نرم تر از زندگی جفت‌شون.

شرح میدهم برایت..
شاید حال که اینگونه بگویم بعضی ها مرا دیوانه فرض کنند.. اما میدانی تا وقتی کسی کفشهای مرا نپوشید نمی‌فهمد..
من مجنون گشتم.. این روزها دیوانه وار دلتنگم. دلتنگ آدمی که او را سهم خود می‌دانستم..
نیمه‌ی گمشده‌ای که سهم من نبود..
کسی که غمش میان شیارهای قلبم جا مانده است اما خودش را ندارم..
عشقش ذره ذره وجودم را نشانه گرفت و پروانه ها را به قلبم آورد.. و کنون من به خود قول دادم که دیگر بعد از او پروانه ها را به دلم راه ندهم چون همین یک نفر کافیست، میتوانم برایش تا ابد غمگین بمانم.. من او را سهم خود میدیدم و او مرا تنها یک رهگذر میان ذهنش می‌دانست.. و چه غم انگیز تر از اینکه خودت را بشکنی، غرورت را لکه دار کنی و حال خوبت را به طعم تلخ جدایی مزین سازی..؟
و اما خاطرات زیبایی که حالا شکنجه‌گر روح من شده اند، خاطراتی که با نگاه به هرسو به یادم می‌آیند و اشک را مهمان چشمهایم میکنند..
خواستم برایش بد بخواهم، که قلب مرا با حرفهایش نشانه گرفت و در آخر چشم بست تا مرا نبیند. من برایش ویران گشتم اما آروز کردم غیاب من به او آرامشی بدهد که عشق من نتوانست.. و امیدوارم درنهایت با دخترکی که به شدت به او حسادت میکنم خوشبخت بماند..
کنون غمگینم.. حالم خوب نیست اما میخندم.
این جریان زندگی است..
میدانم که غمم همیشگی نخواهد بود.
نمیدانم درد تو چیست..  اما من اینجا هستم، شاید حتی نتوانم مرهمی بر زخم روحت شوم اما میتوانم گوش دهم که چرا حالت بد است..
این حال من بود.. شنیدی غمم را؟

سرش رو روی سینه‌ی مرد گذاشته بود.
خجالت می‌کشید، اما نیاز داشت به توجه.
نیاز داشت به این که کسی بهش اهمیت بده.
نیاز داشت از یک نفر عشق دریافت کنه؛ و اون نفر کسی نبود بجز....