این فـصل نیـز تـمام شـده اسـت عـزیزڪم ، سـرمای این بـخش از زندگے نیـز از بـین رفـتـہ و جـایش را بـہ صـداےدلنِـشینِ پَـرنگان داده است .
اما هـنوز بعضی چیـز ها مـاندهاند ڪـہ سـرد هستـند ، یڪے از هـمان چـیز هـایـے ڪـہ سـرد مـانده است ، بـدن بـےـجـانت زیر خـاڪ اسـت .
آه ڪـہ عـزیزڪم ..چـہ ڪنم با غـمے ڪـہ ذره بـہ ذره وجودم را نـابود مےڪند ؟ چگـونـہ سـازگـار شـوم با سـرد شدن خـورشیـد آسمـانم ؟ چگـونـہ تسڪـین دهـم دردی را ڪـہ خـفـہام مےڪند ؟
دگر تـوان ایـن را ندارم ڪـہ از جـاری شـدن اشڪ هـایم جـلوگیری ڪنم ، با هر قطـره اشـڪ بند بـہ بند این وجـود درد مےآید !
روز هایـے ڪـہ سپری میشود بسیار بـےمعـنے هستـند .. حـال فـقط زنده هستـم تا روزی ایـن درد جـانم را بگـیرد .