خاکسترِاقیانوس؛ پاکسازی
شـایَددَردُنـیایـی‌دیـگَرتـوشیـریـنی‌ِزِنـدِگی‌تَلخـَم‌‌شَـوی؛
اَموالِ‌‌مَن‌تو‌سِه‌چیز‌خُلاصِه‌میشه" تـختـم ، سـیگـارم ، پـسـرم "
https://t.me/for_parkyuri
Уважаемый @durov !!
اَموالِ‌‌مَن‌تو‌سِه‌چیز‌خُلاصِه‌میشه" تـختـم ، سـیگـارم ، پـسـرم "
https://t.me/for_parkyuri
Уважаемый @durov !!
Рейтинг TGlist
0
0
ТипПублічний
Верифікація
Не верифікованийДовіреність
Не надійнийРозташуванняІран
МоваІнша
Дата створення каналуГруд 09, 2022
Додано до TGlist
Жовт 13, 2024Рекорди
24.01.202521:36
2.7KПідписників31.01.202517:03
300Індекс цитування26.01.202507:21
217Охоплення 1 допису14.01.202508:09
107Охоп рекл. допису22.12.202423:59
9.09%ER26.01.202523:12
7.99%ERRПереслав з:
𝐕𝐚𝐦𝐩𝐢𝐫𝐞
14.03.202513:25
بعضی حرف‌ها خلق شده‌اند که فقط یک بار و فقط به یک نفر زده شوند، بعد از آن دیگر هیچ معنایی ندارند.
Видалено30.03.202513:35
Переслав з:
O𝗇𝗒𝗑𝗂𝖺
29.03.202520:31
قسم به زیبایی چشمانت که دیگر کسی به زیبایی آن ندیدم آنها معبود من هستن!
Переслав з:
خاکسترِاقیانوس؛ پاکسازی
16.03.202520:37
سلام عزیزکم
حال من خوب است. حال تو چطور ؟ دیاری نیست جز دلتنگی روزگار که امانم را بریده. نامه ای که برایت مینویسم لیلی ام با قلم اغشته به خون خود نوشته ام پس لطفا به حرمت تمام بوسه هایم آن را بخوان.
من در جایی دور از تو در کلبه ای گرفتار شده ام. نه آن که کسی مرا بگیرد نه، خود خود را محکوم به حبس خوانده ام تا زمانی که مرگ در چوبی را بزند.
حرف های ناگفته زیادی را در دل دارم و زمان برای ریختنش به زیر بال هایت کم است.
شمع هایم با بادی که از پنجره آمد کشته شده اند و من دگر توانی ندارم تا باز آنها را زنده کنم. شاید هم نمیخواهم. جسمم هزاران تکه شده است و روحم در آسمان ها خانه ای دارد ولی من هنوز زنده ام. به لطف یادت این خانه بدون آتیشی گرم است گویی که تو خود را برایم به آتش کشیده ای. میتوانم ببینم مرگ در آن کنج نشسته است و از من مراقبت میکند تا زمانی که با آغوش باز به پرواز در بیاورتم.
تمام عمر در انتظار دیدن روی سیاهش بودم و حال ... نه ... نمی‌توانم رهایت کنم.
پاییز به سر رسیده و زمستان سرد تر از روحت شروع شده اما برگ درختان هنوز تسلیم سرنوشت خود نشده اند. صدای فریادشان را می‌شنوم.
آه ... این نامه برایت زیاد سنگین است پس بگذار دوباره با نام رویت آغاز کنم.
سلام عزیزکم
حال من خوب است. دیاری نیست جز دلتنگی روزگار که امانم را بریده.
حال من خوب است. حال تو چطور ؟ دیاری نیست جز دلتنگی روزگار که امانم را بریده. نامه ای که برایت مینویسم لیلی ام با قلم اغشته به خون خود نوشته ام پس لطفا به حرمت تمام بوسه هایم آن را بخوان.
من در جایی دور از تو در کلبه ای گرفتار شده ام. نه آن که کسی مرا بگیرد نه، خود خود را محکوم به حبس خوانده ام تا زمانی که مرگ در چوبی را بزند.
حرف های ناگفته زیادی را در دل دارم و زمان برای ریختنش به زیر بال هایت کم است.
شمع هایم با بادی که از پنجره آمد کشته شده اند و من دگر توانی ندارم تا باز آنها را زنده کنم. شاید هم نمیخواهم. جسمم هزاران تکه شده است و روحم در آسمان ها خانه ای دارد ولی من هنوز زنده ام. به لطف یادت این خانه بدون آتیشی گرم است گویی که تو خود را برایم به آتش کشیده ای. میتوانم ببینم مرگ در آن کنج نشسته است و از من مراقبت میکند تا زمانی که با آغوش باز به پرواز در بیاورتم.
تمام عمر در انتظار دیدن روی سیاهش بودم و حال ... نه ... نمی‌توانم رهایت کنم.
پاییز به سر رسیده و زمستان سرد تر از روحت شروع شده اما برگ درختان هنوز تسلیم سرنوشت خود نشده اند. صدای فریادشان را می‌شنوم.
آه ... این نامه برایت زیاد سنگین است پس بگذار دوباره با نام رویت آغاز کنم.
سلام عزیزکم
حال من خوب است. دیاری نیست جز دلتنگی روزگار که امانم را بریده.
Переслав з:خاکسترِاقیانوس؛ پاکسازی
16.03.202520:37
به گیسوانت نگاه میکنم که چطور امواج دریا را به نمایش گذاشته است و به چشمانت که بی شک نشانه هایی از خلقت است.
لب هایت کاغذ سفید را نعمت می‌بخشد و دستهایت تن بی جان من مرده را زنده میکند
به قطع می‌گویم، اگر از زلف‌هایت طناب داری ببافند، خودم را از گردن می‌آویزم.
بگذار که در لحظات آخر عطر گیسوانت بوی حادثه را در خانه نشر دهد.
بگذار در آخر عطر تنت در اعماق وجودم نهفته شود تا شاید باری دگر در دنیایی دور از ذهنمان تو را به خاطر آورم
و آه چه زیبا میکند لبخندت پاییز مرده را
که از مرگِ پاییز، زمستانی سردتر از نگاهت پدیدار می‌شود.
دیگر حتی کلمات هم مرا یاری نمی‌دهند؛ در عمقِ شعر‌های من، بر چشمانِ تو بوسه زده می‌شود.
و در اعماق شعر های من خانه ای از آن توست از جنس تمام کلماتی که ناگفته مانده اند.
و اگر بوسه مقصدی نداشته باشد؟ آخرین نخِ سیگارم را از میان لب‌هایت دود میکنم، دور شو، من جهانی از باروتم.
دور شو تا زمانی که بتوانم بوسه های خیالی ام را از یاد ببرم تا بلکه دستانم از نوشتن برایت خسته شوند.
کوتاه بگویم؟ دلم تنگ است و این دلتنگی بزرگ‌ترین دردِ این روزهایم است.
_برای آنکه قلبم بی قراره به آغوش کشیدنش است.
لب هایت کاغذ سفید را نعمت می‌بخشد و دستهایت تن بی جان من مرده را زنده میکند
به قطع می‌گویم، اگر از زلف‌هایت طناب داری ببافند، خودم را از گردن می‌آویزم.
بگذار که در لحظات آخر عطر گیسوانت بوی حادثه را در خانه نشر دهد.
بگذار در آخر عطر تنت در اعماق وجودم نهفته شود تا شاید باری دگر در دنیایی دور از ذهنمان تو را به خاطر آورم
و آه چه زیبا میکند لبخندت پاییز مرده را
که از مرگِ پاییز، زمستانی سردتر از نگاهت پدیدار می‌شود.
دیگر حتی کلمات هم مرا یاری نمی‌دهند؛ در عمقِ شعر‌های من، بر چشمانِ تو بوسه زده می‌شود.
و در اعماق شعر های من خانه ای از آن توست از جنس تمام کلماتی که ناگفته مانده اند.
و اگر بوسه مقصدی نداشته باشد؟ آخرین نخِ سیگارم را از میان لب‌هایت دود میکنم، دور شو، من جهانی از باروتم.
دور شو تا زمانی که بتوانم بوسه های خیالی ام را از یاد ببرم تا بلکه دستانم از نوشتن برایت خسته شوند.
کوتاه بگویم؟ دلم تنگ است و این دلتنگی بزرگ‌ترین دردِ این روزهایم است.
_برای آنکه قلبم بی قراره به آغوش کشیدنش است.
Переслав з:
𝖥𝖾𝗋𝗇𝗐𝖾𝗁
06.04.202512:39
تو تصویری در آینه‌ای بودی که از ترس شکستن،
هیچگاه لمست نکرده‌ام...
#Scenario ﹙🪞﹚ @TKFernweh
هیچگاه لمست نکرده‌ام...
حالا آینه‌ها را از من گرفته‌اند، اما بازتاب چشمانت را در هر خاطره ای می‌بینم!
#Scenario ﹙🪞﹚ @TKFernweh
Історія змін каналу
Увійдіть, щоб розблокувати більше функціональності.
