سه هفته پیش، در گذر از دلِ تاریخی منهتن و در امتداد خیابان‌هایی که دهه‌هاست سایه‌ی تاریخ را بر سنگ‌فرش خود احساس کرده‌اند، فرصتی دست داد تا گامی نهم در یکی از کهن‌ترین و رازناک‌ترین جایگاه‌های سیاسی ایالات متحده: #فدرال_هال
در میان هیاهوی وال‌استریت، جایی که امروزه غوغای بازار و نبض سرمایه‌داری طنین‌انداز است و بر ذهن و عین فرمان می‌رانند، بنایی خموش و فروتن ولی استوار و برافراشته، برآمده از دوران بنیان‌گذاری آمریکا، و صحنه‌ی آغاز جمهوریت در جهان نو با زبانی گویا ایستاده است: خانه‌ی نخستین کنگره آمریکا، و جایگاه ادای سوگند نخستین رئیس‌جمهور ایالات متحده، جورج واشنگتن.
در اینجا بود که واشنگتن بر ایوان سنگی آن گام نهاد، و با دستی بر کتاب مقدس، سوگند وفاداری به قانون اساسی نوپای کشورش یاد کرد. جای شگفتی نیست که ستون‌های آن روایتگر لحظه‌ای‌اند که جمهوریت در آمریکا زاده شد.
فدرال هال نخست در سال ۱۷۰۳، همچو نخستین تالار شهر نیویورک ساخته شد؛ آنجا که در سده ۱۸، حلقه‌های نخستین مشارکت مدنی شهروندان شکل گرفت. بعدتر مرکز فرمانروایی مستعمراتی بریتانیا در نیویورک شد و از همان آغاز محملی بود برای مجادله‌های سیاسی که پیش‌درآمدی گشت بر دموکراسی آمریکایی.
نقطه‌ی اوج آن اما بی‌تردید در ۳۰ آوریل ۱۷۸۹ رقم خورد؛ آنجا که واشنگتن بر بالای پله‌های تالار، در برابر دیدگان شهروندان نیویورکی، سوگند ریاست جمهوری یاد کرد.
در همین جا بود که نخستین بذر نهادهای دموکراتیک آمریکا کاشته شد؛ در همین تالار ساده بود که نمایندگان سیزده ایالت گرد آمدند تا نه تنها قوانین بنویسند، که بنیان کشوری نوین را بر برافرازند. بحث‌ها، مخالفت‌ها، رأی‌گیری‌ها؛ همگی در فضایی آکنده از امید و دلهره، جایی میان واقعیات زمینی و آرمان‌های آسمانی. در همین ساختمان بود که منشور حقوق ایالات متحده (Bill of Rights) تدوین گشت، ساختار مالی کشور طراحی شد، و بسیاری از بنیان‌های نهادی حکومت فدرال شکل گرفت؛ همه زیر سقفی ساده اما تاریخ‌ساز.
فدرال هال را نه تنها می‌توان گهواره جمهوریت، که کارگاه تجربه سیاسی ملت نوبنیان آمریکا دانست؛ آنجا که قوانین بر سنگ‌فرش تاریخ نقش بستند و گفتار و نوشتار به کردار تبدیل شد.
پیکره برنزی جورج واشنیگتن، ایستاده بر همان پله‌هایی که روزی بر آن سوگند خورد؛ نه به‌مثابه قهرمانی برافراشته، که همچون نگهبانی فروتن به نظاره نشسته و با سکوتی رازآمیز، چشم در چشم آمریکاییان دوخته تا عهد نخستین و پیمان دیرین را به یادشان آورد: وعده‌ای میان ملت و قانون، میان آزادی و نظم و میان قدرت و پاسخگویی!
@Iran_simorgh
