سالم و حمام و برق و توالت و بهداشت و سایر نیازهای ابتدایی را ندارند اما یک صدم این جو یاس‌آلود عمومی که در این جامعه صبح تا شب از رسانه و در و دیوار تبلیغ می‌شود، وجود ندارد.

غزه ۱۵ ماه زیر وحشیانه‌ترین بمباران تاریخ و نسل‌کشی قرار داشت، اما یک گزارش از یاس عمومی و خودکشی و فرار از وطن با چند متلک «این خراب شده» و فلان و فلان مشاهده نشد، اما شبه‌روشنفکر ابله ایرانی در همدستی با رسانه‌های فارسی‌زبان اسرائیلی و آمریکایی بلایی سر این جامعه آورده است که نوجوان و جوان و کارگر و دانشجو و زن و مرد و شهروند عادی ایرانی تصور می‌کند که موجودی مفلوک‌تر و بدبخت‌تر از او در جهان وجود ندارد.

- در شرایط فعلی که همسایه‌ها و قدرت‌های جهانی با همه ابزارهای خود کمر به نابودی ایران بسته‌اند، آنچه جامعه ایران بیشتر از آب و برق و گاز و نان به آن نیازمند است نه تزریق نفرت و ناامیدی بلکه تزریق روحیه و امید است.
@kharmagaas

转发自:

23.02.202515:39

转发自:

14.02.202509:42

بطحایی وزیر سابق آموزش و پرورش در بازدید از مدرسه‌ای در جنوب تهران،

وزیر: بچه‌ها میایید بازی کنیم؟
بچه‌ها: بله
وزیر: اگر ببازید چی؟
یکی از دانش آموزان: ما که همه چیو باختیم، اینم روش.

پ.ن: کودک ده، دوازده ساله چه شناختی از باخت دارد که تصور می‌کند همه چیز را باخته است؟ این آیا چیزی جز ترور روحی- روانی نسل جدید است که از والدین و تلویزیون‌ها تا معلمان در آن نقش دارند؟
نسل ما خودکار یا مدادش گم می‌شد عزا می‌گرفت، از گونی برنجی که مادرش برایش کیف مدرسه درست کرده بود استفاده می‌کرد، باید شب عیدی چیزی می‌شد تا یک دست لباس نو می‌دید، کلاس فوتبال و زبان نمی‌شناخت، موبایل و پلی‌استیشن و... نداشت و در حسرت داشتن یک آتاری و دوچرخه می‌سوخت اما نسل جدید فقط در کوله مدرسه‌اش به اندازه کل هزینه یک سال تحصیل نسل ما انواع مداد رنگی دارد اما در تروریسم همه‌جانبه رسانه‌ای چنان به او القاء بدبختی و فلاکت شده است که انسان انگشت به دهان می‌ماند!
@kharmagaas

09.02.202508:49

این قبری که (بر باد رفتن رویای مذاکره) دو روز است روزنامه‌نگاران و کنش‌گران سیاسی ایران بر سر آن مویه و زاری راه انداخته‌اند، اصلا مرده‌ای در خود ندارد.
طرف مقابل اصلا میلی به مذاکره نشان نداده و عملا در حال دست انداختن و توهین و تحقیر ایرانیان است.

آنچه که امروز و در این شرایط باید صدا و سخن آن از زبان سیاستمداران ایران شنیده شود، نه اصرار بر مذاکره بلکه آماده بودن برای پاسخ تجاوز نظامی چند ماه پیش اسرائیل به خاک کشورمان است.
@kharmagaas

20.02.202512:36

این خانم ساده دل روستایی یا آن مرد ساده دل آذربایجانی که می‌گفت «ما وابسته نیستیم» به غریزه متوجه شده و می‌دانند که دشمن کشورشان کیست اما آن استاد دانشگاه بی‌سوادی که ماهیانه ده‌ها میلیون تومان از پول همین مردم حقوق می‌گیرد، این را متوجه نشده و در دانشگاه‌ها و دانشکده ها و نشست‌های مختلف مشغول گمراه کردن جوانان مملکت بوده و حرف‌های خاله‌زنکی خود را (با واژه‌های قلمبه و نامفهوم) به خورد مخاطب نگون‌بخت خود می‌دهد.
@kharmagaas

无法访问
媒体内容

18.02.202511:26

هیچ چیز مانند ژست قهرمانانه این سلبریتی های مفت خور، آزاردهنده و حال به همزن نیست.
در سینما و موسیقی اثر سخیف و بی‌ارزش خود را به اسم اثر هنری به خورد جامعه می‌دهند و هنگام انتقاد با چهار متلک به مملکت و ملا و حکومت و دولت، ژست قهرمان و طلب‌کار می‌گیرند.
هنگام بستن قرارداد ورزشی مبلغی بیشتر از بازیکنان لیگ ترکیه و سوئد و دانمارک و هلند طلب می‌کنند اما هنگام بازی از یک پاسکاری ساده در حد لیگ بورکینافاسو هم عاجزند در مواجهه با انتقادات زمین و زمان را بهانه می‌کنند.

خب اصلا حرف شما درست و ما از جهان ورزش چندین دهه عقب هستیم پس چرا شمای بازیکن هنگام دریافت دستمزد (آن هم از جیب ملت) به مبلغی در همان سطح و اندازه و کیفیت بازی خود قائل نیستید؟ چرا به دستمزد که می‌رسد اندازه حقوق صدسال یک کارگر را در یک سال طلب می‌کنید و هنگام بازی کیفیتی در حد لیگ محلات اروپایی هم ارائه نمی‌دهید؟ چرا از انگلستان شش گل دریافت می‌کنید و برای همین هم رانت چند میلیاردی واردات خودرو دریافت می‌کنید؟

حالا همه اینها به کنار، شما که خود منتفع این وضعیت هستید چرا ژست منتقد رادیکال به خود می‌گیرد؟
@kharmagaas

20.02.202512:46

کلاه خود را قاضی کنیم.
واقعا کدام یک لیاقت تحقیر و تمسخر را دارد؟ این جماعت حمال پرچم اسرائیل که مثل جن‌زده‌ها بالا و پایین پریده و شعار می‌دهد «ما جمهوری نمیخام. ما شاهمونو میخایم» یا این مرد آذربایجانی که به زبان خود از سربازان و نظامیان کشور حمایت می‌کند؟
کلاه خود را قاضی کنیم و ببینیم کدامیک از اینها از منافع مملکت بیشتر خورده و برده و منتفع بوده است؟ آن رضا پهلوی که به گفته خود موقع فرار از کشور ۶۲ میلیون دلار از پول کشور را دزدیده و با خود بردند یا این خانم که «چشم ترامپ بترکه» می‌گوید.
@kharmagaas

转发自:

01.02.202515:38

فرهاد قنبری
"حرف مرد یکی نیست"

"گفتند فرق میان دل مومن و منافق چیست گفت: دل مومن در ساعتی هفتاد بار بگردد و دل منافق هفتاد سال بر یک حال بماند"
(ذکر جنید- تذکره‌الاولیا)

«ژرژ کلمانسو» سیاستمدار اوایل قرن بیستم فرانسه گفته است: «مرد جوانی که سوسیالیست نباشد قلب ندارد؛ پیرمردی که سوسیالیست است مغز ندارد.»
این جمله کلمانسو حقیقت دگرگونی دیدگاه انسان با گذر ایام و کسب تجربه را به خوبی عیان می‌سازد.
در واقع تأثیر گذر زمان و کسب تجربه‌های جدید و تغییر نگاه به زندگی است که باعث می‌شود مراحل تفکری بسیاری از فیلسوفان را به دو یا چند دوره تقسیم‌بندی نمایند، (هگل جوان و پیر، مارکس جوان و مارکس پیر و...).

بسیاری از ما در امور و مسائل مختلف به دیگران طعنه زده و ایراد می‌گیریم، که چرا نظرت در مورد فلان مسئله یا فلان فرد و فلان حزب و جناح و مسئول سیاسی و...، عوض شده‌ است. یا مگر تو نبودی که از فلان شاعر، منتقد و فیلم و کارگردان تعریف می‌کردی یا بد می‌گفتی، پس حالا چه شده است که سخنی برعکس یا مخالف آن می‌گویی یا بالعکس؟
پاسخ تمامی موارد یک جمله کوتاه است و اینکه "من انسانم و به ذات انسان بودن تغییر می‌کنم و قرار نیست همیشه در یک مکان ثابت ایستاده باشم".

تغییرات و دگرگونی‌های ذهنی و فکری در مورد مسائل مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، هنری نه تنها مذموم نیست، بلکه نشان از پویایی ذهن و تلاش برای آموختن و فراگرفتن و فرارفتن بیشتر است. انسان مرداب نیست که از اول تا آخر عمر یک سخن را بگوید. از یک ایدئولوژی و مرام سیاسی دفاع کند. یک صدا و یک رنگ را دوست داشته باشد. شیفتهٔ یک تلقی از جامعه و فرهنگ و هنر باشد و هر تغییر و گذری را نشان انفعال و ضعف تلقی نماید.

و اتفاقا فاجعه آنجاست که انسان‌ها دچار تحول نشوند و همیشه یک حرف و یک کنش و یک نگاه را با ضرب المثل‌هایی مانند: «حرف مرد یکی است» و خزعبلاتی از این قبیل توجیه نمایند. و سابقه نشان می‌دهد چنین افرادی نه به درد دوستی، نه به درد زندگی مشترک و نه به درد مدیریت و کشورداری و حکومت و کار هنری می‌خورند. (هنر یک سیاستمدار و منتقد و متفکر و هنرمند نه ایستادن در یک موضع بلکه داشتن انعطاف و توان کنار آمدن با تغییرات و دگرگونی‌های جامعه و سازش با اندیشه‌ها و مکتب‌های فکری و هنری متفاوت و مخالف است).

کافیست به اعضاء کنونی سازمان مجاهدین بنگریم تا خرفتی و بوی گند عدم پذیرش هرگونه تغییر و تحولی را احساس کنیم. بقایای اعضاء مجاهدین‌خلق را پیرمردها و پیرزن‌هایی تشکیل می‌دهند که گفتارها و رفتارهای‌شان هیچ شباهتی به انسان امروزی ندارد. آنها با چهره‌های تکیده و بی‌روحی که انگار در دههٔ پنجاه و شصت فریز شده است، عدم پویایی و عدم تغییر را نشان افتخار و قدرت و صلابت خویش تلقی می‌کنند. موجودات مفلوکی که هنوز در خانه‌های‌شان بر پاشنهٔ کج و بدقوارهٔ سابق می‌چرخد و هنوز در همان توهم و جهل دوران نوجوانی خویش دست‌وپا می‌زنند.

@kharmagaas

14.02.202517:41

قتل دانشجوی دانشگاه تهران توسط کیف‌قا‌پها

⏪ یک جَو بی معنی و بدی در جامعه راه افتاده است و بسیاری از فعالین شبکه های اجتماعی هر رذالتی را با این منطق که جامعه فقیر شده است، توجیه می کنند.

درست است که اوضاع اقتصادی مناسب نیست و جامعه فقیر شده است اما چاقوکشی و کیف قاپی و موبایل قاپی و دزدیدن اموال عمومی و دزدی آثار فرهنگی و.. ربط چندانی به فقر ندارد و عموم افرادی که به چنین کارهایی مبادرت می کنند نه فقیر و نه محتاج نان شب بلکه اراذل و اوباش هستند.
با این منطق که جامعه فقیر است هر رذالتی را توجیه نکنیم.

در تهران صدها هزار نفر از طریق پیک موتوری و اسنپ و مسافرکشی امرار معاش می‌کنند. طبیعتا آن فردی هم که توانایی تهیه و خرید موتور و خودرو برای دزدی و کیف‌قاپی را دارد با همان وسیله می‌تواند (به مانند میلیون‌ها شهروند دیگر) کسب درآمد قانونی داشته باشد.
@kharmagaas

转发自: