Schrijven.
Waarom ik schrijf? En waarom zoveel? En voor wie schrijf ik?
Dat zijn soms vragen die mij bereiken. Valt te snappen.
Daar wil graag even op ingaan, met jullie welnemen…
Allereerst beschouw ik mijzelf als een kunstenaar die ‘behept’ is met verschillende talenten.
Of ik nu schilder, aan het beeldhouwen ben, musiceer of optreedt voor een publiek, het zijn allemaal creatieve uitingen. En daar hoort zeker ook dat schrijven bij.
En die creatieve outputs hebben natuurlijk ook een publiek nodig, anders vervliegt het richting Nowhere Land.
Dan is er v.w.b. dat schrijven nog een extra dimensie aanwezig.
Zoals inmiddels al wel bekend is hier, blijk ik te beschikken over een bepaalde verbinding met wat we noemen ‘een andere realiteit’. Dat is informatie vanuit een ander bestaansrealiteit, waar we op een dag allemaal heen zullen gaan. Dat is de diepere zin van het Leven.
Die ‘briefjes’ willen geboren worden, ludiek gezegd.
En als weer zo’n ‘postduif’ komt aangevlogen, gaan mijn schrijvershaartjes tintelen, en moet ik achter mijn laptop. Voor het weer voorbij is gevlogen.
Dan is er nog een aspect wat interessant is: de schrijver leest diens eigen verhalen natuurlijk ook. En dan kan het voorkomen dat de intrinsieke inhoud van een aangereikt verhaal eveneens iets in mij in beweging zet. Ik leer van mijn eigen schrijfsels, anders gezegd.
En dat is een wederkerend gegeven.
Tevens heeft een artiest graag een publiek om diens scheppingen te ontvangen en terug te koppelen. Zo leert de kunstenaar van zijn eigen werk.
Handjeklap dus…
Maar bovenal leven we in een intensieve transformatietijd, en velen zijn zoekende.
Het oude voelt niet meer zo bestendig en voedend, doch het nieuwe ligt nog in het verschiet.
En daar staat de mens nu tussenin. Een kosmische spagaat dus…
Achterom kijkend naar datgene wat aan het vervagen is, en nieuwsgierig en tevens enigszins bezorgd glurend naar de ‘horizon’ waar een nieuw wereld dagende is.
De mens wil graag vastigheid, en derhalve klampt men zich vast aan het oude en bekende, ook al voelt het niet meer zo vertrouwd en voedend als voorheen.
Dan zijn er ontwikkelingen nodig die de mens een duwtje geven. En die tijd zitten we middenin. Als de wereld niet meer zo vertrouwd en veilig voelt, gaan we op zoek.
Aan de ene kant zien we veel zaken die niet deugen. Toch zorgen die duistere omstandigheden voor het in beweging zetten van de mens. Als de oude en vertrouwde plek niet meer veilig voelt, gaan we op zoek naar een betere plek. Dat is de kosmische stok in de rug die ons in beweging zet.
Schrijven, een krachtig middel om boodschappen over te brengen.
De pen is een wapen waar geen mitrailleur tegenop kan.
En daar schijnt ondergetekende gebruik van te moeten maken.
En dat wil ik ook.
Want ooit zei een goede vrind van het eerste uur hier in deze groep:
‘Je kunt ook dingen van je afschrijven.’
En dat is helemaal waar. Schrijven kan een therapeutisch werking hebben.
Dus mijn schrijven werkt naar twee kanten.
Hoe mooi is dat?
En dank voor het lezen….
Rob Meyer 21 februari 2025.
