Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Карап чыгуу

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

تراژدیِ

در اکناف ذهنـی بدون تراقی.
مرقومهٔ گینـل '
http://t.me/HidenChat_Bot?start=6216901928

TGlist рейтинг

ТипАчык

Текшерүү

Текшерилбеген

Ишенимдүүлүк

Ишенимсиз

Орду

ТилиБашка

Канал түзүлгөн датаЛип 18, 2024

TGlistке кошулган дата

Бер 13, 2025

Мен каналдын ээсимин

Өзгөрүүлөр тарыхы

Telegram каналы تراژدیِ статистикасы

Толугураак

Катталгандар

108

24 саат0-0.1%Жума

1-0.9%Ай

4-3.6%

Цитация индекси

0

Эскерүүлөр0Каналдарда бөлүштү0Каналдарда эскерүүлөр0

1 посттун орточо көрүүлөрү

0

12 саат140%24 саат00%48 саат00%

Катышуу (ER)

0%

Кайра посттошту0Комментарийлер0Реакциялар0

Көрүүлөр боюнча катышуу (ERR)

0%

24 саат0%Жума0%Ай0%

1 жарнама посттун орточо көрүүлөрү

0

1 саат00%1 – 4 саат00%4 - 24 саат00%

Толугураак

Биздин ботту каналыңызга кошуп, анын аудиториясынын жынысын билүү.

Акыркы 24 саатта бардык посттор

0

Динамика

"تراژدیِ" тобундагы акыркы жазуулар

Бардык посттор

10.04.202521:21

- تفسیر و حسب حال -
در چگونگی به سر میبرم که برای لاپوشونی وضعیتم به خیابان پناه میبرم،فریاد میکشم،اجازه میدم‌ اشک ها روانه شن،تار تارِ موی سرم رو‌ میکنم،مشتم رو محکم به دیوار میکوبم.
دستام رو میگیرن انگار که ادم‌ روانی هستم ،نگاه های عجیب دیگه مهم‌نیستن ،چقدر مورد قضاوت بودم‌ که حالا دیگه فاقد اهمیتن؛من رو‌ی این اسفالت میشینم و مهم نیست که داغه،مهم نیست حتی اگر پوست و گوشتم جلز و ولز کنن و بسوزن..
نیمه ای از سرم رو احساس نمیکنم،دچار بی حسیه،چون درد کشیده است،اسیب دیده است،من خسته ام و تنم خسته تره .
فریاد میکشم اونقدر که حنجره ام تا مرز پارگی بره،من برای این همه تنگ نا و سختی و فلاکت،لیوان سر آمده ای ام،لبریزم.
مخاطبم اون بالا بهم نگاه میکنه و اه و افسوس میخوره به حال و‌روزم،من‌نمیکشم ،امشب شب مرگه هزارم منه.
خون چکه میکنه از قلبم،قلبی که زیر بار سیاهی ها مچاله و خورده،امشب دچار ایست قلبی خواهم شد.
این سنگینی گلوم ،راه نفسم رو بسته

13.03.202515:42

اگر از من بپرسی کیستم می‌گویم من همینم!
نه چشمانی آبی دارم،نه کفش های مارک و گران قیمت،نه لباس هایم انواع مختلفی اند و نه حتی از هر مارکی لباس تنم است،بی پروا از کثیف شدن بر روی چمن ها غلت میزنم، زیر باران دوش میگیرم،کنار خیابان اتراق میکنم.
وقتی از کنارم رد میشوی بوی ادکلنم مستت نمیکند،نگران پاک شدن آرایشم نیستم،راستش حتی من لاک های زیادی نیز ندارم،اگر وارد اتاقم شوی با سیل انبوه لوازم های دخترانه و کلکسیون عطر و کفش و کیف و لباس و برند های لوازم آرایش مواجه نمی‌شوی جز دفتر های زیادی که آنجا حضور دارند و کاغذ های نوشته و نانوشته. دک و پزم از هزار متری داد نمی‌زند،گاهی از فرط درد و غصه فریاد میکشم، خدایم را صدا میکنم، خدایی که با دنیا عوضش نخواهم کرد.
بعضی آدم های زندگی ام را با هیچ چیز دیگر مبادله نمیکنم و برای یک سری از آدم ها بهترین ورژنم را وسط می‌گذارم.
شب ها در پارتی و میهمانی های مختلط پرسه نمیزنم،راستش عشوه گری را بلد نیستم و آن را به من یاد نداده اند،برای دختر بودن زیادی روحیه سختی دارم.
در جمع دوستان و دختران که میروم حرکاتم با ناز و لطافت نیست و این شاید جالب نباشد،آیا تاکنون لفظ بی شیله پیله را شنیده اید؟ من همانم.
تلخی قهوه را با تمامی وجودم دوست میدارم و قلم برای من حکم زندگی دارد و کلمات نیز آب و غذای روح من است،طبیعت! طبیعت را هم پرستش میکنم، تاریکی‌ اتاقم، خلوت و موسیقی های بیکلامِ شب همدم های من در این ایام زندگانی بوده است.
دریای آرامی به نظر می آیم که درونم طوفان ها موج می‌زنند و سیلاب غمی را با خود به دوش میکشم که توان گریز از آن را ندارم و این اندوه ویران کننده گویی همزاد من است.
در پایان نوشته هایم مخفف نام و فامیلم 'گینل' نوشته می‌شود.
و این همه آن چیزی است که درنگاه اول می‌توان به سوال کیستی پاسخ داد.

13.03.202515:24

12.03.202523:22

عشقی که روزی آتشی فروزان بود،اکنون در خاکستر خوابیده است،سرد و دور، شعله ای که آرام آرام خاموش می شود تنها خاطرات هذیان آور باقی می ماند.
دردی که چنین رفتنی ایجاد می کند، خنجری است که روح آن را سوراخ میکند، زخمی که خونریزی می کند، و در هر ضربان قلبش به اندوه خود اعتراف می کند.

11.03.202520:37

11.03.202520:31

11.03.202520:25

خواب! ای کاش مرا توان خفتن بود
که خفتن به ز بیداری پر درد!
به ژرفای خوابی بس بعید
چونان مرگی که نمی‌آید ز راه

11.03.202520:11

روز هایی که ترجیح میدم صحبت نکنم و اندکی توی خودم برم با سیل انبوه «چه اتفاقی افتاده؟ حالت چرا بده؟ » مواجه میشم و این آزار دهنده است،هم برای‌ آدم هایی که به فکر احوالات من هستند در حالی که من هیچ گونه پاسخی پیدا نمیکنم به اونا بدم، هم از اینکه من احساس میکنم برای این روحی که درون جسمم نفس میکشه به تنهایی نیازمند هستم که به هیچ سوالی جواب ندم و هیچ کسی از من انتظار نداشته باشه،از اینکه خلوتم توی اتاق تاریکم با خودم و غم هام بهم برخوره احساس نارضایتی میکنم.
گاهی از صحبت کردن خسته میشم از تکرار چیز هایی که همیشگی هستند هم همینطور..
من برای این درموندگی نیاز ندارم غم جدیدی به سراغم بیاد، سالیانِ درد ناک اتفاق های درد ناک تر، از من آدمی رو ساختند که هر لحظه امکان داره بشه یک مجسمه سرد و بی روح بی دلیل تازه ای.
گاهی میخوام بگم برای ساعاتی وجودم رو نادید بگیرید و مرده فرضم کنید تا شاید که من به احوالات خودم برسم.
از آدمی که حتی صدای نفس کشیدن یک انسان دیگر در کنار خودش رو تحمل نمیکنه، صدای صحبت کردن دو نفر براش اعصاب خورد کن هست، باز نشدن در یک وسیله حتی اون رو خشمگین میکنه، حرف ها اون رو عصبانی میکنه چیزی نخواید،
به این آدم گیر ندید این تنها چیزیه که میتونم به آدم های دور و برم بگم.
می‌گن آهنگ گوش نده، آیا اونا میدونن تمام روز های پر از درد من با آهنگ ها سپری شد!
اشفته حالی من را چه کسی بهتر از خود من می‌تواند درک کند؟
گاهی از آدم ها بیزار میشم حتی اگر آن آدم عزیز من باشد

10.03.202521:35

گرفتار در سکوت، تنها در اتاقم
افکار ظالمانه غرق شده، بدون روحیه
من نمی دانم کی هستم، من خودم را نمی شناسم!
معتاد به احساس بد.. من نمیتونم آرامش پیدا کنم
آهی می کشم و به زندگی برمی گردم
همه چیز با زمان تغییر می کند، دلم برای من قدیمی تنگ شده.
دیدن انعکاس من دردناک است.من تنها صحبت می کنم، اما نه با خودم. من هیچی نمیفهمم
پر از وحشت! صداهایی که من را آزار می دهد
گلوی خسته از آهِ جان‌سوزم، بگو چگونه فرو بنشانم این جهنمی را که در درونم زبانه می‌کشد..؟

10.03.202521:28

زخم است که قلب‌ها را به هم پیوند می‌دهد.
پیوند درد با درد،شکنندگی با شکنندگی

09.03.202519:32

تمام شب را زیر باران مانده بود..
چهره‌اش هم از خستگی و
تحمل بدی هوا و فرسودگی جسمانی
و یک شبانه‌روز نبرد با خویشتن،
تقریباً مسخ شده می‌نمود.
با تمام قلبش از تمام کتاب‌ها،
فیلم‌ها، طبیعت و موسیقی‌های
محبوبش می‌خواست،تا کرانه‌های تنهایی‌اش را در آغوش بگیرند
و او‌ را دیگر بار محتاج انسان‌ها نکنند.
در جهنم خودم گرفتار شده بود،
بدون دلیلی برای حرکت به جلو،
شاید روزی نور را پیدا کند،
اما فعلا فقط تاریکی و درد وجود دارد.
دگر بار قلبش بیدار است، اما همواره
شبِ بیکران اورا می‌بندد و باز می‌دارد.

Бардык посттор