𝐕𝐢𝐫𝐚𝐠𝐨 🪻

تو واقعیت ماریا در زندگیش ۲ تجربه تلخ و گذشته‌ی دردناکی داشته که اونا هم بی‌تاثیر تو زندگی و مرگش نبودن: ۱- فقدان پدر ۲- وجود مادر. می‌شه گفت فیلم ماریا آخرین قسمت سه‌گانه پابلو لارائین هستش که تو دو فیلم قبلی تصمیم به ساخت فیلم درباره دو زن بانفوذ قرن ۲۰ گرفته بود. فیلم درباره ملکه اپرای قرن بیستمه که هفته‌ی پایانی زندگیشو داره روایت می‌کنه. کارگردان فیلم نگاه گزارش‌نویسی نسبت به این فیلم بیوگرافی نداره بلکه تصمیم گرفته از نگاه خودش و نگاه ماریا این یه هفته آخر رو روایت کنه برای همینم هست که زیاد با واقعیت تطابق نداره به اون صورت. روندش یه جورایی شبیه فیلم back to blackـه که زیاد با واقعیت جور نبود‌. بنابراین اگه شناختی از ماریا کالاس ندارید این فیلم اطلاعات هیجان‌انگیزی بهتون درباره‌ی زندگی پر فراز و نشیب این خواننده نمیده. به جاش توصیه می‌کنم مستند Maria by Callas رو تماشا کنید.
راستش اگه بخوام طبق اون تفکر چند ماه پیشم باشم که درباره back to black می‌گفتم فیلم بدی بود و با واقعیت تطابق نداشت باید الانم همینو بگم ولی الان به این درک رسیدم که فیلم‌های زندگینامه‌ای بر اساس سبک کارگردانا می‌تونن عوض شن. این فیلم که همینطوری بود مخصوصاً با توجه به اینکه کارگردانش تو دو فیلم قبلیش به منِ مخاطب نشون داده که فقط یک پارت از زندگی این زن‌ها رو انتخاب می‌کنه و با واقعیت و خیالات خودش/حرف‌های خودشون ترکیب می‌کنه.

ماسک‌ها، الکل‌ها، دست ندادن‌ها. همه ما رو یاد یه خاطره مشترک می‌ندازه: کرونا! راوی فیلم مردی به اسم کریستوفره، یه پسر ایسلندی که زندگیشو داره تو سه مقطع زمانی روایت می‌کنه. درواقع خاطرات کریستوفر جوان رو درحالی می‌بینیم که کریستوفر پیرمرد داره به یاد میاره و قصد داره دختری رو که دوست داشت، قبل آلزایمر پیدا کنه و راهی سفر می‌شه. از ایسلند به انگلیس و از انگلیس به هیروشیمای ژاپن. فقط بخاطر پیدا شدن اونی که در طول این ۵۰ سال یک لحظه هم از یادش نرفت. فیلم درونمایه خوبی داره و بعد از دیدنش به این باور می‌رسید که یک جنگ و یک فاجعه چطوری زندگی افراد رو تحت تاثیر قرار میده و زندگی نسل‌های بعدی رو به نابودی می‌کشه. فیلم تو فلش‌بک تقریباً داره فقط تو آشپزخونه گذرونده می‌شه و باید بگم عاشق اون آشپزخونه نرم و گرم و صمیمی بودم. نور زرد، غذاهای جالب، رئیس مهربون و متواضع. رئیسی که طبع شاعری داره و هایکوی ژاپنی می‌نویسه، می‌خونه و سعی داره افرادی که پیشش کار می‌کنن رو تشویق کنه هایکو بنویسن. یه فیلمی که همراه با دیدنش تو سکانس‌های فلش بک فقط دوست دارید غذا بخورید.