⭕️آیا در قبل از اسلام زبان پارسی و یا دیگر زبان های ایرانی هیچ قالب و اوزان شعری قاعده مند در ساختار خود نداشتند؟
✅️|یان ریپکای فقید از اساطیر علوم انسانی در تاریخ چک، استاد دانشگاه کارلف پراگ( از پر کارنامه ترین دانشگاه های تاریخ اروپا) و ناظر آکادمی علوم انسانی چک در سال ۱۹۶۵ میلادی در کتاب خود تاریخ ادبیات زبان های ایرانی،صفحه ۶۵، با ارائه نظریات بی طرفانه این ادعا را رد کرد!
او ابراز داشت که اوزان اشعار پارسی ما قبل اسلام گر چه به اشکالی ما می‌شناسیم در دوران اسلامی اصلا نزدیکی ندارد، به شکلی خاص، قابل توجه و تاثیر گزار وجود داشته! او که در ادبیات سورانی، ترکی و یونانی نیز چیرگی بسیار داشت با آوردن یک مثال نقض به نقل از هفاییستیوس اسکندری (عروضی دان یونانی تبار قرن دوم میلادی) این نظر قاطع را به میان آورد که اشعار قاعده مند در ادبیات پارسی باستان نه تنها وجود داشته بلکه نقش کلیدی نیز دارا بوده که آنطور که باید در کتب تاریخی از آن یاد نشده.
او از هفاییستیوس نقل کرد:
آن بحر (قالب) ایونی که ضرب های آن از دو هَجای بلند و دو هجای کوتاه(_ _ - -) تشکیل شده پرسیکوس (پارسی) نامیده می‌شود!
@Vispobishe
