“Ochlik” nimasi bilan meni hayratga soldi?
Men bu kitobni o‘zim bilan bir hafta olib yurdim. Atayin sekin oʻqidim.
Asarga shu qadar bog‘landimki, voqealar xuddi atrofimda sodir bo‘layotgandek: ochlikdan tinka-madori qurigan odam go‘yo shu yaqin atrofda barmoqlaridagi qonini so‘rib, hayot uchun kurashib yurgandek...
Baʼzi sahifalarni oʻqib, adoyi tamom boʻldim. Alamdan kitobni yirtib otgim, bu adolatsizlikka qarshi nimadir qilgim keldi. Men bu og‘ir taqdirga nafaqat guvoh boʻldim, balki istasam-da, yordam bera olmaydigan tomoshabin bo‘lishdan boshqa hech narsaga yaramadim…
Odatda mutolaa payti oldimga yengil taom (shirinlik, bulochka, kofe-mofe degandek) olardim. Lekin bu safar bunday bo‘lmadi. Kitobni boshladim-u, o‘qiganim sari oldimdagi ovqat bo‘g‘zimga tiqila boshladi...
Qahramon meni och qorni bilan emas, balki to‘q ruhi bilan hayratga soldi. U hech narsa yemasa-da, o‘zini sotmadi, egilmadi, o‘zidan-da nochor, kerak bo‘lsa, o‘zi qadar och bo‘lmagan insonlarga ham yordam qo‘lini cho‘zdi.
Biz yashayotgan jamiyatda esa aksincha – tana to‘q, lekin ruh och, g‘urur och, qalblar esa bo‘m-bo‘sh...
“Ochlik” menga men kutmagan joydagi haqiqatni ko‘rsatdi. “Ochlik” menga asl ochlik qanday bo‘lishini tushuntirdi.
©️Yusufbek
👉@huzurkitoblari
