⃘ৎThe damp smell of rain embraced
my being. From his embrace, I understood many things, he told me himself! He said in tender and sad words that it rains from the land of sorrow... He said that whenever you or I reach our saddest point, there in that land they hear our prayers and cries and cry for them; he said that this crying may take the lives of many clouds... Molecule by molecule, his body smelled of sadness, you could tell this from the sound of it falling! Once again, I inhaled the smell of sad rain into my lungs and shed my last tear for the death of the clouds and the rain of these small drops .༢

در جزیره‌ي سانتوریني، جایي که آسمان آبي و دریا زلال است، دختري زندگي مي‌کند. او هر روز صبح از پنجره‌ي کوچك اتاقش به منظره‌ي زیباي جزیره نگاه مي‌کند و یاد خاطراتي مي‌افتد که حالا فقط باقي‌مانده‌اي از گذشته‌اند.. دخترك، هر صبح با دلي غمگین به کارگاه کوچك خود مي‌رود. طراحي لباس و نقاشي، دو شغل مورد علاقه‌اش، تبدیل به روزمرگي شده‌اند. او فراموش کرده که روزي با عشق و امید به سراغ این هنرها رفته بود. طوفان‌هاي دروني‌اش اجازه نمي‌دهند که خلاقیتش آزاد شود. روزها، بر روي بوم‌ها و پارچه‌ها، داستان‌هاي ناگفته‌اي پنهان است. او به رنگ‌ها نگاه مي‌کند و نگران است که هیچ‌وقت نتواند احساساتش را به درستي بیان کند. جزیره‌ي زیبایش مي‌تابد، اما در دل او، سایه‌هایي از غم و ناتواني وجود دارد که نمي‌گذارد روشنایي را ببیند. اون دخترِ جوان، گاهي به حاشیه‌هاي جزیره مي‌رود و به صداي امواج گوش مي‌سپرد. او امیدوار است روزي دوباره توانایي ببخشد به طرح‌هایي که دارد؛ شاید آن روز، غم‌هایش راهي به سمت خلق زیبایي باز کند.