پلی لیست تقدیمتون میشه🕷
🌟- پست فیوم رو فور کنم ازتون؛
🌟 - برای چنلتون با توجه به وایبش یک اسم انتخاب کنم.
حالت چطور است؟ هنوز آن آینهی خورشید، بر روی لبهایت پا برجاست، یا که همچون من، شبِ جنگل به چشمهایت افتاده است؟ تار موهایت به تیرگی بخت من است، یا که همچون من، به سپیدی امیدِ درون سینهام باخته است؟
اکنون که این نامه را مینویسم، سپیدهی صبحگاهی در حال دمیدن است؛ اما خورشید امیدِ من، در حال غروب کردن است. خوب میدانم این واپسین روزهاییست که نگاشتن نامهها در توانم باشد و پس از آن، ورقهای این دفتر، دیگر از دلتنگی پر نمیشوند.
هر روز که میگذرد، بیشتر پی میبرم که تمام آن لحظههایی که در کنار هم بودیم، تمام آن خندهها، تمام آن بوسهها، تمام آن حرفهایی که بینمان رد و بدل میشدند، همه، ریشه در عشقی راستین داشتند. عشقی که بین ما در جریان بود، پاک و عاری از هرگونه خطایی بود. اما من، چنان گره سرنوشتمان را باز کردم که گویی خدایان، هیچگاه ما را در تقدیر یکدیگر ننوشته باشند و فقط، عابران گذرایی بر قلبهای یکدیگر باشیم.
به یاد داری که گفته بودی عاشقتر از تو، فقط فرهاد میتواند باشد؟ آن روز به لطافت حرفت خندیدم. اما اکنون پی بردم که تو به اندازهی فرهاد، عاشق بودی و شیرین، شایستهی این عشقِ پاک نبود. شیرین، آنقدر مجنونِ خسرو بود که از یاد برده بود فرهادِ عاشقی نیز هست که بهخاطر عشقش، حاضر است دل کوه را بکند.
تمام حرفهایت این روزها، مدام در ذهنم تکرار میشوند. جای خالی بوسههایت روی لبها و تن رنجورم، بیشتر از قبل حس میشوند. جای نوازشهایت بر روح خستهام، بسیار خالیست. فکر نمیکنم دیگر این خالیها، پر بشوند و این، تقاص جداییست.
میدانم دیر شده است اما، میخواهم برگردی و بار دیگر گرمای آغوشت را به من بچشانی. میخواهم فرصت دیگری به قلبهای شکستمان بدهی زیرا که این دوری، به من فهمانده است که عاشقت بودهام. اما آیا ذرهای از آن عشق، همچنان در قلب تو باقی مانده یا که ترجیح دادی آن را برای معشوق دیگری صرف کنی؟
آخرین سطر را برایت مینویسم؛ من عاشقانه دوستت دارم و منتظر بازگشت تو در سپیدهدمی از این روزها هستم. اگر امیدِ من زودتر غروب کند، در زندگی بعد یکدیگر را ملاقات خواهیم کرد.
دیلی هیونلیکس با وایب قرمز .
نزدیک می شود و دستش را روی شانه ی مرد قرار می دهد.
- مثل اینکه این تابلو نظر شما رو جلب کرده جناب!
مرد با شنیدن صدایی نزدیک گوشش از خیره شدن به تابلو دست بر می دارد و نگاه خود را به پسر قد بلندی که در کنار او ایستاده است می دهد.
- هر بار که به این نقاشی نگاه می کنم یاد پسرم میوفتم..
- پسرت کجاست؟
مرد سر خود را پایین می اندازد و در عین حال جواب پسر را می دهد.
- دو ماهی میشه که از خونه بیرون رفت و دیگه بر نگشت!
حتی نمی دونم زنده اس یا مرده..
- گفتی این تابلو تو رو یاد پسرت می اندازه؟
- آره...
- میتونم بابتش بهتون تخفیف بدم.
- ممنونم اما قصد خرید ندارم.
پسر بار دیگر دست خود را روی شانه ی مرد قرار می دهد و صورت خود را نزدیک گوش او قرار می دهد و زمزمه می کند:
- شاید نتونی دوباره پسرت رو ملاقات کنی، اما میتونی این تابلو رو به عنوان قبر پسرت در نظر بگیری!
مرد خود را عقب کشید، و با چهره ای که شبیه به یک علامت سوال شده بود به پسر خیره شد.
- منظورت چیه؟!
- اگه بخوام واضح تر بگم ، پسرت توی خلق این اثر خیلی کمکم کرد!
و بعد از گفتن این حرف به سمت تابلو رفت و انگشت خود را بر روی رگه های قرمز رنگی که بر روی نقاشی جلوه می کردند حرکت داد.
- خون پسرت واقعا روی این اثر هنری خودنمایی می کنه...
