گمان می کرد که اگر بمیرد، از این دنیای بیهوده رها می شود. جایی که به آن تلقی نداشت و از ماتعلقاتش هم خوشش نمیامد. احساس می کرد خونش در شیشه است و باید برود. به کجا برود؟ این را نمیداست. فقط میخواست آنچه که هست، فکرِ آنچه که نیست را تمام کند. اندوهش پایان یابد، زوالش فرا رسد و به خواب ابدی فرو برود. تا بلکه در آن دنیا با " او" ملاقات کند.
«ولی من اگر هزاران سال زنده باشم، پیر و شکسته و مردنی شوم، بازهم به یاد تو خواهم بود؛ اگر بمیرم استخوانهایم، خاکسترم، جسدم، کفنم، تو را دوست خواهند داشت.»
مدتی میشود که فراموشت کرده ام.
به آن سختی ای که فکر میکردم باشد ، نبود.
در حالی که هنوز هم وقتی موقع غروب آفتاب سایه های بلند شدهی ناشی از نور های در حال مرگ ، مرا به یاد تمام پیاده روی های بی پایانمان می اندازد ؛ به این فکر میکنم که تو همیشه خداحافظی کردن را دوست داشتی و فقط من به آن دقت نکرده بودم. شاید برای همین بود که هر روز مرا به تماشای خداحافظی آسمان با آفتاب میبردی. برای اینکه یاد بگیرم چطور رهایت کنم..
֫ 𝘞𝘪𝘢𝘵 𝘧𝘰𝘳 𝘺𝘰𝘶 𝘵𝘰 𝘨𝘦𝘵 𝘣𝘦𝘤𝘢𝘶𝘴𝘦 𝘐 𝘥𝘰𝘯'𝘵 𝘸𝘢𝘯𝘵 𝘢𝘯𝘺𝘰𝘯𝘦 𝘢𝘴 𝘮𝘶𝘤𝘩 𝘺𝘰𝘶📮 ࣪ 𝅄
لبـاس های خوشـگل و راحـت برای سـیزده بدر؟!.🌟
برنامـه های تفریحـی و درسی بـرای عیـد؟!.🌟
ژست های خوب چند نفـره برای عکس های عیـد؟!.🌟
