۹۹درصد این ناشرهای معلوم‌الحال، کاسبِ کتاب‌ساز هستن و نه‌تنها دغدغه‌ی فرهنگی ندارن، بلکه برای کسب سود اگه لازم باشه کمر به نابودیِ فرهنگ کشور هم می‌بندن. اینا که هیچ. تکلیف‌شون روشنه.
سه تا‌شون اما موارد خیلی خاصی هستن که در ادامه می‌گم:
۱) روی جلد یکی از این کتاب‌ها (انتشارات مدال: جنگل) نوشته شده: «ناظر علمی: دکتر حسین ملانظر، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی». دکترِ عزیز ما به قول خودشان در رأس قطب آکادمیک ترجمه‌ی مملکت قرار دارند! اینکه حتی زیرعنوان کتاب هم اشتباه ترجمه شده بماند، اما آخه «ناظر علمی»؟!! :))
بعدی، کتابیه که انجمن (خودخوانده‌ی) صنفی مترجمان استان تهران منتشر کرده. توضیح کارنامه‌ی مشعشعِ این انجمن (به سرکردگیِ محمدرضا اربابی) بماند، اما وارد شدنِ این قبیل مدعیان ترجمه در کشور به این‌طور مسابقات مهوع نشون می‌ده که اوضاع چقدر خرابه!
سوم اما کتابیه که «نشر نوین توسعه» براش فیپا گرفته و با وقاحتِ تمام به جای اسم مترجم نوشته: «تیم ترجمه نشر نوین»؛ یعنی متن رو دادن به چند تا مترجم و آخرش وصله‌پینه کردن به هم تا زودتر از بقیه چاپ کنن کتاب رو و به خیال‌شون پول پارو کنن!
خلاصه که اون از وضع انتشارات‌چی‌ها، اون از وضع آکادمیسین‌چی‌ها، اون از وضعِ مثلاً انجمن‌چی‌ها و اینم از وضع مترجم‌نماها. دیگه خودتون می‌دونید و مملکت خودتون!
میلکان و کوله‌پشتی هم که همیشهٔ خدا منتظر کتابای زرد و قهوه‌ای هستن!
جای اسکی‌بازهای دیگه‌ای مثل چترنگ، کتابسرای تندیس، آموت، نون و... خالیه!
