‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌ 𝖻𝗎𝗇𝗇𝗒 𝗄𝗂𝗃𝗈𝗈

موقعیت: بیمارستان ، اتاق سوآ ㄑ﹕ꕀ﹒

هه‌سونگ :
+ خنده‌ای کردم و گفتم :
- آره، تو شجاع‌ترین دختری هستی که میشناسم.
ناخودآگاه دوباره دستم رو بردم و موها و صورتش رو نوازش کردم. لبخندی زدم و گفتم :
+ خداروشکر میکنم که دوباره لبخندتو میبینم.
هردومون خجالت کشیدیم، سوآ از شنیدن این حرف صورتش سرخ شد و لبخند عمیقی زد که باعث شد چال گونه‌ی قشنگش مشخصش بشه.
برای یه لحظه موقعی که جسم خونی بی‌حالش رو یادم اومد از جا پریدم، دست چپم رو به کمر گذاشتم و دست راستم رو به سمتش گرفتم، با صدای نسبتا بلندی گفتم :
+ یا، این چه کاری بود کردی ؟؟ نزدیک بود بخاطرش جونت رو از دست بدی. چطور تونستی این کارو بکنی؟؟
یهو به خودم اومدم و دیدم سوآ همینجوری داره به من میخنده. اهمی کردم و نشستم.
سوآ :
از دیدن حرص خوردنش خندم گرفته بود، هه‌سونگ وقتی حرص میخوره خیلی بامزه میشه. بعد از اینکه غرغراش تموم شد نشست. دستمو بردم رو بردم سمت سرش و دستمو همینجوری توی موهاش تکون دادم و گفتم :
- آیگو پسر من!
- نمیخواد نگران من باشی، من چیزیم نمیشه.
یه قیافه‌ی مظلوم مثل گربه‌ی شرک به خودش گرفت و گفت :
+ سوآیا، اگه تو بلایی سرت بیاد من چیکار کنم.
با دست بهش اشاره میکنم که بیاد سرشو بذاره کنار سرم. با خجالت میاد جلو و سرشو با فاصله‌ی خیلی کمی کنار سرم میذاره. مثل پسربچه‌ها دستشو دور بدنم حلقه می‌کنه. منم دستمو میبرم توی موهاش و باهاش بازی میکنم.
کمی سرم رو به سمتش متمایل میکنم و با لحن خیلی آرومی میگم :
- جونگ هه‌سونگ، نترس من تا ابد کنارتم!

موقعیت: بیمارستان ، اتاق سوآ ㄑ﹕ꕀ﹒

هه‌سونگ:
+ از پشت پنجره‌ی کوچیکِ در داخل اتاق رو نگاه کردم، سوآ خواب بود. آروم درو باز کردم و وارد شدم. چشمام از شدت بی‌خوابی و خستگی می‌سوخت اما لحظه‌ای نمیتونستم ازش دور بشم. صندلی رو به تخت نزدیک‌تر کردم و نشستم. نگاهی بهش انداختم، مثل یه دختر بچه‌ی ناز خوابیده بود. دلم میخواست نقطه به نقطه‌ی صورتش رو بوسه بزنم اما من حتی بهش نگفتم که توی تمام این سالهایی که ازش دور بودم، هرگز کسی نتونسته جاشو تو قلبم بگیره. دست چپش رو که کنارش دراز بود رو توی دستام گرفتم. نگاهم رو روی تک تک اعضای صورتش چرخوندم، برای لحظه‌ای فکر اینکه ممکن بود دیگه این صورت رو نبینم، بغض عجیبی توی گلوم نشست. دست راستم رو جلو بردم و خیلی آروم با پشت دست صورتشو نوازش کردم. قطره اشکی آروم از چشمم چکید. مدام زیر لب تکرار میکردم:
+ ببخشید سوآ، متاسفم...
+ معذرت میخوام که نتونستم ازت محافظت کنم.
سرم رو بالا آوردم و دیدم با یه لبخند محو نگام میکنه. برای اینکه نفهمه گریه کردم صورتم رو چرخوندم و آروم اشکامو پاک کردم. بلند شدم و کمی خودم رو به سمتش خم کردم. از دیدن اینکه چشماش رو باز کرده لبخند بزرگی زدم.
سوآ:
- برای یه لحظه حس کردم یکی دستم رو گرفت، بی‌حرکت موندم و کاری نکردم. حضور هه‌سونگ رو حس کردم. دلم میخواست همینجوری دستش توی دستم بمونه. دلم میخواست بلند شم و خودمو پرت کنم توی بغلش. نه بخاطر خودم، بخاطر هه‌سونگی که تنهاست و تنهایی کل زندگیش رو گرفته. گرمی دستش روی گونه‌م باعث شد ضربان قلبم بالا بره. میشنیدم چکه آروم زیر لب ابراز تأسف میکنه. دلم میخواست همین الان چشمام رو باز کنم و بهش بگم که چقدر عاشقشم و دلم میخواد تا ابد کنارم بمونه.
آروم چشمام رو باز کردم و بهش نگاه کردم. لبخند محوی زدم و گفتم:
- اگه انقدر متاسفی باهام خوب باش؛ اما تو دلم هزار بار بهش گفتم عاشقشک و دلم میخواد برای همیشه کنارم باشه...
با نگاه بهش اشاره کردم که بشینه. نگاهمو بهش دوختم و گفتم :
- هه‌سونگا... نگران نباش من خوبم.
- سوآ خیلی قویه، میدونی که ؟؟