🌟قصر های روسی قدیم با وایب کلاسیک؟🖤
لباس های پرنسس های دیزنی کلاسیک؟💀
رسم و رسوم و اعتقادات مردم در زمان 1990💀
-گرامافون را روشن کرد،سیگاری روی لبش گذاشت،خیره به اسمان شد
نور مهتاب تابنده تر از همیشه بود،با نگاه کردن به ماه خاطرات برایش تداعی میشد
ان شب زیر نور ماه بود
دستانش را به سمت او دراز کرد تمام وجودش تمنای ان دست ها را میکرد
در هیاهوی انتظار وداع،به دنبال امیدی برای ماندن بود
همیشه ترس از ترک شدن داشت اما حال محکموم به فراموشی بود
صدای فریبنده اش بعد از سکوتی طولانی بلند شد
-هرچیز را که به تو مربوط بود دور ریختم،حال نوبت خودمه...
قلبش با شنیدن این جمله فرو ریخت اشک ها مانند مروارید هایی که درون صدف پناه گرفته بودند در چشمانش پدید امدند
-اما...اما من به تو مربوط ترین بودم
مروارید ها روی گونه هایش فرود امد خودش هم مانند همان اشک ها ترسیده و بی پناه بود
خیره به راهی که خالی از تو بود شد
از خاطرات بیرون کشیده شد،چشمانش را از اسمان گرفت و ماه به ارامی پلک زد...
-صدای اواز خواندنش،تا ابد در رویاهاییم که با نبودش به کابوس تبدیل شد،تنها صوت دل نشین زندگی ام باقی میماند
نگاهش به گرامافون شکسته افتاد دیگر صدای اواز به گوش نمیرسید همه چیز با خیال او به پایان رسیده بود
-قول میدم در زندگی بعدی به هم برسیم...
شب بود و سکوت .
با چشمان کهربایی ات چنان به آسمان چشم دوخته بودی، گویی درحال گفت گویی عمیق با اخترک های چشمک زن باشی .
ستارگان بی پروایانه نگاهت را از آن خود کرده بودند؛ تو به فلک نیلی رنگ خیره بودی و من
تنها به طارم وجودم فکر میکردم .
به گرمای هر نگاهت، که سحابی بود و محل تولد اختر های نقره‌فام. به قلب آرامی که سیارکی از سکوت و تپش ها بود؛
سرایی آبی و امن که روحم در آن به اسارت گرفته شده.
به مردمک چشمانی که مثالی از ماده تاریک، پر از جاذبه و نیرو های ناشناخته بود؛
چنان ژرف، که تمام وجودم را بدون هیچ تردیدی در آن غرق میکردم.
من این گردون کبود را در چشم هایم جای دادم
پس نگاهت را از آسمان بگیر و به سیمای خود در آیینه چشمانم بنگر .
