Quddus...
u - kul ostida qolgan orzular, vayronalar ichida o'sgan yetimlikdir.
Quddus tongni quyosh bilan emas portlashlar bilan qarshilaydi bu yerda bombalar uyg'otadi odamlarni, qong'iroq emas qichqiriq eshitiladi. Quddusda bir vaqtlar otalar bolalarini yelkasiga mindirar edi...
bugun esa bolalar otalarining tobutini ko'tarmoqda.
Quddus - u yerda o'yinchoqlar chang bosgan lekin yerlar qon bosgan, o'yin maydonchalari bo'sh - chunki bolalar endi o'ynashni emas omon qolishni o'rganmoqda.
Quddus - bir oila nonushta qila olmay qolganida boshqa bir oila kechki ovqat o'rniga janoza o'tkazadi. bu shaharda hayot o'z izidan adashgan, bolalik esa qabriston yo'liga kirib ketgan.
Quddus - har ko'chada bir beva ayol, har uyda bir yetim bola. ular najot izlamaydi - ular faqat tirik qolishni so'raydi.
Quddusda bog'lar bor edi... ammo endi u bog'larda gullar emas qabr toshlari ochilmoqda.
Va sen ham, men ham jim...
Ammo quddus har kun qichqiryapti.. u yerda tirik qolish omad emas azob..
Ammo baribir.. Quddus tirik. yaralangan yuraklar bilan, ammo tik turibdi.
Chunki Quddus - faryod bo'lsada hali ham umid nomi, va bu umid har yetim bolaning ko'zida yonib turibdi..❤️🩹
