curator w her
Hello the Museum speaks
Have you ever seen a crow that looks like a writing desk?
پرایوت:
https://t.me/+NJ3HE9O6Rl1kOWVk
اقا کلاغه حرفاتونو به دستم میرسونه:
http://t.me/HidenChat_Bot?start=7276933252
@Mikkels0nbot
کتابخونه:
@ecrivainnommeVertigo
Have you ever seen a crow that looks like a writing desk?
پرایوت:
https://t.me/+NJ3HE9O6Rl1kOWVk
اقا کلاغه حرفاتونو به دستم میرسونه:
http://t.me/HidenChat_Bot?start=7276933252
@Mikkels0nbot
کتابخونه:
@ecrivainnommeVertigo
TGlist рейтинг
0
0
ТипАчык
Текшерүү
ТекшерилбегенИшенимдүүлүк
ИшенимсизОрду
ТилиБашка
Канал түзүлгөн датаSep 13, 2024
TGlistке кошулган дата
Feb 21, 2025Рекорддор
24.03.202523:59
462Катталгандар18.11.202423:59
0Цитация индекси22.02.202523:59
781 посттун көрүүлөрү01.03.202506:27
1061 жарнама посттун көрүүлөрү29.03.202523:59
33.33%ER22.02.202523:59
21.61%ERRӨнүгүү
Катталуучулар
Citation индекси
Бир посттун көрүүсү
Жарнамалык посттун көрүүсү
ER
ERR
Кайра бөлүшүлгөн:
ㅤجۅھـࢪ و خـآکسـترㅤㅤ
25.03.202520:59
من فقط یک بچه بودم.
یک کودک کوچک و ساده‌لوح، غرق در تصورات شیرینی که از دنیای اطرافش ساخته بود.
من فقط یک بچه بودم، اما خیلی زود فهمیدم که چیزهای معصوم و زیبا آلوده نمی‌شوند، چون این دنیا از همان آغاز، هیچ‌وقت معصوم و زیبا نبوده است.
من فقط یک بچه بودم که اهریمن را دیدم.
نه آنطور که در قصه‌ها می‌گفتند، با شاخ و چنگال‌های تیز، بلکه در چهره‌ای آشنا، با لبخند منزجر‌کننده‌ای که بارها در کابوس‌هایم تکرار می‌شد. کسی را که قرار بود از من محافظت کند، درست مقابل چشمانم به قتل رساند.
آن روز، دنیا نقاب از چهره برداشت و به من نشان داد که هرگز امن نبوده و نخواهد بود، حتی در پناه والدینم. آن روز فهمیدم که این جهان همیشه قدرت آن را داشته است که در یک چشم بر هم زدن، تمام رویاهای شیرین و کودکانه‌ام را از بین ببرد.
مثل آهوی کوچکی که در سرمای مرگبار زمستان، کنار پیکر بی‌جان و شکافته‌ی مادرش نشسته و با وحشت و ناباوری به چشمان بی‌فروغ او خیره مانده است. آهویی که می‌داند دیگر هرگز چشمان گرم و درخشان مادرش را نخواهد دید. که دیگر هیچ آغوشی نیست تا در تاریکی شب، هنگام هجوم کابوس‌ها، پناهگاهش باشد.
و شاید همانجا، همان شب، یاد گرفتم که هیولاها و شیاطین و جادوگران کودک‌خوار تنها ساخته‌ی قصه‌ها بودند.
اما انسان‌ها؟
انسان‌ها واقعی بودند.
یک کودک کوچک و ساده‌لوح، غرق در تصورات شیرینی که از دنیای اطرافش ساخته بود.
من فقط یک بچه بودم، اما خیلی زود فهمیدم که چیزهای معصوم و زیبا آلوده نمی‌شوند، چون این دنیا از همان آغاز، هیچ‌وقت معصوم و زیبا نبوده است.
من فقط یک بچه بودم که اهریمن را دیدم.
نه آنطور که در قصه‌ها می‌گفتند، با شاخ و چنگال‌های تیز، بلکه در چهره‌ای آشنا، با لبخند منزجر‌کننده‌ای که بارها در کابوس‌هایم تکرار می‌شد. کسی را که قرار بود از من محافظت کند، درست مقابل چشمانم به قتل رساند.
آن روز، دنیا نقاب از چهره برداشت و به من نشان داد که هرگز امن نبوده و نخواهد بود، حتی در پناه والدینم. آن روز فهمیدم که این جهان همیشه قدرت آن را داشته است که در یک چشم بر هم زدن، تمام رویاهای شیرین و کودکانه‌ام را از بین ببرد.
مثل آهوی کوچکی که در سرمای مرگبار زمستان، کنار پیکر بی‌جان و شکافته‌ی مادرش نشسته و با وحشت و ناباوری به چشمان بی‌فروغ او خیره مانده است. آهویی که می‌داند دیگر هرگز چشمان گرم و درخشان مادرش را نخواهد دید. که دیگر هیچ آغوشی نیست تا در تاریکی شب، هنگام هجوم کابوس‌ها، پناهگاهش باشد.
و شاید همانجا، همان شب، یاد گرفتم که هیولاها و شیاطین و جادوگران کودک‌خوار تنها ساخته‌ی قصه‌ها بودند.
اما انسان‌ها؟
انسان‌ها واقعی بودند.
Көбүрөөк функцияларды ачуу үчүн кириңиз.
