نوروز و سده باید که مندرس شود و کسی نام آن نَبَرَد.
( امام محمد غزالی، کیمیای سعادت، ج ۱، ص ۵۲۲)

رَبِّ فَلَا تَجْعَلْنِي فِي الْقَوْ الظَّالِمِينَ ‎﴿٩٤﴾‏

"فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ  بزرگ است خدای و برتر است آن خدای که پادشاه به‌حق است و سزاوار  است به پادشاهی از آنچه کرد او بازی باشد."

"این قسمت در تفاسیر ذیل بدین شرح ترجمه شده‌ است: در تفسیر سورآبادی: بزرگوار است آن خدایی که پادشاه به‌سزاست از آن‌که کاری کند ببازی..." ص۱۵؛ در کشف‌الاسرار میبدی: "فتعالی الله الملک الحق" من یخلق الخلق للعبث و الباطل." ج۶  /۴۷۳. 

متن چاپی:
و زن زانیه را بیش از مرد باید کرد.

وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ...و نیز گفته‌اند "رس" پارسی است. و آن برف‌هایی باشد در درها بسیار گرد آمده. چون آفتاب گردد، از جای خویش برود چون کوه‌ها و پشتها و باشد که دیهی را بیران کند.

فَقُلْ إِنِّي بَرِيءٌ مِّمَّا تَعْمَلُونَ ‎﴿الشّعرا:٢١٦﴾
پس، بگوی من بیزارم بدانچه شما می‌کنید.

و سخن اوست که گفت: «بعد از آن‌که مرد بسی ریاضت کشیده باشد و بسی ادبِ ظاهر به‌جای آورده و تهذیبِ اخلاق کرده، انوارِ عطاهای خدای تعالی در دلِ خود باز یابد و دلِ او بدان سبب وسعتی گیرد و سینۀ او منشرح شود و نَفسِ او به فضای توحید درآید و بدان شاد شود لاجرم اینجا ترکِ عُزلت گیرد و در سخن آید. و شرح دهد فتوحی که او را درین راه روی نموده است تا خلقی او را به سببِ سخن و به سببِ فتوحِ او از غیب، گرامی دارند و اعزاز کنند و بزرگ شمرند. تا نَفس اینجا فریفته گردد و همچون بسری از درونِ او بجهد و بر گردن او نشیند...»(ج۱ /۵۶۵)

«همچون بسری: نسخه بدل‌ها دیده شود. هیج حدسی که همراه با استدلال باشد در باب این کلمه ندارم و این که احتمالا تصحیف چه کلمه است.» (ج۲، تعلیقات،ص ۱۳۴۵)