سـلام مـاه مـ‌ن، امـࢪوز ۲۰۲۴,۱۱,۲۷ ࢪوزی کـہ‌ قـلم بـہ‌ دسـت نشـستہ‌ام کـہ‌ از دل تنگـ‌م بࢪایـ‌ت بگویـ‌م، از آغـوشـے کـہ‌ ایـن بـاࢪ بـࢪای یـک ثـانیہ‌ داشتنـ‌ش جـان نـیمـہ‌ جانـ‌م ࢪا نـیز مےدهـ‌م. شـاید مـدت زیادیـ‌ست کـہ‌ باࢪی بـہ‌ نـام دوࢪی ࢪا بـہ‌ دوش مےکشـ‌م و شـبانـہ‌ ࢪوز دࢪ ایـن آسـمان عظیـم بـہ‌ دنبالـت مےگـࢪدم. بـہ‌ دنبـال کسـے کـہ‌ آغوشـ‌ش خانـہ‌ پـࢪی و لبـخندش دلیـل زندگـے پـࢪی گـࢪدیده بـود.
دلتنگـ‌م، دلـتنگ شنـیدن نوایـے از صـدای او کـہ‌ آرامـش زندگـے پـࢪی شـده بـود.
شـب هـای تاࢪ، شـاید ࢪوزی کـہ‌ ایـن نوشتـہ‌ ࢪا بخوانـے بـا خنـده بگویـے:
- چـہ‌ آسـمان تاࢪی زمانـے کـہ‌ هـزاࢪان جـسم نوࢪانی ࢪا دࢪ مهمـانـے خـود جـای داده اسـت.
شایدم آرࢪه چنـدان تاࢪ نیـست، ولـے آسمـان زنـدگـے پـࢪی بـدون وجـود تـو تاࢪ گـࢪدیـده بـود. بـہ‌ حـدی تاࢪ کـہ‌ شـاید دࢪ قـدم هـای گذࢪا ࢪاهـ‌ش بـہ‌ سـیاهـ‌چالـہ‌ای خوࢪد و وجـودش ࢪا دࢪ خـود کـشید و آن ࢪوز تنها ناجـے آن پـࢪی کوچـک تویـے.
ایـن شـب.ها نیـز میےگـذࢪد و ࢪوزی مےࢪسد کـہ‌ دࢪ ایـن تاࢪ آسـمان دࢪ آغـوش بگیࢪیـ‌م و مثـل همیشـہ‌ زیـࢪ لـب بگویـے:
- پـࢪی کـوچک مـن، تاࢪیکـے آسـمان تـا ࢪوزی کـہ‌ دࢪ آغـوش مـن جـای داـی تـࢪسے نـداࢪد.
ࢪوزی دلتـنگ و گویـے بـا دࢪد بـہ‌ پایـ‌ت نشستـہ‌ بـودم و از دࢪد هایـ‌م بࢪایـ‌ت گفتـ‌م بـہ‌ یـاد داࢪی؟ آن ࢪوز قـول دادم تـا ࢪوزی کـہ‌ عـجل دیـده چشمانـ‌م نشـود از پـای نیفتـ‌م و ایـن بـاࢪ نیـز قـول میدهـ‌م، تـا ࢪوزی کـہ‌ بـال هایـ‌م نایـے بـࢪ گـشت زدن بـہ‌ دوࢪ ایـن آسـمان عظیـم ࢪا نداشتـہ‌ باشـد بـ دنبالـ‌ت بگـࢪدم.
مـاهِ پـࢪی کجایـے؟