فور کنید

🇲🇨جوین چنلاتون میشم و داخل فولدر قرار میدم .

🇲🇨الماس چنلتون رو فور میزنم . (ماندگاری 24h)

- با من و قلبم چیکار کردۍ نعناع؟!
- قسم میخورم دیگہ تنهات نمیزارم، نہ تا وقتی کہ ریتم نفس ڪشیدنم بستہ شده بہ عطر نعناع تو!.
- اره نـعـنـاع تـو قـلـبِ مـنـي، چـیـزۍ کـہ هـیـچـکـس نـیـسـت!..

جوین باشید چک میشه.

من همیشه...

و بگم اگه افسرده بشید دلیلش چی می‌تونه باشه.

جوین باشید لطفا.

تعداد چنلایی که جوینم زیاده،
اگه اینجارو( چک/حمایت) میکنید
فور کنید از مابقی چنلا لفت بدم.

جادوگر قاصدک های خاکستری اینجا هستم

جوین باش ابرک

به دوزخ و جنت ایمان نداشتم منتها آغوشت بهشت‌ِ جانم و فراق از تو جهنمِ المبارم شد.
چشمانت روحم را گرم می‌کند، لبخندت یخبندانِ وجودم را مذاب می‌کند.
به افسون وثوق ندارم ولیکن طلسمِ دلچسبِ سخن‌هایت بر من غلبه کرده، اینک‌ عابدِ سرزمینِ توام.
از شکست خوردن در برابرِ زندگانی به ستوه آمده بودم، چگونه است که باخت، مقابلِ تو آنقدر دلنشین است؟
آنجا بود که مطلع شدم، زمانِ زیادی است که در برابرِ تو کیش و مات شده‌ام.
تو آغازِ مجددِ حیاتِ من، تسکین‌ دهنده ی رنج هایم، نوگلِ زندگانی‌ام بعد از شتایی دیرینه هستی، خراش‌هایم با ظرافتِ تو شکوفه کردند.
پژواکِ تو وسیم ترین نغمه ی من است، از استماع کردنِ ندای تو زله نخواهم شد.
خواهانِ من باش که هستی‌ام بی تو خموش است و من بی تو عاری از زندگی‌ام.

میان همهمه باد های گیج بهاری خش خش یاد تو،زیر پاهای جانم شنیدنی است ولی چه قدر سخت است که مجبورم دست هایم را روی گوش هایم بگذارم تا نکند ضرباهنگ پای یادت،تنگ بلور قلب منتظرم را بلرزاند.
قدم میزنم در کوچه باغ های یادت و روی صندلی خاطره ها به نظارت ی افق های دور دست می نشینم.باد بهاری مرا یاد لحن یخ زده ی کلامت می اندازد و آن شب پر اصرار من و پر انکار تو!همان شب که بال بال میزدم برای تلاقی جرقه نگاهم باتو تا خرمن هر چه احساسم را به آتش بکشانی و در هوای نیاز خاکسترم کنی.آن شب که من پر پر میزدم تا با آرامش سکر آور نگاهت،آرامم کنی..ولی تو آن شب سنگ تر از همین صندلی سنگی شده بودی که رویش نشسته ام.انگار هر چه پنبه در دنیا بود در گوش تو جا شده بود که صدای تمنایم را نمی شنیدی.آن شب میخواستم تمام تنهایی هایم را با پونه ی آغوشت پیوند زنم و عطر مخملی هر چه عشق را به تن خسته جانم بپاشانم ولی تو آن شب با پیوند بیگانه بودی و حتی وقتی میخواستی با من از جدایی بگویی مثل همیشه با لبخند به بزم جدایی دعوتم میکردی.تو آن شب بر من و تمام پریشانی گیسو هایم خندیدی.خندیدی بر من و داغی که بر شقایق دلم گذاشته بودی.تو شمس گونه از لا به لای شب خاطره هایم پر کشیدی و من مولانا وار به انتظاری فرجامت چه تلخ نشستم.آن شب صدای«دوستت دارم»هایم به امتداد هفت آسمان میرسید ولی تو حاضر نشدی در یک قدمی من بایستی.