نوشته بود؛ اکنون بنظر می‌رسد که صبور تر شده‌ام، اما چراغی در وجودم خاموش شده است که دوست داشتم تا ابد روشن بماند.

منم همینطور چارلز بوکوفسکی عزیز، منم به تنهایی معتاد بودم، اگر هر روز کمی با خودم خلوت نمیکردم مثل این بود که ضعیف تر میشدم. چیزی نبود که به آن افتخار کنم اما وابسته‌اش شده بودم، تاریکی داخل اتاق برایم مثل نور آفتاب بود.

حق با شماست نزار قربانی عزیز، اگر برای تو خیری داشت می‌ماند، اگر دوستدارت بود حرف می‌زد و اگر مشتاق دیدنت بود می‌آمد.