جمهوری اسلامی، هشدار نابودگر عراق و افغانستان، زلمی خلیلزاد، را جدی گرفته و گفته های لاریجانی و ترامپ و احتمال عقب نشینی سپاه قدس از یمن، نشان می دهد که سیگنال مذاکره ارسال شده است.
حجم انباشت تدارکات نظامی آمریکا هم بیشتر برای سرکوب حوثی هاست گرچه احتمال درگیری با ایران هنوز وجود دارد حتی شاید نتانیاهو پای آمریکا را به درگیری بکشاند.
نتانیاهو که در اندیشه تضمین بقای اسرائیل بود اکنون چالش ترکیه در سوریه را هم پیش رو می بیند و هرگونه کوتاهی و فرصت سوزی را خیانت به کشته شدگان ۷ اکتبر.
اگر امنیت اسرائیل همچنان در اولویت آمریکا باشد، علاوه بر ترکیه و دولت سوریه، جمهوری اسلامی هم باید پیمان ابراهیم را بپذیرد و تغییرات مدنظر ترامپ را اعمال کند که از نظر نتانیاهو، فریب است و تضمینی بر اجرای آن نیست و او شاید پیمان کوروش و داشتن یک متحد تاریخی غیر اسلامگرا و بی خطر را ترجیح دهد.
از سوی دیگر فشار حداکثری، ادامه دارد و باید دید لایحه مصادره برخی اموال خارجی جمهوری اسلامی به نفع اپوزیسیون و نوفدی، چگونه در عمل پیش خواهد رفت ضمن اینکه
فرصت فعالسازی مکانیزم ماشه که یک معیار واقعی برای سنجش عزم رویارویی جهانی با برنامه اتمی جمهوری اسلامی است، بزودی به پایان خواهد رسید.
در داخل ایران هم پیش از آغاز هرگونه جنگ نظامی در سال نو، روزهای سخت بدون آب و برق آغاز شده و نارضایتی شدید از ناکارامدی داخلی و تهدید رهبر جمهوری اسلامی به مقابله با فتنه، نشان می دهد که روزهای سخت و سرنوشت‌سازی برای ایران در راه است باید ببینیم این سرنوشت را چه کسانی از سر خواهند نوشت ایرانیان یا انیرانیان و خارجی ها!؟
پژوهش و اندیشه با مهرگان پویا
