حامانیوز
21.04.202517:31
09.04.202514:27
08.04.202507:47
19.03.202511:17
🔹و آگاهی، همین است که زمان را، فهم کنیم
«زهره رحیمی»
🔹این متن در ارتباط با سلسله یادداشت‌های ششگانه «در ستایش آن قدرت اصیل» است که از خاستگاه جریان تحول‌خواه و شهروندانِ روی‌گردان از سیاستمداری و حکمرانی کنونی نگاشته شدند.
عبارت «وضعیت بسیارحساس کنونی» بقدری در شرایط مختلف ایران تکرار و تاکید شده که حالا دیگر بضاعت تاثیرگذاری‌اش کمرنگ و کم‌اهمیت است. آنچه اما برای هر شهروند زنده و فعالی از روز عیان‌تر است، اینکه؛ آبادانی رو به زوال گذاشته و تصویر آینده و فرصت‌های رشد، تاریک و مبهم و ناامیدکننده‌اند، سهم شهروندان معمولی از قدرت و تسلط بر امور مختلفِ خانوادگی و کاری و مدنی و سیاسی نحیف و نزار شده، ساحت مهرورزی و تعلق و همبستگی بشدت آسیب دیده، نه تنها امنیت مالی و جانی و شغلی به وخامت اوفتاده که گرانی آنچنان بیداد می‌کند که رفع حداقلی از نیازهای زیستی نیز برای بسیاری به رویا مانند شده است. اینهمه در کنار تحلیل‌های نگران‌کننده‌‌ای از آتیه‌ی سیاست خارجی، داخلی، اقتصاد، جامعه و محیط‌زیست که رو به فزونی گذاشته‌اند. پس علیرغم نقد مقدماتی، باید گفت که: «اکنون در وضعیت بسیار حساسی بسر می‌بریم!»
اما چه کنند؟ و چه کنیم؟
جریان تحول‌خواه، برای برون‌رفت از بحران و وخامت امروزی، جز اصلاحات ساختاری را چاره نمی‌داند. در همین راستا، بنا به معادلات جدید و اضطراری پیش‌آمده، پیشنهاداتی را به عنوان گام فوری و دارای اولویت در مسیر اصلاحات ساختاری توصیه می‌کند. بی‌تردید تاب‌آوردن تلخی عقب‌نشینی از مواضع سیاستی و گشودن دروازه تحول بر کشور، در قیاس با جایگزین‌های ممکن‌اش، بمراتب قابل‌‌پذیرش‌تر و کم‌هزینه‌تر است.
🔹 پیشنهادات فوری و قابل‌اجرا خطاب به صاحبان قدرت حاکم با مناسبات کنونی ؛
🔸در رسیدگی به پرونده‌های فساد، شفافیت صددرصدی و عمومی در پیش بگیرند. مسیر بازگشت میلیاردها دلار رقم‌های چپاول‌شده در پرونده‌های فساد را در همان ابتدای سال ۱۴۰۴ فراهم کنند، و زیر نگاه نقاد و پرسشگر جامعه و افکار عمومی آنرا به چرخه واقعی اقتصاد کشور بازگردانند.
🔸 از ابتدای ۱۴۰۴ هرگونه تبعیض، تسهیلات و امکانات اضافه و امتیازات ویژه حتی کوچکترین آنها که در اختصاص روسای دولتی، مسئولین، مدیران، مقامات
حکومتی و دولتی و نهادهای خاص بوده، از میان برداشته شود.
🔸 از هرگونه افزایش بودجه نهادهای غیرمولد در سال ۱۴۰۴ مطلقا پرهیز شود و معادل رقمی آن برای افزایش حقوق پایه کارگری انتقال یابد.
🔸 زندانیان سیاسی و صنفی آزاد شوند و هرگونه حبس و حصر و ممنوعیت کاری ناشی از فعالیت‌های صنفی، اجتماعی و سیاسی خاتمه پذیرد.
🔸 هرگونه سیاست و عمل قهری و حذفی اعم از اعدام، محاکمه، بازداشت، زندان، توقیف، پلمب، اخراج، تصاحب، تخلیه و تهدید نسبت به هر شهروندی را به بهانه‌های قومیت و مذهب و گفتار و افکار متوقف کنند.
🔸 قوانین و مصوبات آشکارا پرهزینه را، سریعا تعطیل اعلام کنند. از جمله قانون حجاب و عفاف و یا قوانین سهمیه‌ها برای گزینش و اشتغال.
🔹 چند نکته خطاب به نیروهای مدنی تحول‌خواه زیر سایه اضطرار کنونی:
🔸رصد جدی، دقیق و عمیق شرایط و وقایع بطور روزانه. آموختن و تحلیل و چاره‌اندیشی هرچه بیشتر و عمیقتر در مسیر کاستن از هزینه‌های جامعه.
🔸بازتکرار این اصل حیاتی؛ «اولویت با منافع ملی و سرزمینی است، و نه جریانی و شخصی».
در دسترس‌بودن، حاضر بودن، پویا بودن، در کنار مردم ماندن بجای نشستن، خستگی، کسالت، خمودی و انزوا.
🔸تلاش برای شفاف‌کردن فضای اطلاعاتی و تحلیلی بجای ابهام‌زایی و سردرگمی، و تلاش برای ارائه پیشنهادات عملی به جای تکرار واضحات
🔸حفظ و مراقبت از شبکه ارتباطی با بدنه همسو
🔸و آخر اینکه البته سکوت، از حرف بی‌محتوا و بی‌هدف بهتر است.
«زهره رحیمی»
🔹این متن در ارتباط با سلسله یادداشت‌های ششگانه «در ستایش آن قدرت اصیل» است که از خاستگاه جریان تحول‌خواه و شهروندانِ روی‌گردان از سیاستمداری و حکمرانی کنونی نگاشته شدند.
عبارت «وضعیت بسیارحساس کنونی» بقدری در شرایط مختلف ایران تکرار و تاکید شده که حالا دیگر بضاعت تاثیرگذاری‌اش کمرنگ و کم‌اهمیت است. آنچه اما برای هر شهروند زنده و فعالی از روز عیان‌تر است، اینکه؛ آبادانی رو به زوال گذاشته و تصویر آینده و فرصت‌های رشد، تاریک و مبهم و ناامیدکننده‌اند، سهم شهروندان معمولی از قدرت و تسلط بر امور مختلفِ خانوادگی و کاری و مدنی و سیاسی نحیف و نزار شده، ساحت مهرورزی و تعلق و همبستگی بشدت آسیب دیده، نه تنها امنیت مالی و جانی و شغلی به وخامت اوفتاده که گرانی آنچنان بیداد می‌کند که رفع حداقلی از نیازهای زیستی نیز برای بسیاری به رویا مانند شده است. اینهمه در کنار تحلیل‌های نگران‌کننده‌‌ای از آتیه‌ی سیاست خارجی، داخلی، اقتصاد، جامعه و محیط‌زیست که رو به فزونی گذاشته‌اند. پس علیرغم نقد مقدماتی، باید گفت که: «اکنون در وضعیت بسیار حساسی بسر می‌بریم!»
اما چه کنند؟ و چه کنیم؟
جریان تحول‌خواه، برای برون‌رفت از بحران و وخامت امروزی، جز اصلاحات ساختاری را چاره نمی‌داند. در همین راستا، بنا به معادلات جدید و اضطراری پیش‌آمده، پیشنهاداتی را به عنوان گام فوری و دارای اولویت در مسیر اصلاحات ساختاری توصیه می‌کند. بی‌تردید تاب‌آوردن تلخی عقب‌نشینی از مواضع سیاستی و گشودن دروازه تحول بر کشور، در قیاس با جایگزین‌های ممکن‌اش، بمراتب قابل‌‌پذیرش‌تر و کم‌هزینه‌تر است.
🔹 پیشنهادات فوری و قابل‌اجرا خطاب به صاحبان قدرت حاکم با مناسبات کنونی ؛
🔸در رسیدگی به پرونده‌های فساد، شفافیت صددرصدی و عمومی در پیش بگیرند. مسیر بازگشت میلیاردها دلار رقم‌های چپاول‌شده در پرونده‌های فساد را در همان ابتدای سال ۱۴۰۴ فراهم کنند، و زیر نگاه نقاد و پرسشگر جامعه و افکار عمومی آنرا به چرخه واقعی اقتصاد کشور بازگردانند.
🔸 از ابتدای ۱۴۰۴ هرگونه تبعیض، تسهیلات و امکانات اضافه و امتیازات ویژه حتی کوچکترین آنها که در اختصاص روسای دولتی، مسئولین، مدیران، مقامات
حکومتی و دولتی و نهادهای خاص بوده، از میان برداشته شود.
🔸 از هرگونه افزایش بودجه نهادهای غیرمولد در سال ۱۴۰۴ مطلقا پرهیز شود و معادل رقمی آن برای افزایش حقوق پایه کارگری انتقال یابد.
🔸 زندانیان سیاسی و صنفی آزاد شوند و هرگونه حبس و حصر و ممنوعیت کاری ناشی از فعالیت‌های صنفی، اجتماعی و سیاسی خاتمه پذیرد.
🔸 هرگونه سیاست و عمل قهری و حذفی اعم از اعدام، محاکمه، بازداشت، زندان، توقیف، پلمب، اخراج، تصاحب، تخلیه و تهدید نسبت به هر شهروندی را به بهانه‌های قومیت و مذهب و گفتار و افکار متوقف کنند.
🔸 قوانین و مصوبات آشکارا پرهزینه را، سریعا تعطیل اعلام کنند. از جمله قانون حجاب و عفاف و یا قوانین سهمیه‌ها برای گزینش و اشتغال.
🔹 چند نکته خطاب به نیروهای مدنی تحول‌خواه زیر سایه اضطرار کنونی:
🔸رصد جدی، دقیق و عمیق شرایط و وقایع بطور روزانه. آموختن و تحلیل و چاره‌اندیشی هرچه بیشتر و عمیقتر در مسیر کاستن از هزینه‌های جامعه.
🔸بازتکرار این اصل حیاتی؛ «اولویت با منافع ملی و سرزمینی است، و نه جریانی و شخصی».
در دسترس‌بودن، حاضر بودن، پویا بودن، در کنار مردم ماندن بجای نشستن، خستگی، کسالت، خمودی و انزوا.
🔸تلاش برای شفاف‌کردن فضای اطلاعاتی و تحلیلی بجای ابهام‌زایی و سردرگمی، و تلاش برای ارائه پیشنهادات عملی به جای تکرار واضحات
🔸حفظ و مراقبت از شبکه ارتباطی با بدنه همسو
🔸و آخر اینکه البته سکوت، از حرف بی‌محتوا و بی‌هدف بهتر است.
09.04.202509:44
08.04.202507:46
26.02.202512:46
آخرین شماره از سلسله یادداشت
«در ستایش آن قدرت اصیل»
ستیز با قدرت، ستیز حافظه با فراموشی‌ست
زهره رحیمی
بدیهی‌ست مرور هر ۵ شماره قبلی، برای مخاطب پرسشگر و جویای پاسخ ضروری می‌نماید. این شماره به راهبردها و پیشنهادات عملی از دید تحول‌خواهان منتقد به شعار وفاق و مخالف با مشارکت در انتخابات، تاکید می‌کند. اما چه باید کرد؟
۱.ترویج سواد مدنی که به معنای افزایش آگاهی مردم نسبت به حقوق خود، سازوکارهای قدرت و شیوه‌های اعمال قدرت مدنی است. این مهم از طریق فعالیت‌های آموزشی و رسانه‌ای مستقل قابل تحقق است. در این راستا باید دست به آموزش حقوق شهروندی و تقویت رسانه‌های مستقل و فضای مجازی بزنیم. ترویج فرهنگ کنشگری فعال و مقاومت مدنی به جای صرفاً مطالبه‌گری از حکومت و حرکت از مطالبه‌گری به کنشگری. کنشگری به معنای انجام اقدامات عملی برای بهبود شرایط.
۲. تقویت هویت جمعی و همبستگی اجتماعی در سایه موانع بزرگ اتحاد که همان پراکندگی و ازهم‌گسیختگی اجتماعی است. تفرقه‌افکنی میان اقشار مختلف اما همدرد جامعه (از طریق قطبی‌سازی‌ها و سرکوب‌های هدفمند) تلاشی در جهت پرهیز از شکل‌گیری نیروی جمعی است که باید بطور هوشمندانه آنرا بلااثر کرد، حالا از سوی هر جریانی که رقم می‌خورد. باید با تأکید بر منافع مشترک و ضرورت همبستگی اجتماعی به مردم یادآوری کرد که قدرت واقعی در همبستگی‌ست. این مهم را می‌توان با ایجاد فضاهای گفتگو و هم‌اندیشی در بسترهای مختلف (مجازی و واقعی)، با تأکید بر نقاط مشترک و هدف‌های کلان جامعه (مانند آزادی، عدالت، پیشرفت و حقوق برابر) و ترویج فرهنگ مشارکت مدنی و کنشگری جمعی از طریق نهادهای محلی، گروه‌های کوچک و فعالیت‌های اجتماعی محقق نمود.
۳. ارائه الگوی عملی از #کنشگری مؤثر و ایجاد تغییرات از پایین به بالا. روش‌هایی چون تحقق پروژه‌های محلی که نشان دهد چگونه مردم می‌توانند بدون وابستگی به حکومت، مسائل خود را مدیریت و حل کنند (مانند پروژه‌های محیط‌زیستی، مراقبتی، آموزشی یا خیریه‌‌ای). ایجاد و تقویت نهادهای مدنی به عنوان هسته‌های کوچک قدرت اجتماعی که می‌توانند به‌عنوان واسط میان مردم و نهادهای حکومتی عمل کرده و به مطالبات مردم عینیت ببخشند. برای این منظور، تشکیل انجمن‌های محلی و صنفی در حوزه‌های مختلف از آموزش تا محیط‌زیست و اقتصاد و سلامت و ... می‌توانند فعال شوند و شبکه‌ای از پایین به بالا را راه بیندازند. ایجاد شبکه‌های #همبستگی اجتماعی در راستای افزایش همگرایی و کنش جمعی و تقویت خدمات اجتماعی و اقتصاد اجتماعی، از راه‌های مؤثر دیگر برای کاهش وابستگی جامعه به قدرت رسمی است. نهادهای غیررسمی اما کارآمد، که بخشی از وظایف حکومت را به عهده بگیرند و به مردم نشان دهند که می‌توانند بدون اتکا به حکومت نیز زندگی بهتر را رقم بزنند. ما می‌توانیم با حمایت از انجمن‌های مستقل محلی در حوزه‌های مختلف (آموزش، بهداشت، حقوق شهروندی)دو با ایجاد شبکه‌های همیاری و حمایتی میان اقشار مختلف برای کاهش آسیب‌های اجتماعی ناشی از ناکارآمدی حکومت گام برداریم. راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک محلی و تعاونی‌ها و #جمع‌سپاری‌ها، علاوه بر افزایش رفاه عمومی، می‌تواند به کاهش وابستگی مردم به ساختارهای حکومتی و ساختن قدرت از پایین کمک کند.
۴.تربیت نسل جدیدی از کنشگران اجتماعی که بتوانند در نهادهای مدنی نقش‌آفرینی کنند و در جلب مشارکت مستقیم مردم و خودسازماندهی‌های محلی و اجتماعی توانمند و کارآمد و دارای قدرت رهبری و مدیریتی و تشکیلاتی باشند.
۵. به‌چالش کشیدن #هژمونی فرهنگی سیستم مدیریت و #حکمرانی و همچنین نقد روایت‌های مسلط حکومتی که خود را تنها منبع مقبول و بحق قدرت و تصمیم‌گیری معرفی می‌کند. افشای تناقضات حکمرانی و دولت‌داری، در ادعا و عمل با تحلیل‌های دقیق و مستند. روایت‌‌سازی و تولید و نقل روایت‌های جایگزین که به مردم نشان دهد هم‌خودشانند که صاحب حق و قدرت واقعی هستند و حکومت زمانی می‌تواند به مشروعیت خویش ببالد که نماینده واقعی خواست‌عمومی آنها باشد. استفاده از رسانه‌های مستقل برای گسترش این روایت و تقویت هویت مدنی مردم. ترویج #مقاومت‌های مسالمت‌آمیز و بی‌خشونت در برابر روایت #فساد و #دروغ و #تبعیض و #رکود، به عنوان محورهایی که از بیشترین اجماع عمومی برخوردارند.
۶. تقویت نوعی از امید و باوری که مبتنی بر عاملیت و اراده افراد است و نه واهی و شعاری و بدون پشتوانه. با مستندسازی و بازگویی داستان‌های تجربیات موفق از کنش‌های فردی و جمعی و جنبش‌های مردمی در سراسر جهان که توانسته‌اند شرایط را تغییر دهند.
تأکید بر این نکته که تغییر، یک فرایند تدریجی است و هر گام کوچک در این مسیر اهمیت سازنده دارد. گسترش پیام‌هایی که بر ارزش و تأثیر هر کنش فردی تأکید دارند و یادآور تاثیر سازنده کنش‌های خُرد هستند. کنش‌هایی که از عهده هر انسانی برمی‌آید و نیاز به قهرمانان و خواص ندارد.
«در ستایش آن قدرت اصیل»
ستیز با قدرت، ستیز حافظه با فراموشی‌ست
زهره رحیمی
بدیهی‌ست مرور هر ۵ شماره قبلی، برای مخاطب پرسشگر و جویای پاسخ ضروری می‌نماید. این شماره به راهبردها و پیشنهادات عملی از دید تحول‌خواهان منتقد به شعار وفاق و مخالف با مشارکت در انتخابات، تاکید می‌کند. اما چه باید کرد؟
۱.ترویج سواد مدنی که به معنای افزایش آگاهی مردم نسبت به حقوق خود، سازوکارهای قدرت و شیوه‌های اعمال قدرت مدنی است. این مهم از طریق فعالیت‌های آموزشی و رسانه‌ای مستقل قابل تحقق است. در این راستا باید دست به آموزش حقوق شهروندی و تقویت رسانه‌های مستقل و فضای مجازی بزنیم. ترویج فرهنگ کنشگری فعال و مقاومت مدنی به جای صرفاً مطالبه‌گری از حکومت و حرکت از مطالبه‌گری به کنشگری. کنشگری به معنای انجام اقدامات عملی برای بهبود شرایط.
۲. تقویت هویت جمعی و همبستگی اجتماعی در سایه موانع بزرگ اتحاد که همان پراکندگی و ازهم‌گسیختگی اجتماعی است. تفرقه‌افکنی میان اقشار مختلف اما همدرد جامعه (از طریق قطبی‌سازی‌ها و سرکوب‌های هدفمند) تلاشی در جهت پرهیز از شکل‌گیری نیروی جمعی است که باید بطور هوشمندانه آنرا بلااثر کرد، حالا از سوی هر جریانی که رقم می‌خورد. باید با تأکید بر منافع مشترک و ضرورت همبستگی اجتماعی به مردم یادآوری کرد که قدرت واقعی در همبستگی‌ست. این مهم را می‌توان با ایجاد فضاهای گفتگو و هم‌اندیشی در بسترهای مختلف (مجازی و واقعی)، با تأکید بر نقاط مشترک و هدف‌های کلان جامعه (مانند آزادی، عدالت، پیشرفت و حقوق برابر) و ترویج فرهنگ مشارکت مدنی و کنشگری جمعی از طریق نهادهای محلی، گروه‌های کوچک و فعالیت‌های اجتماعی محقق نمود.
۳. ارائه الگوی عملی از #کنشگری مؤثر و ایجاد تغییرات از پایین به بالا. روش‌هایی چون تحقق پروژه‌های محلی که نشان دهد چگونه مردم می‌توانند بدون وابستگی به حکومت، مسائل خود را مدیریت و حل کنند (مانند پروژه‌های محیط‌زیستی، مراقبتی، آموزشی یا خیریه‌‌ای). ایجاد و تقویت نهادهای مدنی به عنوان هسته‌های کوچک قدرت اجتماعی که می‌توانند به‌عنوان واسط میان مردم و نهادهای حکومتی عمل کرده و به مطالبات مردم عینیت ببخشند. برای این منظور، تشکیل انجمن‌های محلی و صنفی در حوزه‌های مختلف از آموزش تا محیط‌زیست و اقتصاد و سلامت و ... می‌توانند فعال شوند و شبکه‌ای از پایین به بالا را راه بیندازند. ایجاد شبکه‌های #همبستگی اجتماعی در راستای افزایش همگرایی و کنش جمعی و تقویت خدمات اجتماعی و اقتصاد اجتماعی، از راه‌های مؤثر دیگر برای کاهش وابستگی جامعه به قدرت رسمی است. نهادهای غیررسمی اما کارآمد، که بخشی از وظایف حکومت را به عهده بگیرند و به مردم نشان دهند که می‌توانند بدون اتکا به حکومت نیز زندگی بهتر را رقم بزنند. ما می‌توانیم با حمایت از انجمن‌های مستقل محلی در حوزه‌های مختلف (آموزش، بهداشت، حقوق شهروندی)دو با ایجاد شبکه‌های همیاری و حمایتی میان اقشار مختلف برای کاهش آسیب‌های اجتماعی ناشی از ناکارآمدی حکومت گام برداریم. راه‌اندازی کسب‌وکارهای کوچک محلی و تعاونی‌ها و #جمع‌سپاری‌ها، علاوه بر افزایش رفاه عمومی، می‌تواند به کاهش وابستگی مردم به ساختارهای حکومتی و ساختن قدرت از پایین کمک کند.
۴.تربیت نسل جدیدی از کنشگران اجتماعی که بتوانند در نهادهای مدنی نقش‌آفرینی کنند و در جلب مشارکت مستقیم مردم و خودسازماندهی‌های محلی و اجتماعی توانمند و کارآمد و دارای قدرت رهبری و مدیریتی و تشکیلاتی باشند.
۵. به‌چالش کشیدن #هژمونی فرهنگی سیستم مدیریت و #حکمرانی و همچنین نقد روایت‌های مسلط حکومتی که خود را تنها منبع مقبول و بحق قدرت و تصمیم‌گیری معرفی می‌کند. افشای تناقضات حکمرانی و دولت‌داری، در ادعا و عمل با تحلیل‌های دقیق و مستند. روایت‌‌سازی و تولید و نقل روایت‌های جایگزین که به مردم نشان دهد هم‌خودشانند که صاحب حق و قدرت واقعی هستند و حکومت زمانی می‌تواند به مشروعیت خویش ببالد که نماینده واقعی خواست‌عمومی آنها باشد. استفاده از رسانه‌های مستقل برای گسترش این روایت و تقویت هویت مدنی مردم. ترویج #مقاومت‌های مسالمت‌آمیز و بی‌خشونت در برابر روایت #فساد و #دروغ و #تبعیض و #رکود، به عنوان محورهایی که از بیشترین اجماع عمومی برخوردارند.
۶. تقویت نوعی از امید و باوری که مبتنی بر عاملیت و اراده افراد است و نه واهی و شعاری و بدون پشتوانه. با مستندسازی و بازگویی داستان‌های تجربیات موفق از کنش‌های فردی و جمعی و جنبش‌های مردمی در سراسر جهان که توانسته‌اند شرایط را تغییر دهند.
تأکید بر این نکته که تغییر، یک فرایند تدریجی است و هر گام کوچک در این مسیر اهمیت سازنده دارد. گسترش پیام‌هایی که بر ارزش و تأثیر هر کنش فردی تأکید دارند و یادآور تاثیر سازنده کنش‌های خُرد هستند. کنش‌هایی که از عهده هر انسانی برمی‌آید و نیاز به قهرمانان و خواص ندارد.
10.04.202508:16
08.04.202516:55
دفاع از حقوق دشمنم، آری یا خیر؟
«زهره رحیمی»
البته در بکاربردن واژه #دشمن برای تحصن‌کنندگانِ ابلاغ قانون حجاب و عفاف، احتیاط را زیر پا گذاشته‌ام اما واقعیت اینست که این دسته از شهروندان با نفرتی که از زنان مخالف #حجاب اجباری دارند و طوریکه خواهان سلب حقوق بدیهی آنها و آسیب‌رسیدن و تهدیدشان هستند، پس مفهومی کمتر از «دشمن» را، گویا برای این خطاب نمی‌دانم.
حالا به عنوان یک زن مدعی آزادی‌خواهی و دموکراسی‌خواهی، باید به این پرسش سختت پاسخ بدهم که «وقتی مانع ادامه تجمع‌ات جلوی مجلس شدند، موضع من باید چه باشد؟»
چطور از حق تو به عنوان شهروند، برای تحصن و اعتراض خیابانی دفاع کنم که متهم به ساده‌لوحی و حماقت و بلاهت و ضعف نشوم؟
و از سوی دیگر با سکوت و خاموشی‌ام، متهم به اخلاق دوگانه در دفاع از آزادی بیان و حقوق شهروندی نگردم؟
چطور از حق تو که معتقد به سرکوب هستی، دفاع کنم که از سرکوبگر پشتیبانی نکرده باشم؟
و چه کنم که انفعالم، جلوه‌ی تلافی‌جویانه و بغض‌آلود نگیرد؟
با این ملاحظات در خطابم به تو می‌گویم که:
ای مرد یا زن تحصن‌کننده (با هدف ابلاغ قانون حجاب و عفاف)؛
✅ من، نه از موضع تو، که از حق تک‌تک شهروندان برای اعتراضات مدنی از جمله تحصن در فضاهای عمومی حمایت می‌کنم. بویژه همه آنهایی که تو عمدا به رسمیت نمی‌شناسی.
✅ در صورت افشای معادلات ناسالم از جمله تبادل پول یا اجیرشدگی در پشت پرده تجمع، نه تنها مدافع حق چنین تجمعی نیستم که آنرا بشدت محکوم می‌کنم.
✅ به تو با گفتمان غیردموکراتیک‌ات تاکید و یادآوری می‌کنم که اگر حکمرانی ما مبتنی بر تحزب‌محوری و دموکراسی بود، هم تو و هم من در قالب احزاب خود می‌توانستیم فرایند پیگیری مطالباتمان را در برابر اقدامات کنترلی و سرکوبگرانه، مصون‌تر و تضمین‌شده‌تر پیش ببریم.
✅ اینکه من بخاطر آزادی‌خواه بودنم از حق تو برای بیان دفاع کنم، فرق دارد با اینکه تو از آزادیخواهان انتظار حمایت از آزادی بیانت را داشته باشی. چون اولی رعایت اخلاق سیاسی از سوی من است و دومی شارلاتانیزم سیاسی از سوی تو.
✅ بدان که قوانین اساسی کشور نباید ماهیت سلطه‌گرانه و سرکوبگرانه داشته باشند. پس هرگونه تضییع حقوق اساسی از جمله حق انتخاب پوشش و سبک زندگی همچون حق اعتراض مدنی و تحصن باید در قوانین پایه، پاس داشته شود. پس در مسیر مطالبه‌گری‌ات نمی‌توانی خواهان سلب حقوق بدیهی و انسانی و مسلم دیگران بشوی.
✅ همه از جمله تو در مسیر مطالبه‌گری‌ات باید شفاف، آگاه و صادق رفتار کنند، نه با عوام‌فریبی، دروغ و ریا، مزدوری و رفتارهای جعلی.
✅ قانون طلایی را سرمشق کنی. هر برخوردی که برای خودت از سوی قدرت حاکم نمی‌پسندی، برای دیگران هم نپسندی و هر روش انتظامی و امنیتی که برای خودت می‌پسندی برای دیگران هم بپسندی.
نکته: یادداشت فارغ از تمام حواشی طرح‌شده پیرامون کم‌وکیف تحصن نگاشته شد.
چراغان می‌کنم این شهر را با اشک و آه خود
که من در کیش و دین تو، ز تو بهتر مسلمانم
«زهره رحیمی»
البته در بکاربردن واژه #دشمن برای تحصن‌کنندگانِ ابلاغ قانون حجاب و عفاف، احتیاط را زیر پا گذاشته‌ام اما واقعیت اینست که این دسته از شهروندان با نفرتی که از زنان مخالف #حجاب اجباری دارند و طوریکه خواهان سلب حقوق بدیهی آنها و آسیب‌رسیدن و تهدیدشان هستند، پس مفهومی کمتر از «دشمن» را، گویا برای این خطاب نمی‌دانم.
حالا به عنوان یک زن مدعی آزادی‌خواهی و دموکراسی‌خواهی، باید به این پرسش سختت پاسخ بدهم که «وقتی مانع ادامه تجمع‌ات جلوی مجلس شدند، موضع من باید چه باشد؟»
چطور از حق تو به عنوان شهروند، برای تحصن و اعتراض خیابانی دفاع کنم که متهم به ساده‌لوحی و حماقت و بلاهت و ضعف نشوم؟
و از سوی دیگر با سکوت و خاموشی‌ام، متهم به اخلاق دوگانه در دفاع از آزادی بیان و حقوق شهروندی نگردم؟
چطور از حق تو که معتقد به سرکوب هستی، دفاع کنم که از سرکوبگر پشتیبانی نکرده باشم؟
و چه کنم که انفعالم، جلوه‌ی تلافی‌جویانه و بغض‌آلود نگیرد؟
با این ملاحظات در خطابم به تو می‌گویم که:
ای مرد یا زن تحصن‌کننده (با هدف ابلاغ قانون حجاب و عفاف)؛
✅ من، نه از موضع تو، که از حق تک‌تک شهروندان برای اعتراضات مدنی از جمله تحصن در فضاهای عمومی حمایت می‌کنم. بویژه همه آنهایی که تو عمدا به رسمیت نمی‌شناسی.
✅ در صورت افشای معادلات ناسالم از جمله تبادل پول یا اجیرشدگی در پشت پرده تجمع، نه تنها مدافع حق چنین تجمعی نیستم که آنرا بشدت محکوم می‌کنم.
✅ به تو با گفتمان غیردموکراتیک‌ات تاکید و یادآوری می‌کنم که اگر حکمرانی ما مبتنی بر تحزب‌محوری و دموکراسی بود، هم تو و هم من در قالب احزاب خود می‌توانستیم فرایند پیگیری مطالباتمان را در برابر اقدامات کنترلی و سرکوبگرانه، مصون‌تر و تضمین‌شده‌تر پیش ببریم.
✅ اینکه من بخاطر آزادی‌خواه بودنم از حق تو برای بیان دفاع کنم، فرق دارد با اینکه تو از آزادیخواهان انتظار حمایت از آزادی بیانت را داشته باشی. چون اولی رعایت اخلاق سیاسی از سوی من است و دومی شارلاتانیزم سیاسی از سوی تو.
✅ بدان که قوانین اساسی کشور نباید ماهیت سلطه‌گرانه و سرکوبگرانه داشته باشند. پس هرگونه تضییع حقوق اساسی از جمله حق انتخاب پوشش و سبک زندگی همچون حق اعتراض مدنی و تحصن باید در قوانین پایه، پاس داشته شود. پس در مسیر مطالبه‌گری‌ات نمی‌توانی خواهان سلب حقوق بدیهی و انسانی و مسلم دیگران بشوی.
✅ همه از جمله تو در مسیر مطالبه‌گری‌ات باید شفاف، آگاه و صادق رفتار کنند، نه با عوام‌فریبی، دروغ و ریا، مزدوری و رفتارهای جعلی.
✅ قانون طلایی را سرمشق کنی. هر برخوردی که برای خودت از سوی قدرت حاکم نمی‌پسندی، برای دیگران هم نپسندی و هر روش انتظامی و امنیتی که برای خودت می‌پسندی برای دیگران هم بپسندی.
نکته: یادداشت فارغ از تمام حواشی طرح‌شده پیرامون کم‌وکیف تحصن نگاشته شد.
چراغان می‌کنم این شهر را با اشک و آه خود
که من در کیش و دین تو، ز تو بهتر مسلمانم
08.04.202507:46
09.04.202519:43
نود و یکمین شماره‌ی دوهفته‌نامه‌ی "اراده ملت"،نشریه‌ی ارگانی حزب اراده ملت با موضوعات امتناع حکمرانی حزبی، ابتذال تحزب، دفاع از حقوق دشمنم آری یا نه، وضعیت احزاب سیاسی گرجستان،مطالبات مدنی در هیاهوی منازعات سیاسی، بررسی سوسیال دموکراسی در احزاب ایران منتشر شد.
لینک مطالعه‌ی آنلاین مطالب 👇
http://www.eradehmellat.ir/fa/Paper/4122
لینک خرید نسخه‌ی pdfاز طاقچه 👇
https://taaghche.com/book/214352
لینک مطالعه‌ی آنلاین مطالب 👇
http://www.eradehmellat.ir/fa/Paper/4122
لینک خرید نسخه‌ی pdfاز طاقچه 👇
https://taaghche.com/book/214352
08.04.202516:43
انتشار شماره ۲۷ خاطرات سیاسی
بیست و هفتمین شماره فصلنامه خاطرات سیاسی (زمستان ۱۴:۳)، منتشر شد. در این شماره به موضوعاتی همچون رابطه ایران و آمریکا و پیامدهای راهیابی دوباره دونالد ترامپ به کاخ سفید و نیز جنبه‌های مختلف ترور مقامات قضایی ایران در سال گذشته پرداخته شده است.
بحث و برسی درباره نظریه مشروطه نوین از دیگر پرونده‌های شماره ۲۷ این نشریه سه زبانه است.
فصلنامه خاطرات سیاسی را که به مدیریت احمد حکیمی‌پور
و سردبیری حسن اکبری بیرق منتشر می‌شود از کتابفروشی و روزنامه فروشی‌های معتبر و سایت طاقچه می توانید تهیه نمایید.
http://www.khsmag.ir
https://t.me/Political_Quarterly
بیست و هفتمین شماره فصلنامه خاطرات سیاسی (زمستان ۱۴:۳)، منتشر شد. در این شماره به موضوعاتی همچون رابطه ایران و آمریکا و پیامدهای راهیابی دوباره دونالد ترامپ به کاخ سفید و نیز جنبه‌های مختلف ترور مقامات قضایی ایران در سال گذشته پرداخته شده است.
بحث و برسی درباره نظریه مشروطه نوین از دیگر پرونده‌های شماره ۲۷ این نشریه سه زبانه است.
فصلنامه خاطرات سیاسی را که به مدیریت احمد حکیمی‌پور
و سردبیری حسن اکبری بیرق منتشر می‌شود از کتابفروشی و روزنامه فروشی‌های معتبر و سایت طاقچه می توانید تهیه نمایید.
http://www.khsmag.ir
https://t.me/Political_Quarterly
08.04.202507:46
Ko'rsatilgan 1 - 14 dan 14
Ko'proq funksiyalarni ochish uchun tizimga kiring.