عقوبت و عذاب مجرمين
سنت خداوند در مورد عقوبه و مجازات این است که ممکن است همه را در بر بگیرد، هم کسی که باعث فساد شده و در آن شرکت کرده و هم دیگران را، به‌ویژه اگر کسی که در فساد شرکت نکرده، از مقابله با آن دست برداشته باشد و وظیفه امر به معروف و نهی از منکر را ترک کرده و به جمع تماشاگران پیوسته باشد. و این رفتار منفعلانه که یک واجب دینی را ضایع می‌کند، تقوا و سلامت نامیده شود! آن چنان‌که امروز در میان بسیاری از کسانی که به عنوان اهل علم شرعی و دعوت شناخته می‌شوند، می‌بینیم.
خداوند متعال می‌فرماید:
﴿وَاتَّقُوا فِتْنَةً لا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً﴾
«خویشتن را از بلا و مصیبتی به دور دارید که تنها دامنگیر کسانی نمی‌گردد که ستم می‌کنند (بلکه اگر جلو ستمکاران گرفته نشود، خشک و تر به گناه آنان می‌سوزد)». (انفال/ ۲۵)
• و پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وسلم می‌فرماید:
﴿إنَّ النَّاس إِذا رَأَوُا الظَّالِمَ فَلَم يَأْخُذُوا عَلَى يَدَيه أَوشَكَ أَنْ يَعُمَّهُمُ اللهُ بِعِقَابٍ مِنْهُ﴾
«مردم هرگاه ظلم را ببینند و دست ظالم را نگیرند (در مقابل ظلم ظالم نایستند)، نزدیک است که خداوند همه‌ی آنان را به عذابی از جانب خود گرفتار کند».
شیخ صادق غریاني
