گاهی زندگی ما را در مسیرهایی جداگانه می‌برد، اما مثل شعله‌ای که در باد خاموش نمی‌شود، دل‌هایمان همیشه می‌تپند. هرچند فاصله‌ای میانمان هست، اما این فاصله هیچ‌گاه نتوانسته گرمای دوستیمان را کم‌رنگ کند.

ما زیر یک آسمان نفس می‌کشیم، اما گاهی انگار دنیا ما را در دو سوی یک شیشه‌ی مات قرار داده—نزدیک، ولی دور. می‌توانی فرق بین روزهای روشن و لحظاتی که دلتنگی همه چیز را خاکستری می‌کند، بگویی؟ دوری تو مثل آتشی است که از درون می‌سوزاند. شعله‌ای خاموش‌نشدنی که با هر خاطره زبانه می‌کشد. اما حتی اگر بسوزم، این دوستی چیزی نیست که خاکستر شود. شاید مسیرهای ما متفاوت باشد، اما چیزی که هیچ‌وقت تغییر نمی‌کند، ارزش این دوستی است؛ دوستی‌ای که حتی در نبودن‌ها هم حضور دارد.

این اثر را به تو تقدیم می‌کنم، به نشانه‌ی تمام لحظاتی که از هم دور بودیم، اما هرگز پراکنده نشدیم. به نشانه‌ی تمام دلتنگی‌هایی که شاید کلمات از بیانشان قاصر باشند. تو همیشه در سختی‌ها کنار من بوده‌ای، و من هم همیشه سعی می‌کنم در کنارت باشم، در هر مسیری که زندگی برایمان رقم بزند.