Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Лачен пише
Реальний Київ | Украина
Реальна Війна
Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
Мир сегодня с "Юрий Подоляка"
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Лачен пише
Реальний Київ | Украина
Реальна Війна
Україна Online: Новини | Політика
Телеграмна служба новин - Україна
Резидент
🌸СОЛИХА АЁЛ🌸
📝 Аёл киши бола туғаётганида 20 та суяк синишига тенг оғриқни ҳис қилар экан. Сиз учун шунча дардни кўтарган онангизни бир оғиз қаттиқ сўзини кўтаролмайсизми?..
(Б.М.)
Реклама учун @Solixa_Qiz
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
(Б.М.)
Реклама учун @Solixa_Qiz
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
Рейтинг TGlist
0
0
ТипПублічний
Верифікація
Не верифікованийДовіреність
Не надійнийРозташуванняУзбекістан
МоваІнша
Дата створення каналуЛют 06, 2025
Додано до TGlist
Вер 05, 2024Прикріплена група
🌺СОЛИХА АЁЛ🌺 Эзгулик Нури
1K
Підписників
43 033
24 год.
209-0.5%Тиждень
1 329-3%Місяць
616-1.4%
Індекс цитування
2 300
Згадок23Репостів на каналах0Згадок на каналах23
Середнє охоплення 1 допису
488
12 год.488
44.8%24 год.488
44.8%48 год.884
51.6%
Залученість (ER)
0.91%
Репостів2Коментарів0Реакцій8
Залученість за охопленням (ERR)
2.04%
24 год.0%Тиждень
0.7%Місяць
1.24%
Охоплення 1 рекл. допису
488
1 год.827169.47%1 – 4 год.47096.31%4 - 24 год.1 684345.08%
Всього дописів за 24 години
3
Динаміка
2
Рекорди
06.09.202404:10
51.9KПідписників28.02.202523:44
4667Індекс цитування06.09.202423:59
3.7KОхоплення 1 допису06.09.202423:59
3.7KОхоп рекл. допису30.03.202523:43
11.30%ER02.03.202500:30
7.27%ERR
29.03.202519:47
💐🌙РАМАЗОН ҲАЙИТИ МУБОРАК БЎЛСИН!!!✨💐
Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва баракатуҳ!
Кириб келган РАМАЗОН ҲАЙИТИ барчаларимизга муборак бўлсин!
Бу кунларга етиб кела олмаган иймон аҳлларини Роббимиз Ўз раҳматига олган бўлсин!
Дуолар ижобат кунларда Аллоҳим қалбларимиздаги эзгу ниятларимизни Ўзи амалга оширсин!
Ўйлаганимиздан кўра ҳам афзал мақомларга эриштирсин!
Юртимизга офият ва тараққиёт, халқимизга бахт ва саодат, рахбарларимизга халқимиз манфаати йўлида хизмат қилишда шижоат берсин!
Илм талабида юрганларга фойдали илм
Бефарзандларга солиҳ ва солиҳа фарзандлар
Беморларга шифо
Мазлумларга нажот
Мусофирларга омонлик
Уммат орасига иттифоқлик
Олимларимизга ҳайбат
Фарзандларимизга илм, одоб ва уммат хизмати
Аёлларимизга ҳаё ва иффат
Ота оналаримизга узун, саодатли умр, вафот этганларига раҳмат ва мағфират ато қилсин!
Ниятларимизга ихлос, дуоларимизга ижобат, қалбларимизга самимият насиб этсин! Амин!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва баракатуҳ!
Кириб келган РАМАЗОН ҲАЙИТИ барчаларимизга муборак бўлсин!
Бу кунларга етиб кела олмаган иймон аҳлларини Роббимиз Ўз раҳматига олган бўлсин!
Дуолар ижобат кунларда Аллоҳим қалбларимиздаги эзгу ниятларимизни Ўзи амалга оширсин!
Ўйлаганимиздан кўра ҳам афзал мақомларга эриштирсин!
Юртимизга офият ва тараққиёт, халқимизга бахт ва саодат, рахбарларимизга халқимиз манфаати йўлида хизмат қилишда шижоат берсин!
Илм талабида юрганларга фойдали илм
Бефарзандларга солиҳ ва солиҳа фарзандлар
Беморларга шифо
Мазлумларга нажот
Мусофирларга омонлик
Уммат орасига иттифоқлик
Олимларимизга ҳайбат
Фарзандларимизга илм, одоб ва уммат хизмати
Аёлларимизга ҳаё ва иффат
Ота оналаримизга узун, саодатли умр, вафот этганларига раҳмат ва мағфират ато қилсин!
Ниятларимизга ихлос, дуоларимизга ижобат, қалбларимизга самимият насиб этсин! Амин!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
24.03.202504:51
📝 М Е Ҳ Р ( Воқеий ҳикоя)
Яқинда касалхонада ётиб чиқдим реаниматсия бўлимида 3 кун ўрнимдан турғазмай қўйишди Шу 3 кун ичида учала ўғлим ёнимда бўлишиб ўзлари қарашди менга ҳеч кимга ишонмасдан Келинларим бору биттаси чақолоқли биттаси ишли. Ҳамма доктор ҳамшираларгача ҳайрон қолишди ва ҳавас қилишди менга. Бизнинг ўғилларимиз ҳам СИЗнинг фарзандларингиз каби меҳрли бўлишсин илоҳим деб. Қизим йўқ деб армон қилардим. Энди армон қилмайман. Негаки мен фарзандларимдаги меҳр муҳаббатни кўриб бўлдим, айниқса иккинчи ўғлим ўрнимдан туриб юрсам ҳам ҳеч кетмйдида. Нақ етти кун уйга бормасдан ёнимда бўлди. Мен шундай фарзандларни менга туҳфа этган Аллоҳимга ҳамду сано айтаман Бу тарбияни ўғилларимга сингдирган раҳматли дадасининг охиратлари обод бўлсин илоҳим У киши ҳам олдинлари 3 марта оператсия бўлганимда ҳеч кимга ишонасдан (хатто онам ва опамни касалхонадан уйга қайтариб юборгандилар) ўзлари қарагандилар. Аллоҳ менга шундай меҳрли инсонни дуч қилганидан миннатдорман, беҳад шукрона айтаман. Эркак бўлатуриб барча ишини йиғиштириб хотинига ўзи қараши ҳамманинг ҳам қўлидан келавермайди. Шу тушунчани мен МЕҲР деб атаган бўлардим.
Болалигимда уй ҳайвонлари жону- дилим эди. Шунданми дадам ҳар доим менга турли ҳайвон ва қушларни келтириб берардилар. Масалан бобом мен учун бир қоп мушук келтирганини доим эслардилар. Дадам эса етим қолган қўзичоқларни доим менга олиб келиб боқтирардилар (фермада ишлардилар у вақтларда). Бир куни ёввойи ғоз болаларини олиб келганлар. Онасини кимдир отиб қўйган экан. 5 синфда ўқирдим. Онам Боқа олами деганларида отам Албатта боқа олади менинг қизим деганлар.Шу ишончлари сабаб ўзим кичгина бўлсам ҳам боқа олганман Бир ойда шунақанги ўсганки, ҳеч ким ўша жўжалар эканлигига ишонмаган Кейин улар ташқарига чиқарганимда учиб кетишган Отам бироз норози ҳам бўлгандилар ўшанда Негаки жўраларига мақтанган эканларда уйда ёввойи ғоз боқтиряпман деб уйимизга жуда кўп меҳмон келарди Балки дадамнинг ғозларимни сўйиб юборишидан қўрққанман
Бир куни туғилибоқ онаси ташаб кетган қўзичоқни олиб келганлар. Шуни боқишни менга топширганлар. Шу қўзичоқ менга шу қадар ўрганганки, уй ичига кириб бемалол юраверганидан доим опам мени уришардилар (Опам уйларни ўзи тозаларди- да). Хуллас қўзичоқ тез орада ўсиб қўй бўлди,лекин ёнимдан сира айрилмасти Унга Тато деб лақаб ҳам қўйгандим. Исмини айтсам югуриб келиб оёқларини елкамга қўйиб мени қучоқларди Қўшнилар ҳайрон қолишарди Лекин бу қилиғини мендан бошқа ҳеч кимга қилмасди, эркаланмасди. Бир куни дадам уни яйловга қўйиб юбориш кераклигини қўйлар орасида юриши кераклигини айтганда йиғлаганман. Уҳам мени тушунгандай роса менга эркаланган, киссаларимни ахтариб қандми, печениеми ахтариб унга берганим ва юк машинасига юклагунларича қараб қолганим ёдимда. У эса маърайверган ва юк машинасидан сакрамоқчи бўлган менга қараб Машина ичидаги одамлар зўрға ушлаб қолишган.
Хуллас уч ойдан сўнг пахта мавсуми бошланган 7 синфдаёқ у пайтларда ётарлайин узоқ жойларга бориб пахта терганмиз. Шунда дадам мени уйдан пахта терадиган жойимизга олиб бормоқчи бўлган. Чунки икки кун олдин ювиниб қайтиш учун ўқитувчимиздан рухсат олиб қайтгандилар. Олдин фермага ўтиб кейин олиб бормоқчи бўлганлар ўшанда. Буни эшитиб қувониб киссаларимни қанду- печениедан тўлдириб олгандим Татога бериш учун Дадам у ўзгариб қўй бўлган сени танимайди деб мен билан гаров ўйнаганди ўшанда. Агар таниса Сенга ўн сўм бераман дегандилар ўзларидан ўзлари. Бордик Аввалига ҳеч бир ажратолмаганман чунки ҳамма қўйлар бир хил бўлиб тус ўзгартирган эдида. Лақабини айтиб чақиришга мажбур бўлдим.Ҳамма қўйлар мендан ҳуркиб қочиб кетишди. Бир пайт узоқдан бир қўй ҳамма қўйларни икки томонга айириб сузиб ўзига йўл очиб келдида елкамга оёқларини қўйиб юз кўзларимни ялай бошлади. Мен уни соғинганимдан йиғлардим у эса менинг ёшларимни ялаб артарди. Чўпонлар бундай ҳодисани кўрмаганидан вааа- ҳ деб юборишди Кетадиган пайтимгача мендан айрилмади Киссаларимни излаб ўзи қандларни ея бошлади Ҳамма хайрон қолди Дадам кетадиган пайтим бўлганлигини эслатди Машина устига миндим Қўй орқамдан эргашди То икки-уч километр гача югурди Мен эса уни орқага
Яқинда касалхонада ётиб чиқдим реаниматсия бўлимида 3 кун ўрнимдан турғазмай қўйишди Шу 3 кун ичида учала ўғлим ёнимда бўлишиб ўзлари қарашди менга ҳеч кимга ишонмасдан Келинларим бору биттаси чақолоқли биттаси ишли. Ҳамма доктор ҳамшираларгача ҳайрон қолишди ва ҳавас қилишди менга. Бизнинг ўғилларимиз ҳам СИЗнинг фарзандларингиз каби меҳрли бўлишсин илоҳим деб. Қизим йўқ деб армон қилардим. Энди армон қилмайман. Негаки мен фарзандларимдаги меҳр муҳаббатни кўриб бўлдим, айниқса иккинчи ўғлим ўрнимдан туриб юрсам ҳам ҳеч кетмйдида. Нақ етти кун уйга бормасдан ёнимда бўлди. Мен шундай фарзандларни менга туҳфа этган Аллоҳимга ҳамду сано айтаман Бу тарбияни ўғилларимга сингдирган раҳматли дадасининг охиратлари обод бўлсин илоҳим У киши ҳам олдинлари 3 марта оператсия бўлганимда ҳеч кимга ишонасдан (хатто онам ва опамни касалхонадан уйга қайтариб юборгандилар) ўзлари қарагандилар. Аллоҳ менга шундай меҳрли инсонни дуч қилганидан миннатдорман, беҳад шукрона айтаман. Эркак бўлатуриб барча ишини йиғиштириб хотинига ўзи қараши ҳамманинг ҳам қўлидан келавермайди. Шу тушунчани мен МЕҲР деб атаган бўлардим.
Болалигимда уй ҳайвонлари жону- дилим эди. Шунданми дадам ҳар доим менга турли ҳайвон ва қушларни келтириб берардилар. Масалан бобом мен учун бир қоп мушук келтирганини доим эслардилар. Дадам эса етим қолган қўзичоқларни доим менга олиб келиб боқтирардилар (фермада ишлардилар у вақтларда). Бир куни ёввойи ғоз болаларини олиб келганлар. Онасини кимдир отиб қўйган экан. 5 синфда ўқирдим. Онам Боқа олами деганларида отам Албатта боқа олади менинг қизим деганлар.Шу ишончлари сабаб ўзим кичгина бўлсам ҳам боқа олганман Бир ойда шунақанги ўсганки, ҳеч ким ўша жўжалар эканлигига ишонмаган Кейин улар ташқарига чиқарганимда учиб кетишган Отам бироз норози ҳам бўлгандилар ўшанда Негаки жўраларига мақтанган эканларда уйда ёввойи ғоз боқтиряпман деб уйимизга жуда кўп меҳмон келарди Балки дадамнинг ғозларимни сўйиб юборишидан қўрққанман
Бир куни туғилибоқ онаси ташаб кетган қўзичоқни олиб келганлар. Шуни боқишни менга топширганлар. Шу қўзичоқ менга шу қадар ўрганганки, уй ичига кириб бемалол юраверганидан доим опам мени уришардилар (Опам уйларни ўзи тозаларди- да). Хуллас қўзичоқ тез орада ўсиб қўй бўлди,лекин ёнимдан сира айрилмасти Унга Тато деб лақаб ҳам қўйгандим. Исмини айтсам югуриб келиб оёқларини елкамга қўйиб мени қучоқларди Қўшнилар ҳайрон қолишарди Лекин бу қилиғини мендан бошқа ҳеч кимга қилмасди, эркаланмасди. Бир куни дадам уни яйловга қўйиб юбориш кераклигини қўйлар орасида юриши кераклигини айтганда йиғлаганман. Уҳам мени тушунгандай роса менга эркаланган, киссаларимни ахтариб қандми, печениеми ахтариб унга берганим ва юк машинасига юклагунларича қараб қолганим ёдимда. У эса маърайверган ва юк машинасидан сакрамоқчи бўлган менга қараб Машина ичидаги одамлар зўрға ушлаб қолишган.
Хуллас уч ойдан сўнг пахта мавсуми бошланган 7 синфдаёқ у пайтларда ётарлайин узоқ жойларга бориб пахта терганмиз. Шунда дадам мени уйдан пахта терадиган жойимизга олиб бормоқчи бўлган. Чунки икки кун олдин ювиниб қайтиш учун ўқитувчимиздан рухсат олиб қайтгандилар. Олдин фермага ўтиб кейин олиб бормоқчи бўлганлар ўшанда. Буни эшитиб қувониб киссаларимни қанду- печениедан тўлдириб олгандим Татога бериш учун Дадам у ўзгариб қўй бўлган сени танимайди деб мен билан гаров ўйнаганди ўшанда. Агар таниса Сенга ўн сўм бераман дегандилар ўзларидан ўзлари. Бордик Аввалига ҳеч бир ажратолмаганман чунки ҳамма қўйлар бир хил бўлиб тус ўзгартирган эдида. Лақабини айтиб чақиришга мажбур бўлдим.Ҳамма қўйлар мендан ҳуркиб қочиб кетишди. Бир пайт узоқдан бир қўй ҳамма қўйларни икки томонга айириб сузиб ўзига йўл очиб келдида елкамга оёқларини қўйиб юз кўзларимни ялай бошлади. Мен уни соғинганимдан йиғлардим у эса менинг ёшларимни ялаб артарди. Чўпонлар бундай ҳодисани кўрмаганидан вааа- ҳ деб юборишди Кетадиган пайтимгача мендан айрилмади Киссаларимни излаб ўзи қандларни ея бошлади Ҳамма хайрон қолди Дадам кетадиган пайтим бўлганлигини эслатди Машина устига миндим Қўй орқамдан эргашди То икки-уч километр гача югурди Мен эса уни орқага
05.04.202512:18
📝Бахтсиз аёлнинг қарғиши.
Аянчли хикоя.
Шаррос қуяётган ёмғир тинай демас, соат миллари аллақачон тунги бирга яқинлашган, аммо ҳалигача Хадичанинг эридан дарак йўқ.
«Пешонам қурсин, шунчалар ҳам шўр бўладими? Биринчи турмушим бузилгандаёқ бу хаёллар мени адойи тамом қилганди. Кейин Шуҳрат акамни учратдим. У ҳаётимга бир нур мисол киргандай эди. Ҳа, бир йил мен жуда тинч яшадим. Аммо ҳозир…»
Аёл ёмғирнинг шовқини туфайлими, дарвоза очилганини ҳам пайқамади. Хаёлларга берилиб ўтирса, эри кириб келди.
— Ҳалиям ухламадингми? — деди Шуҳрат қовоғини уйиб, норози қиёфада.
— Сиздан хавотир олиб, кўзимга уйқу келмади, — Хадича ўрнидан сакраб турди ва базўр жилмайди.
— Гапингни эшитган одам эри уйга ҳеч кеч келмаса керак, деб ўйлайди! — дея Шуҳрат костюмини диванга отди-да, бошини икки қўли орасига олиб, ерга ўтирди. — Қўйсанг-чи, бу томошани. Ўз кўнглингда бахтли аёл ролини ўйнаяпсанми? Мен сенга айтдим-ку, кет, уйингга деб…
— Менинг уйим шу ер, — Хадича кўзларига ёш олди.
— Яна ҳайдаяпсизми?
— Оббо! — Шуҳрат ўрнидан туриб хотинига қўлини пахса қилиб гапиришга тушди. — Мени ҳам тушун, сен билан яшамоқчи эмасман. Сен билан ҳаётини давом эттиришни истамаган одам билан уни мажбурлаб яшамоқчимисан? Жавоб бер!
— Ахир ваъдаларингиз бошқача эди-ку!
Уйланишдан аввал нималар демагандингиз, Шуҳрат ака!
— Тўғри, тан оламан, номард эмасман! — деди Шуҳрат елкасини қисиб, кўзларини олиб қочаркан.
— М-мен вазият бу тарафга ўзгариб кетишини туш кўрибманми?
Сени ёқтириб уйланганим рост, бахтли қиламан, деганим ҳам рост.
Хўш, бахтли қилмадимми?
— Ҳаловат ва бахтни бурнимдан булоқ қилган ҳам сиз!, — деди.
Хадича йиғлаганча алам билан.
Кунларнинг ўтиши аёл учун йиллардай туйилар, эрининг хўрликлари дилини оғритарди. Хадича йиғлаб ўтирганида унинг ёнига қайнонаси Зулфия опа келди.
— Оббо, яна оҳ-фарёд чекиб ўтирибсизми? — деди аёл келинининг қаршисига ўтириб.
— Сиз ҳам жуда қайсар экансиз-да, кет, дегандан кейин кетмайсизми?
— Ойи! — деди йиғидан қизарган кўзларидаги ёшларни артаётган келин қайнонасига аламли қараб.
— Сиз ҳам мени тушунинг, қандай кетаман?
— Тушуняпман, тушуняпман! Зулфия опа чуқур уф тортди.
— Сизга ҳам осон эмас, менинг ҳам раҳмим келяпти. Лекин начора, ўғлим, яшамайман деб тургандан кейин, кетасиз-да! Бу ҳаётингиз ҳаёт эмас!
Сизлар эр-хотин бўлиб ҳатто бир хонада ухламайсиз-ку, қандай қилиб шу алфозда бутун умр яшамоқчисиз?
— Менинг бирорта айбим борми, айтинг! Ўғлингиз ўзидан-ўзи, ҳеч бир сабабсиз «Сен билан яшамайман», деяётган бўлса, айб мендами, айтинг!
— Мен билмайман! — аёл бошқа тарафга қаради ва елка қисди.
— Ўзинглар пиширган ош, айланиб ҳам, ўргилиб ҳам ичаверинглар.
Хадича қайнонасига ўтингандай гапирди:
— Ойижон, мен қайтолмайман, одамлар нима дейди?! «Иккинчи турмуши ҳам бузилди, демак, ўзида бир айб бўлган экан», демайдими, ойи?!
Бечора ота-онам маҳалла-кўй олдида қандай бош кўтариб юришади?!
— Э-э-эй, ўша ота-онангизни гапирманг менга! Зулфия опа энсасини қотирди.
— Бўлган совуқчиликдан хабарлари бор-у, лекин сизни олиб кетай дейишмайди-я, тавба! Ҳа, ота-онангизга ҳам керак эмас экансиз-да ўзи!
— Бу нима деганингиз? — деди Хадича асабдан титраб.
— Ота-онамга ҳам осон тутманг. Уларнинг ўрнига ўзингизни, менинг ўрнимга қизларингиздан бирини қўйиб кўринг-чи, қанчалар оғир бўларди…
— Ўчиринг овозингизни! — бақириб юборди Зулфия опа ўрнидан зарда
билан тураркан.
— Менинг қизларимни икки дунёдаям бундай вазиятга мисол қилиб
қўшманг, тушундингизми?
— Ойижон…
— Қора ниятларингизни ўзингизга асраб қўйинг! — аёлнинг овози тобора баландлашиб борарди.
— Менинг қизларимга тил теккиза кўрманг!
— Мен қора ният қилмадим, шунчаки, менинг ўрнимга қўйиб кўринг, ахир
сиз ҳам онасиз-ку деб…
— Юминг, дедим оғзингизни! Ҳозироқ юминг! — аёл шанғиллаганча
Хадичадан узоқлашди.
— Итни ҳам ҳайдаса кетади, бу ҳатто итчалик ҳам эмас, кетмайди-я, тавба! Кандай ёпишиб олган бизга!
Аянчли хикоя.
Шаррос қуяётган ёмғир тинай демас, соат миллари аллақачон тунги бирга яқинлашган, аммо ҳалигача Хадичанинг эридан дарак йўқ.
«Пешонам қурсин, шунчалар ҳам шўр бўладими? Биринчи турмушим бузилгандаёқ бу хаёллар мени адойи тамом қилганди. Кейин Шуҳрат акамни учратдим. У ҳаётимга бир нур мисол киргандай эди. Ҳа, бир йил мен жуда тинч яшадим. Аммо ҳозир…»
Аёл ёмғирнинг шовқини туфайлими, дарвоза очилганини ҳам пайқамади. Хаёлларга берилиб ўтирса, эри кириб келди.
— Ҳалиям ухламадингми? — деди Шуҳрат қовоғини уйиб, норози қиёфада.
— Сиздан хавотир олиб, кўзимга уйқу келмади, — Хадича ўрнидан сакраб турди ва базўр жилмайди.
— Гапингни эшитган одам эри уйга ҳеч кеч келмаса керак, деб ўйлайди! — дея Шуҳрат костюмини диванга отди-да, бошини икки қўли орасига олиб, ерга ўтирди. — Қўйсанг-чи, бу томошани. Ўз кўнглингда бахтли аёл ролини ўйнаяпсанми? Мен сенга айтдим-ку, кет, уйингга деб…
— Менинг уйим шу ер, — Хадича кўзларига ёш олди.
— Яна ҳайдаяпсизми?
— Оббо! — Шуҳрат ўрнидан туриб хотинига қўлини пахса қилиб гапиришга тушди. — Мени ҳам тушун, сен билан яшамоқчи эмасман. Сен билан ҳаётини давом эттиришни истамаган одам билан уни мажбурлаб яшамоқчимисан? Жавоб бер!
— Ахир ваъдаларингиз бошқача эди-ку!
Уйланишдан аввал нималар демагандингиз, Шуҳрат ака!
— Тўғри, тан оламан, номард эмасман! — деди Шуҳрат елкасини қисиб, кўзларини олиб қочаркан.
— М-мен вазият бу тарафга ўзгариб кетишини туш кўрибманми?
Сени ёқтириб уйланганим рост, бахтли қиламан, деганим ҳам рост.
Хўш, бахтли қилмадимми?
— Ҳаловат ва бахтни бурнимдан булоқ қилган ҳам сиз!, — деди.
Хадича йиғлаганча алам билан.
Кунларнинг ўтиши аёл учун йиллардай туйилар, эрининг хўрликлари дилини оғритарди. Хадича йиғлаб ўтирганида унинг ёнига қайнонаси Зулфия опа келди.
— Оббо, яна оҳ-фарёд чекиб ўтирибсизми? — деди аёл келинининг қаршисига ўтириб.
— Сиз ҳам жуда қайсар экансиз-да, кет, дегандан кейин кетмайсизми?
— Ойи! — деди йиғидан қизарган кўзларидаги ёшларни артаётган келин қайнонасига аламли қараб.
— Сиз ҳам мени тушунинг, қандай кетаман?
— Тушуняпман, тушуняпман! Зулфия опа чуқур уф тортди.
— Сизга ҳам осон эмас, менинг ҳам раҳмим келяпти. Лекин начора, ўғлим, яшамайман деб тургандан кейин, кетасиз-да! Бу ҳаётингиз ҳаёт эмас!
Сизлар эр-хотин бўлиб ҳатто бир хонада ухламайсиз-ку, қандай қилиб шу алфозда бутун умр яшамоқчисиз?
— Менинг бирорта айбим борми, айтинг! Ўғлингиз ўзидан-ўзи, ҳеч бир сабабсиз «Сен билан яшамайман», деяётган бўлса, айб мендами, айтинг!
— Мен билмайман! — аёл бошқа тарафга қаради ва елка қисди.
— Ўзинглар пиширган ош, айланиб ҳам, ўргилиб ҳам ичаверинглар.
Хадича қайнонасига ўтингандай гапирди:
— Ойижон, мен қайтолмайман, одамлар нима дейди?! «Иккинчи турмуши ҳам бузилди, демак, ўзида бир айб бўлган экан», демайдими, ойи?!
Бечора ота-онам маҳалла-кўй олдида қандай бош кўтариб юришади?!
— Э-э-эй, ўша ота-онангизни гапирманг менга! Зулфия опа энсасини қотирди.
— Бўлган совуқчиликдан хабарлари бор-у, лекин сизни олиб кетай дейишмайди-я, тавба! Ҳа, ота-онангизга ҳам керак эмас экансиз-да ўзи!
— Бу нима деганингиз? — деди Хадича асабдан титраб.
— Ота-онамга ҳам осон тутманг. Уларнинг ўрнига ўзингизни, менинг ўрнимга қизларингиздан бирини қўйиб кўринг-чи, қанчалар оғир бўларди…
— Ўчиринг овозингизни! — бақириб юборди Зулфия опа ўрнидан зарда
билан тураркан.
— Менинг қизларимни икки дунёдаям бундай вазиятга мисол қилиб
қўшманг, тушундингизми?
— Ойижон…
— Қора ниятларингизни ўзингизга асраб қўйинг! — аёлнинг овози тобора баландлашиб борарди.
— Менинг қизларимга тил теккиза кўрманг!
— Мен қора ният қилмадим, шунчаки, менинг ўрнимга қўйиб кўринг, ахир
сиз ҳам онасиз-ку деб…
— Юминг, дедим оғзингизни! Ҳозироқ юминг! — аёл шанғиллаганча
Хадичадан узоқлашди.
— Итни ҳам ҳайдаса кетади, бу ҳатто итчалик ҳам эмас, кетмайди-я, тавба! Кандай ёпишиб олган бизга!
19.04.202513:17
Кулганча, гапирар экан, ҳудди муҳим нарсани эслагандек шошиб сўради.
-- Ҳа... оз мос билсам керак... Яъни, дадаси безнес қироли эканлигини биламан ҳалос.
-- У бизлардан катта. Ёшини айтаябман. Аслида, у уч йил олдин ўқишни тамомлаш керак эди. Аммо, қандайдир сабабларга кўра, дарсларга келмай қўйган. Шунча вақт ўтиб яна ўқимоқчи бўлгани ģалатимасми? Қолаверса, шундай оиланинг фарзанди оддий коллежда ўқисая...
-- Ҳоой, сен қиз ҳали ҳам изқуварлик қилиб юрибсанми? Мерт эшитса ҳафалашиб қолмайсизми?
Дугонамни гапи мени ҳам ҳайратга солган бўлса-да, гапни бошқа тамонга буриб ҳазил қилиб кулдим.
-- Ҳа йўģе. Буни бошқа қизлардан эшитгандим. Эътибор бердингми? Коллежжимиз қизлари унинг ёнида гирди капалак бўлиб юришибди.
-- Майли билганини қилишсин. Бизга нима. Ўз ташвишларим етарли, қўй шуларни...
Кутилмаганда келиб қўлимдан судраб кетаётган, асаббузар йигитни деб гапим чала қолди. Қизиқ уни ҳали ҳам исмини билмайман. Очиғи қизиқмаган эдим ҳам.
Лекин, бу ишини нима деб аташ мумкин?
-- Ҳоой тунка. Қўлимни қўйиб йўбор. Қўйиб йўбор дедим, сенга!!!
-- Мен сенга айтаябман. Ҳой, нима кармисан?
Арзуни оғзини ланг очдириб мени судраб чеккага тортган, кимсадан ниҳоят қўлимни тортиб олиб, асабий гапирдм.
-- Янги келган йигитни танийсанми?
Ҳисоб сўрашга ўтиб кетди, мен ҳеч нимани тушунишга улгурмасимдан.
-- Тушунмадим нима?
-- Ҳаканни танийсанми, дедим. Нима ģалчамисан?
Нега у бунча асабий? Аслида, мени жаҳлим чиқиши керак эмасми? Буни тушуна олмадиму, менга қилган муносабати умуман ғашимни келтираябди.
-- Танийманми, ёки йўқ? Ишинг бўлмасин. Сенга ҳисобот бермайман.
-- Яғмур, асабимга тегма. Саволга жавоб бер. Нега дарс жараёнида ундан кòз узмай ўтирдинг?
Вишиллаб гапириб, кетмоқчи бўлганимда, йўлимни тусиб олди. Ҳих кòзингни ўзмадинг эмуш. Шунчаки, бир икки қараб қўйган эдим ҳалос. Йўқ, ўзи унга нима? Ким бу, мени сабабсиз сўроқ қиладиган?
-- Кўз меники ҳохласам қарайман. Ҳохласам йўқ. Сенга нима?
-- У сендан кòз ўзмаганини сездингми?
Ғалати алфозда сўради.
-- Нима, сен дарсда фақат бизни кузатиб ўтирдингми?
Уни гаплари ростлигини билсамда, бу йигитни нега бунча қизиқтираётганини англай олмадим.
-- Сенга текин маслаҳат бераман.
Маслаҳатдан ҳам кўра огоҳлантираётгандек гапирди. -- Ундан узоқроқ юр. Баъзи инсонлар кўринганидек бўлмайди.
-- Ҳудди сендекми?
Чақиб олгим келди, шу зафар. У бўлса, мийиғида кулиб қўйганча, индамай ортига бурилиб кетди. Ҳудди унинг бу кетиши сенга гапиришни фойдаси йўқ дегандек.
-- У нима деди, сенга?
Ортидан анграйиб турганимда, Арзу ёнимга келиб сўради.
-- Менимча, унга Ҳакан ёқмади. Ўзи ҳеч кимни ёқтирмаса ҳам керак. Жуда ғалати...
-- Ҳаканнинг амакисини ўғли у. Аяз Эрдуģан. Наҳотки, ҳали ҳам билмасанг.
Дугонамни жиннига қараётгандек қарашига индамай бош силкиб қўйдим. -- Яģмур, уларга эътибор берма. Юр, қорним ҳам сурнай чала бошлади. Ҳали замон дарс ҳам бошланади.
-- Кетдик. - ҳеч нимага тушунмай Арзуни ортидан эргашиб тушлик учун ошхонага кирдим.
Ҳамма овқатланиш билан банд. Биз ҳам чеккароққа бориб ўтирдик. Зум ўтмай, ҳаммани лол қолдириб, Ҳакан жаноблари кириб келди ва тўғри мен ўтирган стул тамон келиб қаршимга ўтириб олди.
-- Яна куришдик Яģмур.- Ҳеч кимга аҳамият бермай жилмайиб гапирди, камига. Бу ерда ўзи нималар бўляпти. Ҳаммаси режа қилиб олгандек товба.
-- Ҳа... эсингда эканманда...- Мени кузатиб турган курсдошларимдан ҳижолат бўлиб, секин гапирдим. Арзуга қарасам у ҳам менга ҳайрат билан боқиб турибди. Менимча, у Ҳакан билан қаерда кўришган экан деб ўйлаябди, ҳа бу аниқ.
-- Албатта, сендек қизни эсдан чиқариб бўладими? Очиғи бу ерда куришамиз деб òйламаган эдим. Аммо сени кўриб жуда ҳурсанд бўлдим.
-- Ҳа... оз мос билсам керак... Яъни, дадаси безнес қироли эканлигини биламан ҳалос.
-- У бизлардан катта. Ёшини айтаябман. Аслида, у уч йил олдин ўқишни тамомлаш керак эди. Аммо, қандайдир сабабларга кўра, дарсларга келмай қўйган. Шунча вақт ўтиб яна ўқимоқчи бўлгани ģалатимасми? Қолаверса, шундай оиланинг фарзанди оддий коллежда ўқисая...
-- Ҳоой, сен қиз ҳали ҳам изқуварлик қилиб юрибсанми? Мерт эшитса ҳафалашиб қолмайсизми?
Дугонамни гапи мени ҳам ҳайратга солган бўлса-да, гапни бошқа тамонга буриб ҳазил қилиб кулдим.
-- Ҳа йўģе. Буни бошқа қизлардан эшитгандим. Эътибор бердингми? Коллежжимиз қизлари унинг ёнида гирди капалак бўлиб юришибди.
-- Майли билганини қилишсин. Бизга нима. Ўз ташвишларим етарли, қўй шуларни...
Кутилмаганда келиб қўлимдан судраб кетаётган, асаббузар йигитни деб гапим чала қолди. Қизиқ уни ҳали ҳам исмини билмайман. Очиғи қизиқмаган эдим ҳам.
Лекин, бу ишини нима деб аташ мумкин?
-- Ҳоой тунка. Қўлимни қўйиб йўбор. Қўйиб йўбор дедим, сенга!!!
-- Мен сенга айтаябман. Ҳой, нима кармисан?
Арзуни оғзини ланг очдириб мени судраб чеккага тортган, кимсадан ниҳоят қўлимни тортиб олиб, асабий гапирдм.
-- Янги келган йигитни танийсанми?
Ҳисоб сўрашга ўтиб кетди, мен ҳеч нимани тушунишга улгурмасимдан.
-- Тушунмадим нима?
-- Ҳаканни танийсанми, дедим. Нима ģалчамисан?
Нега у бунча асабий? Аслида, мени жаҳлим чиқиши керак эмасми? Буни тушуна олмадиму, менга қилган муносабати умуман ғашимни келтираябди.
-- Танийманми, ёки йўқ? Ишинг бўлмасин. Сенга ҳисобот бермайман.
-- Яғмур, асабимга тегма. Саволга жавоб бер. Нега дарс жараёнида ундан кòз узмай ўтирдинг?
Вишиллаб гапириб, кетмоқчи бўлганимда, йўлимни тусиб олди. Ҳих кòзингни ўзмадинг эмуш. Шунчаки, бир икки қараб қўйган эдим ҳалос. Йўқ, ўзи унга нима? Ким бу, мени сабабсиз сўроқ қиладиган?
-- Кўз меники ҳохласам қарайман. Ҳохласам йўқ. Сенга нима?
-- У сендан кòз ўзмаганини сездингми?
Ғалати алфозда сўради.
-- Нима, сен дарсда фақат бизни кузатиб ўтирдингми?
Уни гаплари ростлигини билсамда, бу йигитни нега бунча қизиқтираётганини англай олмадим.
-- Сенга текин маслаҳат бераман.
Маслаҳатдан ҳам кўра огоҳлантираётгандек гапирди. -- Ундан узоқроқ юр. Баъзи инсонлар кўринганидек бўлмайди.
-- Ҳудди сендекми?
Чақиб олгим келди, шу зафар. У бўлса, мийиғида кулиб қўйганча, индамай ортига бурилиб кетди. Ҳудди унинг бу кетиши сенга гапиришни фойдаси йўқ дегандек.
-- У нима деди, сенга?
Ортидан анграйиб турганимда, Арзу ёнимга келиб сўради.
-- Менимча, унга Ҳакан ёқмади. Ўзи ҳеч кимни ёқтирмаса ҳам керак. Жуда ғалати...
-- Ҳаканнинг амакисини ўғли у. Аяз Эрдуģан. Наҳотки, ҳали ҳам билмасанг.
Дугонамни жиннига қараётгандек қарашига индамай бош силкиб қўйдим. -- Яģмур, уларга эътибор берма. Юр, қорним ҳам сурнай чала бошлади. Ҳали замон дарс ҳам бошланади.
-- Кетдик. - ҳеч нимага тушунмай Арзуни ортидан эргашиб тушлик учун ошхонага кирдим.
Ҳамма овқатланиш билан банд. Биз ҳам чеккароққа бориб ўтирдик. Зум ўтмай, ҳаммани лол қолдириб, Ҳакан жаноблари кириб келди ва тўғри мен ўтирган стул тамон келиб қаршимга ўтириб олди.
-- Яна куришдик Яģмур.- Ҳеч кимга аҳамият бермай жилмайиб гапирди, камига. Бу ерда ўзи нималар бўляпти. Ҳаммаси режа қилиб олгандек товба.
-- Ҳа... эсингда эканманда...- Мени кузатиб турган курсдошларимдан ҳижолат бўлиб, секин гапирдим. Арзуга қарасам у ҳам менга ҳайрат билан боқиб турибди. Менимча, у Ҳакан билан қаерда кўришган экан деб ўйлаябди, ҳа бу аниқ.
-- Албатта, сендек қизни эсдан чиқариб бўладими? Очиғи бу ерда куришамиз деб òйламаган эдим. Аммо сени кўриб жуда ҳурсанд бўлдим.
13.04.202503:59
📝Ишхонамга 3 ёшли қизалоғини кўтариб, синглим кириб келди. Хонадаги уч – тўрт кишини хужжатларини битириб бўлгунимча, юз – кўзларидан бир ташвиши борлиги билиниб, сўлғингина бўлиб турган синглимга зимдан қараб қараб қўяй эканман, то гаплашмагинумча ҳаёлимдан нималар кечмади дейсиз.
Тинчликмикан? Одатда бундай огоҳлантирмасдан келадиган одати йўқ эдику. Бирор жойи оғритяптимикан? Ёки овсини ёки қайнисинглиси билан айтишиб қолдимикан?
Синглим маҳалламиздаги яхшигина бир оилага келин бўлиб тушган. Ҳар бир оилада бўлганидек синглимни оиласида ҳам келишмовчиликлар бўлиб ўтган. Синглимга бундай вақтларда ҳеч қачон онамга айтмасликни тайинлардим. Бирор муаммоси бўлса дарров ўзимга телефон қиларди. Вақти келдики, бунақанги муаммолари, келишмовчиликлари кўпайиб кетганидан синглим телефон қилса юрагимни уриши тезлашадиган бўлиб қолган эди. Аслида бунга 7-8 йиллар бўлдиёв, ҳозир жуда яхши, тинч-тотув яшашади, лекин ҳозир ҳам синглимни кўнглига қарайман, келганда кўзларига термулиб тураман. Жигарчилик деб шуни айтишса керакда.
Ва ниҳоят хонада ўзимиз қолдик.
- Тинчликми, нимадандир хафамисан?
- Бир хафтадан ўтди, Солиҳангизни мазаси йўқ.
- Ана, бир чиройли ўйнаяпти-ку – дедим хонада ўзича нималардир билан куйманиб юрган жиянимга имо қилиб.
- Ҳозир яхши ўйнаяпти, бироздан кейин бошлайди.
- Нима бўляпти, бирор жойи оғрияптимикан, докторга олиб чиқдингми?
- Шомдан инжиқликни бошлайди, бесабаб шунақа йиғлайдии, сираям кўндиришнинг иложи йўқ, ухлаши жудаям қийин, кечаси туриб олиб ҳам тинимсиз йиғлаверади, қайсарки, чегараси йўқ, опо бир ўзим жудаям қийналиб кетдимки, жудаям сиқилиб кетдимки – синглим гапиряптику кўзларидан ёш оқиб кетяпти, ҳиқиллаганча гапини давом эттирди - докторгаям чиқдим. Биринчи чиққанимизда ошқозони оғрияпти, ёқмайдиган мева – чева егандир деб, дорилар ёзиб берди. Дориларни ичиб ҳам ўзгариш бўлмади. Яна олиб чиқдим, яна анча дори-дармон ёзиб беришди. Барибир ўзгариш йўқ. Кейин қайнисинглим фол ҳам очтириб келишди.
- Иее, ғалатимисан, нега фол очтирасан?
- Манмас опа, ўзлари шунақа қилишибди. Ҳовлиларингда эски, қари дарахт бор, ўшани ёнида шом маҳали ўйнаётганда жинлар тегиб қўйибди.
- Шу гапга ишондингми?
- Йўғу, лекин барибир бир домлага дам солдиргани ҳам боряпмиз, уям таъсир қилмаяпти. Болангизни бир жойи оғриса, йиғлаб турса-ю, қаери оғриётганини, нега йиғлаётганини билмасангиз бундан ёмони йўқ экан- синглимни кўзларидан ҳамон ёшлари ёноқларини ювиб томчиларди.
- Ўшанга ёнизга келодик, биттасидан эшитгандик, “десткий”да яхши невропотолог бор экан, биз билан бирга кириб чақармикансиз опа. Ўзингиз гаплашиб кўрингчи.
Опа – сингил болалар шифохонасига кирдик. Ўҳҳў, навбатни қарангга, невропотолог кўригига муҳтож болалар шунчалар кўпмикан-а? 2-3 ёшли болачалар, аксарияти бир ёшгача бўлган гўдаклар.
- Ким охирги навбатда?
- Охирги аёл чақалоғини кўтариб тушлик қилгани чиқиб кетди – деди икки ёшлар чамаси болакайни кўтариб олган ёшгина жувон.
- Қачон бизга навбат келаркан-а?
- Опа, бизни келганимга икки соат бўлди, биздан аввал ҳам келганларни энди навбати келяпти.
Роса икки соат бўлганда навбатимиз келди.
- Келинглар, бу ширин қизалоққа нима бўляпти?
Синглим жиянимни ҳолатини гапириб берди. Доктор синчиклаб текшириб бўлгач, сўради:
- Дадаси қаерда?
- Бир ойдан ўтиб қолди, Россияга кетишганди.
- Қизингиз дадаси билан кўп вақт ўтказармиди?
- Ҳа, мен ҳар куни ишдаман, хўжайиним бироз вақт ишсиз қолишди, шунга ҳар доим бирга бўлишарди. Кўчага чиқсалар ҳам, Солиҳасиз чиқмасдилар, кечаси ҳам "Дадам билан ётаман" деб туриб оларди.
- Ўзбекча қилиб айтганда қизингиз дадасига ичикиб қолган. Энг яхшиси тез-тез кўришиб гаплаштиринг ва сизга дориларни ҳам ёзиб бераман, вақтида ичказиб турасиз.
Синглим билан бизнинг уйимизга қайтдик. Қишлоқда интернет алоқаси жудаям суст ишлайди. Оддий битта расмни очиш учун ҳам худдики сув чархпалаги айлангандек айланиб тураверади. Бизникида интернет тезлиги ҳар қалай яхшироқ, синглим эри билан, аниқроғи Солиҳам дадаси билан бизникида бемалол кўришиб гаплашиб олишади.
Тинчликмикан? Одатда бундай огоҳлантирмасдан келадиган одати йўқ эдику. Бирор жойи оғритяптимикан? Ёки овсини ёки қайнисинглиси билан айтишиб қолдимикан?
Синглим маҳалламиздаги яхшигина бир оилага келин бўлиб тушган. Ҳар бир оилада бўлганидек синглимни оиласида ҳам келишмовчиликлар бўлиб ўтган. Синглимга бундай вақтларда ҳеч қачон онамга айтмасликни тайинлардим. Бирор муаммоси бўлса дарров ўзимга телефон қиларди. Вақти келдики, бунақанги муаммолари, келишмовчиликлари кўпайиб кетганидан синглим телефон қилса юрагимни уриши тезлашадиган бўлиб қолган эди. Аслида бунга 7-8 йиллар бўлдиёв, ҳозир жуда яхши, тинч-тотув яшашади, лекин ҳозир ҳам синглимни кўнглига қарайман, келганда кўзларига термулиб тураман. Жигарчилик деб шуни айтишса керакда.
Ва ниҳоят хонада ўзимиз қолдик.
- Тинчликми, нимадандир хафамисан?
- Бир хафтадан ўтди, Солиҳангизни мазаси йўқ.
- Ана, бир чиройли ўйнаяпти-ку – дедим хонада ўзича нималардир билан куйманиб юрган жиянимга имо қилиб.
- Ҳозир яхши ўйнаяпти, бироздан кейин бошлайди.
- Нима бўляпти, бирор жойи оғрияптимикан, докторга олиб чиқдингми?
- Шомдан инжиқликни бошлайди, бесабаб шунақа йиғлайдии, сираям кўндиришнинг иложи йўқ, ухлаши жудаям қийин, кечаси туриб олиб ҳам тинимсиз йиғлаверади, қайсарки, чегараси йўқ, опо бир ўзим жудаям қийналиб кетдимки, жудаям сиқилиб кетдимки – синглим гапиряптику кўзларидан ёш оқиб кетяпти, ҳиқиллаганча гапини давом эттирди - докторгаям чиқдим. Биринчи чиққанимизда ошқозони оғрияпти, ёқмайдиган мева – чева егандир деб, дорилар ёзиб берди. Дориларни ичиб ҳам ўзгариш бўлмади. Яна олиб чиқдим, яна анча дори-дармон ёзиб беришди. Барибир ўзгариш йўқ. Кейин қайнисинглим фол ҳам очтириб келишди.
- Иее, ғалатимисан, нега фол очтирасан?
- Манмас опа, ўзлари шунақа қилишибди. Ҳовлиларингда эски, қари дарахт бор, ўшани ёнида шом маҳали ўйнаётганда жинлар тегиб қўйибди.
- Шу гапга ишондингми?
- Йўғу, лекин барибир бир домлага дам солдиргани ҳам боряпмиз, уям таъсир қилмаяпти. Болангизни бир жойи оғриса, йиғлаб турса-ю, қаери оғриётганини, нега йиғлаётганини билмасангиз бундан ёмони йўқ экан- синглимни кўзларидан ҳамон ёшлари ёноқларини ювиб томчиларди.
- Ўшанга ёнизга келодик, биттасидан эшитгандик, “десткий”да яхши невропотолог бор экан, биз билан бирга кириб чақармикансиз опа. Ўзингиз гаплашиб кўрингчи.
Опа – сингил болалар шифохонасига кирдик. Ўҳҳў, навбатни қарангга, невропотолог кўригига муҳтож болалар шунчалар кўпмикан-а? 2-3 ёшли болачалар, аксарияти бир ёшгача бўлган гўдаклар.
- Ким охирги навбатда?
- Охирги аёл чақалоғини кўтариб тушлик қилгани чиқиб кетди – деди икки ёшлар чамаси болакайни кўтариб олган ёшгина жувон.
- Қачон бизга навбат келаркан-а?
- Опа, бизни келганимга икки соат бўлди, биздан аввал ҳам келганларни энди навбати келяпти.
Роса икки соат бўлганда навбатимиз келди.
- Келинглар, бу ширин қизалоққа нима бўляпти?
Синглим жиянимни ҳолатини гапириб берди. Доктор синчиклаб текшириб бўлгач, сўради:
- Дадаси қаерда?
- Бир ойдан ўтиб қолди, Россияга кетишганди.
- Қизингиз дадаси билан кўп вақт ўтказармиди?
- Ҳа, мен ҳар куни ишдаман, хўжайиним бироз вақт ишсиз қолишди, шунга ҳар доим бирга бўлишарди. Кўчага чиқсалар ҳам, Солиҳасиз чиқмасдилар, кечаси ҳам "Дадам билан ётаман" деб туриб оларди.
- Ўзбекча қилиб айтганда қизингиз дадасига ичикиб қолган. Энг яхшиси тез-тез кўришиб гаплаштиринг ва сизга дориларни ҳам ёзиб бераман, вақтида ичказиб турасиз.
Синглим билан бизнинг уйимизга қайтдик. Қишлоқда интернет алоқаси жудаям суст ишлайди. Оддий битта расмни очиш учун ҳам худдики сув чархпалаги айлангандек айланиб тураверади. Бизникида интернет тезлиги ҳар қалай яхшироқ, синглим эри билан, аниқроғи Солиҳам дадаси билан бизникида бемалол кўришиб гаплашиб олишади.
12.04.202512:09
Эр-хотин Сожида опаникига кириб боришганида аёл каравотда ётар, Васила эса унинг тепасида парвона эди.
— Дўхтирлар олиб кетишмоқчи бўлишди, лекин онангиз кўнмади, — Азизбекка ҳисоб бергандай гапирди Васила. — Менимча, шифохонада маълум муддат даволангани маъқулмиди?
Муяссарнинг энсаси қотди. Васила буни пайқаб, чиқишга отланди. Азизбек эса кеч бўлиб қолгани учун уни кузатишга чоғланди. Ёлғиз қолишганда аста Муяссар гап бошлади.
— Ойижон, тинчликми, етиб келгунча Азизбек акам кўп ҳаяжонланди.
— Қон босимим кўтарилиб кетибди, — жилмайишга ҳаракат қилди Сожида опа. — Сизларни ҳам овора қилишибди-да.
— Кўп ўзингизни уринтирманг-да, ойижон, — меҳрибонлик билан гапирди Муяссар. — Ўзингизни асрашингиз керак.
— Юқори қаватда турадиган қўшни ит боқади, — дея секин гап бошлади Сожида опа. — Дўкондан келаётсам, итини етаклаб юрган экан. Ити тунов куни Маъмуржоннинг ўғлини тишлаб олганди. «Шу итни боқиб нима қилардингиз?», дедим-у, балога қолдим. Бетингда кўзинг борми демай қарғаб қолса бўладими, сендайин инсонлардан ит яхши, деб гапирди-я. Ўтган йили ҳам ўзидан-ўзи арзимаган нарсага қарғанганди. Шунга қон босимим кўтарилди, шекилли.
Муяссарнинг ёдига башоратчининг гаплари тушди. Имкониятдан фойдаланиб, битта пиёлани сумкасига солди…
Мўйсафид Муяссар олиб келган пиёлага сув қуйиб, узоқ тикилди, ичига тош ташлади, шам ёқиб, мум оқизди.
— Йўқ, бутунлай бошқа одамнинг нарсасини келтирибсиз, — дея мўйсафид Муяссарга қаради. — Ўйланг, у сизнинг оилангизга бегона эмас, қариндошлиги бор. Тез топишга урининг, агарда у оламдан ўтса, бир умр сизни даҳшатли туш таъқиб этади. Уни фақат сиз қутқариб қолишингиз мумкин. Менинг билганларим шу, холос. Ортиқ бирор нарса дейишга ожизман.
Муяссар уйга қайтгандан кейин ҳам анчагача ўйланиб қолди. Лекин оиласига яқин кимсанинг хасталикка чалинганини, ёрдамга муҳтож бўлган инсонни эслолмасди.
Сожида опанинг вафоти бутун оилани эсанкиратиб қўйди. Азизбек ҳам, Муяссар ҳам маълум вақт ўз ташвишларини унутишди. Маъракалар ўтаётган бир дамда Азизбек билан Василанинг гаплашиб турганига кўзи тушган Муяссарнинг ичидан қиринди ўтди. Пайт топиб, Василани четга тортди.
— Ҳали ҳам Азизбек акамни ўзимники қилиб оламан, деб ўйласангиз, хато қиласиз! — кўзлари ёниб, Василага тикилди у. — Эрим шунчаки кўнгилхушлик учун юрган, асло сизникига қайтмайди, шуни унутманг.
— Ўғлим бетоб, дўхтирларга кўрсатяпмиз, — деганча маҳзун тортди Васила. — Менга эрингиз керакмас, ўғлим соғайиб кетса бас.
Муяссар бошқа ҳеч нарса демади. Василанинг кўзларида пайдо бўлган ёш унинг аҳволидан дарак бериб турарди. Бирдан Муяссарнинг миясида бир нима ярақлагандай бўлди. «Ахир Василанинг ўғли эримнинг ҳам фарзанди-ку? — ўйланиб қолди Муяссар. — Муйсафид айтган инсон шу болакай бўлиб чиқмасин яна».
Эртасига болакайни ҳам кўрди, у ранглари сўлғин, қўлида миттигина ўйинчоқ айиқчани кўтариб олганча юрарди. Афтидан, онасининг ортидан чиққан бўлса керак. Муяссар болакайни кузатди. Васила ўғлини олиб, ўз ҳовлиси томон ўта бошлади. Муяссарнинг кўзи ҳовли четида қолиб кетган айиқчага тушди. Ҳеч кимга билдирмай, ўйинчоқни олиб сумкасига солди. Кўп ўтмай болакай яна пайдо бўлди. У ўйинчоғини ахтара бошлаганди. Худди Муяссар унинг ўйинчоғини олгандай келиб сўради:
— Айиқчамни кўрмадингизми?
— Йўқ, — дея бошини сарак-сарак қилди Муяссар. — Агар топиб олсам, ортингдан олиб келаман.
Бола ҳовли томон юра кетди. Эртасига Муяссар ўйинчоқни башоратчиникига олиб борди.
— Айнан мана шу ўйинчоқнинг эгаси ёрдамингизга муҳтож, — дея айиқчага узоқ тикилиб тургач, жавоб қилди мўйсафид. — Уни қарғиш тобора исканжага олмоқда. Унга сиз ёрдам бера оласиз. Фақат уни ким қарғаганлигини билсак бўлгани.
Мўйсафид шамни ёқди, у гумонларини яна бир бора текшириб кўрмоқчи бўлганди. Икки шам ҳам Муяссар томон силкиниб ёна бошлади. Ўчирилгандан сўнг ҳам пилиги Муяссар томонга эгилиб қолганди.
— Уни сиз қарғагансиз, — мўйсафид энди ўйлаб ҳам ўтирмай гапирди. — Жуда қаттиқ қарғагансиз.
— Дўхтирлар олиб кетишмоқчи бўлишди, лекин онангиз кўнмади, — Азизбекка ҳисоб бергандай гапирди Васила. — Менимча, шифохонада маълум муддат даволангани маъқулмиди?
Муяссарнинг энсаси қотди. Васила буни пайқаб, чиқишга отланди. Азизбек эса кеч бўлиб қолгани учун уни кузатишга чоғланди. Ёлғиз қолишганда аста Муяссар гап бошлади.
— Ойижон, тинчликми, етиб келгунча Азизбек акам кўп ҳаяжонланди.
— Қон босимим кўтарилиб кетибди, — жилмайишга ҳаракат қилди Сожида опа. — Сизларни ҳам овора қилишибди-да.
— Кўп ўзингизни уринтирманг-да, ойижон, — меҳрибонлик билан гапирди Муяссар. — Ўзингизни асрашингиз керак.
— Юқори қаватда турадиган қўшни ит боқади, — дея секин гап бошлади Сожида опа. — Дўкондан келаётсам, итини етаклаб юрган экан. Ити тунов куни Маъмуржоннинг ўғлини тишлаб олганди. «Шу итни боқиб нима қилардингиз?», дедим-у, балога қолдим. Бетингда кўзинг борми демай қарғаб қолса бўладими, сендайин инсонлардан ит яхши, деб гапирди-я. Ўтган йили ҳам ўзидан-ўзи арзимаган нарсага қарғанганди. Шунга қон босимим кўтарилди, шекилли.
Муяссарнинг ёдига башоратчининг гаплари тушди. Имкониятдан фойдаланиб, битта пиёлани сумкасига солди…
Мўйсафид Муяссар олиб келган пиёлага сув қуйиб, узоқ тикилди, ичига тош ташлади, шам ёқиб, мум оқизди.
— Йўқ, бутунлай бошқа одамнинг нарсасини келтирибсиз, — дея мўйсафид Муяссарга қаради. — Ўйланг, у сизнинг оилангизга бегона эмас, қариндошлиги бор. Тез топишга урининг, агарда у оламдан ўтса, бир умр сизни даҳшатли туш таъқиб этади. Уни фақат сиз қутқариб қолишингиз мумкин. Менинг билганларим шу, холос. Ортиқ бирор нарса дейишга ожизман.
Муяссар уйга қайтгандан кейин ҳам анчагача ўйланиб қолди. Лекин оиласига яқин кимсанинг хасталикка чалинганини, ёрдамга муҳтож бўлган инсонни эслолмасди.
Сожида опанинг вафоти бутун оилани эсанкиратиб қўйди. Азизбек ҳам, Муяссар ҳам маълум вақт ўз ташвишларини унутишди. Маъракалар ўтаётган бир дамда Азизбек билан Василанинг гаплашиб турганига кўзи тушган Муяссарнинг ичидан қиринди ўтди. Пайт топиб, Василани четга тортди.
— Ҳали ҳам Азизбек акамни ўзимники қилиб оламан, деб ўйласангиз, хато қиласиз! — кўзлари ёниб, Василага тикилди у. — Эрим шунчаки кўнгилхушлик учун юрган, асло сизникига қайтмайди, шуни унутманг.
— Ўғлим бетоб, дўхтирларга кўрсатяпмиз, — деганча маҳзун тортди Васила. — Менга эрингиз керакмас, ўғлим соғайиб кетса бас.
Муяссар бошқа ҳеч нарса демади. Василанинг кўзларида пайдо бўлган ёш унинг аҳволидан дарак бериб турарди. Бирдан Муяссарнинг миясида бир нима ярақлагандай бўлди. «Ахир Василанинг ўғли эримнинг ҳам фарзанди-ку? — ўйланиб қолди Муяссар. — Муйсафид айтган инсон шу болакай бўлиб чиқмасин яна».
Эртасига болакайни ҳам кўрди, у ранглари сўлғин, қўлида миттигина ўйинчоқ айиқчани кўтариб олганча юрарди. Афтидан, онасининг ортидан чиққан бўлса керак. Муяссар болакайни кузатди. Васила ўғлини олиб, ўз ҳовлиси томон ўта бошлади. Муяссарнинг кўзи ҳовли четида қолиб кетган айиқчага тушди. Ҳеч кимга билдирмай, ўйинчоқни олиб сумкасига солди. Кўп ўтмай болакай яна пайдо бўлди. У ўйинчоғини ахтара бошлаганди. Худди Муяссар унинг ўйинчоғини олгандай келиб сўради:
— Айиқчамни кўрмадингизми?
— Йўқ, — дея бошини сарак-сарак қилди Муяссар. — Агар топиб олсам, ортингдан олиб келаман.
Бола ҳовли томон юра кетди. Эртасига Муяссар ўйинчоқни башоратчиникига олиб борди.
— Айнан мана шу ўйинчоқнинг эгаси ёрдамингизга муҳтож, — дея айиқчага узоқ тикилиб тургач, жавоб қилди мўйсафид. — Уни қарғиш тобора исканжага олмоқда. Унга сиз ёрдам бера оласиз. Фақат уни ким қарғаганлигини билсак бўлгани.
Мўйсафид шамни ёқди, у гумонларини яна бир бора текшириб кўрмоқчи бўлганди. Икки шам ҳам Муяссар томон силкиниб ёна бошлади. Ўчирилгандан сўнг ҳам пилиги Муяссар томонга эгилиб қолганди.
— Уни сиз қарғагансиз, — мўйсафид энди ўйлаб ҳам ўтирмай гапирди. — Жуда қаттиқ қарғагансиз.
11.04.202503:17
📝ИККИ КАЛИМА.
Баъзи аччиқ хотираларни вақтлар ўтгач одам кулиб эслайди. Аммо ҳозир ёзадиган воқеамни ўша кунида ҳам опамга тентакка ўхшаб кулиб айтиб берганман. Иложсизликда одам ўзи шунақа куладиган бўлиб қоларкан...
Турмуш ўртоғим қамалган, рўзғорнинг ҳамма юки ўзимнинг зиммамда қолган кунлар эди. Шу даражада ўзимдамас эдимки, уйимга биров йўқлаб келса, олдига дастурхон ёзиш хаёлимдан чиқиб кетарди. Ташвишга бўкиб қолган пайтим...
Узоқ йўлдан опам йўқлаб келган пайтда иш билан кетгандим. Келсам, болалар "бувичам" келдилар деб қолишди. Бир маҳал ўғлим билан қўл ушлашганча опам кириб келди. Бирга магазинга боришган экан.
Озгина ўтирдилар. Сўнг менга "ичкарига Қуръон киритдингизми?" деб сўрадилар. "Опа қанақасига кирита оламан, китобларим чиққанини билдириш учун битта китобимнигина кирита олдик, аммо Қуръонни у ерларга қўймаса керак!" дедим.
Опам шу куни менга ўргатдилар. Иккита Қуръон сотиб олинг ва биринчисининг Фатҳ сураси ёзилган жойга "Лаа илааҳа иллаллоҳ" калимасини ёзинг. Иккинчи Қуръонни худди ўша саҳифасига "Муҳаммадур росулуллоҳ" калимасини ёзинг. Бу икки калима бир-бирига жуда қаттиқ тортилади дейишади.
Биринчи китобни амаллаб эрингизга етказишингиз керак, иккинчиси уйда турсин. Калималар бир-бирига тортилганда ин шаа Аллоҳ кўпга чўзилмай улар ҳам чиқиб келадилар. Эрингиз ҳаммага яхшилик қилган одам, ҳаммадан ҳам доимо ота-онасининг дуосини олган бола. Аллоҳ номардларга хор қилиб ташлаб қўймайди!
Опаларим турмуш ўртоғимни қаттиқ ҳурмат қилишларини биламан. Баъзан ўзимга ҳам уларни мақтаб, "қадрига етинг" деб насиҳат қилиб туришади.
Уларни йўлга кузатгач, бозорга ғизилладим. Қўқоннинг бозорида йўқ нарсанинг ўзи йўқ. Беш сантиметрча чиқадиган иккита Қуръон китобчасини сотиб олдим. Майда ёзилган бўлса ҳам амаллаб ўқиса бўларди.
Чиқмаган жондан умид! Биз кабилар Аллоҳдан бошқа кимга суянади? Айтилган саҳифаларга айтилган калималарни арабчада ёздим.
Шу билан бу китобчанинг саргузаштлари бошланди.
Бир ҳафта китобчани қандай қилиб ичкарига киритишни ўйладим. Ҳамма ажабланиб юзимга қарайди ва "бунинг иложи йўқ!" деб айтади.
Чоршанба куни судда кўришишимиз керак эди. Китобчани сумкамга солиб бордим. Уч соатли суд мажлисидан сўнг икки минутгинага кўришувга руҳсат беришади. Аксига олиб бу пайтда турмуш ўртоғимнинг ошналари мендан олдин панжара олдига бориб олади. Кейин муллакамлар ҳам бор. Аввал муллакамга ялиндим: "шу китобчани укангизга амаллаб беринг" деб. Ҳайрон бўлиб "нима бу?" деб сўрадилар.
Икки минутли кўришув менга навбат етмай тугади. Ташқарига чиқдим. Қорним оч. Суд бир соатдан сўнг яна мажлисини бошлайди.
"Ҳартугул муллакам китобни берди шекилли" деб ўйлаб хотиржам бўлдим. Аммо аниғини билмасдан кетолмасдим.
Муллакам чиқиб китобни беролмаганини айтди. "Беринг ўзим бераман" дедим.
Судья кириб келишидан олдин конвойларни кутдим. Турмуш ўртоғим ва унинг ёнидаги бошқа банк ходимларини олиб киришди. Шу пайтда қўлимдагини бермоқчи эдим, конвой ўртага туриб олди. Шу ердагина улар нега бунақа қилишларини тушундим: лезвия ёки биронта тиғли нарса бериб қўяди деб қўрқишаркан.
Суд бошланди. Бу орада имо-ишора билан эримга қўлимдаги нарсани беришим кераклигини англатишга уриндим. Фуқаро кийимидаги одам тарафни кўрсатди. Аммо судга раислик қилувчи мени имо-ишорамни кўриб қолгани учун суд залидан чиқариб юборди.
Узун коридорда туриб йиғлардим. Қўлимдаги Қуръон худди биздан аразлаб қолгани учун ишим юрмагандек туюлаверди. Уч соат коридорда турдим.
Суд тугади. Яна уриниб кўришим керак эди. Залдан биринчи одам чиқиши билан ичкарига кирдим. Эрим ўртоғи билан бир-бирининг кафтидан тутганча панжара орасидан гаплашяпти. Икки кафт орасидан қўлимни ўтказиб "олинг буни" дедим. Қилиғим ажойиб бўлгани учун иккиси ҳам юзимга анграйиб қарашди. Сездириб қўйдик. Конвойнинг эндиям жаҳли чиққанди.
Баъзи аччиқ хотираларни вақтлар ўтгач одам кулиб эслайди. Аммо ҳозир ёзадиган воқеамни ўша кунида ҳам опамга тентакка ўхшаб кулиб айтиб берганман. Иложсизликда одам ўзи шунақа куладиган бўлиб қоларкан...
Турмуш ўртоғим қамалган, рўзғорнинг ҳамма юки ўзимнинг зиммамда қолган кунлар эди. Шу даражада ўзимдамас эдимки, уйимга биров йўқлаб келса, олдига дастурхон ёзиш хаёлимдан чиқиб кетарди. Ташвишга бўкиб қолган пайтим...
Узоқ йўлдан опам йўқлаб келган пайтда иш билан кетгандим. Келсам, болалар "бувичам" келдилар деб қолишди. Бир маҳал ўғлим билан қўл ушлашганча опам кириб келди. Бирга магазинга боришган экан.
Озгина ўтирдилар. Сўнг менга "ичкарига Қуръон киритдингизми?" деб сўрадилар. "Опа қанақасига кирита оламан, китобларим чиққанини билдириш учун битта китобимнигина кирита олдик, аммо Қуръонни у ерларга қўймаса керак!" дедим.
Опам шу куни менга ўргатдилар. Иккита Қуръон сотиб олинг ва биринчисининг Фатҳ сураси ёзилган жойга "Лаа илааҳа иллаллоҳ" калимасини ёзинг. Иккинчи Қуръонни худди ўша саҳифасига "Муҳаммадур росулуллоҳ" калимасини ёзинг. Бу икки калима бир-бирига жуда қаттиқ тортилади дейишади.
Биринчи китобни амаллаб эрингизга етказишингиз керак, иккинчиси уйда турсин. Калималар бир-бирига тортилганда ин шаа Аллоҳ кўпга чўзилмай улар ҳам чиқиб келадилар. Эрингиз ҳаммага яхшилик қилган одам, ҳаммадан ҳам доимо ота-онасининг дуосини олган бола. Аллоҳ номардларга хор қилиб ташлаб қўймайди!
Опаларим турмуш ўртоғимни қаттиқ ҳурмат қилишларини биламан. Баъзан ўзимга ҳам уларни мақтаб, "қадрига етинг" деб насиҳат қилиб туришади.
Уларни йўлга кузатгач, бозорга ғизилладим. Қўқоннинг бозорида йўқ нарсанинг ўзи йўқ. Беш сантиметрча чиқадиган иккита Қуръон китобчасини сотиб олдим. Майда ёзилган бўлса ҳам амаллаб ўқиса бўларди.
Чиқмаган жондан умид! Биз кабилар Аллоҳдан бошқа кимга суянади? Айтилган саҳифаларга айтилган калималарни арабчада ёздим.
Шу билан бу китобчанинг саргузаштлари бошланди.
Бир ҳафта китобчани қандай қилиб ичкарига киритишни ўйладим. Ҳамма ажабланиб юзимга қарайди ва "бунинг иложи йўқ!" деб айтади.
Чоршанба куни судда кўришишимиз керак эди. Китобчани сумкамга солиб бордим. Уч соатли суд мажлисидан сўнг икки минутгинага кўришувга руҳсат беришади. Аксига олиб бу пайтда турмуш ўртоғимнинг ошналари мендан олдин панжара олдига бориб олади. Кейин муллакамлар ҳам бор. Аввал муллакамга ялиндим: "шу китобчани укангизга амаллаб беринг" деб. Ҳайрон бўлиб "нима бу?" деб сўрадилар.
Икки минутли кўришув менга навбат етмай тугади. Ташқарига чиқдим. Қорним оч. Суд бир соатдан сўнг яна мажлисини бошлайди.
"Ҳартугул муллакам китобни берди шекилли" деб ўйлаб хотиржам бўлдим. Аммо аниғини билмасдан кетолмасдим.
Муллакам чиқиб китобни беролмаганини айтди. "Беринг ўзим бераман" дедим.
Судья кириб келишидан олдин конвойларни кутдим. Турмуш ўртоғим ва унинг ёнидаги бошқа банк ходимларини олиб киришди. Шу пайтда қўлимдагини бермоқчи эдим, конвой ўртага туриб олди. Шу ердагина улар нега бунақа қилишларини тушундим: лезвия ёки биронта тиғли нарса бериб қўяди деб қўрқишаркан.
Суд бошланди. Бу орада имо-ишора билан эримга қўлимдаги нарсани беришим кераклигини англатишга уриндим. Фуқаро кийимидаги одам тарафни кўрсатди. Аммо судга раислик қилувчи мени имо-ишорамни кўриб қолгани учун суд залидан чиқариб юборди.
Узун коридорда туриб йиғлардим. Қўлимдаги Қуръон худди биздан аразлаб қолгани учун ишим юрмагандек туюлаверди. Уч соат коридорда турдим.
Суд тугади. Яна уриниб кўришим керак эди. Залдан биринчи одам чиқиши билан ичкарига кирдим. Эрим ўртоғи билан бир-бирининг кафтидан тутганча панжара орасидан гаплашяпти. Икки кафт орасидан қўлимни ўтказиб "олинг буни" дедим. Қилиғим ажойиб бўлгани учун иккиси ҳам юзимга анграйиб қарашди. Сездириб қўйдик. Конвойнинг эндиям жаҳли чиққанди.
24.03.202515:59
📝БИР ХАФТА УЙ БЕКАСИ.
Бу «дахшатли» вокеа уйланганимнинг бешинчи йили содир булди. Олис шахарнинг куп каватли уйларидан бирида жойлашган квартирамга кириб келдим.
Хотиним пишириб кетган бир козон овкат "уч-турт кун ейди, деган-да", устига сочик ёпиб куйилган чойнак. Биламан, дастурхонда юмшок нон, печенье, шакар ва конфетлар. Буларни тайёрламай жони нечта?! Жимжит хоналарга бир-бир куз ташлаб чикдим-да, дастурхон олдига келдим.
Биринчи кун.
Бу куннинг огирлиги билинмади. Козондаги овкатдан ичишим учун коса ва чумични ахтараётиб, бироз асабийлашдим.
Косани куринарли жойга куйиб кетмайдими, каерда туришини каёкдан биламан?! Чой совиган экан. Шуниси яхши... Кейин эса тушак солишга хам эриниб, телевизор томоша килган жойимда ухлаб колдим.
Тушимда хотинимдан газабландим: "Мехмонга кетишга бало бормиди?! Энди ким овкат килади-ю, ким дастурхонни йигиштиради?.."
Иккинчи кун.
Эрталаб овкатни иситадиган одам йуклиги таъбимни хира килди, совук холда ичдим. Чой дамлашга эриниб, водопровод сувини симириб куя колдим... Ишга кетдим. Кечкурун яна уша овкат кутиб турарди. Битта тоза коса колган экан, ушанга овкат куйдим. Бирок аллакандай хид ва ёкимсиз таъм иштахамни бугди.
Ачиган шекилли, чикинди челакка тукиб ташладим. Курук чой тополмаганим учун бир стакан кайнок сувга шакар солиб ичдим. Печеньеларни еб тугатиб, конфет суриб, кино томоша килдим. Илк бор хотинимнинг мехнати ҳакида уйладим.
Ё тавба, шакарли кайнок сув тайёрлаб, печенье егунимча бир ярим соат вакт утибди. Овкатни вактида тайёрламагани учун хотинимни койирдим. "Чучвара тугиш майда иш, ун дакика кечикдим", дегани учун ажрашиб, бошка хотин олмокчи булганимни эслаб, йиглагим келди.
Учинчи кун.
Бир уюм ювилмаган коса-товок, козон, шамасини могор босган чойнак, каттик нон булаклари ва ушокка тула дастурхон… Ишга нонуштасиз жунадим.
Тушликкача очликдан улишдан куркиб, соат унларда кучадаги ошхонада овкатланиб олдим. Соат бирда эса корним туклиги учун тушлик килолмадим. Бирок иш тугашига икки соат колганда, кечкурун очликдан корним сурнай эмас, карнай чала бошлади.
Уйга "Ролтон" олиб бориб, умримда биринчи марта овкат пиширдим. Нон олиб келиш эсимдан чиккани учун каттик нонни ейиш осон булмади, лекин шунисига хам шукр.
Чой хам дамламокчи булдим. Афсуски, чойнакнинг шамаси могарлаб кетганини куриб, чанкогим тухтади-колди.
Туртинчи кун.
Эрталаб яна "Ролтон" сотиб олдим. Бу — хотинсизлар овкати экан. Музлаткичдан тухум топдим-да,
кайнатиб едим. Тушликкача бинойидек юрдим. Демак, харакат килса буларкан. Бирок хамкасбларим шундай дейишди: Хотинингиз кетиб колганми? Нега кийимингиз дазмолланмаган, ёкангиз кир, соколингиз олинмаган? Бунинг устига озиб кетибсиз?.. Нима дейишга хам хайрон колдим.
Хотиним уйда йук, лекин нега сокол олмаяпман? Жиз-биз килиш, чой кайнатиш, кийим дазмоллаш шунчалик кийинми? Кечкурун тухум ковуриб едим. Афсуски, энди това хам йук. Уни "бу дунё"га кайтариш учун ювиш керак, холос. Лекин ким?
Бешинчи кун.
Хаммасини узим бажаришга ахд килдим.
Уйни куланса хид босган, хар жой-да "Ролтон" когозлари ётар, ювиксиз коса-товокларга караб булмасди.
Ачимсик хиднинг манбаини топдим: чикинди челакка уч кун бурун ташланган овкат бижгиб кетган экан.
Шу куни ишга кечиксам хам, челакни бушатиб, чойнакни ювдим, чой дамлаб ичдим.
Музлаткичда сариёг бор экан, дукондан нон сотиб олдим…
Бу кун ишга одамга ухшаб бордим. Ахир кийимларимни хам дазмоллаган эдим-да… Кечкурун макарон ковурдим. Козон-товокни ювгунимча ярим кеча булишини хисобга олмасак, бу хеч кийин иш эмас экан.
Шанба куни кийишга тоза пайпок йук эди. Пайпок ювгунимча хурозлар кичкира бошлади. Агар уй бекаси булганимда, фаолиятимнинг биринчи хафтасидан тирик чикмасдим.
Олтинчи кун.
Уйни супурдим! Кийимларимни бир чизик килиб дазмоллашни ургандим. Уйланганимдан бери биринчи марта туфли тозаладим.
Хар куни уч махал дастурхон ёзадиган хотинларга хайкал куйиш керак, деган хаёлда ишга жунадим.
Бу «дахшатли» вокеа уйланганимнинг бешинчи йили содир булди. Олис шахарнинг куп каватли уйларидан бирида жойлашган квартирамга кириб келдим.
Хотиним пишириб кетган бир козон овкат "уч-турт кун ейди, деган-да", устига сочик ёпиб куйилган чойнак. Биламан, дастурхонда юмшок нон, печенье, шакар ва конфетлар. Буларни тайёрламай жони нечта?! Жимжит хоналарга бир-бир куз ташлаб чикдим-да, дастурхон олдига келдим.
Биринчи кун.
Бу куннинг огирлиги билинмади. Козондаги овкатдан ичишим учун коса ва чумични ахтараётиб, бироз асабийлашдим.
Косани куринарли жойга куйиб кетмайдими, каерда туришини каёкдан биламан?! Чой совиган экан. Шуниси яхши... Кейин эса тушак солишга хам эриниб, телевизор томоша килган жойимда ухлаб колдим.
Тушимда хотинимдан газабландим: "Мехмонга кетишга бало бормиди?! Энди ким овкат килади-ю, ким дастурхонни йигиштиради?.."
Иккинчи кун.
Эрталаб овкатни иситадиган одам йуклиги таъбимни хира килди, совук холда ичдим. Чой дамлашга эриниб, водопровод сувини симириб куя колдим... Ишга кетдим. Кечкурун яна уша овкат кутиб турарди. Битта тоза коса колган экан, ушанга овкат куйдим. Бирок аллакандай хид ва ёкимсиз таъм иштахамни бугди.
Ачиган шекилли, чикинди челакка тукиб ташладим. Курук чой тополмаганим учун бир стакан кайнок сувга шакар солиб ичдим. Печеньеларни еб тугатиб, конфет суриб, кино томоша килдим. Илк бор хотинимнинг мехнати ҳакида уйладим.
Ё тавба, шакарли кайнок сув тайёрлаб, печенье егунимча бир ярим соат вакт утибди. Овкатни вактида тайёрламагани учун хотинимни койирдим. "Чучвара тугиш майда иш, ун дакика кечикдим", дегани учун ажрашиб, бошка хотин олмокчи булганимни эслаб, йиглагим келди.
Учинчи кун.
Бир уюм ювилмаган коса-товок, козон, шамасини могор босган чойнак, каттик нон булаклари ва ушокка тула дастурхон… Ишга нонуштасиз жунадим.
Тушликкача очликдан улишдан куркиб, соат унларда кучадаги ошхонада овкатланиб олдим. Соат бирда эса корним туклиги учун тушлик килолмадим. Бирок иш тугашига икки соат колганда, кечкурун очликдан корним сурнай эмас, карнай чала бошлади.
Уйга "Ролтон" олиб бориб, умримда биринчи марта овкат пиширдим. Нон олиб келиш эсимдан чиккани учун каттик нонни ейиш осон булмади, лекин шунисига хам шукр.
Чой хам дамламокчи булдим. Афсуски, чойнакнинг шамаси могарлаб кетганини куриб, чанкогим тухтади-колди.
Туртинчи кун.
Эрталаб яна "Ролтон" сотиб олдим. Бу — хотинсизлар овкати экан. Музлаткичдан тухум топдим-да,
кайнатиб едим. Тушликкача бинойидек юрдим. Демак, харакат килса буларкан. Бирок хамкасбларим шундай дейишди: Хотинингиз кетиб колганми? Нега кийимингиз дазмолланмаган, ёкангиз кир, соколингиз олинмаган? Бунинг устига озиб кетибсиз?.. Нима дейишга хам хайрон колдим.
Хотиним уйда йук, лекин нега сокол олмаяпман? Жиз-биз килиш, чой кайнатиш, кийим дазмоллаш шунчалик кийинми? Кечкурун тухум ковуриб едим. Афсуски, энди това хам йук. Уни "бу дунё"га кайтариш учун ювиш керак, холос. Лекин ким?
Бешинчи кун.
Хаммасини узим бажаришга ахд килдим.
Уйни куланса хид босган, хар жой-да "Ролтон" когозлари ётар, ювиксиз коса-товокларга караб булмасди.
Ачимсик хиднинг манбаини топдим: чикинди челакка уч кун бурун ташланган овкат бижгиб кетган экан.
Шу куни ишга кечиксам хам, челакни бушатиб, чойнакни ювдим, чой дамлаб ичдим.
Музлаткичда сариёг бор экан, дукондан нон сотиб олдим…
Бу кун ишга одамга ухшаб бордим. Ахир кийимларимни хам дазмоллаган эдим-да… Кечкурун макарон ковурдим. Козон-товокни ювгунимча ярим кеча булишини хисобга олмасак, бу хеч кийин иш эмас экан.
Шанба куни кийишга тоза пайпок йук эди. Пайпок ювгунимча хурозлар кичкира бошлади. Агар уй бекаси булганимда, фаолиятимнинг биринчи хафтасидан тирик чикмасдим.
Олтинчи кун.
Уйни супурдим! Кийимларимни бир чизик килиб дазмоллашни ургандим. Уйланганимдан бери биринчи марта туфли тозаладим.
Хар куни уч махал дастурхон ёзадиган хотинларга хайкал куйиш керак, деган хаёлда ишга жунадим.
11.04.202503:17
"Беринг, қўлингиздагини!" дея китобчамни олиб қўйди. У кичик Қуръонни ичида нима бор экан деб шириллатиб қараб кўрар, мен эса унинг қўлидан китобни қандай қилиб олиш ҳақида ўйлардим.
Китобнинг ичидан улар кутган лезвия ёки тиғли буюм чиқмади.
-Нима бу?- деди у юзимга чақчайиб.
-Қуръон!-дедим.
-Нима қилади уни?-деб яна савол берди.
-Ўқийди!-дедим ва ғайриоддий куч билан унинг кафтидан китобни олиб қўйдим.
-Бундан кейин судда қатнашмайсиз, подвалда ўтирасиз!-деди у аламидан ўдағайлаганча панжара ортида ўтирган турмуш ўртоғимга. Мен бу пайтда имо-ишора билан яна "китобни сездирмасдан олинг!" дея уқтиришни бошлагандим.
Уни суд залидан олиб чиқиб кетишаётганда яна қўлимдагини кафтига қистирдим. Аммо ҳамманинг кўзи бизда эди. Ўзимни тинмай сетканинг у ёғига тўп ирғитаётган, аммо олғир рақиб ўйинчилари томонидан тўпи яна ўзига қайтиб тушаётган валейболчидек ҳис қилдим.
Ҳа, ҳаётда баъзан қайсарлик ҳам иш беради...
Китобим фуқаро кийимидаги конвойлар бошлиғи қўлига ўтиб кетди. Изиллаганча ташқарига чиқдим. Йиғлаяпман-у, менга анграйиб қараётган одамларни кўриб-кўрмасликка оламан.
Назоратчидан телефонимни олдим. Опам куттирмай гўшакни кўтардилар.
-Опа, китоб назоратчининг қўлига тушиб қолди. Энди нима бўлади?
-Майли Азизахон, ташвиш тортманг, темир деворнинг у тарафига, яъни эрингизга яқин жойга ўтиб қолса бўлди!
Ҳавотирим босилди. Эндигина уйга қайтаман деб турсам, орқамдан "Азизахон" деган овоз эшитилди. Ўгирилдим.
Муллакам.
Ёнимга келиб "мана буни олиб қўйинг!" деб яна ўша китобни қўлимга тутқазиб турибдилар-у!
-Ким берди буни сизга?-деб сўрадим аламдан лабимни қаттиқ тишлаганча.
-Конвойларнинг бошлиғи! Ўзи бу нима эди?
Муллакамга ҳаммасини бошидан ҳудди ёш болага тушунтиргандек тушунтириб айтиб бердим.
-Э-ҳа! Аям ҳам узоқ йўлга кетадиган бўлсак қоғозга ёзиб берардилар. Бўлди, берамиз!
Уйга келиб, телефонда ўртанча опамга шуларни кулиб айтиб бера бошладим.
-Тепада камера турганди. Бир четда кузатиб ўтирганлар ҳам мени "жинни хотин" деб ўйлади шекилли, опа!
Опам мириқиб кулади:
-Ажойиб, тутган жойини қўймайдиган қизсиз-да! Шунақа қилиб беролмадингизми?
-Беролмадим-да!
Куляпман, аммо кўзим тўла ёш.
Кейинги ҳафта жимитдеккина китобчам қўлига етиб борганини эрим хатида ёзибди.
Бир ойдан кейин ростдан ҳам мўъжиза юз бериб озодликка чиқдилар. Жазо енгилига алмаштирилди. Улар қайтариб берган китобчани иккинчи-уйда қолган китобча ёнига қўяр эканман, вароқларининг бироз эскирганига ажабландим.
-Буни чўнтакда сақладингизми, намунча эскириб кетибди?
-Судда "бу китобни эрим ўқийди" деган гапингиз учун ҳам у қўлимга келгач ўқишни бошладим. Ичимдан шунақа пушаймонлар кучайиб келардики, жимитдек ҳарфларни қоронғу камерада ўқирканман, ёп-ёруғ уйимдаги китобимни ҳар куни ўқиб, ҳаққини адо қилмаганимга минг пушаймон ердим! Қуръонни илк бора бошқача назар билан ўқидим шекилли...
Биз ўзимизга билдирилган бу сабоқлардан тўғри ҳулоса чиқара олдик деб ўйлайман. Зеро, Юсуфларнинг зиндонга тушишларида ҳам, пушаймонлик ва надомат қоришиб кетган ўтмиш кунларида ҳам Аллоҳ таолонинг ажиб бир ҳикмати бор...
Ҳар бомдод пайти уйимдаги зарҳал катта Қуръондан турмуш ўртоғим қироат қиладилар. Жавонда бу муҳташам китобнинг ёнида иккита жимитдек Қуръон китобчаси ёнма-ён туради.
Уларнинг бирига "Лаа илааҳа иллалоҳ" калимаси ёзилган, иккинчисига эса "Муҳаммадур росуллуллоҳ!" ва бу калималар то қиёматгача бир-бирига оҳанрабодек тортилиб туришини энди биз биламиз...
Қачонлардир чўкаётган одам ҳасга интилганидек биз ҳам унга интилганмиз ва муқаррар гирдоб домидан у сабабли қутилиб қолганмиз...
Албатта бу икки калиманинг қудрати!
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
КУНХИКОЯСИ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Китобнинг ичидан улар кутган лезвия ёки тиғли буюм чиқмади.
-Нима бу?- деди у юзимга чақчайиб.
-Қуръон!-дедим.
-Нима қилади уни?-деб яна савол берди.
-Ўқийди!-дедим ва ғайриоддий куч билан унинг кафтидан китобни олиб қўйдим.
-Бундан кейин судда қатнашмайсиз, подвалда ўтирасиз!-деди у аламидан ўдағайлаганча панжара ортида ўтирган турмуш ўртоғимга. Мен бу пайтда имо-ишора билан яна "китобни сездирмасдан олинг!" дея уқтиришни бошлагандим.
Уни суд залидан олиб чиқиб кетишаётганда яна қўлимдагини кафтига қистирдим. Аммо ҳамманинг кўзи бизда эди. Ўзимни тинмай сетканинг у ёғига тўп ирғитаётган, аммо олғир рақиб ўйинчилари томонидан тўпи яна ўзига қайтиб тушаётган валейболчидек ҳис қилдим.
Ҳа, ҳаётда баъзан қайсарлик ҳам иш беради...
Китобим фуқаро кийимидаги конвойлар бошлиғи қўлига ўтиб кетди. Изиллаганча ташқарига чиқдим. Йиғлаяпман-у, менга анграйиб қараётган одамларни кўриб-кўрмасликка оламан.
Назоратчидан телефонимни олдим. Опам куттирмай гўшакни кўтардилар.
-Опа, китоб назоратчининг қўлига тушиб қолди. Энди нима бўлади?
-Майли Азизахон, ташвиш тортманг, темир деворнинг у тарафига, яъни эрингизга яқин жойга ўтиб қолса бўлди!
Ҳавотирим босилди. Эндигина уйга қайтаман деб турсам, орқамдан "Азизахон" деган овоз эшитилди. Ўгирилдим.
Муллакам.
Ёнимга келиб "мана буни олиб қўйинг!" деб яна ўша китобни қўлимга тутқазиб турибдилар-у!
-Ким берди буни сизга?-деб сўрадим аламдан лабимни қаттиқ тишлаганча.
-Конвойларнинг бошлиғи! Ўзи бу нима эди?
Муллакамга ҳаммасини бошидан ҳудди ёш болага тушунтиргандек тушунтириб айтиб бердим.
-Э-ҳа! Аям ҳам узоқ йўлга кетадиган бўлсак қоғозга ёзиб берардилар. Бўлди, берамиз!
Уйга келиб, телефонда ўртанча опамга шуларни кулиб айтиб бера бошладим.
-Тепада камера турганди. Бир четда кузатиб ўтирганлар ҳам мени "жинни хотин" деб ўйлади шекилли, опа!
Опам мириқиб кулади:
-Ажойиб, тутган жойини қўймайдиган қизсиз-да! Шунақа қилиб беролмадингизми?
-Беролмадим-да!
Куляпман, аммо кўзим тўла ёш.
Кейинги ҳафта жимитдеккина китобчам қўлига етиб борганини эрим хатида ёзибди.
Бир ойдан кейин ростдан ҳам мўъжиза юз бериб озодликка чиқдилар. Жазо енгилига алмаштирилди. Улар қайтариб берган китобчани иккинчи-уйда қолган китобча ёнига қўяр эканман, вароқларининг бироз эскирганига ажабландим.
-Буни чўнтакда сақладингизми, намунча эскириб кетибди?
-Судда "бу китобни эрим ўқийди" деган гапингиз учун ҳам у қўлимга келгач ўқишни бошладим. Ичимдан шунақа пушаймонлар кучайиб келардики, жимитдек ҳарфларни қоронғу камерада ўқирканман, ёп-ёруғ уйимдаги китобимни ҳар куни ўқиб, ҳаққини адо қилмаганимга минг пушаймон ердим! Қуръонни илк бора бошқача назар билан ўқидим шекилли...
Биз ўзимизга билдирилган бу сабоқлардан тўғри ҳулоса чиқара олдик деб ўйлайман. Зеро, Юсуфларнинг зиндонга тушишларида ҳам, пушаймонлик ва надомат қоришиб кетган ўтмиш кунларида ҳам Аллоҳ таолонинг ажиб бир ҳикмати бор...
Ҳар бомдод пайти уйимдаги зарҳал катта Қуръондан турмуш ўртоғим қироат қиладилар. Жавонда бу муҳташам китобнинг ёнида иккита жимитдек Қуръон китобчаси ёнма-ён туради.
Уларнинг бирига "Лаа илааҳа иллалоҳ" калимаси ёзилган, иккинчисига эса "Муҳаммадур росуллуллоҳ!" ва бу калималар то қиёматгача бир-бирига оҳанрабодек тортилиб туришини энди биз биламиз...
Қачонлардир чўкаётган одам ҳасга интилганидек биз ҳам унга интилганмиз ва муқаррар гирдоб домидан у сабабли қутилиб қолганмиз...
Албатта бу икки калиманинг қудрати!
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
КУНХИКОЯСИ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
17.04.202503:58
- Хали ёшмиз, икки-уч йилдан кейин буп к,олар.
Она тутокиб кетди.
- Осмондан чалпак ёгишини кутиб юравер. Синфдошларинг икки-учтадан болалик булди. Туй к,илиб, элга ош берди. Менда ҳам орзу, хавас бор. Катта углимдан набира курмай утиб кетишим керакми? Туртта хотиннинг орасига кирсам, шундан гап очади. Тилим қисикдай, суз тополмай қоламан.
Зохида опа Мохиранинг чиройи, одоби, келинлик хизматидан, қудалардан камчилик тополмайди. Акс х,олда, аллакачон қизининг таъбири буйича углини "туккиз ойда к,учкордай угил тугиб берадиган"ига уйлантирарди...
- Нега бунчалик куясан?
- Муборак опа қизига чой узатаркан ташвишини сездиргандай булди.
- Зоя Захаровнангизнинг ниши жонимдан утиб кетди.
- Э, қизим, унинг булгани шу! Арзимаган гапгаям йиглайверасанми?
- Ахир, эринг сени яхши куради, бошида кутариб юради-ку, ортикча гапи йук.
- Куёвингиз мулойимлигини қайнонамнинг захарлиги ювиб юборади!
Бир ойчадан бери у билан болаларуйидан бола олишни маслахат қилиб, Захаровнага айтолмай юрувдик. Кеча учини чикарган экан, икки кундан бери к,улогимиз тинчимайди.
Мохира кечагина қайнонаси айтган гаплар қулоги остида жарангларкан, онасига барини окизмай-томизмай сузлаб берганини сезмай қолди.
- Бутун маҳалла-куй, қариндош-уругнинг келини тугди, униб-усиб юрибдию, мен детдомдаги тайини йук болани невара қиламанми? Бу гап келинимдан чиккан. Дадаси даволатсин. Бола кутаргиси келса тугсин! Эплолмаса углимни бушатиб қўйсин!
" Бу гапда Зоя Захаровнанинг пинхоний режаси йукмикан?" Муборак опа 8 - ой аввалги режасини эслай бошлади... Ва худди узига гапираётгандай:
- Х,аммаси яхши булади, - дея пичирлади...
Мохира икки кун ётиб қолди, учинчи кун онаси алдаб-сулдаб уйига жунатмокчи булиб турганда, куёви Улугбек келиб мушкули осонлашгандан суюнди.
Эри тугрукхонадан жавоб бериш кунини сураганда Муборак опа шошилмади.
- Дадаси, бир пас тухтаб туринг сиз билан маслахатлашадиган иш бор, - деди.
Палатасига кириб кетиб, чорак соатдан кейин иссик кийиниб ташкарига чикди.
Эри "Нима гап?" дегандай унга қаради. Турмуш уртогининг феълини яхши билган Муборак опа бирдан гапириб юбормокчи эмасди.
- Дадаси, - гап бошлади у майин товушда, - Мохирани яхши курасизми?
- Қизим булгандан кейин ёмон курармидим?
- Оиласи мустахкам булишини хохпайсизми?
- Албатта!
- Бир иш к,илсак...
- Хуш?! - у хотинидан ёмон гап чикмаслигини биларди.
- Бизда уч угил, уч қиз бор, а?
- Х,а!
- Қизимизда эса битта хам зурриёд йук, эри билан етимхонадан бола олмокчи экан, қайнонаси Зохида опа эшитиб кун бермай қуйибди. Углини ажратиб олмокчи, қизимизни уйга хайдаб бошка келин олмокчи эмиш....
- Биламан.
- Чакалогимизни унга берсак, турмуши яхшиланиб кетармикин, деган максадда хомиламни олдириб ташламай туккан эдим, сиз бунга нима дейсиз?
Абдурасул ака хангу манг булиб қолди. Икки қизни чикарган, бир угилни энди уйлайдиган, қирк турт ёшни уриб қуйиб, тугишни хохлаган хотинидан бир вактлар қанчалик газабланган булса, ҳозир шунчалик ҳайратланаётган эди у.
Муаммоларни бир бола билан ечишга чоглаганини олдиндан билганда хотинига бошкача гамхурлик қилмасмиди? Эх, хотинлар ажойиб-да! Айникса, Муборак аломат-да! Салкам бир йилдан бери таъна дашномларимни эшитиб, бир огиз "чурк" этмаганининг сабаби шунда экан-да! Эх, онаизор! Бола учун нималар қилмайди?!
- Шуни лозим курган экансан, «Балли, хотинжон, рахмат!» дейман! Майли уша пасткаш, захар қуданг яхшиликка арзимайди-ю, қиз учун қанча қилсак оз!
Куёв ҳозиргача бир огиз қаттик-қурук гапирмади, таънасини сездирмади.
- Шуни айтаман-да!
- Аммо менда битта мулохаза бор!
- К,анака?
- Захар қудангнинг гаши келмасмикан?
- Бола узимиздан-ку! Купам хархаша қилмас!
- Балки...
- Куёвингиз ва қизинг билан гаплашинг, менимча, суюниб кетишса керак! Айникса қайнонаси агар тугсанг, алохида ховлига кучираман деганди, ажабмас, рузгори алохида булиб, к,изимиз хам эшик очиб утирса! Х,аёти изига тушиб балким узи хам фарзанд курар!
Она тутокиб кетди.
- Осмондан чалпак ёгишини кутиб юравер. Синфдошларинг икки-учтадан болалик булди. Туй к,илиб, элга ош берди. Менда ҳам орзу, хавас бор. Катта углимдан набира курмай утиб кетишим керакми? Туртта хотиннинг орасига кирсам, шундан гап очади. Тилим қисикдай, суз тополмай қоламан.
Зохида опа Мохиранинг чиройи, одоби, келинлик хизматидан, қудалардан камчилик тополмайди. Акс х,олда, аллакачон қизининг таъбири буйича углини "туккиз ойда к,учкордай угил тугиб берадиган"ига уйлантирарди...
- Нега бунчалик куясан?
- Муборак опа қизига чой узатаркан ташвишини сездиргандай булди.
- Зоя Захаровнангизнинг ниши жонимдан утиб кетди.
- Э, қизим, унинг булгани шу! Арзимаган гапгаям йиглайверасанми?
- Ахир, эринг сени яхши куради, бошида кутариб юради-ку, ортикча гапи йук.
- Куёвингиз мулойимлигини қайнонамнинг захарлиги ювиб юборади!
Бир ойчадан бери у билан болаларуйидан бола олишни маслахат қилиб, Захаровнага айтолмай юрувдик. Кеча учини чикарган экан, икки кундан бери к,улогимиз тинчимайди.
Мохира кечагина қайнонаси айтган гаплар қулоги остида жарангларкан, онасига барини окизмай-томизмай сузлаб берганини сезмай қолди.
- Бутун маҳалла-куй, қариндош-уругнинг келини тугди, униб-усиб юрибдию, мен детдомдаги тайини йук болани невара қиламанми? Бу гап келинимдан чиккан. Дадаси даволатсин. Бола кутаргиси келса тугсин! Эплолмаса углимни бушатиб қўйсин!
" Бу гапда Зоя Захаровнанинг пинхоний режаси йукмикан?" Муборак опа 8 - ой аввалги режасини эслай бошлади... Ва худди узига гапираётгандай:
- Х,аммаси яхши булади, - дея пичирлади...
Мохира икки кун ётиб қолди, учинчи кун онаси алдаб-сулдаб уйига жунатмокчи булиб турганда, куёви Улугбек келиб мушкули осонлашгандан суюнди.
Эри тугрукхонадан жавоб бериш кунини сураганда Муборак опа шошилмади.
- Дадаси, бир пас тухтаб туринг сиз билан маслахатлашадиган иш бор, - деди.
Палатасига кириб кетиб, чорак соатдан кейин иссик кийиниб ташкарига чикди.
Эри "Нима гап?" дегандай унга қаради. Турмуш уртогининг феълини яхши билган Муборак опа бирдан гапириб юбормокчи эмасди.
- Дадаси, - гап бошлади у майин товушда, - Мохирани яхши курасизми?
- Қизим булгандан кейин ёмон курармидим?
- Оиласи мустахкам булишини хохпайсизми?
- Албатта!
- Бир иш к,илсак...
- Хуш?! - у хотинидан ёмон гап чикмаслигини биларди.
- Бизда уч угил, уч қиз бор, а?
- Х,а!
- Қизимизда эса битта хам зурриёд йук, эри билан етимхонадан бола олмокчи экан, қайнонаси Зохида опа эшитиб кун бермай қуйибди. Углини ажратиб олмокчи, қизимизни уйга хайдаб бошка келин олмокчи эмиш....
- Биламан.
- Чакалогимизни унга берсак, турмуши яхшиланиб кетармикин, деган максадда хомиламни олдириб ташламай туккан эдим, сиз бунга нима дейсиз?
Абдурасул ака хангу манг булиб қолди. Икки қизни чикарган, бир угилни энди уйлайдиган, қирк турт ёшни уриб қуйиб, тугишни хохлаган хотинидан бир вактлар қанчалик газабланган булса, ҳозир шунчалик ҳайратланаётган эди у.
Муаммоларни бир бола билан ечишга чоглаганини олдиндан билганда хотинига бошкача гамхурлик қилмасмиди? Эх, хотинлар ажойиб-да! Айникса, Муборак аломат-да! Салкам бир йилдан бери таъна дашномларимни эшитиб, бир огиз "чурк" этмаганининг сабаби шунда экан-да! Эх, онаизор! Бола учун нималар қилмайди?!
- Шуни лозим курган экансан, «Балли, хотинжон, рахмат!» дейман! Майли уша пасткаш, захар қуданг яхшиликка арзимайди-ю, қиз учун қанча қилсак оз!
Куёв ҳозиргача бир огиз қаттик-қурук гапирмади, таънасини сездирмади.
- Шуни айтаман-да!
- Аммо менда битта мулохаза бор!
- К,анака?
- Захар қудангнинг гаши келмасмикан?
- Бола узимиздан-ку! Купам хархаша қилмас!
- Балки...
- Куёвингиз ва қизинг билан гаплашинг, менимча, суюниб кетишса керак! Айникса қайнонаси агар тугсанг, алохида ховлига кучираман деганди, ажабмас, рузгори алохида булиб, к,изимиз хам эшик очиб утирса! Х,аёти изига тушиб балким узи хам фарзанд курар!
01.04.202516:13
Эр кейин ҳам аёлининг кўп фидокорликларини кўрди.
Бошига иш тушганда «эркакман» деган дўстлари терс бурилиб турди, аёли ёнида тенгма-тенг унинг қарзларини узишди.
Ҳамма бошига ёпирилиб келганда, молини она арслондек шиддат билан ҳимоя қилди.
Боладек чўмилтирди, онадек бағрига олди, яшашга куч бериб далда бўладиган гапларини аямади!
Аммо нимадир барибир бошқача эди. Ҳа, бу дуолар ичидаги гаплар тартиби ўзгарганида экан!
«Аллоҳим, эримга ҳалол ва ҳаромни англат! Менга эса ризқ йўлларини оч! Ҳалолингдан мени ва болаларимнинг ризқига ярашасини бер!»
Аёлнинг ўзи пул топа бошлади. Эрнинг бунга ғайирлиги келди. Оддий ғашлик жанжалга тутантириқ бўлишини кутмаганди.
-Бизнинг ризқимизни Аллоҳ сиз орқали шу эшикдан киргазарди. Сиз нима қилдингиз? Уни кимларга тутқаздингиз? Энди ғашингиз келмасин. Йўқса, ўша «танловингизники»га совчиликка бораман. Ёқардику, яшайсиз энди ўша билан! Мен болаларимни оёққа тургазишим керак.«
Аёлига қойил қолди. Уйдан чиқмай даромад топа бошлади, муҳими ўзи айтганидек »бузуқчилик қилмай, бировнинг болалари ризқига чанг солмай!«
Тан оламизми, йўқми аёлнинг тадбирлисигина кўп нарсани ўрнига қўя олади. Яна тан оламизми, йўқми- она ҳамиша болалари учун яшаши ҳам рост!
Энди ўзига нисбатан ишончи ортиб кетган аёлини кўриб, эр нима дейишга ҳам ҳайрон. Йўлини тўсай деса, эшитадиган гаплари тайин!
»Нега унга совчи бўлиб боришимга қаршилик қиласиз? Уйлангач, кетига иштон кийдирасиз, сатрлайсиз, намозга соласиз, ортингиздан дуо қилиб ўтирадиган бириси пайдо бўлади. Ахир бу савобку! Баҳонада униям юзига сал нур кирарди.«
Эр бу гаплар ўзига нисбатан жазо эканлигини ҳам тушунмайди. Биладиган ҳақиқати битта- кетига лозим кийдирса ҳам, сатрга ўраса ҳам-тузалмайдиган қалблар бор!
Яна аёлнинг йўлдан чиққанини йўлга солиш қийин!
»Ҳавотир олманг, юзимни эркак тугул аёлга кўрсатмайман. Ҳар доим сизга тегишлиман! Ризқ борасида мени айбситманг, Аллоҳнинг фарзандларга берадиган ризқи аллақачон тайин, уни сиз ёки мен қўлга киритишда воситачимиз ҳолос!"
Йиллар ортидан кўп ишларнинг чанги босилди. Эр уйғониб намозини ҳозиргина тугатиб, яна машаққатли меҳнатига ўтирган аёлининг ёнига чиқди.
Миқ этмай ишлаяпти, лабларида ҳалиям зикр!
Секин бориб, елкаларидан тутди:
-Ўзингни қийнама, дам ол! Кечаси билан ухламадинг!
Аёли индамади...
Эркак эса тиз чўкиб унинг кўзларига тикилди:
-Нега бу зикрларни жойнамоздан ташқарида ўқияпсан?
Аёл ҳалиям зикрини тўхтатмаган эди.
-Жойнамозингга қайт! Аввалги кунларимизга қайтайлик. Ҳаммасини ўзим зиммамга олай. Мени яна намозларингда дуо қил! Яна аввалгидек яхши кўриб қол...
Аёл барибир индамади: кўзларидан шу топда иккита катта ёш томчиси дув этиб пастга қуйилди.
Умму Зайнаб Умму.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Бошига иш тушганда «эркакман» деган дўстлари терс бурилиб турди, аёли ёнида тенгма-тенг унинг қарзларини узишди.
Ҳамма бошига ёпирилиб келганда, молини она арслондек шиддат билан ҳимоя қилди.
Боладек чўмилтирди, онадек бағрига олди, яшашга куч бериб далда бўладиган гапларини аямади!
Аммо нимадир барибир бошқача эди. Ҳа, бу дуолар ичидаги гаплар тартиби ўзгарганида экан!
«Аллоҳим, эримга ҳалол ва ҳаромни англат! Менга эса ризқ йўлларини оч! Ҳалолингдан мени ва болаларимнинг ризқига ярашасини бер!»
Аёлнинг ўзи пул топа бошлади. Эрнинг бунга ғайирлиги келди. Оддий ғашлик жанжалга тутантириқ бўлишини кутмаганди.
-Бизнинг ризқимизни Аллоҳ сиз орқали шу эшикдан киргазарди. Сиз нима қилдингиз? Уни кимларга тутқаздингиз? Энди ғашингиз келмасин. Йўқса, ўша «танловингизники»га совчиликка бораман. Ёқардику, яшайсиз энди ўша билан! Мен болаларимни оёққа тургазишим керак.«
Аёлига қойил қолди. Уйдан чиқмай даромад топа бошлади, муҳими ўзи айтганидек »бузуқчилик қилмай, бировнинг болалари ризқига чанг солмай!«
Тан оламизми, йўқми аёлнинг тадбирлисигина кўп нарсани ўрнига қўя олади. Яна тан оламизми, йўқми- она ҳамиша болалари учун яшаши ҳам рост!
Энди ўзига нисбатан ишончи ортиб кетган аёлини кўриб, эр нима дейишга ҳам ҳайрон. Йўлини тўсай деса, эшитадиган гаплари тайин!
»Нега унга совчи бўлиб боришимга қаршилик қиласиз? Уйлангач, кетига иштон кийдирасиз, сатрлайсиз, намозга соласиз, ортингиздан дуо қилиб ўтирадиган бириси пайдо бўлади. Ахир бу савобку! Баҳонада униям юзига сал нур кирарди.«
Эр бу гаплар ўзига нисбатан жазо эканлигини ҳам тушунмайди. Биладиган ҳақиқати битта- кетига лозим кийдирса ҳам, сатрга ўраса ҳам-тузалмайдиган қалблар бор!
Яна аёлнинг йўлдан чиққанини йўлга солиш қийин!
»Ҳавотир олманг, юзимни эркак тугул аёлга кўрсатмайман. Ҳар доим сизга тегишлиман! Ризқ борасида мени айбситманг, Аллоҳнинг фарзандларга берадиган ризқи аллақачон тайин, уни сиз ёки мен қўлга киритишда воситачимиз ҳолос!"
Йиллар ортидан кўп ишларнинг чанги босилди. Эр уйғониб намозини ҳозиргина тугатиб, яна машаққатли меҳнатига ўтирган аёлининг ёнига чиқди.
Миқ этмай ишлаяпти, лабларида ҳалиям зикр!
Секин бориб, елкаларидан тутди:
-Ўзингни қийнама, дам ол! Кечаси билан ухламадинг!
Аёли индамади...
Эркак эса тиз чўкиб унинг кўзларига тикилди:
-Нега бу зикрларни жойнамоздан ташқарида ўқияпсан?
Аёл ҳалиям зикрини тўхтатмаган эди.
-Жойнамозингга қайт! Аввалги кунларимизга қайтайлик. Ҳаммасини ўзим зиммамга олай. Мени яна намозларингда дуо қил! Яна аввалгидек яхши кўриб қол...
Аёл барибир индамади: кўзларидан шу топда иккита катта ёш томчиси дув этиб пастга қуйилди.
Умму Зайнаб Умму.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
17.04.202508:29
📝Men Yamonmi
Ёшим 26 да укиганман малумотим олий. 2та углим эрим уй жойим кулласи бари бор худога шукур. Кайнона кайнотамдан алохида яшаймиз.
Жуда куп кийинчилик курганман. севганимга турмушга чикканман.
Ота-онам бошида карши эди, лекин хозир куевларини утказгани жой тополмийди (туриб туриб кайтиб кетади( (хазил)). Эримнинг ота-онаси хам карши булган, буни жахлини мендан олгану, кейин эса энг яхши келини узим булдим, мактанаетганим йук.
Хаммаси осонликча бумаган. Хаетдан туйган пайтларим куп булган. Чидолмай ойимга борсам мен кулингдан ушлаб обориб беривдум кечир болам деб жахлимни чикарарди. Бу орада касал хам булдим. Эрим эса иш билан пойтахтга кетиши керак булди 6 ойга. Бошида роса йигладим борманг, обкетинг дедим. Узим жойлашиб кейин обкетаман деб кетди. Ишга хам киритишмади. Эрим кетгандан 1 ой зурга чидадим. Ахири бумади углимни куш куронимни олиб кетдим. Кайнота кайнонамлар норози булишди ахир хизматкордан айрилиш осон эмасди да. Эвазига хеч нарса сурамай хатто хак хукуки бумаган хизматкордан. Углимни ойимга ташлаб ишга кирдим. Яна катта жойга эримни таниган биттаси одамгарчилик килди.
Хуллас кийналдим. Углимни ойига бир курдим. узим акамларникида яшадим.
Эрим олисда углим енимдамас факат иш билан овундим. кеч 7-8гача ишлаган пайтларим булди. куп йиглардим. Акам бечора куп ердам берди, янгам чой овкатимни таерлаб утирарди. акам ойимга кунгирок килиб телефонда углим билан гаплаштириб кайфиятимни кутарарди. Узим кунгирок килмасдим.
Богчага берайлик деди янгам олиб кел углингни. Йук дедим ахир кун совук мен ишдаман хали кичкина 5-6 ой чидасам катта буп колар дедим.
Эрим қунгирок килиб турди хаммасини секундгача хисобот топширардим. бошида ишимни керакмас деди кейин майли деди. Уйдан кетганимда акам гаплашди. 6 ой хам утти эрим келди, алохида уй олдик углимни обкелдик. эрим тез-тез пойтахтга бориб турди.
Ишхонага битта бола келди. Унинг устидан мен карардим хуллас у мени ектирган, совга берди байрамда, лекин еши кичик булгани учун хурмат юзасидан олдим, эримга хам курсатдим у кулди ектириб колмаганмикин кичкина дема деди. Вакт утди у ишда менга бошкача гапириб бошлади. кутилмаганда севишганлар кунида кунгирок килиб иш юзасидан бир нарсани бериб куймокчилигини айтди. кеч булганди соат 7. Эрим билан айланмокчи буп турувдик эрим кутиб тураман тез кел деди. Борсам совукка котган когозларни олиб кетмокчи булсам бирга овкатланайлик деди котиб колдим. куркиб кетдим. нимага дебман анковдек. екин жойдаги кафега кирди юзимга тик караб сизни севаман деди кулабериб ичагим узилди ранги бир ахвол. жиннимисан ахир мен оилали булсам дедим. мен шахсий хаетим хакида хечкимга унчалик гапирмасдим ва у бола 6 ойгина булувди ишга келганига.у билмаскан, елгон гапирвотсиз катта эканлигизни биламан лекин нима килай деди. ахир кулимда узук борку карамайсанми десам накшли буладими дейди.устидан роса кулибман. мени 1та болам бор десам хам умуман ишонмийди юринг эрим кутиб тур таништираман дедим. йук деди. кетиб колдим. эримга айтмокчи булувдим гапиртирмади кунимиз ажойиб утиб уйга келсам телефоним жиринглаб колди яна у энди хайрон булдим ахир соат 12 эди. нима эди десам сенга ишонмадим эрингмас йигитингдир узук хам елгондир дейди. кизлардан куп алданибсан да болакай деб роса кулдим хамкасб эмас худди танишимдек гапира бошладим. суриштир имконинг бор дедим. Кейин ишдан кетасан бунака гаплардан кейин дедим. шунки менга карашли булимда эди да. Кейин эртасига ишга бориб уни курсам кизик булиб колдим. Доим куриб тургандан сунг уни уйлай бошладим. чиройли узига караб юради содда ва гаплари. Суриштирдим кечиринг деб смс езибди. Кейин майли деб куйдим 1 хафта татил олдим. Ишга кайтган пайтим яна уни уйлай бошладим. Кунда курабериб ми айтган гапи ми билмадим. Бир биримизни хурмат килардик энди сенсираб бошладик. У бир куни яна гап ошди эринг канака деди нимага суравотсан ишинг нима десам, бахтли экан деди. Хасад киляпсанми туз яла ичинг енса дедим хуллас у бир гап деса мен дилини огритадиган гап айтаберардим. Бир куни кичкиналигида каттик касал булганини хаетга кайттан келганини айтиб колди.
Ёшим 26 да укиганман малумотим олий. 2та углим эрим уй жойим кулласи бари бор худога шукур. Кайнона кайнотамдан алохида яшаймиз.
Жуда куп кийинчилик курганман. севганимга турмушга чикканман.
Ота-онам бошида карши эди, лекин хозир куевларини утказгани жой тополмийди (туриб туриб кайтиб кетади( (хазил)). Эримнинг ота-онаси хам карши булган, буни жахлини мендан олгану, кейин эса энг яхши келини узим булдим, мактанаетганим йук.
Хаммаси осонликча бумаган. Хаетдан туйган пайтларим куп булган. Чидолмай ойимга борсам мен кулингдан ушлаб обориб беривдум кечир болам деб жахлимни чикарарди. Бу орада касал хам булдим. Эрим эса иш билан пойтахтга кетиши керак булди 6 ойга. Бошида роса йигладим борманг, обкетинг дедим. Узим жойлашиб кейин обкетаман деб кетди. Ишга хам киритишмади. Эрим кетгандан 1 ой зурга чидадим. Ахири бумади углимни куш куронимни олиб кетдим. Кайнота кайнонамлар норози булишди ахир хизматкордан айрилиш осон эмасди да. Эвазига хеч нарса сурамай хатто хак хукуки бумаган хизматкордан. Углимни ойимга ташлаб ишга кирдим. Яна катта жойга эримни таниган биттаси одамгарчилик килди.
Хуллас кийналдим. Углимни ойига бир курдим. узим акамларникида яшадим.
Эрим олисда углим енимдамас факат иш билан овундим. кеч 7-8гача ишлаган пайтларим булди. куп йиглардим. Акам бечора куп ердам берди, янгам чой овкатимни таерлаб утирарди. акам ойимга кунгирок килиб телефонда углим билан гаплаштириб кайфиятимни кутарарди. Узим кунгирок килмасдим.
Богчага берайлик деди янгам олиб кел углингни. Йук дедим ахир кун совук мен ишдаман хали кичкина 5-6 ой чидасам катта буп колар дедим.
Эрим қунгирок килиб турди хаммасини секундгача хисобот топширардим. бошида ишимни керакмас деди кейин майли деди. Уйдан кетганимда акам гаплашди. 6 ой хам утти эрим келди, алохида уй олдик углимни обкелдик. эрим тез-тез пойтахтга бориб турди.
Ишхонага битта бола келди. Унинг устидан мен карардим хуллас у мени ектирган, совга берди байрамда, лекин еши кичик булгани учун хурмат юзасидан олдим, эримга хам курсатдим у кулди ектириб колмаганмикин кичкина дема деди. Вакт утди у ишда менга бошкача гапириб бошлади. кутилмаганда севишганлар кунида кунгирок килиб иш юзасидан бир нарсани бериб куймокчилигини айтди. кеч булганди соат 7. Эрим билан айланмокчи буп турувдик эрим кутиб тураман тез кел деди. Борсам совукка котган когозларни олиб кетмокчи булсам бирга овкатланайлик деди котиб колдим. куркиб кетдим. нимага дебман анковдек. екин жойдаги кафега кирди юзимга тик караб сизни севаман деди кулабериб ичагим узилди ранги бир ахвол. жиннимисан ахир мен оилали булсам дедим. мен шахсий хаетим хакида хечкимга унчалик гапирмасдим ва у бола 6 ойгина булувди ишга келганига.у билмаскан, елгон гапирвотсиз катта эканлигизни биламан лекин нима килай деди. ахир кулимда узук борку карамайсанми десам накшли буладими дейди.устидан роса кулибман. мени 1та болам бор десам хам умуман ишонмийди юринг эрим кутиб тур таништираман дедим. йук деди. кетиб колдим. эримга айтмокчи булувдим гапиртирмади кунимиз ажойиб утиб уйга келсам телефоним жиринглаб колди яна у энди хайрон булдим ахир соат 12 эди. нима эди десам сенга ишонмадим эрингмас йигитингдир узук хам елгондир дейди. кизлардан куп алданибсан да болакай деб роса кулдим хамкасб эмас худди танишимдек гапира бошладим. суриштир имконинг бор дедим. Кейин ишдан кетасан бунака гаплардан кейин дедим. шунки менга карашли булимда эди да. Кейин эртасига ишга бориб уни курсам кизик булиб колдим. Доим куриб тургандан сунг уни уйлай бошладим. чиройли узига караб юради содда ва гаплари. Суриштирдим кечиринг деб смс езибди. Кейин майли деб куйдим 1 хафта татил олдим. Ишга кайтган пайтим яна уни уйлай бошладим. Кунда курабериб ми айтган гапи ми билмадим. Бир биримизни хурмат килардик энди сенсираб бошладик. У бир куни яна гап ошди эринг канака деди нимага суравотсан ишинг нима десам, бахтли экан деди. Хасад киляпсанми туз яла ичинг енса дедим хуллас у бир гап деса мен дилини огритадиган гап айтаберардим. Бир куни кичкиналигида каттик касал булганини хаетга кайттан келганини айтиб колди.
07.04.202512:33
📝Қўқон шамоли.
Қўқон шамоли қишда қутириб кетади. Томларда, дарахтларда, симёғочларда увиллайди, ўкиради, чийиллайди. Дарахтларни эгади, букади, «қарс-қарс» синдиради. Электр симларини узади, ўт чиқаради. Ҳаммаёққа даҳшат солади. Шивалаб ёғаётган қорни ўз майлига қўймай тўзғитади, олис-олисларга учириб бориб пастқамликларга, зовурларга, бурчак-бурчакларга тиқиб ташлайди…
Аёзли кун ўтади, тиғли тун ўтади, бироқ бу бешафқат шамолнинг адоғи кўринмайди.
Ўшанда ҳам қаҳратон қиш, қорли бўрон эди. Латифжоннинг онаси Жаннат хола бир ҳафтадан бери ана кетди-мана кетди бўлиб ётарди. Латифжон умрида биринчи марта ишга бормади. Сурункасига уч кун бормади. Синглиси Шарифа, хотини Зулайҳо билан бирга онасининг қошида бўлди. Колхоз ҳаётига доир баъзи зарур ишларни телефон ва ҳол сўраб келувчилар орқали битириб турди.
Жаннат хола кечга яқин тилдан қолди. Ўзининг пастак томли суюкли ҳужрасида сандалнинг тўр томонида қизил кўрпа орасида шипга қараб жим ётибди. Териси суягига бориб ёпишган, чакка суяклари бўртиб чиққан. Буришган юзлари, ориқ, кичкина қўллари қонсиз, оппоқ. Чўкиб кетган нурсиз кўзлари болаларига тикилади. Чексиз меҳр билан, тенги йўқ бир қизғаниш ҳисси билан тикилади. Гўё Парвардигор булардан холани эмас, холадан буларни тортиб олаётгандай…
Жаннат хола эрталаб туппа-тузук эди. Дастлаб чорак пиёла сут ичди. Холанинг жондан азиз саккизта китоби бор эди. Варақлари сарғайиб, жилдлари қайта-қайта таъмир қилинган китоблар. Ҳаммасини бир-бир ўпиб, пешонасига босди. Сўнгра Шарифа унинг буйруғи билан китобларни оқ, одми рўмолга тугди. Латифжон шоти келтирди. Тугунни шифтга — кампирнинг қоқ пешонасига осишди.
— Раҳмат, болаларим, раҳмат, — деди хола. — Умрларинг узоқ бўлсин. Кейин хола Бедилнинг бир байтини едцан ўқиди. Навоийнинг «абадул-абад» эканлиги ҳақида гапирди. Сўнг зукко афанди ва нодон подшо ҳақида латифа айтиб, ҳаммани кулдирди. Магнитофондан Муножот Йўлчиеванинг лентасини қўйдириб эшитди. Муножотни суйди, алқади. Тушга яқин тарвуз сўради.
— Аттанг, тугаган эди-ю, — деди Шарифа кўрқа-писа.
— Топамиз, топамиз, бувижон, — хитоб қилди Зулайҳо ва эрига қаради.
— Ҳа, тугаган экан, нега олдинроқ айтмайсизлар шуни, — жеркиди Латифжон ва ташқарига отилди. — Ҳозир…
— Қўяқол, болам, — зорланди бемор. — Шу заҳар аёзда…
Латифжон йўқ бўлиб кетди ва бир ярим соатларда иккита кўм-кўк тарвуз қўлтиқлаб кирди.
— Мана, бувижон, — деди ва этигининг қўнжидан пичоқ олиб, тарвузлардан бирини шартта иккига бўлди. Қондай қизил гўштини палахса-палахса қилиб ташлади. Кейин майин жилмайди. — Қумга кўмишган экан, азаматлар, ёздагидай турибди.
Зулайҳо тарвуз этидан майдалаб, кампирнинг тишсиз оғзига солиб турди.
— Энди бас, — деди хола бир оздан сўнг. — Баракалла, болаларим. Қолганини ўзларинг енглар, нариги уйга опкириб, болаларинг билан енглар.
Аёллар, «Раҳмат», «Раҳмат, сизнинг еганингиз — бизнинг еганимиз», деб тек ўтиришаверди. Бунга кампирнинг жаҳли чиққан бўлди.
— Гапим ўтмайдиган бўлиб қолибди-да, — деди.
Аёллар, «Кечирасиз, бувижон», дея ўринларидан турдилар ва бир палладан тарвузни кўтариб, хонадан чиқдилар. Латифжон эшикни зич ёпди-да, онасининг ёнига келиб ўтирди. «Амрингизга мунтазирман», дегандай унинг оғзига тикилди.
— Фурсат борида гапириб олай, болам, — деди хола узоқ ўйланиб ётгандан кейин.
— Э, унақа деманг, — чўчиб тушди Латифжон. — Соғайиб отдай бўлиб кетасиз. Ҳали сизни Кавказга олиб бораман деб юрибману.
Бу тасалли Жаннат холага ёқмади.
— Билиб туриб ёлғон гапирмагин-да унақа, — деди. — Ёлғончилик ёмон нарса. Кампир тез-тез киприк қоқиб, жим қолди. Сўнг:
— Ёшимни яшадим, ошимни ошадим, — деди заиф бир товушда. — Мана етмиш еттига кирдим. Отанг ҳаёт бўлганда икки кам саксонга борарди. Уруш еди раҳматликнинг бошини.
— Худди шундай, бувижон, — паст товушда хитоб қилди ўғли. Хола пича дам олгач:
— «Эл-юртни яшнатаман деган одам, аввало, ўзи яшнайди», деган экан бир донишманд, — деди. — Мана, сен ҳам яшнаб, яшнатиб юрибсан. Бундан кейин ҳам яшнагин, илойим.
Қўқон шамоли қишда қутириб кетади. Томларда, дарахтларда, симёғочларда увиллайди, ўкиради, чийиллайди. Дарахтларни эгади, букади, «қарс-қарс» синдиради. Электр симларини узади, ўт чиқаради. Ҳаммаёққа даҳшат солади. Шивалаб ёғаётган қорни ўз майлига қўймай тўзғитади, олис-олисларга учириб бориб пастқамликларга, зовурларга, бурчак-бурчакларга тиқиб ташлайди…
Аёзли кун ўтади, тиғли тун ўтади, бироқ бу бешафқат шамолнинг адоғи кўринмайди.
Ўшанда ҳам қаҳратон қиш, қорли бўрон эди. Латифжоннинг онаси Жаннат хола бир ҳафтадан бери ана кетди-мана кетди бўлиб ётарди. Латифжон умрида биринчи марта ишга бормади. Сурункасига уч кун бормади. Синглиси Шарифа, хотини Зулайҳо билан бирга онасининг қошида бўлди. Колхоз ҳаётига доир баъзи зарур ишларни телефон ва ҳол сўраб келувчилар орқали битириб турди.
Жаннат хола кечга яқин тилдан қолди. Ўзининг пастак томли суюкли ҳужрасида сандалнинг тўр томонида қизил кўрпа орасида шипга қараб жим ётибди. Териси суягига бориб ёпишган, чакка суяклари бўртиб чиққан. Буришган юзлари, ориқ, кичкина қўллари қонсиз, оппоқ. Чўкиб кетган нурсиз кўзлари болаларига тикилади. Чексиз меҳр билан, тенги йўқ бир қизғаниш ҳисси билан тикилади. Гўё Парвардигор булардан холани эмас, холадан буларни тортиб олаётгандай…
Жаннат хола эрталаб туппа-тузук эди. Дастлаб чорак пиёла сут ичди. Холанинг жондан азиз саккизта китоби бор эди. Варақлари сарғайиб, жилдлари қайта-қайта таъмир қилинган китоблар. Ҳаммасини бир-бир ўпиб, пешонасига босди. Сўнгра Шарифа унинг буйруғи билан китобларни оқ, одми рўмолга тугди. Латифжон шоти келтирди. Тугунни шифтга — кампирнинг қоқ пешонасига осишди.
— Раҳмат, болаларим, раҳмат, — деди хола. — Умрларинг узоқ бўлсин. Кейин хола Бедилнинг бир байтини едцан ўқиди. Навоийнинг «абадул-абад» эканлиги ҳақида гапирди. Сўнг зукко афанди ва нодон подшо ҳақида латифа айтиб, ҳаммани кулдирди. Магнитофондан Муножот Йўлчиеванинг лентасини қўйдириб эшитди. Муножотни суйди, алқади. Тушга яқин тарвуз сўради.
— Аттанг, тугаган эди-ю, — деди Шарифа кўрқа-писа.
— Топамиз, топамиз, бувижон, — хитоб қилди Зулайҳо ва эрига қаради.
— Ҳа, тугаган экан, нега олдинроқ айтмайсизлар шуни, — жеркиди Латифжон ва ташқарига отилди. — Ҳозир…
— Қўяқол, болам, — зорланди бемор. — Шу заҳар аёзда…
Латифжон йўқ бўлиб кетди ва бир ярим соатларда иккита кўм-кўк тарвуз қўлтиқлаб кирди.
— Мана, бувижон, — деди ва этигининг қўнжидан пичоқ олиб, тарвузлардан бирини шартта иккига бўлди. Қондай қизил гўштини палахса-палахса қилиб ташлади. Кейин майин жилмайди. — Қумга кўмишган экан, азаматлар, ёздагидай турибди.
Зулайҳо тарвуз этидан майдалаб, кампирнинг тишсиз оғзига солиб турди.
— Энди бас, — деди хола бир оздан сўнг. — Баракалла, болаларим. Қолганини ўзларинг енглар, нариги уйга опкириб, болаларинг билан енглар.
Аёллар, «Раҳмат», «Раҳмат, сизнинг еганингиз — бизнинг еганимиз», деб тек ўтиришаверди. Бунга кампирнинг жаҳли чиққан бўлди.
— Гапим ўтмайдиган бўлиб қолибди-да, — деди.
Аёллар, «Кечирасиз, бувижон», дея ўринларидан турдилар ва бир палладан тарвузни кўтариб, хонадан чиқдилар. Латифжон эшикни зич ёпди-да, онасининг ёнига келиб ўтирди. «Амрингизга мунтазирман», дегандай унинг оғзига тикилди.
— Фурсат борида гапириб олай, болам, — деди хола узоқ ўйланиб ётгандан кейин.
— Э, унақа деманг, — чўчиб тушди Латифжон. — Соғайиб отдай бўлиб кетасиз. Ҳали сизни Кавказга олиб бораман деб юрибману.
Бу тасалли Жаннат холага ёқмади.
— Билиб туриб ёлғон гапирмагин-да унақа, — деди. — Ёлғончилик ёмон нарса. Кампир тез-тез киприк қоқиб, жим қолди. Сўнг:
— Ёшимни яшадим, ошимни ошадим, — деди заиф бир товушда. — Мана етмиш еттига кирдим. Отанг ҳаёт бўлганда икки кам саксонга борарди. Уруш еди раҳматликнинг бошини.
— Худди шундай, бувижон, — паст товушда хитоб қилди ўғли. Хола пича дам олгач:
— «Эл-юртни яшнатаман деган одам, аввало, ўзи яшнайди», деган экан бир донишманд, — деди. — Мана, сен ҳам яшнаб, яшнатиб юрибсан. Бундан кейин ҳам яшнагин, илойим.
19.04.202508:09
-- Ҳа, ҳечқиси йўқ. Ўзи эски эди...
Унинг илтифотига, раҳмат деганча , тезда у ерни тарк этдим. Қабулхонадан эса, ойимни палатага ётганини билиб олдим. Ичимни қурт емира бошлади. Демак, дадам ойимни ётиб даволатишга рози бўлган. Аҳволлари шунчалик жиддийми?
-- Ойижон...
Хонага киришим билан ҳолсиз ётган ойимни бориб қўчиб олдим. -- Сизга нимадир бўлдими деб, қўрқиб кетдим. Яхшимисиз, ойи?
-- Яғмур.
Онам одатларига зид, мени қучмадилар. Бу эса ҳайратлантирди, мени. -- Сув ичгим келябди.
Ойимни гапларидан уларни озод қилдимда, сув олиб келиш учун ўрнимдан турдим.
-- Ҳозир олиб келаман.
-- Муздек бўлсин. Ичимдаги, гулханни ўчира олсин. Бўлмаса, бу мени адойи тамом қилади.
Онамни сўзлари мени дахшатга солди. Нега бунақа дедилар? Нимага шаъма қилганларини, тушунмасамда ичимда қўрқув пайдо бўлди.
Индамай, туриб сув олиб келиб бердим. Бу орада, доктор билан маслаҳат қилиш учун кетган дадам ҳам, қайтиб келдилар.
Бироқ нимадир ўзгача эди. Негадир, ойимни менга бўлган қарашлари олдингидек эмасдек. Ҳеч нима демадилар. Аммо, сезиб турибман. Нимадир бўлгани аниқ..
-- Сиз ишингизга бора қолинг. Мени ёнимда Яғмур бўлади. Кўриб турганингиздек, анча яхши бўлиб qoldim.-
Дадамни тинмай жиринглаётган телифонига қараб, ним табассум қилганча гапирди, онам.
-- Унда тезда қайтаман. Ўзингни эҳтиёт қил. Сен ҳам онангга кўз қулоқ бўл. Кўп ўринтириб қўйма.
Дадам ҳам шу гапни кутиб тургандек, тезда рози бўлди. Менга гапириш асносида ойимни пешонасидан ўпиб қўйиб эшик томон йўналди. Уларга доим ҳавасим келган. Бир-бирини жуда ҳам ҳурмат қилади. Муҳаббати чексиз. Доим дадамга ўхшаган, меҳрибон турмуш ўртоғим бўлишини орзу қилгандим. Аммо, ҳаёт менга, мен умуман кутмаган ишларни бошимга солди.
-- Кел. Ёнимга ўтир.
Дадамни кузатиб қўйиб, қайтганимда ойим менга ёнидан жой кўрсатди. Сўзсиз уларга итоат қилдим. -- Энди гапир, Яғмур.
Дедилар, нигоҳларини ўткирлаштириб.
-- Нимани гапирай ойи?
Қулт этиб ютундим. Фақат, улар мен ҳақимда билган бўлмасинларда.
-- Сендаги ўзгаришларни билмайманми, сенингча? Мендан яширишга уринмоқчи бўлганларингни гапир. Масалан, ҳомладормисан, ёки йўқ. Шу ҳақида.
Уларни кутилмаган, саволидан гангиб қолдим. Тилим айланмай қолди. Онам жуда ҳам оғир вазмин аёллар. Ҳар нарсани бекордан бекор гапирмайди. Айтган гапларини ҳам, чертиб чертиб айтади. Қолаверса, бир нараани сўрамоқчи бўлдими, узоқдан олиб келмайди шартта айтади қўяди. Ҳудди, ҳозиргидек. Аммо, жавобни ҳам шундай қаъбул қилиб олади. Ёлғондан эса, нафратланади. Дадам иккиси ҳудди, бир инсондек. Ҳарактери, қарашлари ҳаммаси бир ҳил.
-- Оо..йии... ммееен...
-- Чўзма, гапир. Фақат ёлғон гапира кўрма. Буни, барибир тагига етишимни биласан. Ёки, ҳозирни ўзида текширтирайми сени.
Бир сўз дея олмай қолдим. Дея олмасдим ҳам... Аммо, мени кўзёшларим. Йўқ, дея олмаслигим, ҳақиқатни юзага чиқариб қўйганди.
-- Бу.. бу қандай бўлди?
Улар ўзини қўлга олиб, гапиришга урунсада овозларидаги титроқ яққол сезилиб турар эди.
-- Кечиринг ойи... илтимос... Кечиринг. Ммен...мени айбим йўқ ойижон... Айбим йўқ.
Нима қилишни умуман билмай қолдим. Йўзларига қарай олмаябман. Бироқ уларга жуда яқин турганим сабаб, кўзларимни қаерга олиб қочишни билмай ҳалакман.
-- Бўлди, йиғлама. Менга ҳаммасини айт, фақат. Тушунтириб бер, тезроқ.
Онам мени ўзидан итарганча, менга терс ўгирилиб олди. Гапириб бўлиб, пастки лабини қаттиқ тишлаб олганини кўрдим. Бу менга шунақанки, ёмон таъсир қилдики. Бундан кўра ўлганим афзал эмасмиди?
-- Ойи... ойижон... Илтимос, мендан йўзингизни бурманг. Ммен ҳохламагандим... Бундай бўлишини истамагандим. Туғилган кунимда менга кимдир қанақадир дори берибди... Ойи... мен бундай бўлишини билмагандим, билмагандим...
Унинг илтифотига, раҳмат деганча , тезда у ерни тарк этдим. Қабулхонадан эса, ойимни палатага ётганини билиб олдим. Ичимни қурт емира бошлади. Демак, дадам ойимни ётиб даволатишга рози бўлган. Аҳволлари шунчалик жиддийми?
-- Ойижон...
Хонага киришим билан ҳолсиз ётган ойимни бориб қўчиб олдим. -- Сизга нимадир бўлдими деб, қўрқиб кетдим. Яхшимисиз, ойи?
-- Яғмур.
Онам одатларига зид, мени қучмадилар. Бу эса ҳайратлантирди, мени. -- Сув ичгим келябди.
Ойимни гапларидан уларни озод қилдимда, сув олиб келиш учун ўрнимдан турдим.
-- Ҳозир олиб келаман.
-- Муздек бўлсин. Ичимдаги, гулханни ўчира олсин. Бўлмаса, бу мени адойи тамом қилади.
Онамни сўзлари мени дахшатга солди. Нега бунақа дедилар? Нимага шаъма қилганларини, тушунмасамда ичимда қўрқув пайдо бўлди.
Индамай, туриб сув олиб келиб бердим. Бу орада, доктор билан маслаҳат қилиш учун кетган дадам ҳам, қайтиб келдилар.
Бироқ нимадир ўзгача эди. Негадир, ойимни менга бўлган қарашлари олдингидек эмасдек. Ҳеч нима демадилар. Аммо, сезиб турибман. Нимадир бўлгани аниқ..
-- Сиз ишингизга бора қолинг. Мени ёнимда Яғмур бўлади. Кўриб турганингиздек, анча яхши бўлиб qoldim.-
Дадамни тинмай жиринглаётган телифонига қараб, ним табассум қилганча гапирди, онам.
-- Унда тезда қайтаман. Ўзингни эҳтиёт қил. Сен ҳам онангга кўз қулоқ бўл. Кўп ўринтириб қўйма.
Дадам ҳам шу гапни кутиб тургандек, тезда рози бўлди. Менга гапириш асносида ойимни пешонасидан ўпиб қўйиб эшик томон йўналди. Уларга доим ҳавасим келган. Бир-бирини жуда ҳам ҳурмат қилади. Муҳаббати чексиз. Доим дадамга ўхшаган, меҳрибон турмуш ўртоғим бўлишини орзу қилгандим. Аммо, ҳаёт менга, мен умуман кутмаган ишларни бошимга солди.
-- Кел. Ёнимга ўтир.
Дадамни кузатиб қўйиб, қайтганимда ойим менга ёнидан жой кўрсатди. Сўзсиз уларга итоат қилдим. -- Энди гапир, Яғмур.
Дедилар, нигоҳларини ўткирлаштириб.
-- Нимани гапирай ойи?
Қулт этиб ютундим. Фақат, улар мен ҳақимда билган бўлмасинларда.
-- Сендаги ўзгаришларни билмайманми, сенингча? Мендан яширишга уринмоқчи бўлганларингни гапир. Масалан, ҳомладормисан, ёки йўқ. Шу ҳақида.
Уларни кутилмаган, саволидан гангиб қолдим. Тилим айланмай қолди. Онам жуда ҳам оғир вазмин аёллар. Ҳар нарсани бекордан бекор гапирмайди. Айтган гапларини ҳам, чертиб чертиб айтади. Қолаверса, бир нараани сўрамоқчи бўлдими, узоқдан олиб келмайди шартта айтади қўяди. Ҳудди, ҳозиргидек. Аммо, жавобни ҳам шундай қаъбул қилиб олади. Ёлғондан эса, нафратланади. Дадам иккиси ҳудди, бир инсондек. Ҳарактери, қарашлари ҳаммаси бир ҳил.
-- Оо..йии... ммееен...
-- Чўзма, гапир. Фақат ёлғон гапира кўрма. Буни, барибир тагига етишимни биласан. Ёки, ҳозирни ўзида текширтирайми сени.
Бир сўз дея олмай қолдим. Дея олмасдим ҳам... Аммо, мени кўзёшларим. Йўқ, дея олмаслигим, ҳақиқатни юзага чиқариб қўйганди.
-- Бу.. бу қандай бўлди?
Улар ўзини қўлга олиб, гапиришга урунсада овозларидаги титроқ яққол сезилиб турар эди.
-- Кечиринг ойи... илтимос... Кечиринг. Ммен...мени айбим йўқ ойижон... Айбим йўқ.
Нима қилишни умуман билмай қолдим. Йўзларига қарай олмаябман. Бироқ уларга жуда яқин турганим сабаб, кўзларимни қаерга олиб қочишни билмай ҳалакман.
-- Бўлди, йиғлама. Менга ҳаммасини айт, фақат. Тушунтириб бер, тезроқ.
Онам мени ўзидан итарганча, менга терс ўгирилиб олди. Гапириб бўлиб, пастки лабини қаттиқ тишлаб олганини кўрдим. Бу менга шунақанки, ёмон таъсир қилдики. Бундан кўра ўлганим афзал эмасмиди?
-- Ойи... ойижон... Илтимос, мендан йўзингизни бурманг. Ммен ҳохламагандим... Бундай бўлишини истамагандим. Туғилган кунимда менга кимдир қанақадир дори берибди... Ойи... мен бундай бўлишини билмагандим, билмагандим...
11.04.202509:49
📝Гиёҳванд эрдан туғилган бола.
(хаётий хикоя)
Шаҳноза опа бугун ҳам ўғли Мумтоз ҳақида нохуш хабар эшитиб, кайфияти тушиб кетди. Қўли ишга бормай, асаби бузилганча нуқул кўзидан ёш тўкиб юрди. Бир пайт Икром ака кириб келди ва аёлининг ҳолатини кўриб сўради:
— Нима бўлди? Тинчликми?
— Ҳеч нарса… Ўзим шунчаки, — Шаҳноза опа эрига жавоб бермасликка уриниб, нигоҳини олиб қочди.
— Сенга гапиряпман, нега йиғладинг?
— Мумтоз! — Шаҳноза опанинг бўғзига нимадир тиқилди.
— Нима Мумтоз? — Икром ака сергак тортди. — Нимадир бўлибдими эркатойингга?
— Ҳа, — аёл эрига тик боқди, — болам шўрлик сизнинг касрингизга қолди!
— Нима?! Менинг касримга? Оғзингга қараб гапир! Эркак киши пул топиши керак. Қийинчилик кимда бўлмайди?..
— Барибир, ўгайлигингизга бордингиз. Боламни кўздан нари қилиб қутулдингиз…
— Эй, хотин! — Икром ака Шаҳноза опага хезланди. — Асабимни бузма. Ҳали болангга ўгайлик қилганим йўқ. Унинг ёшида шундай қатъий тарбия керак эди. Қанчаси бориб ишлаб келяпти-ку. Яхшилик қилиб, унга иш топиб, хорижга жўнатдим. Мусофир жой, урилади, сурилади, йўлини топади. Этагингга солиб ўтирсанг, боқиманда бўлиб қолади. Ҳадеб хавотирланаверасанми?
— Мен онаман, нима қилай? Кеча хабар келди. Мумтозимни бир тўда безорилар уриб, маошини ҳам тортиб олганмиш. Бегона жойларда болам бечоранинг ўлиб кетишини истайсиз, биламан!
— Сизларга ёмонлигим йўқ. Йигирмага кирди ахир. Ишласин, меҳнат қилсин.
— Шу ерда ҳам иш қуриб кетмаганди! — Шаҳноза опа овозини бир парда кўтарди.
— Бақирма менга. Боланг ўлмайди. Қайтанга пишади, — Икром ака жаҳл билан ташқарига чиқиб кетди.
Шаҳноза опа эрининг ортидан нафрат билан қараб қолди.
Шаҳноза ўзига тўқ оилага турмушга чиқди. Тўйидан бир ой ўтиб, эрининг гиёҳванд эканини билган ёш келинчакнинг бутун дунёси қоронғи бўлиб кетди. Нима қилишни билмай, дардини ичига ютди. Қайнонасига ўғли ҳақида айтганида, у ҳам йиғлаб юборди.
— Нима қилай, қизим?! Отаси шу нобакорнинг дастидан ўлиб қутулди. Билмадим, қаердан илашган бу заҳар-заққумга. Уйланса, тийилиб қолар, деб ўйлагандик…
Орадан бироз ўтиб, Шаҳноза ҳомиладорлигини сезиб, баттар эзилди.
Гиёҳванд эрдан соғлом бола туғилмаслиги ҳақидаги гапларни эшитганди. Тақдир ҳукми билан ўзининг ҳам бошига тушди бу савдо. Аввалига Шаҳноза болани олдиришни ўйлади. Бундан хабар топган қайнонаси келинининг оёғига йиқилиб «Илтимос, болам, набирамни дунёга келтиринг. Ҳаммасига розиман. Агар носоғлом туғилса, ўзим боқаман, сиз кетаверасиз», деб ёлворди. Келиннинг раҳми келиб, болани дунёга келтиришга рози бўлди. Аллоҳнинг каромати билан бола соғлом бўлиб дунёга келди. Шаҳноза фарзандига қараб тўймасди. Унинг кулиши, жажжи қўлчаларини чўзиб тамшаниши онанинг завқини келтирарди. Қайнона набирасига Мумтоз деб исм қўйди.
Шаҳноза боласига овуниб, эрини бироз унутди. Қайнона ҳам набирасига андармон бўлди. Гиёҳванд эри оғуни ҳаддан ташқари кўпайтириб юборганми, ўз ҳаётига ўзи нуқта қўйди. Қайнона боласига куйиб узоқ йиғлади, кўп ўтмай онанинг ҳам мадори қуриб, омонатини топширди. Ҳувиллаб қолган хонадондан Шаҳноза боласини бағрига босганича чиқиб кетди ва ота уйига бориб яшай бошлади.
Икромдан келган совчиларни Шаҳнозанинг ойиси қайтаргиси келмай, қизига маслаҳат солди.
— Қизим, ёлғизлик Яратганга хос. Тенгинг чиқса, қаршилик кўрсатма. Болангга ота керак. Ҳадемай ўсмир ёшга боради. Аёл бошинг билан ўғил болани катта қила олмайсан.
— Онажон… — Шаҳноза бир четда ўйнаб ўтирган ўғлига бир қараб қўйди-ю, гапида давом этди. — Хўп, йўқ, демайман. Лекин бегона одам боламга оталик қила олармикин? Кўз олдимда уни уриб, ўкситиб турса, қандай яшайман?
— Худо хоҳласа, бундай бўлмайди. Кеча келган совчилар яхшига ўхшади. «Боласига ҳам оталик қилади», дейишди. Куёв фирмада ишларкан. Хотини оғир касалликдан вафот этган, фарзандли ҳам бўлмаганмиш.
Шаҳноза ўйланиб қолди. Ота-онасини ҳам қийнаб юборгани, укасининг хотини ҳам кунора боласини турткилаб, қовоқ-тумшуқ қилаётгани кўз олдидан ўтиб, рози бўлди.
(хаётий хикоя)
Шаҳноза опа бугун ҳам ўғли Мумтоз ҳақида нохуш хабар эшитиб, кайфияти тушиб кетди. Қўли ишга бормай, асаби бузилганча нуқул кўзидан ёш тўкиб юрди. Бир пайт Икром ака кириб келди ва аёлининг ҳолатини кўриб сўради:
— Нима бўлди? Тинчликми?
— Ҳеч нарса… Ўзим шунчаки, — Шаҳноза опа эрига жавоб бермасликка уриниб, нигоҳини олиб қочди.
— Сенга гапиряпман, нега йиғладинг?
— Мумтоз! — Шаҳноза опанинг бўғзига нимадир тиқилди.
— Нима Мумтоз? — Икром ака сергак тортди. — Нимадир бўлибдими эркатойингга?
— Ҳа, — аёл эрига тик боқди, — болам шўрлик сизнинг касрингизга қолди!
— Нима?! Менинг касримга? Оғзингга қараб гапир! Эркак киши пул топиши керак. Қийинчилик кимда бўлмайди?..
— Барибир, ўгайлигингизга бордингиз. Боламни кўздан нари қилиб қутулдингиз…
— Эй, хотин! — Икром ака Шаҳноза опага хезланди. — Асабимни бузма. Ҳали болангга ўгайлик қилганим йўқ. Унинг ёшида шундай қатъий тарбия керак эди. Қанчаси бориб ишлаб келяпти-ку. Яхшилик қилиб, унга иш топиб, хорижга жўнатдим. Мусофир жой, урилади, сурилади, йўлини топади. Этагингга солиб ўтирсанг, боқиманда бўлиб қолади. Ҳадеб хавотирланаверасанми?
— Мен онаман, нима қилай? Кеча хабар келди. Мумтозимни бир тўда безорилар уриб, маошини ҳам тортиб олганмиш. Бегона жойларда болам бечоранинг ўлиб кетишини истайсиз, биламан!
— Сизларга ёмонлигим йўқ. Йигирмага кирди ахир. Ишласин, меҳнат қилсин.
— Шу ерда ҳам иш қуриб кетмаганди! — Шаҳноза опа овозини бир парда кўтарди.
— Бақирма менга. Боланг ўлмайди. Қайтанга пишади, — Икром ака жаҳл билан ташқарига чиқиб кетди.
Шаҳноза опа эрининг ортидан нафрат билан қараб қолди.
Шаҳноза ўзига тўқ оилага турмушга чиқди. Тўйидан бир ой ўтиб, эрининг гиёҳванд эканини билган ёш келинчакнинг бутун дунёси қоронғи бўлиб кетди. Нима қилишни билмай, дардини ичига ютди. Қайнонасига ўғли ҳақида айтганида, у ҳам йиғлаб юборди.
— Нима қилай, қизим?! Отаси шу нобакорнинг дастидан ўлиб қутулди. Билмадим, қаердан илашган бу заҳар-заққумга. Уйланса, тийилиб қолар, деб ўйлагандик…
Орадан бироз ўтиб, Шаҳноза ҳомиладорлигини сезиб, баттар эзилди.
Гиёҳванд эрдан соғлом бола туғилмаслиги ҳақидаги гапларни эшитганди. Тақдир ҳукми билан ўзининг ҳам бошига тушди бу савдо. Аввалига Шаҳноза болани олдиришни ўйлади. Бундан хабар топган қайнонаси келинининг оёғига йиқилиб «Илтимос, болам, набирамни дунёга келтиринг. Ҳаммасига розиман. Агар носоғлом туғилса, ўзим боқаман, сиз кетаверасиз», деб ёлворди. Келиннинг раҳми келиб, болани дунёга келтиришга рози бўлди. Аллоҳнинг каромати билан бола соғлом бўлиб дунёга келди. Шаҳноза фарзандига қараб тўймасди. Унинг кулиши, жажжи қўлчаларини чўзиб тамшаниши онанинг завқини келтирарди. Қайнона набирасига Мумтоз деб исм қўйди.
Шаҳноза боласига овуниб, эрини бироз унутди. Қайнона ҳам набирасига андармон бўлди. Гиёҳванд эри оғуни ҳаддан ташқари кўпайтириб юборганми, ўз ҳаётига ўзи нуқта қўйди. Қайнона боласига куйиб узоқ йиғлади, кўп ўтмай онанинг ҳам мадори қуриб, омонатини топширди. Ҳувиллаб қолган хонадондан Шаҳноза боласини бағрига босганича чиқиб кетди ва ота уйига бориб яшай бошлади.
Икромдан келган совчиларни Шаҳнозанинг ойиси қайтаргиси келмай, қизига маслаҳат солди.
— Қизим, ёлғизлик Яратганга хос. Тенгинг чиқса, қаршилик кўрсатма. Болангга ота керак. Ҳадемай ўсмир ёшга боради. Аёл бошинг билан ўғил болани катта қила олмайсан.
— Онажон… — Шаҳноза бир четда ўйнаб ўтирган ўғлига бир қараб қўйди-ю, гапида давом этди. — Хўп, йўқ, демайман. Лекин бегона одам боламга оталик қила олармикин? Кўз олдимда уни уриб, ўкситиб турса, қандай яшайман?
— Худо хоҳласа, бундай бўлмайди. Кеча келган совчилар яхшига ўхшади. «Боласига ҳам оталик қилади», дейишди. Куёв фирмада ишларкан. Хотини оғир касалликдан вафот этган, фарзандли ҳам бўлмаганмиш.
Шаҳноза ўйланиб қолди. Ота-онасини ҳам қийнаб юборгани, укасининг хотини ҳам кунора боласини турткилаб, қовоқ-тумшуқ қилаётгани кўз олдидан ўтиб, рози бўлди.
Увійдіть, щоб розблокувати більше функціональності.
