«باتوجه به اینکه نفتِ ایران، یک درامد بیست میلیارد دلاری در سال داشت و من حساب کردم، خود این درامد در عرض پنج سال، صد میلیارد دلار، یک برنامه‌ای بود که هندوستان با جمعیتی حدود بیست برابر جمعیت ایران، چنین برنامه‌ای را نداشت! در حالی که ایران با توجه به یک برنامه‌ی بسیار بزرگ سازمانِ برنامه، نزدیک به ورشکستگی قرار گرفته بود و تمام این شرکت‌های مختلف دولتی، که هفتاد هشتاد درصد منابعِ سازمانِ برنامه به این‌ها داده می‌شد، هیچ مسئولیتی نشان نمی‌دادند و هیچ حساب و کتابی نداشتند و همان موقع‌ها بود که بالاخره انقلاب شروع شد. بانک‌ها به طور غیرمعقولی وام می‌دادند به هر کسی که می‌خواستند. بخش‌های مختلف سازمانِ برنامه، مثلا شهرسازی، صحبت از میلیاردها دلار می‌شد، بدون اینکه بدانند برای چه می‌خواهند این منابع را خرج کنند»
«بهمن ابادیان، رئیس اداره‌ی بررسی‌های اقتصادیِ بانک مرکزی و معاونِ سازمان برنامه در دوره‌ی پهلویِ دوم»
@Iranian_Neocon
