"تو کارت خوبه." تم با لبخند ضعیفی گفت، نگاهی از تحسین که پو را غافلگیر کرد. او این آدم را نمی‌فهمید، بااستعداد و جذاب. آیا او همان شخصی بود که به خاطر دادن بطری آب اشتباهی به پو، به او نگاه خشمگین کرده بود یا همان کسی که زیر چراغ‌های شهر به طور خاموش گریه می‌کرد؟

پو مستقیماً به چشمان تم نگاه کرد “اگر قراره به کار ادامه بدم، تنها کسی که می‌خواهم بیشتر بشناسم تویی. تو واقعاً کی هستی؟"
تم با ناباوری به او نگاه کرد. "اگر فقط برای کاره نیازی به شناخت نیست!” او پاسخ داد و سپس به سمت در خروج چرخید.
اما پو دستش را گرفت و با جسارت پرسید: "اگر فقط برای کار نباشه چی؟ اونوقت می‌توانم بشناسمت؟"