“1 soat = 7 yil: Haqiqatda ham shunaqami?”
Tasavvur qiling, siz boshqa sayyoraga borasiz. U yerda atigi 1 soat bo‘lasiz. Qaytib kelsangiz, Yerda 7 yil o‘tib ketgan bo‘ladi. Siz hech o‘zgarmagansiz, lekin siz bilgan odamlar qarib qolgan. Dunyo o‘zgargan.
Shunaqa narsa faqat kinolarda bo‘ladimi?
Yo‘q.
Bu — hayotning o‘zi. Har kuni biror joyda vaqt biz kutmagancha o‘tib ketadi. Biz band bo‘lganimizda, kimdir bizni kutadi. Biz telefon titkilab o‘tirganimizda, bolalar ulg‘ayadi. Biz karyeramizga sho‘ng‘iganimizda, ota-onamiz qarib qoladi.
“Vaqt” biz uchun o‘tmaydigandek tuyuladi.
Lekin boshqalar uchun – u to‘xtamaydi.
Interstellar filmidagi eng og‘ir sahna — Kooper qizi Murph’ni chaqaloq holida qoldirib, 1 soatdan keyin qaytib kelganda u 23 yoshga aylangani. Shu sahnada vaqtni ilm bilan emas, ko‘z yoshlari bilan his qilasiz.
O‘ylab ko‘ring: sizga eng yaqin odam sizni kutayotganini tasavvur qilsangiz, telefonni chetga qo‘yasizmi?
Vaqt o‘tadi.
Lekin biz tanlaymiz: uni his qilishnimi, yo‘qotishnimi