«خشم مثل شعله نیست، مثل سیم برق است؛ بی‌صدا، بی‌رحم و همیشه در کمین.»
باتای انحراف ذاتی فاشیسم را قبول داشت اما در عین حال برتری تاریخی و سیاسی آن را نسبت به جنبش کارگران منحط و لیبرال دموکراسی فاسد تأیید می‌کرد... حرکتی اجتناب‌ناپذیر از غم و اندوه به‌سوی سرمستی فاشیسم آغاز شده بود. در آن زمان بازتاب تجربه‌ی فاشیستی در میان ژرژ باتای و دوستانش وجود داشت و بعدها، تأثیر نوپاگانیسم هیتلر برانجمن آسیفال به اثبات رسید.
ما با ورق‌پاره‌ها مخالف‌ایم، با نثر برده‌وار ملال‌آور صدراعظم‌ها. هرچه می‌خواهد بشود، ما توحش ضد‌دیپلماتیک هیتلر را که صلح‌آمیزتر از اقدامات تحریک‌آمیز دیپلمات‌ها و سیاستمداران است، به آن‌ها ترجیح می‌دهیم.
