امـا بـعد از تـو، مـن همـان پیـرمـردی شـدم کـه در کـافه‌ای سـاکت و کـم‌نـور، پشـت میـز دونفـره‌ای نشـستـه، قهـوه سـرد شـده‌اش را نمی‌نـوشد. نه کتـابی می‌خـواند و نه کـسی را در کنـار خـود دارد، تنهـا به نبودنـت خیـره می‌شـود؛ در حالـی که سی و انـدی سـال بیـشتر نـدارم.
𝖨 𝖼𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗋𝖾𝖼𝗈𝗀𝗇𝗂𝗓𝖾 𝗁𝗂𝗆 𝖻𝗒 𝗍𝗈𝗎𝖼𝗁 𝖺𝗅𝗈𝗇𝖾, 𝖻𝗒 𝗌𝗆𝖾𝗅𝗅; 𝖨 𝗐𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗄𝗇𝗈𝗐 𝗁𝗂𝗆 𝖻𝗅𝗂𝗇𝖽, 𝖻𝗒 𝗍𝗁𝖾 𝗐𝖺𝗒 𝗁𝗂𝗌 𝖻𝗋𝖾𝖺𝗍𝗁𝗌 𝖼𝖺𝗆𝖾 𝖺𝗇𝖽 𝗁𝗂𝗌 𝖿𝖾𝖾𝗍 𝗌𝗍𝗋𝗎𝖼𝗄 𝗍𝗁𝖾 𝖾𝖺𝗋𝗍𝗁. 𝖨 𝗐𝗈𝗎𝗅𝖽 𝗄𝗇𝗈𝗐 𝗁𝗂𝗆 𝗂𝗇 𝖽𝖾𝖺𝗍𝗁, 𝖺𝗍 𝗍𝗁𝖾 𝖾𝗇𝖽 𝗈𝖿 𝗍𝗁𝖾 𝗐𝗈𝗋𝗅𝖽.
دنبالِ چنلایے میگردے🎳 ڪـہ باهاشون ڪل ࢪوز رو سࢪگرم باشے؟!
دنبال یـہ فولدࢪ از چنلایے میگردے ڪـہ داخلش پر باشـہ از ادیت ، ڪیدࢪاما ، تم و ڪلی نوشته؟!💯
رفتید چنل فیوش، تگ بدین دو پست فور کنم ازتون.
تبریک میگم 700 تایی شدنتو عقیقِ یشمی؛
امیدوارم همیشه بدرخشی.
در میان ویرانه‌های تاریخ، جایی که خاطرات در میان خاکسترها پنهان شده‌اند، آشویتس وی افسانه‌ای است که از دل تاریکی برخاسته است. گفته می‌شود که این نام به روحی اشاره دارد که در میان سایه‌های گذشته سرگردان است، نگهبانی که حقیقت را از فراموشی نجات می‌دهد. افسانه‌ها می‌گویند که آشویتس وی نه انسان است و نه شبح، بلکه تجسمی از خاطراتی است که هرگز نمی‌میرند. او در شب‌های بی‌ستاره ظاهر می‌شود، در میان دیوارهای شکسته و زمین‌های خاموش قدم می‌زند، و زمزمه‌هایی از گذشته را با خود می‌آورد. گفته می‌شود که هر کسی که صدای او را بشنود، به حقیقتی تلخ و فراموش‌شده دست خواهد یافت، حقیقتی که شاید جهان آماده‌ی شنیدن آن نباشد. اما آشویتس وی نه قاضی است و نه نجات‌دهنده؛ او فقط شاهدی است که بار سنگین تاریخ را بر دوش می‌کشد.
در دل آسمان‌های خشمگین، جایی که بادها نعره می‌کشند و ابرها در هم می‌پیچند، صاعقه متولد می‌شود نه نور است، نه آتش بلکه لحظه‌ای از خشم جهان که در یک دم می‌درخشد و محو می‌شود افسانه‌ها می‌گویند که صاعقه پیام‌آور خدایان است، ضربه‌ای که مرز میان آسمان و زمین را در هم می‌شکند اما حقیقتی تاریک‌تر در دل این نور نهفته است گفته می‌شود که نخستین صاعقه زمانی فرود آمد که جهان هنوز جوان بود، جایی که ظلمت بی‌پایان همه‌چیز را در آغوش داشت اما در آن لحظه، نور شکافت حقیقت از دل سایه‌ها بیرون آمد و هیچ‌چیز دیگر همانند قبل نبود از آن روز، صاعقه همیشه بر آسمان‌ها حکم می‌راند، نه به‌عنوان نشانه‌ی نابودی بلکه به‌عنوان یادآوری که حقیقت همیشه در میان تاریکی پنهان است و تنها در لحظه‌ای از خشم جهان نمایان می‌شود آیا کسی که راز صاعقه را درک کند، قادر خواهد بود نور را مهار کند؟ یا فقط در میان آتش و طوفان محو خواهد شد؟
در شب‌های خاموش، جایی که مه سایه‌ها را در آغوش می‌گیرد، Cover تنها چیزی است که میان جهان‌های فراموش‌شده ایستاده است. افسانه‌ها می‌گویند که او محافظی است که حقیقت را از دیدگان زمان پنهان می‌کند. هیچکس نامش را نمی‌داند، هیچ چهره‌ای از او در خاطرات انسان باقی نمانده است، تنها نامش در زمزمه‌های باد باقی مانده است. قرن‌ها پیش، هنگامی که نخستین شعله‌ی آتش خاموش شد، Cover از سایه‌ها برخاست. او نه انسان بود و نه هیولا—او چیزی فراتر از درک زمان، موجودی که وجودش تنها در میان اسرار شب معنا می‌یافت. چشمانش مانند مهتابی محو در مه درخشیدند، و هیچکس نتوانست تصمیم بگیرد که آیا او نگهبان تاریکی است یا تنها سایه‌ای از چیزی که جهان فراموش کرده است. افسانه‌ها می‌گویند که در شب‌های بدون ماه، Cover در خیابان‌های متروک سرگردان است، حقیقت را می‌جوید، اما هرگز نمی‌یابد. گفته می‌شود که هر کسی که نام او را در باد بشنود، سرنوشتش برای همیشه تغییر خواهد کرد—اما نه با نور، بلکه با چیزی که هیچ‌گاه دیده نمی‌شود.
در شب‌های خاموش، جایی که مه سایه‌ها را در آغوش می‌گیرد، Vampire از خواب ابدی برمی‌خیزد هیچکس نامش را نمی‌داند تنها افسانه‌ها زمزمه می‌کنند که او نخستین فرزند تاریکی است محکوم به سرگردانی میان زندگی و مرگ هزاران سال پیش، وقتی آخرین ستاره‌ی شب سقوط کرد، خون‌آشام در دل جنگلی متروک بیدار شد قلبش هنوز می‌تپید، اما نه مانند آدمیان نفرین شد تا در سایه‌ها زندگی کند هرگز طلوع را نبیند و هرگز خاطره‌ای در ذهن هیچ انسانی باقی نگذارد اما Vampire تنها نبود زمزمه‌های شب با او سخن می‌گفتند سایه‌هایی که بی‌نام بودند حقیقتی را فاش کردند: نفرین او فقط در خون نبود بلکه در زمان جاودانگی‌اش به بهای تنهایی جاودانه خریداری شده بود قرن‌ها گذشت و شهرها در میان خاک مدفون شدند اما Vampire هنوز ایستاده بود آیا زمان او را فراموش می‌کرد؟ یا فقط بازیچه‌ای برای بی‌پایانی شب بود؟ افسانه می‌گوید که در شب آخر، وقتی آخرین شعله‌ی جهان خاموش شد Vampire به سایه‌ها بازگشت نه برای شکار، بلکه برای ناپدید شدن در تاریکی که هیچ گاه پایانی ندارد
