Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Лачен пише
Реальний Київ | Украина
Реальна Війна
Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Лачен пише
Реальний Київ | Украина
Реальна Війна
Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
وُهومَن اَمشاسِپَند
TGlist reytingi
0
0
TuriOmmaviy
Tekshirish
TekshirilmaganIshonchnoma
ShubhaliJoylashuv
TilBoshqa
Kanal yaratilgan sanaЛют 19, 2017
TGlist-ga qo'shildi
Січ 06, 2025Rekordlar
11.04.202523:59
2.7KObunachilar28.02.202516:45
400Iqtiboslar indeksi04.04.202523:59
140Bitta post qamrovi05.04.202523:59
140Reklama posti qamrovi15.03.202523:59
2.78%ER03.04.202515:17
5.15%ERR11.04.202507:09
#نشانه_های_سفره_ی_آیین_گواه‌گیری
#قیچی
به مفهوم آن است که زن و شوهر باید همه مشکلات زندگی را با مشورت و یاری یک دیگر برطرف سازند و به مانند دو تیغه قیچی با هم کاری یک دیگر مشکلات را حل کرده و در مسیر زندگی پیش روند.
#نخ_و_سوزن
به زن و شوهر پیام می دهد که هرگاه اختلافی پیش آمد، کوشش کنند که به سرعت و با دقت آن را رفو کنند.
#لاله_در_طرفین_میز
به معنای روشنایی و آرزوی روزهای خوش است.
#تخم_مرغ
تخم مرغ درون پیش دستی را پس از گواه گیری از پشت بام به بیرون پرتاب می کنند، به این مفهوم که مادر و پدر عروس و داماد همه زحمت های خود را به یک تخم مرغ صلح کرده از این پس، تنها نقش مشاور را برای عروس و داماد بازی کرده، در زندگی خصوصی این زوج دخالت نخواهند کرد.
#سنجد_و_آویشن
در همه ی مراسم شادی زرتشتیان به مفهوم آرزوی طول عمر زیاد و پرباری زندگی دیده می‌شود.
#انار_و_سکه
به مفهوم بار دهی و داشتن و تربیت کردن فرزندان شایسته و دارا، از راه راستی و درستی و زندگی شیرین و پربار است .
#قند_سبز
به نشانه ی سبز بختی و شیرین کامی بین افراد خانواده ی عروس و داماد دست به دست می شود.
📚 بُن مایه :
برگرفته از تارنمای انجمن موبدان تهران.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
@khashatra
#قیچی
به مفهوم آن است که زن و شوهر باید همه مشکلات زندگی را با مشورت و یاری یک دیگر برطرف سازند و به مانند دو تیغه قیچی با هم کاری یک دیگر مشکلات را حل کرده و در مسیر زندگی پیش روند.
#نخ_و_سوزن
به زن و شوهر پیام می دهد که هرگاه اختلافی پیش آمد، کوشش کنند که به سرعت و با دقت آن را رفو کنند.
#لاله_در_طرفین_میز
به معنای روشنایی و آرزوی روزهای خوش است.
#تخم_مرغ
تخم مرغ درون پیش دستی را پس از گواه گیری از پشت بام به بیرون پرتاب می کنند، به این مفهوم که مادر و پدر عروس و داماد همه زحمت های خود را به یک تخم مرغ صلح کرده از این پس، تنها نقش مشاور را برای عروس و داماد بازی کرده، در زندگی خصوصی این زوج دخالت نخواهند کرد.
#سنجد_و_آویشن
در همه ی مراسم شادی زرتشتیان به مفهوم آرزوی طول عمر زیاد و پرباری زندگی دیده می‌شود.
#انار_و_سکه
به مفهوم بار دهی و داشتن و تربیت کردن فرزندان شایسته و دارا، از راه راستی و درستی و زندگی شیرین و پربار است .
#قند_سبز
به نشانه ی سبز بختی و شیرین کامی بین افراد خانواده ی عروس و داماد دست به دست می شود.
📚 بُن مایه :
برگرفته از تارنمای انجمن موبدان تهران.
✍ رونوشت : بردیا بزرگمهر.
@khashatra
24.03.202507:24
🎙 پوران
🎵 عید اومد بهار اومد
🎶 @khashatra
🎵 عید اومد بهار اومد
🎶 @khashatra
24.03.202507:25
👈 امشاسپندان در بینش مزدیسنان
در نگرش دینی مزدیسنان، اهورامزدا ؛ ویژگی ها و توانمندی های فراوانی دارد که هر یک در سرشت اهورایی او یکتا و بی همتاست، مانند :
نیک اندشی، راستی، توانایی، مهربانی، بخشندگی، آفرینندگی و بی نهایت فروزه ها.
پاره ای از این گونه ویژگی ها تنها در سرشتِ خداوند نهفته و جاودانه است مانند :
آفریدگاری، بی کرانی و توانایی مطلق.
ولی برخی دیگر از این فروزه ها هر چند در نهادِ اهورامزدا بی کران و پایدارند ولی بر پایه ی اراده ی خداوند که در هنجار هستی روان است انسان نیز توانایی دارد تا آن ویژگی ها را در خود پویا و پرورش دهد.
در بینش زرتشت هر کس اراده کند شایستگی آن را دارد تا برخی از این ویژگی ها و فروزه ها را آگاهانه در خود فروزان و پایدار سازد و چنان چه این فروزه ها را تداوم بخشد، هویت انسانی در جامعه از جایگاه ارزشمندی برخوردار خواهد شد.
راستی و درستی (اَشا) اساس زندگی انسان ها خواهد شد و بالاتر از این ها انسان با خداوند باور خویش رابطه ی دوستانه، پُر مهر و نزدیک خواهد داشت.
و پروردگار هستی را در جایگاه جَبار، قهار و انتقام‌جو نخواهد یافت، بلکه با دریافت ویژگی های امشاسپندان در خویش، انسان خود را در اهورا و فروزه های اهورایی را در خود خواهد یافت.
بنابراین برای نزدیک شدن و پیوستن به چنین خدایی نه تنها مراسم و آیین های مذهبی پیچیده و خُرافی نخواهد داشت، بلکه با مهر و دوستی همراه و یاور اهورامزدا در پیشرفت و سازندگی هستی خواهد بود.
فرهنگ ترادادی (سنتی) مزدیسنان به شش گام معنوی و مرحله عرفانی باور دارد که برای نزدیک شدن به خداوند بایستی در زندگی از آن ها بهره گرفت تا به رستگاری و جاودانگی رسید.
این شش مرحله امشاسپندان نام دارد.
۲
@khashatra
در نگرش دینی مزدیسنان، اهورامزدا ؛ ویژگی ها و توانمندی های فراوانی دارد که هر یک در سرشت اهورایی او یکتا و بی همتاست، مانند :
نیک اندشی، راستی، توانایی، مهربانی، بخشندگی، آفرینندگی و بی نهایت فروزه ها.
پاره ای از این گونه ویژگی ها تنها در سرشتِ خداوند نهفته و جاودانه است مانند :
آفریدگاری، بی کرانی و توانایی مطلق.
ولی برخی دیگر از این فروزه ها هر چند در نهادِ اهورامزدا بی کران و پایدارند ولی بر پایه ی اراده ی خداوند که در هنجار هستی روان است انسان نیز توانایی دارد تا آن ویژگی ها را در خود پویا و پرورش دهد.
در بینش زرتشت هر کس اراده کند شایستگی آن را دارد تا برخی از این ویژگی ها و فروزه ها را آگاهانه در خود فروزان و پایدار سازد و چنان چه این فروزه ها را تداوم بخشد، هویت انسانی در جامعه از جایگاه ارزشمندی برخوردار خواهد شد.
راستی و درستی (اَشا) اساس زندگی انسان ها خواهد شد و بالاتر از این ها انسان با خداوند باور خویش رابطه ی دوستانه، پُر مهر و نزدیک خواهد داشت.
و پروردگار هستی را در جایگاه جَبار، قهار و انتقام‌جو نخواهد یافت، بلکه با دریافت ویژگی های امشاسپندان در خویش، انسان خود را در اهورا و فروزه های اهورایی را در خود خواهد یافت.
بنابراین برای نزدیک شدن و پیوستن به چنین خدایی نه تنها مراسم و آیین های مذهبی پیچیده و خُرافی نخواهد داشت، بلکه با مهر و دوستی همراه و یاور اهورامزدا در پیشرفت و سازندگی هستی خواهد بود.
فرهنگ ترادادی (سنتی) مزدیسنان به شش گام معنوی و مرحله عرفانی باور دارد که برای نزدیک شدن به خداوند بایستی در زندگی از آن ها بهره گرفت تا به رستگاری و جاودانگی رسید.
این شش مرحله امشاسپندان نام دارد.
۲
@khashatra
24.03.202507:28
✅ موبدان دانشمند و بینشور زرتشتی برای این که ارزش فروزه های نیک اندیشی، راستی، توانایی، مهرورزی، رسایی و بی مرگی را همواره مدنظر انسان نگاه دارند و نیز اهمیت حیوان، آتش، فلز، خاک، آب و گیاه در زندگی بهنجار انسان بر روی زمین را در یادها بپایانند، به گونه ای که همواره در ذهن انسان، درخششی پایدار داشته باشد، بخشی از مراسم ترادادی دینی و ملی را چنان طراحی کردند که نشان های کوچکی از عوامل مؤثر در زیست انسان را ( که یاد شد)، در خود داشته باشند تا بدین وسیله با دیدن مکرر آن ها، توجه انسان به اهمیت نگاهداری عوامل مهم تشکیل دهنده ی محیط زیست و نیز ارزش فروزه های مربوط به هر کدام به حد کافی و همیشگی جلب شود.
این نشان های هشدار دهنده چنین اند :
🟢 در همه ی مراسم و آداب مذهبی یا تراداد های قومی و ملی، که در سال، تعداد آن ها فراوان است، سفره ی سپیدی را به نشانه ی گستردگی زمین، در جایگاهِ اجرای مراسم می گسترند و بر روی آن مواد زیر را قرار می دهند :
✅ یک لیوان یا یک کاسه ی پر از شیر گاو یا گوسپند، به نشانه ی جانوران سودرسان.
✅ یک آتشدان کوچک که آتش در آن فروزان است یا یک چراغ روغنی روشن که شعله آن نشان آتش است.
✅ یک کاسه ی فلزی (که بیشتر از مس سپید شده است) پر از آب، که کاسه نشانه ای از فلزات و آب داخل آن نمونه ای از آب های روی زمین است.
✅ یک گلدان محتوی شاخه های مورت و سرو، به نشانه ی گیاهان روی زمین.
چون همه کسانی که در مراسم شرکت می کنتد، در بدو ورود خود برای چند دقیقه در جایگاهِ ویژه ی اجرای مراسم نیز حضور می یابند، ناگزیر با سفره و دیگر مواد نشانه ای روی آن رو به رو خواهند شد.
و تداوم و تکرار این رودررویی که جنبه ی یادگیری غیر مستقیم دارد، اثر ماندگار خود را در ذهن و ضمیر آنان به جای خواهد گذاشت.»
📚 بُن مایه :
برگرفته از ؛ نسک یادگار دیرین
آیین ها، مراسم و باورهای مذهبی ترادادی(سنتی)زرتشتیان ایران.
پژوهش و نگارش : روان شاد موبد دکتر کورش نیکنام.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۷
@khashatra
(پایان)
این نشان های هشدار دهنده چنین اند :
🟢 در همه ی مراسم و آداب مذهبی یا تراداد های قومی و ملی، که در سال، تعداد آن ها فراوان است، سفره ی سپیدی را به نشانه ی گستردگی زمین، در جایگاهِ اجرای مراسم می گسترند و بر روی آن مواد زیر را قرار می دهند :
✅ یک لیوان یا یک کاسه ی پر از شیر گاو یا گوسپند، به نشانه ی جانوران سودرسان.
✅ یک آتشدان کوچک که آتش در آن فروزان است یا یک چراغ روغنی روشن که شعله آن نشان آتش است.
✅ یک کاسه ی فلزی (که بیشتر از مس سپید شده است) پر از آب، که کاسه نشانه ای از فلزات و آب داخل آن نمونه ای از آب های روی زمین است.
✅ یک گلدان محتوی شاخه های مورت و سرو، به نشانه ی گیاهان روی زمین.
چون همه کسانی که در مراسم شرکت می کنتد، در بدو ورود خود برای چند دقیقه در جایگاهِ ویژه ی اجرای مراسم نیز حضور می یابند، ناگزیر با سفره و دیگر مواد نشانه ای روی آن رو به رو خواهند شد.
و تداوم و تکرار این رودررویی که جنبه ی یادگیری غیر مستقیم دارد، اثر ماندگار خود را در ذهن و ضمیر آنان به جای خواهد گذاشت.»
📚 بُن مایه :
برگرفته از ؛ نسک یادگار دیرین
آیین ها، مراسم و باورهای مذهبی ترادادی(سنتی)زرتشتیان ایران.
پژوهش و نگارش : روان شاد موبد دکتر کورش نیکنام.
✍ رونوشت ؛ بردیا بزرگمهر.
۷
@khashatra
(پایان)
24.03.202507:25
#گام_نخست در اوستا « وُهومَنَه» است که در گویش پارسی به بهمن تبدیل شده که به چَم ( = معنی) نیک اندیشی می باشد و در بینش زرتشت بسیار به آن اشاره شده است چون انسان برای آغاز راه باید منش خود را نیک گرداند.
امشاسپندان جمع واژه ی امشاسپند است که در اوستا به ریخت ( = شکل) « اَمِشَه سپنته» آمده است. از سه جز اَ +مشَه + سپنته درست شده که اَ ، حروف نفی به چم نه است، مِشَه یعنی مرگ و نیستی و سپنته یعنی پاک و مقدس که این واژه پاک و مقدس جاودانه معنی می دهد و امشاسپندان یعنی پاکان بی مرگ و جاودان.
در باور ترادادی، این امشاسپندان در نقش مادی خود از حیوانات سودمند نیز نگهبانی می کند به همین انگیزه در روز بهمن از هر ماه و همکاران این روز یعنی روزهای ماه، گوش و رام، زرتشتیان از خوردن خوراکی های گوشت دار پرهیز می کنند و به جای آن در سفره مراسمِ آیینی که می گسترانند جامی از شیر را بر سفره می گذارند تا یادآور ارج و احترام به جایگاه حیوان سودمند در زندگی انسان باشد.
۳
@khashatra
امشاسپندان جمع واژه ی امشاسپند است که در اوستا به ریخت ( = شکل) « اَمِشَه سپنته» آمده است. از سه جز اَ +مشَه + سپنته درست شده که اَ ، حروف نفی به چم نه است، مِشَه یعنی مرگ و نیستی و سپنته یعنی پاک و مقدس که این واژه پاک و مقدس جاودانه معنی می دهد و امشاسپندان یعنی پاکان بی مرگ و جاودان.
در باور ترادادی، این امشاسپندان در نقش مادی خود از حیوانات سودمند نیز نگهبانی می کند به همین انگیزه در روز بهمن از هر ماه و همکاران این روز یعنی روزهای ماه، گوش و رام، زرتشتیان از خوردن خوراکی های گوشت دار پرهیز می کنند و به جای آن در سفره مراسمِ آیینی که می گسترانند جامی از شیر را بر سفره می گذارند تا یادآور ارج و احترام به جایگاه حیوان سودمند در زندگی انسان باشد.
۳
@khashatra
24.03.202507:21
#امروز
به روز، پیروز و فرخ روز شهریور امشاسپند و فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
دو شنبه ۴ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۴ مارس سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ شهریور = شهریاری نیرومند.
✔️ جشن نوروز خجسته باد.
@khashatra
به روز، پیروز و فرخ روز شهریور امشاسپند و فروردین ماه سال ۳۷۶۳ مزدیسنی
دو شنبه ۴ فروردین ماه به سال ۱۴۰۴ خورشیدی
۲۴ مارس سال ۲۰۲۵ (ترسایی)
✔️ شهریور = شهریاری نیرومند.
✔️ جشن نوروز خجسته باد.
@khashatra
24.03.202507:26
#گام_دوم عرفانی در اوستا به صورت «اَشَه وَهیشتَه» است به چَم (بهترین اشویی و راستی) می باشد.
این واژه در گویش پارسی، اَردی بهشت شده است.
گزینش بهترین راستی سفارش زرتشت است، زیرا انسان در هنجار هستی به جایگاه شایسته ی خود دست خواهد یافت.
سرود کوتاه و سپندی از اوستا به نام اَشِم وُهو بازگو کننده ی پیوستن به بهترین اشویی است.
این امشاسپند در نقش مادی خود پاسدار فروغ و روشنایی است.
مِجمر آتش و چراغ روشن بر سفره ی مراسم آیینی، نماد اردی بهشت امشاسپند است.
#گام_سوم در اوستا، «,خْشَتَره وَئیریَه» است که به چَم پادشاهی بر خویشتن می باشد و در گویش پارسی به شهریور تبدیل شده است.
در فرهنگی ترادادی زرتشتیان، شهریور در نقش مادی خود از فلزات پاسداری می کند. بنابراین بر سفره مراسم آیینی خود از جام هایی فلزی که بیشتر از جنس مس و روزین است بهره می گیرند تا آب و برخی از خوراکی های ترادادی را در آن بر سفره داشته باشند.
#گام_چهارم در مسیر مینوی مزدیسنان، «سْپَنتَه آرمَئی تی» در اوستا است. «سپتَه» به چمار ( = معنای) سپند و پاک و «آرمئی تی» یعنی آرمان و آرزو است. بنابراین این ویژگی نماد عشق و آرزوی پاک و سپند است.
از آن جا که در فرهنگِ ترادادی زرتشتیان، زن و زمین هر دو ویژگی های ؛ فروتنی، زایندگی، بُردباری و مهرورزی را دارند، این فروزه در تاریخ گذشته ی ایران ویژه ی گرامی داشت بانوان و زنان پارسا و نیکوکار بوده است.
سفره ی مراسم آیینی، نماد گوشه ای از زمین است که در جشن ها و آیین ها در مکانی پاک و نورانی گسترده می شود.
۴
@khashatra
این واژه در گویش پارسی، اَردی بهشت شده است.
گزینش بهترین راستی سفارش زرتشت است، زیرا انسان در هنجار هستی به جایگاه شایسته ی خود دست خواهد یافت.
سرود کوتاه و سپندی از اوستا به نام اَشِم وُهو بازگو کننده ی پیوستن به بهترین اشویی است.
این امشاسپند در نقش مادی خود پاسدار فروغ و روشنایی است.
مِجمر آتش و چراغ روشن بر سفره ی مراسم آیینی، نماد اردی بهشت امشاسپند است.
#گام_سوم در اوستا، «,خْشَتَره وَئیریَه» است که به چَم پادشاهی بر خویشتن می باشد و در گویش پارسی به شهریور تبدیل شده است.
در فرهنگی ترادادی زرتشتیان، شهریور در نقش مادی خود از فلزات پاسداری می کند. بنابراین بر سفره مراسم آیینی خود از جام هایی فلزی که بیشتر از جنس مس و روزین است بهره می گیرند تا آب و برخی از خوراکی های ترادادی را در آن بر سفره داشته باشند.
#گام_چهارم در مسیر مینوی مزدیسنان، «سْپَنتَه آرمَئی تی» در اوستا است. «سپتَه» به چمار ( = معنای) سپند و پاک و «آرمئی تی» یعنی آرمان و آرزو است. بنابراین این ویژگی نماد عشق و آرزوی پاک و سپند است.
از آن جا که در فرهنگِ ترادادی زرتشتیان، زن و زمین هر دو ویژگی های ؛ فروتنی، زایندگی، بُردباری و مهرورزی را دارند، این فروزه در تاریخ گذشته ی ایران ویژه ی گرامی داشت بانوان و زنان پارسا و نیکوکار بوده است.
سفره ی مراسم آیینی، نماد گوشه ای از زمین است که در جشن ها و آیین ها در مکانی پاک و نورانی گسترده می شود.
۴
@khashatra
24.03.202507:23
#شهریور_امشاسپند
خشَتَره وییریه یا شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی»، نام سومین امشاسپند است.
این امشاسپند نشان از پیروزی دارد، زیرا خویش کاری (:وظیفه‌ی) اصلی او پاسداری از فلزات است.
خشَترا در اوستا نام سومین فروزه ی اهورامزدا از گروه امشاسپندان است.
در اوستا نماد توانمندی و فَر و شکوه پادشاهی اهورامزدا است.
نگهبانی توپال‌ها (فلزات) بر روی زمین به او سپرده شده است.
شهریور (امشاسپند)، خَشَتَرَه وَیریَه نام یکی از امشاسپندان زرتشتی است.
در اوستا «خشَثرَ وَیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در فارسی «شَهریوَر» یا «شَهریَر» است.
بخش نخست این واژه به چم (:معنای) شهریاری و شهر است (مراد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایران شهر می‌نامیدند).
بخش دوم این واژه، یعنی «ویریه»، فروزه (: صفت) و به چم مورد پسند است.
بر این اساس، خشتره‌ویریه، به چمار (: معنای) آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینُوی آرمانی است.
در اساتیر زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان فلزها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر مستمندان است.
در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از قانون اشا (هنجار هستی) بر می خیزد و همه ی جهان را در بر می گیرد.
در این روز نیکوست به خواستگاری رفتن و زن خواستن.
در بندهش که از نامه های کهن ایرانی است از دیوی بنام سئورو یاد شده که دیو آشوب و تباهی است و از دشمنان و هماوردان خشَتریور می باشد.
از سوی دیگر ایزدانی مانند : ایزد خور، ایزد مهر و ایزد آسمان از یاران و همکاران او هستند.
در گاه شمار مزدیسنی روز چهارم هر ماه شهریور نامیده می‌شود و برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر می‌شد آن روز را جشن برپا می‌کردند و به شادمانی و ستایش آفریده های نیک اهورا مزدا می‌پرداختند و آن روز را شهریورگان می‌نامیدند.
مسعود سعد سلمان می‌سراید :
ای تنت را ز نیکویی زیور،
شهره روزی ست روز شهریور.
چکامه ای از «مسعود سعد سلمان»
شهریور است و گیتی از عدل شهریار
شاد است،
خیز و مایه شادی به من بیآر.
باده شناس، مایه شادی و خرمی،
بی باده هیچ جان نشد از مایه شاد خوار.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
این تنت را ز نیكویی زیور،
شهره روزی است روز شهریور.
تا به اقبال شهریار جهان،
بگذرانیم جان به لهو و بطر.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
خوش باش.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
گل شااسپرغم نماد شهریور امشاسپند است.
@khashatra
خشَتَره وییریه یا شهریور به چم «شهریاری و نیرومندی اهورایی»، نام سومین امشاسپند است.
این امشاسپند نشان از پیروزی دارد، زیرا خویش کاری (:وظیفه‌ی) اصلی او پاسداری از فلزات است.
خشَترا در اوستا نام سومین فروزه ی اهورامزدا از گروه امشاسپندان است.
در اوستا نماد توانمندی و فَر و شکوه پادشاهی اهورامزدا است.
نگهبانی توپال‌ها (فلزات) بر روی زمین به او سپرده شده است.
شهریور (امشاسپند)، خَشَتَرَه وَیریَه نام یکی از امشاسپندان زرتشتی است.
در اوستا «خشَثرَ وَیریَه» و در پهلوی «شَهرِوَر» و در فارسی «شَهریوَر» یا «شَهریَر» است.
بخش نخست این واژه به چم (:معنای) شهریاری و شهر است (مراد از شهر، همانا کشور است، چنان‌که سرزمین ایران را، ایران شهر می‌نامیدند).
بخش دوم این واژه، یعنی «ویریه»، فروزه (: صفت) و به چم مورد پسند است.
بر این اساس، خشتره‌ویریه، به چمار (: معنای) آرمان‌شهر یا شهریاری آرمانی یا توانایی مینُوی آرمانی است.
در اساتیر زرتشتی و ایرانی این امشاسپند نماد شهریاری و فّر و فرمان روایی اهورا مزدا و نگاهبان فلزها و پاسدار فَر و پیروزی شهریاران دادگر و یاور بینوایان و دستگیر مستمندان است.
در جهان مادی پاسبان فلزات است. شهریاری اهورایی از قانون اشا (هنجار هستی) بر می خیزد و همه ی جهان را در بر می گیرد.
در این روز نیکوست به خواستگاری رفتن و زن خواستن.
در بندهش که از نامه های کهن ایرانی است از دیوی بنام سئورو یاد شده که دیو آشوب و تباهی است و از دشمنان و هماوردان خشَتریور می باشد.
از سوی دیگر ایزدانی مانند : ایزد خور، ایزد مهر و ایزد آسمان از یاران و همکاران او هستند.
در گاه شمار مزدیسنی روز چهارم هر ماه شهریور نامیده می‌شود و برابر آیین، هرگاه نام روز و نام ماه برابر می‌شد آن روز را جشن برپا می‌کردند و به شادمانی و ستایش آفریده های نیک اهورا مزدا می‌پرداختند و آن روز را شهریورگان می‌نامیدند.
مسعود سعد سلمان می‌سراید :
ای تنت را ز نیکویی زیور،
شهره روزی ست روز شهریور.
چکامه ای از «مسعود سعد سلمان»
شهریور است و گیتی از عدل شهریار
شاد است،
خیز و مایه شادی به من بیآر.
باده شناس، مایه شادی و خرمی،
بی باده هیچ جان نشد از مایه شاد خوار.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
این تنت را ز نیكویی زیور،
شهره روزی است روز شهریور.
تا به اقبال شهریار جهان،
بگذرانیم جان به لهو و بطر.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
خوش باش.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
گل شااسپرغم نماد شهریور امشاسپند است.
@khashatra
24.03.202507:26
#گام_پنجم شناخت مینوی در اوستا «هَئوروَتات» نامیده شده که در پارسی به خورداد تبدیل شده است. این واژه به چَم رسایی و کمال می باشد و در فرهنگ ترادادی در نقش مادی خود از آب ها پاسداری می کند. به همین انگیزه بر سفره ی مراسم آیینی، جامی از آب پاک جای می دهند. در گذشته این آب را از سرچشمه برداشت می کردند تا آب بر سفره مراسم آیینی تازه و دست نخورده باشد.
#گام_پایانی راه عرفان در فرهنگی سنتی زرتشتی «اَمِرَه تات» در اوستا است.«اَ» حرف نفی بوده و «مَرِته» به چَم ( = معنی) مرگ و نیستی است که باهم بی مرگی و جاودانگی شده است که در پارسی به اَمُرداد ( = مرداد) نامیده شده است. در فرهنگ زرتشتی، بی مرگی را به درختان همیشه سبز مانند ؛ سرو، کاج، مورت و شمشاد نسبت داده اند زیرا در همه حال سرسبزی خود را از دست نمی دهند. در مراسم دینی شاخه هایی از این گیاهان را بر سفره مراسم سنتی می گذراند تا جاودانگی و بی مرگی را یادآوری کرده باشند.
۵
@khashatra
#گام_پایانی راه عرفان در فرهنگی سنتی زرتشتی «اَمِرَه تات» در اوستا است.«اَ» حرف نفی بوده و «مَرِته» به چَم ( = معنی) مرگ و نیستی است که باهم بی مرگی و جاودانگی شده است که در پارسی به اَمُرداد ( = مرداد) نامیده شده است. در فرهنگ زرتشتی، بی مرگی را به درختان همیشه سبز مانند ؛ سرو، کاج، مورت و شمشاد نسبت داده اند زیرا در همه حال سرسبزی خود را از دست نمی دهند. در مراسم دینی شاخه هایی از این گیاهان را بر سفره مراسم سنتی می گذراند تا جاودانگی و بی مرگی را یادآوری کرده باشند.
۵
@khashatra
09.04.202515:14
#ورهرام_ایزد_خجسته_باد
ورهرام ایزد بر همه ی نیک اندیشان خجسته و همایون باد.
@khashatra
ورهرام ایزد بر همه ی نیک اندیشان خجسته و همایون باد.
@khashatra
25.03.202504:33
#سپندارمزد_امشاسپند
سپند آرامئیتی یا همان اسپند به چم (: معنی) بی‌نقصی و تندرستی کامل است.
وی نگاهبان و پاسدار زمین و در عین حال نشان فرمان برداری، پرهیزگاری و نیایش است.
این واژه که در اوستایی «سْپِنْتَه آرمَئیتی» (Spenta-Ârmaiti) است و نام چهارمین امشاسپند شناخته می‌شود، از دو بخش «سپنته» (Spenta) یا «سپند» به چم (:معنی) پاک و مقدس و «آرمئیتی» (Ârmaiti) به چم فروتنی و بردباری تشکیل شده است و این دو با هم به چم فروتنیِ پاک و سپند است.
این واژه در پهلوی «سپندارمت» (SpandÂrmat) و در پارسی «سپندارمذ» و «اسفندارمذ» و «اسفند» شده است.
سپنته آرمیتی یکی از ایزد بانوان و امشاسپندان زرتشتی است که در زبان اوستایی، سپنته آرمیتی یا سپنت اَرمَیتی یا سپند آرامئیتی خوانده می‌شود، در زبان پهلوی بدان سپندارمذ یا سپندارمت گویند و در پارسی، سپندارمد نیز خوانده شده‌است.
امشاسپند سپندارمذ، نگهبان و ایزدبانوی زمین سرسبز و نشانی از باروری و زایش است.
در فرهنگ پهلوی سپندرمت یا همان سپندارمذ، نام یکی از امشاسپندان و در عین حال نام پنجمین روز ماه و دوازدهمین ماه سال معرفی شده است.
وی را همان الهه ی بسیار قدیمی اسفند دانسته‌اند و گفته‌اند که او را دو امشاسپند دیگر یعنی هورواتات (خرداد) و امرتات (اَمُرداد) همراهی می‌کنند و این سه گروهی از امشاسپندان را می‌سازند که قرینه‌ی سه امشاسپند نخستین، یعنی وهمن (وهومن یا همان بهمن)، اشه وهیشته (اردی بهشت) و خشتره وییریه (شهریور) محسوب می‌شوند.
این فروزه در انسان به گونه‌ی فروتنی و مهر و خدمت به دیگران، نمایان می‌شود.
سپندارمزد در جهان خاکی، نگاه دارنده‌ی زمین و زنان است.
زمینی که بی‌هیچ چشم داشتی هرچه دارد در اختیار جانداران می‌گذارد و زنانی چون مادر که هم چون زمین، مهربان و فروتنند، مهر می‌ورزند بدون این که چشم به راه پاسخی مهرانگیز باشند.
زن و زمین همسانی‌های بسیاری دارند.
زن و زمین هر دو نماد باروری و زایش هستند، زندگی از زن و زمین است که جریان دارد.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
سپندارمز روز خیز ای نگار،
سپند آر ما را و جام می آر.
می آر از پی آن که بی می‌‌نشد،
دلی شادمان و تنی شادخوار.
سپند آر پی آن که چشم بدان،
بگرداند ایزد ازین روزگار.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
ورز زمین کن.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
گل بیدمشک نماد سپندارمزد امشاسپند است.
@khashatra
سپند آرامئیتی یا همان اسپند به چم (: معنی) بی‌نقصی و تندرستی کامل است.
وی نگاهبان و پاسدار زمین و در عین حال نشان فرمان برداری، پرهیزگاری و نیایش است.
این واژه که در اوستایی «سْپِنْتَه آرمَئیتی» (Spenta-Ârmaiti) است و نام چهارمین امشاسپند شناخته می‌شود، از دو بخش «سپنته» (Spenta) یا «سپند» به چم (:معنی) پاک و مقدس و «آرمئیتی» (Ârmaiti) به چم فروتنی و بردباری تشکیل شده است و این دو با هم به چم فروتنیِ پاک و سپند است.
این واژه در پهلوی «سپندارمت» (SpandÂrmat) و در پارسی «سپندارمذ» و «اسفندارمذ» و «اسفند» شده است.
سپنته آرمیتی یکی از ایزد بانوان و امشاسپندان زرتشتی است که در زبان اوستایی، سپنته آرمیتی یا سپنت اَرمَیتی یا سپند آرامئیتی خوانده می‌شود، در زبان پهلوی بدان سپندارمذ یا سپندارمت گویند و در پارسی، سپندارمد نیز خوانده شده‌است.
امشاسپند سپندارمذ، نگهبان و ایزدبانوی زمین سرسبز و نشانی از باروری و زایش است.
در فرهنگ پهلوی سپندرمت یا همان سپندارمذ، نام یکی از امشاسپندان و در عین حال نام پنجمین روز ماه و دوازدهمین ماه سال معرفی شده است.
وی را همان الهه ی بسیار قدیمی اسفند دانسته‌اند و گفته‌اند که او را دو امشاسپند دیگر یعنی هورواتات (خرداد) و امرتات (اَمُرداد) همراهی می‌کنند و این سه گروهی از امشاسپندان را می‌سازند که قرینه‌ی سه امشاسپند نخستین، یعنی وهمن (وهومن یا همان بهمن)، اشه وهیشته (اردی بهشت) و خشتره وییریه (شهریور) محسوب می‌شوند.
این فروزه در انسان به گونه‌ی فروتنی و مهر و خدمت به دیگران، نمایان می‌شود.
سپندارمزد در جهان خاکی، نگاه دارنده‌ی زمین و زنان است.
زمینی که بی‌هیچ چشم داشتی هرچه دارد در اختیار جانداران می‌گذارد و زنانی چون مادر که هم چون زمین، مهربان و فروتنند، مهر می‌ورزند بدون این که چشم به راه پاسخی مهرانگیز باشند.
زن و زمین همسانی‌های بسیاری دارند.
زن و زمین هر دو نماد باروری و زایش هستند، زندگی از زن و زمین است که جریان دارد.
سرودهی مسعود سعد سلمان، بر پایه‌ی کتاب بندهش :
سپندارمز روز خیز ای نگار،
سپند آر ما را و جام می آر.
می آر از پی آن که بی می‌‌نشد،
دلی شادمان و تنی شادخوار.
سپند آر پی آن که چشم بدان،
بگرداند ایزد ازین روزگار.
اندرزنامه ی آذرباد مهراسپندان (موبد موبدان در روزگار شاپور دوم)
ورز زمین کن.
اندرزنامه ی آذرباد مهر اسپندان در سرودهی استاد ملک‌الشعرای بهار :
به (شهریور) اندر شوی شادخوار،
کنی در (سپندارمز) کشت و کار.
گل بیدمشک نماد سپندارمزد امشاسپند است.
@khashatra
03.04.202508:46
✅ اشتودگات یسنا ۴۶ - ۱۱ نمونه ای از چند بند است در مورد توقف جلو چینود پل و بازگشت به جهان فریبنده ی اوهامی دروغ، زیرا وجدان آنان ناآرام و سخت است.
چینود پل یکی از تمثیلات است و پل جدا کننده و تشخیص می باشد.
در مزدیسنا در مورد آخرت آمده است که روانانی که پیشینه ی بد و زشت دارند از گذشتن از پل و رفتن به بهشت ناتوانند.
بهشت در اوستا گرودمان سرای سرود مزد امتضاد درج دمان سرای دروغ و فریبنده ی جهان است، توضیحی ست جلو پل تمایل به سپهر هستی غیر واقعی است و علت ناتوانی از ورود به بهشت، بازگشت روان به جهان خاکی می تواند باشد، تا خود را (یسنا ۳۰ - ۱۰) برای وصل آماده سازد.
اشارات بسیاری در مورد ورود به چینود پل و ایست جلو آن می توان ارایه داد.
در یسنا ۳۴ - ۶ و ۵۰ - ۹ فعل پئی تی اینی با املای دیگری ملاحظه می شود و معنای آن بازگشتن برای رسیدن به آرزو و آرمان دیگر می باشد.
📚 بُن مایه :
دانستنی های آیینی زرتشتی.
🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.
برگرداننده : رشید شهمردان.
چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.
✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.
۷۹
@khashatra
ادامه دارد....
چینود پل یکی از تمثیلات است و پل جدا کننده و تشخیص می باشد.
در مزدیسنا در مورد آخرت آمده است که روانانی که پیشینه ی بد و زشت دارند از گذشتن از پل و رفتن به بهشت ناتوانند.
بهشت در اوستا گرودمان سرای سرود مزد امتضاد درج دمان سرای دروغ و فریبنده ی جهان است، توضیحی ست جلو پل تمایل به سپهر هستی غیر واقعی است و علت ناتوانی از ورود به بهشت، بازگشت روان به جهان خاکی می تواند باشد، تا خود را (یسنا ۳۰ - ۱۰) برای وصل آماده سازد.
اشارات بسیاری در مورد ورود به چینود پل و ایست جلو آن می توان ارایه داد.
در یسنا ۳۴ - ۶ و ۵۰ - ۹ فعل پئی تی اینی با املای دیگری ملاحظه می شود و معنای آن بازگشتن برای رسیدن به آرزو و آرمان دیگر می باشد.
📚 بُن مایه :
دانستنی های آیینی زرتشتی.
🖋 نوشته ی : دستور خورشید دابو.
برگرداننده : رشید شهمردان.
چاپ : تهران ۱۳۵۸ خورشیدی
سازمان چاپ خواجه.
✍رونوشت : بردیا بزرگ مهر.
۷۹
@khashatra
ادامه دارد....
10.04.202506:13
#پرستش_گاه_زرتشتیان
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
❇️ هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
۱
@khashatra
🖋 نویسنده و گردآورنده :
رشید شهمردان.
❇️ هشتمین نشریه ی سازمان جوانان ززتشتی بمبئی سال ۱۳۳۶ یزدگردی.
۱
@khashatra
24.03.202507:26
✅ خداداد خنجری می نویسد :
«در دوره ی فرمان روایی ساسانیان بر ایران، به شوه ی ( = دلیل ) اهمیتی که دین زرتشتی برای محیط زیست و نگهداری آن از آلودگی و تخریب، قایل بود، برخی از عوامل مهم و مؤثر در زندگی انسان را، به نحوی به یکی از امشاسپندان وابسته کردند تا ارزش و اهمیت آن ها را در باور مردم بپرورند و افزایش دهند ؛ و از این طریق، قوانین مربوط به نگهداری محیط زیست در جامعه را، کارآیی بیشتری بخشند.
این پیوند معنوی انسان با زاستار ( = طبیعت ) به گونه زیر انجام گرفت :
◀️ ۱ - نگهداری و پرورش جانوران سودمند، از نیک اندیشی است.
پس جانوران سودرسان به امشاسپندان بهمن (فروزه نیک اندیشی) بستگی و پیوند دارند.
◀️ ۲ - نگهداری آتش و پرهیز از آلوده آن که سالم ماندن هوا به آن بستگی دارد پیروی از راستی است.
پس آتش با امشاسپند اَردی بهشت ( = فروزه ی راستی) رابطه ی نزدیک دارد.
◀️ ۳ - نقش فلزات در پیشبرد زندگی انسان و صنعت و تمدن بر کسی پوشیده نیست.
از سویی استخراج فلزات و کاربری درست و نگهداری آن ها از استهلاک و تخریب، نشان توانایی فکری انسان و آگاهی و دانش بالای اوست.
از سوی دیگر، فلز الگوی توانایی، مقاومت، بردباری و استواری است.
از این رو، فلز با امشاسپند شهریور ( = فروزه ی توانایی) پیوندی ناگسستنی دارد.
◀️ ۴ - تأثیر نگهداری خاک و نیالودن آن، در تداوم زندگی انسان بر روی کره ی زمین تردید ناپذیر است.
هم چنین زمین ( = خاک) همه ی دارایی خود را با دست و دل بازی و با فروتنی و مهربانی، در اختیار انسان و سایر موجودات زنده قرار می دهد.
از این جهت زمین الگوی فروتنی، از خود گذشتگی و مهرورزی است.
پس زمین با امشاسپند سِپَندارمَذ ( = فروزه مهرورزی) ارتباط ویژه ای دارد.
◀️ ۵ - نگهداری آب، پرهیز از آلودن و استفاده درست از آن، نشان رسایی اندیشه و خرد و ژرفای دانش و بینش انسان است.
بنابراین آب با امشاسپند خورداد ( = فروزه ی رسایی) پیوند نزدیک دارد.
◀️ ۶ - وجود گیاه بر روی زمین، به طور مستقیم یا غیر مستقیم موجب ادامه ی زندگی انسان و مانع مرگ و نابودی او می شود.
بنابراین، مرگِ گیاه برابر است با مرگ انسان، و نگهداری گیاهان و جلوگیری از نابودی آنان، بی مرگی نسل انسان را بر روی زمین به دنبال دارد.
از این رو گیاه، با امشاسپند اَمُرداد ( = فروزه ی بی مرگی) بستگی منطقی دارد.
۶
@khashatra
«در دوره ی فرمان روایی ساسانیان بر ایران، به شوه ی ( = دلیل ) اهمیتی که دین زرتشتی برای محیط زیست و نگهداری آن از آلودگی و تخریب، قایل بود، برخی از عوامل مهم و مؤثر در زندگی انسان را، به نحوی به یکی از امشاسپندان وابسته کردند تا ارزش و اهمیت آن ها را در باور مردم بپرورند و افزایش دهند ؛ و از این طریق، قوانین مربوط به نگهداری محیط زیست در جامعه را، کارآیی بیشتری بخشند.
این پیوند معنوی انسان با زاستار ( = طبیعت ) به گونه زیر انجام گرفت :
◀️ ۱ - نگهداری و پرورش جانوران سودمند، از نیک اندیشی است.
پس جانوران سودرسان به امشاسپندان بهمن (فروزه نیک اندیشی) بستگی و پیوند دارند.
◀️ ۲ - نگهداری آتش و پرهیز از آلوده آن که سالم ماندن هوا به آن بستگی دارد پیروی از راستی است.
پس آتش با امشاسپند اَردی بهشت ( = فروزه ی راستی) رابطه ی نزدیک دارد.
◀️ ۳ - نقش فلزات در پیشبرد زندگی انسان و صنعت و تمدن بر کسی پوشیده نیست.
از سویی استخراج فلزات و کاربری درست و نگهداری آن ها از استهلاک و تخریب، نشان توانایی فکری انسان و آگاهی و دانش بالای اوست.
از سوی دیگر، فلز الگوی توانایی، مقاومت، بردباری و استواری است.
از این رو، فلز با امشاسپند شهریور ( = فروزه ی توانایی) پیوندی ناگسستنی دارد.
◀️ ۴ - تأثیر نگهداری خاک و نیالودن آن، در تداوم زندگی انسان بر روی کره ی زمین تردید ناپذیر است.
هم چنین زمین ( = خاک) همه ی دارایی خود را با دست و دل بازی و با فروتنی و مهربانی، در اختیار انسان و سایر موجودات زنده قرار می دهد.
از این جهت زمین الگوی فروتنی، از خود گذشتگی و مهرورزی است.
پس زمین با امشاسپند سِپَندارمَذ ( = فروزه مهرورزی) ارتباط ویژه ای دارد.
◀️ ۵ - نگهداری آب، پرهیز از آلودن و استفاده درست از آن، نشان رسایی اندیشه و خرد و ژرفای دانش و بینش انسان است.
بنابراین آب با امشاسپند خورداد ( = فروزه ی رسایی) پیوند نزدیک دارد.
◀️ ۶ - وجود گیاه بر روی زمین، به طور مستقیم یا غیر مستقیم موجب ادامه ی زندگی انسان و مانع مرگ و نابودی او می شود.
بنابراین، مرگِ گیاه برابر است با مرگ انسان، و نگهداری گیاهان و جلوگیری از نابودی آنان، بی مرگی نسل انسان را بر روی زمین به دنبال دارد.
از این رو گیاه، با امشاسپند اَمُرداد ( = فروزه ی بی مرگی) بستگی منطقی دارد.
۶
@khashatra
09.04.202509:00
👈 فریدون جنیدی و ایستادگی بر سر یک پیمان.
استاد فریدون جنیدی اندیشمندی که در روزگار جوانی در کلاسِ درس عیسی صدیق با خود پیمان بست که تا پایان عمر، زندگی خویش را در راه پژوهش در فرهنگ ایران صرف کند و تاکنون که موی سپید کرده‌است، کوشیده بر سر پیمان خویش بماند.
در معرفی شخصیت و نگرش فریدون جنیدی شاید این خاتره ی کوتاه به‌تمامی گویا باشد.
این خاتره بازمی‌گردد به ۱۳۴۵ خورشیدی، زمانی که فریدون جنیدیِ جوان در کلاس درس تاریخ فرهنگ مرحوم عیسی صدیق نشسته بود و استاد داشت درباره تلاش‌های هِنری راولینسونِ اروپایی که با بررسی کتیبه ی بیستون توانسته بود، خط میخی را بخواند، دادِ سخن می‌داد و می‌گفت که ؛
«یک اروپایی برای خواندن سنگ نوشته ی ایرانی سی سال زمان نهاد، شما که ایرانی هستید آیا می توانید برای کشور خودتان سه سال از عمر خودتان را بگذارید».
در این هنگام فریدون جنیدی بر می خیزید و خطاب به استاد می‌گوید که ؛
«استاد، مگر شما آن ایرانیان را که سی سال بر سر کار پژوهش جان و زمان نهاده باشند، نمی‌شناسید؟
مگر فردوسی سترگ برای زنده نگهداشتن اندیشه و فرهنگ و زبان ایرانی سی سال زمان ننهاد،
با آن که بارها گفته شده است که نان جوین نیز بر سفره نداشته است؟
مگر استاد دهخدا بیش از سی سال زمان بر سر فرهنگ ننهاد؟
هنوز کفن دهخدا خشک نشده است، شما به جای آن که جوانان را برانگیزانید تا سی، چهل سال از زمان خود را بر سر فرهنگ ایران بنهند، آنان را کوچک می‌شمارید،
تا در خود ننگ ببینند و خویش را درخور و شایسته ی سرزنش بشمارند؟
اکنون برای آن که بدانید جوانان ایرانی سی سال از زندگی خود را بر سر فرهنگ ایران می‌نهند، همین جا به شما می‌گویم :
من، فریدون جنیدی، جوان ایرانی، تا پایان زمان خود، زندگی خویش را در راه پژوهش در فرهنگ ایران خواهم افشاند».
۳
@khashatra
پایان🔺🔺
استاد فریدون جنیدی اندیشمندی که در روزگار جوانی در کلاسِ درس عیسی صدیق با خود پیمان بست که تا پایان عمر، زندگی خویش را در راه پژوهش در فرهنگ ایران صرف کند و تاکنون که موی سپید کرده‌است، کوشیده بر سر پیمان خویش بماند.
در معرفی شخصیت و نگرش فریدون جنیدی شاید این خاتره ی کوتاه به‌تمامی گویا باشد.
این خاتره بازمی‌گردد به ۱۳۴۵ خورشیدی، زمانی که فریدون جنیدیِ جوان در کلاس درس تاریخ فرهنگ مرحوم عیسی صدیق نشسته بود و استاد داشت درباره تلاش‌های هِنری راولینسونِ اروپایی که با بررسی کتیبه ی بیستون توانسته بود، خط میخی را بخواند، دادِ سخن می‌داد و می‌گفت که ؛
«یک اروپایی برای خواندن سنگ نوشته ی ایرانی سی سال زمان نهاد، شما که ایرانی هستید آیا می توانید برای کشور خودتان سه سال از عمر خودتان را بگذارید».
در این هنگام فریدون جنیدی بر می خیزید و خطاب به استاد می‌گوید که ؛
«استاد، مگر شما آن ایرانیان را که سی سال بر سر کار پژوهش جان و زمان نهاده باشند، نمی‌شناسید؟
مگر فردوسی سترگ برای زنده نگهداشتن اندیشه و فرهنگ و زبان ایرانی سی سال زمان ننهاد،
با آن که بارها گفته شده است که نان جوین نیز بر سفره نداشته است؟
مگر استاد دهخدا بیش از سی سال زمان بر سر فرهنگ ننهاد؟
هنوز کفن دهخدا خشک نشده است، شما به جای آن که جوانان را برانگیزانید تا سی، چهل سال از زمان خود را بر سر فرهنگ ایران بنهند، آنان را کوچک می‌شمارید،
تا در خود ننگ ببینند و خویش را درخور و شایسته ی سرزنش بشمارند؟
اکنون برای آن که بدانید جوانان ایرانی سی سال از زندگی خود را بر سر فرهنگ ایران می‌نهند، همین جا به شما می‌گویم :
من، فریدون جنیدی، جوان ایرانی، تا پایان زمان خود، زندگی خویش را در راه پژوهش در فرهنگ ایران خواهم افشاند».
۳
@khashatra
پایان🔺🔺
Ko'proq funksiyalarni ochish uchun tizimga kiring.
