𝒗𝒆𝒍𝒍𝒊𝒄𝒉𝒐𝒓

بارون می‌بارید. خیابونای سئول خالی‌تر از همیشه بودن. یه چراغ نئون قرمز، سایه‌ی کسی رو روی آسفالت خیس انداخته بود. بکهیون آروم قدم برمی‌داشت. چاقوی باریکش هنوز از خون گرم بود. لبخند محوی زد، انگار که این فقط یه بازیه.

"می‌دونی مشکل چیه؟" زیر لب زمزمه کرد و به جسدی که کنارش افتاده بود، نگاهی انداخت.
"همیشه فکر می‌کنین می‌تونین فرار کنین..."

چشمای مرد هنوز باز بودن، اما دیگه توشون نوری نبود. بکهیون خم شد، نوک انگشتش رو به لبش کشید، بعد روی خون سرخ رد انداخت. یه قدم عقب رفت، کتش رو مرتب کرد، و توی تاریکی گم شد.

ولی شب هنوز تموم نشده بود.