دشـت بــابــونــہ

دائمــا یڪ جملــہ وِࢪ‌‌د زبـانت بـود، جملـہ‌ای کـہ‌ نسبـت بــہ‌ آن تنفـر خاصـے داشتـم.
"تـو بـدون مـن هـم مـےتـوانـے بـــہ‌ زندگے ادامــہ‌ دهـے، پس چـࢪ‌‌ا دࢪ‌‌ ایـن حـد بـــہ‌ مـانـدن یـا نمـانـدنـم اهمیت مـےدهـے جـانـانـم!؟"
هـربـاࢪ‌‌ بعـد از ایـن جملــہ‌ت مُشتـے نثـاࢪ‌‌ بازویـت مـےڪردم امـا تـو پـس از آن ضربـہ‌‌ی نسبتـا مـحـڪـم بازهـم آن لبخنـد دلـࢪ‌‌بـایـت ࢪ‌‌ا مـیـہـمـان چـہـره‌ات مـےڪࢪ‌‌دے و قلـب عاشـقِ مـن ࢪ‌‌ا بیشتـࢪ‌‌ و بیشتـࢪ‌‌ متعلـق و وابستــہ بـــہ اجـزاے وجـودت مـےڪردے، تـو هیچـگـاه دلیـل آن مشت نسبتـا مـحـڪـم ࢪ‌‌ا نمـےپرسیدے پـس مـن هـم تصمیـم گرفتـم کـــہ جـوابـے برایـش پیـدا نڪنـم و ڪلمـات ࢪ‌‌ا بࢪ‌‌اے سـرِ هـم ڪردن جملـہ‌اے دࢪ‌‌ ڪنـاࢪ‌‌ هـم نَنِچینـم.
امـا عزیزڪم، اے ڪاش جملـہ‌اے مـےگفتـم.. اے کـاش جملـہ‌اے ࢪ‌‌ا دࢪ‌‌ میـان انبـوهـے از ڪلمـات تشکیـل مـےدادم و مـےگفتـم؛ شاید اگـࢪ‌‌ جملـہ‌اے از دهانـم خـاࢪ‌‌ج مـےشـد حـالـا اوضـاع بینمـان چنیـن نبـود، شاید اگـࢪ‌‌ لـب از لـب بـاز مـےڪࢪ‌‌دم و مـانعـت مـےشـدم چنیـن نمـےشدیـم، شاید اگـࢪ‌‌ هنگـام رفتنـت التمـاس بـࢪ‌‌اے مـانـدنـت مـےڪࢪ‌‌دم چنیـن نبودیـم!
شایـد اگـࢪ‌‌ مـےدانستـم کـہ‌ تمـام آن حـرف‌هـاے نـفـࢪ‌‌ت انگیـز هشـداࢪ‌‌هایـے از جانبـت اسـت عشـق بیشتـࢪ‌‌ے ࢪ‌‌ا نصیبـت مـےڪࢪ‌‌دم و مـےتوانستـم از ࢪ‌‌فتـن منصـࢪ‌‌فـت ڪنـم.
شایـد.. شایـد.. شایـد.
شایـدهایـے کـہ‌ بعـد از رفتنـت محڪم و محڪم‌تـر خـود ࢪ‌‌ا بــہ‌ دیـواره‌هـاے قلبـم مـےڪوبنـد و آن ࢪ‌‌ا بــہ‌ هـم مـےفشـاࢪ‌‌د و مسبـب چنـان دࢪ‌‌دِ وحشتنـاک و طـاقـت فـࢪ‌‌سـایـے اسـت کـہ‌ هـࢪ‌‌ ࢪ‌‌وز شـدت آن فزونـے مـےیـابـد و همیـن مـن ࢪ‌‌ا بــہ‌ سمـت نابـودے مـےڪشانـد.
مـےخواهـم بگـࢪ‌‌یـم امـا دلیـل سࢪ‌‌ازیـر نشـدن‌ ایـن اشک‌هـاے لـجـوج و یڪ دنـده چیست؟ چـࢪ‌‌ا نمـےتـوانـم خـود و قلبـم ࢪ‌‌ا بـا ڪمـے اشک ࢪ‌‌یختـن ࢪ‌‌احـت و آسـوده خـاطـر ڪنـم؟
دگـࢪ‌‌ قلبـم تڪـہ‌ و پـاࢪ‌‌ه شـده، از ایـن تـرس داࢪ‌‌م ڪـہ‌ تعفـن پـروانــہ‌هـاے مـرده دࢪ‌‌ قلـب و ذهنـم دگـࢪ‌‌ هـࢪ‌‌گـز اجـازه‌ے عاشـقـے ڪࢪ‌‌دن بـࢪ‌‌اے دیگـࢪ‌‌ے ࢪ‌‌ا بــہ‌ مـن نـدهـد، شایـد هـم ایـن مجـازات عاشقـے ڪࢪ‌‌دن بࢪ‌‌اے تـو بـوده اسـت.

جوین باشید.

اگر چنل ندارید توی آنون آیدی بدید.

جوین باشید.