در زمینه خنک‌کاری تجهیزات فضایی، استفاده از نانوذرات در نانوسیالات می‌تواند به بهبود انتقال حرارت کمک کند. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از نانوسیالات به جای آب می‌تواند سبب کاهش بیشتر دمای تجهیزات ماهواره و یکنواخت‌تر شدن دما گردد.

همکاری ناسا و ایسکرا بیوتک منجر به تولید نانوذراتی شبیه به DNA در فضا شد. این نانوذرات می‌توانند در تولید واکسن‌ها و درمان‌های نجات‌دهنده زندگی مورد استفاده قرار گیرند.

🪐 این شاخه‌ی نوپای علمی، تلاش می‌کند معمای بزرگ «حیات چگونه بر روی زمین پدید آمد؟» را حل کند و هم‌زمان به جست‌وجوی نشانه‌های حیات در فراسوی زمین بپردازد؛ از بررسی محیط‌های زیست‌پذیر در سیارات دیگر گرفته تا تحلیل رابطه‌ی سیارات با ستارگان‌شان و تأثیر این تعاملات بر امکان شکل‌گیری حیات.

⛧ شاید جالب باشد بدانید که بسیاری از مأموریت‌های فضایی امروز مانند پروژه‌های ناسا و آژانس فضایی اروپا 🚀 با الهام از اولویت‌های اخترزیست‌شناسی طراحی می‌شوند تا بتوانند بهترین مکان‌ها را برای یافتن نشانه‌های حیات شناسایی کنند.

✧ طبق بررسی‌ها، خاکستر آتشفشانی در برخی مناطق، بدون تغییر مانده و به سنگ تبدیل شده است.
✧ در برخی مناطق، آب باران باعث بروز تغییرات شیمیایی گشته و لایه‌هایی ضخیم از مواد معدنی ایجاد کرده.
✧ نوع جدیدی از رسوبات با نام رسوبات لایه‌ای ضعیف نیز شناسایی شده‌اند که ناشی از حضور کوتاه مدت آب می‌باشند.

◆ تیم تحقیقاتی با بررسی مدل Physcomitrium patens و جلبک‌های زیگنماتوفیت مکانیزم‌های ژنتیکی واکنش به استرس را شناسایی کردند.
◆ با استفاده از توالی‌یابی پیشرفته‌ی ژن‌ها و تحلیل ترکیبات بیوشیمیایی تحت شرایط استرس‌زا، الگوهای پاسخ این ارگانیسم‌ها را در طول زمان بررسی شد.
◆ و با بهره‌گیری از یادگیری ماشین ML و مدل‌سازی تکاملی، شبکه‌ی مشترک تنظیم ژن‌های استرس را کشف کردند.

⓵ متیل هالیدها ویژگی‌های جذبی قوی در طیف فروسرخ دارند و توسط تلسکوپ‌های پیشرفته مانند جیمز وب قابل شناسایی‌اند.
⓶ تشخیص آن‌ها در یک سیاره هایسین تنها ۱۳ ساعت طول می‌کشد، که بسیار سریع‌تر از روش‌های دیگر جستجوی حیات است.
⓷ در مقایسه با گازهایی مانند اکسیژن یا متان، احتمال اینکه منبع غیرزیستی داشته باشند، کمتر است.

با پیشرفت فناوری، تلسکوپ‌های بعدی مانند

می‌توانند این گازها را حتی

شناسایی کنند.

✚ کانبرا از سال ۱۹۶۵ به این شبکه پیوسته و تنها ایستگاهی است که می‌تواند با فضاپیمای Voyager 2 — که بیش از ۲۱ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد — ارتباط مستقیم برقرار کند.

جریان‌های پرسرعت گاز که از این ستاره جوان خارج می‌شوند، نشانه‌ای از فرآیند شکل‌گیری آن هستند. این فوران‌ها با برخورد به مواد اطراف، امواج شوکی ایجاد می‌کنند که به آشفتگی در ساختارهای سحابی منجر می‌شود.

✨ مطالعه‌ی چنین زایشگاه‌های ستاره‌ای، نه‌تنها به درک چگونگی تولد ستارگان، بلکه به بررسی امکان حیات در سیاراتی که در اطراف آن‌ها شکل می‌گیرند، کمک می‌کند.

✚ این شهاب‌سنگ‌ها اهمیت بالایی دارند، چرا که حاوی آب، مولکول‌های آلی و حتی اسیدهای آمینه هستند — مواد اولیه‌ای که ممکن است به پیدایش حیات روی زمین کمک کرده باشند.

📌 در جلد اول، این کمیک مروری داره بر تاریخچه‌ و نحوه‌ی شکل‌گیری این رشته و نقش سازمان ناسا در پیشبرد اون

● جرم PMOs معمولاً حدود ۱۰ برابر مشتری است.
● حدود ۱۴٪ از این اجرام به صورت جفت یا سه‌تایی تشکیل می‌شوند، با فاصله‌هایی بین ۷ تا ۱۵ AU.
● برخلاف سیارات اخراجی، PMOs همزمان با ستاره‌های خوشه‌ی خود حرکت می‌کنند.

☁️ این ترکیبات شامل

و

هستند—مولکول‌هایی که در سیاره‌ی ما

📌 با اینکه هنوز راه درازی تا اثبات قطعی وجود حیات باقی مانده، این کشف نقطه‌ی عطفی در مسیر جست‌وجو برای فهمیدن این پرسش که «آیا ما در این جهان تنها هستیم؟» به شمار می‌رود.

🔍تنها طی چند هفته، تراکم استخوانی در این نواحی به‌شکل محسوسی کاهش یافت—در برخی بخش‌ها، استخوان‌ها سبک‌تر، شکننده‌تر و در سطح میکروسکوپی متخلخل‌تر شدند. این روند با تغییراتی در بیان ژن‌هایی مثل Sost (مهارکننده‌ی ساخت استخوان) نیز همراه بود.

🩻پژوهشگران معتقدند که در شرایط بی‌وزنی، تعادل حیاتی میان سلول‌های سازنده‌ی استخوان و سلول‌های تحلیل‌برنده دچار اختلال می‌شود. گویی بدن، در نبود جاذبه، دیگر دلیلی برای ساخت اسکلت نمی‌بیند.

🌟 نکته جالب این کهکشان، حلقه‌ی درخشان و فعال ستاره‌زایی آن است! موج فشاری که از مرکز کهکشان گسترش می‌یابد، گاز و غبار را فشرده می‌کند و محیطی ایده‌آل برای تولد ستارگان جدید فراهم می‌آورد. این فرآیند باعث شده کهکشان M94 درخشش ویژه‌ای داشته باشد.

این کهکشان به دلیل کمبود ماده تاریک و ساختار منحصربه‌فردش، همچنان مورد توجه پژوهشگران است. در گذشته، قطر آن حدود ۳۰,۰۰۰ سال نوری تخمین زده می‌شد، اما اخیراً بازوهای مارپیچی کم‌نور و گسترده‌ای در حاشیه آن کشف شده که قطر واقعی آن را به سه برابر مقدار اولیه رسانده است!

⁉️ آیا واقعاً زندگی در مریخ می‌تونه قلب‌مون رو کوچیک و پوست‌مون رو نارنجی کنه؟ یا نه!

✦ غروب‌های مریخی، سایه‌هایی محو دارند که ناشی از پراکندگی نور خورشید توسط ذرات غبار در ارتفاعات بالای جو مریخ است.
✦ لکه‌های روشن در افق مریخ، نشان‌دهنده سنگ‌های برهنه بستر این سیاره هستند.
✦ ذرات بسیار ریز غبار در جو مریخ، نور آبی را بهتر از سایر رنگ‌ها عبور می‌دهند. در نتیجه هنگام غروب نور آبی بیشتر در مسیر مستقیم به سمت خورشید باقی می‌ماند، در حالی که رنگ‌های دیگر مانند زرد و قرمز در تمام آسمان پراکنده می‌شوند.

➊ بررسی میزان گسترش غبار در جو و تأثیر آن بر دید و آب‌وهوای سیاره
➋ مطالعه تشکیل ابرهای غبار یا یخ در جو نازک مریخ
➌ شبیه‌سازی شرایط نوری برای فضانوردان