بیایید برخی مفاهیم را با خودمان از رمضان برداریم و به دیگر ماه‌ها ببریم.
مثلا روی مفهوم «احتساب اجر» که در چند حدیث رمضانی شنیده‌ایم. احتساب اجر یعنی در نظر داشتن اجر چیزی و انجام آن برای خداوند. انجام دادن کاری به قصد اجر و با در نظر گرفتن آن.
برای تصور درست از این مفاهیم باید یک نظام کامل از سود و زیان را در نظر داشته باشیم. مثل چیزی که در دنیا داریم و وقتی می‌خواهیم کاری کنیم یا جنسی را بخریم یک چرخه از سود و زیان را در نظر می‌گیریم. به قیمت نگاه می‌کنیم اما فقط قیمت را نمی‌بینیم بلکه ارزش خرید را هم می‌بینیم. شاید جنسی به ظاهر گران باشد اما خریدش در بلند مدت به سود ما باشد. این تصور را باید برای اعمال آخرت هم داشت.
احتساب اجر به نیت وابسته است. یعنی کارهای فرد با در نظر داشتن اجر و سود اخروی انجام شود. احتساب اجر برای کارهای نیک را همه می‌دانیم اما نوعی احتساب هم هست که برای مصیبت‌ها انجام می‌شود. یعنی فرض کنیم که خاری به پای فرد برود. این درد در حالت عادی هم اجر دارد و پوچ نیست اما اگر نیت اضافه‌ای همراهش باشد اجر و بالا رفتن درجاتش هم بیشتر می‌شود.
مثلا خشنودی. خشنودی چیزی بیشتر از مصیبت و صبر بر آن است.
برای خیلی از چیزها می‌شود احتساب اجر داشت. مثلا بیماری، داشتن فرزند ناتوان یا پدر و مادر خیلی پیر که نیاز به مراقبت دارند. می‌شود وسط این بیماری یا رسیدن به یک ناتوان به اجر آن فکر کرد.
با این طرز فکر و تقویت آن بالاخره به جایی خواهی رسید که چیزی در این دنیا برایت غیر قابل تحمل نخواهد بود. دردها هم به نوعی اعمال ما هستند یعنی آنکه بالاخره ما واکنشی در برابر دردها خواهیم داشت و حداقل درباره دردها تصوری داریم. همان واکنش عمل من است. این را تصور کن که انسان با گمان نیک و تحمل نیک به درجات بالا می‌رسد.
