safe house

فرشته زیبا

هیچ کس نتوانست جز خودت این چنین قلب مرا بلرزاند ..
خبری ده از خودت به من که بهانه می آورم تا سخنی زنم، تا بشنوم صدایت ..
غافل ام، غافل ز احوالت، من حتی از باد هایی که اطراف تو می آیند هم بی خبرتر ام، آنان می بینند چهره قابل ستایشت را و من از دور می خورم غصه نبودنت را.

چندروز را باهم با عشق گذراندیم و من ماه هاست به یاد همان روزها، می گذرانمـ..

توصیف نشدنی .. تنها کسی که زیبایی اش را تحسین میکنم و وجودش را ستایش ..
باز خواهی گشت ای نور درخشان؟
دوباره رنگ میبخشی به روح من که در نبودت خاکستری مانده ؟
وقتی آمدی، بوسه خواهی زد بر لب هایی که جز تو نام کسی را نخواند ؟ به آغوش میکشی تنی که منتظر آغوشت ماند ؟ خیره می مانی به چشمانی که جز تو منتظر کسی نبود ؟

— دوست داشتنش نیایش خاموشی بود در معبدی متروک؛
نه اذانی در کار بود، نه ایمانی باقی؛ فقط دل بود و تمنای نگاهی که هرگز کامل نشد. در آن خلوتِ بی‌زمان، نامش را چون وِردی مقدس بر لبانم میچرخاندم و هر آهی که از سینه‌ام بیرون میرفت، شمعی میشد در پرستشگاهِ خاموشِ دلم. به او سجده بردم، نه برای نجات، که برای آرامش، اما آن آرامش، لباسی از خاکستر بر تنِ سرنوشتم پوشاند. حال، در این دمی که میگذرد؛
— هر خاطره‌اش، کفرنامه‌ای‌ست بر سنگ‌‌قبرِ دلی که بی‌فریاد سوخت؛ نه گریه‌ای ماند، نه پناهی برای بازگشت. انگار هرچه بود، جز عشق. افسانه‌ای بود مقدس، در لباسی از فریب؛ باورم را بست تا دروغ را مقدس ببینم و بپرستمَش، و من هنوز اسیرِ عشقی‌ام که "هـیچ‌وقت نجـاتم نداد، فـقط زیبـاتر سوخـتنم را رقـم زد."