Vervolg...Paul overleefde de fabriek niet. Berlijn werd dikwijls aangevallen door Engelse en Amerikaanse bommenwerpers. Een van die bommen was een voltreffer op een schuilkelder. De andere ooms waren meermaals getuige van onherkenbaar verminkte vrienden.
De Russen vielen binnen en beide ooms, los van elkaar, wisten vanuit Berlijn te vluchten, letterlijk uit de hel. Ik probeer me voor te stellen hoe. Van straathoek naar straathoek. Van bosje naar bosje.
Beide ooms spraken nooit over het gebeurde. Zwegen tot aan hun dood.
Ze werden verliefd, trouwden, kregen kinderen en hun verleden bleef verleden.
Het enige wat mn oom er eens aan mijn vader over losliet, was de kracht van de Russen. De onvoorstelbare snelheid waarmee ze binnenrolden en
oprukten. Krachtig, gedegen en niet te stuiten, als een locomotief. Daar denk ik nu wel eens aan en ik hoop dat de aan grootheidswaanzin lei(j)ders van de EU wijs genoeg zijn te weten met wie ze momenteel aan het k#tten zijn.
Tenzij het hele manuscript allang is uitgedacht en klaar ligt natuurlijk. Iets van een vogel met wereldwijde vleugels. Dan ontkomen we er hoe dan ook niet aan en is het achteraf gewoon Europa's 'eigen schuld'. Hadden we, jij moeder van drie, vuilnisman, postbode, docenten en cassières in de supermarkt, maar niet moeten doorgaan.
Ach ja....dan heb je ook ergens al een vermoeden wie de grote redder zal zijn.
Een ding staat zeker vast. Wie er ook 'wint' oorlog kent alleen maar verliezers.