Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Карап чыгуу

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

خاطرات پس از مرگ

قصه‌ی واقعی آدمایی که جاودانه شدن.
ناشناس:
https://t.me/HarfChatBot?start=a0e7ad9e8bd5
جواب چالش:
@chaleshml

TGlist рейтинг

ТипАчык

Текшерүү

Текшерилбеген

Ишенимдүүлүк

Ишенимсиз

Орду

ТилиБашка

Канал түзүлгөн датаFeb 16, 2025

TGlistке кошулган дата

Apr 02, 2025

Мен каналдын ээсимин

Өзгөрүүлөр тарыхы

Telegram каналы خاطرات پس از مرگ статистикасы

Толугураак

Катталгандар

915

24 саат

212.4%Жума

15119.7%Ай

500120.5%

Цитация индекси

0

Эскерүүлөр0Каналдарда бөлүштү0Каналдарда эскерүүлөр0

1 посттун орточо көрүүлөрү

34

12 саат223

77%24 саат34

81.7%48 саат186

14.3%

Катышуу (ER)

6.49%

Кайра посттошту0Комментарийлер0Реакциялар12

Көрүүлөр боюнча катышуу (ERR)

0%

24 саат0%Жума0%Ай0%

1 жарнама посттун орточо көрүүлөрү

34

1 саат34100%1 – 4 саат00%4 - 24 саат224658.82%

Толугураак

Биздин ботту каналыңызга кошуп, анын аудиториясынын жынысын билүү.

Акыркы 24 саатта бардык посттор

0

Динамика

"خاطرات پس از مرگ" тобундагы акыркы жазуулар

Бардык посттор

15.04.202519:16

از تبعید که برگشت، عشق‌های سختی رو تجربه کرد.
زن اولش مریض بود و رابطه‌شون پر از تنش.
خودش هم گرفتار قمار شد.
گاهی توی کازینو تمام پولش رو می‌باخت، حتی لباس تنش یا وسایل خونه رو گرو می‌ذاشت.
یه بار برای اینکه حق انتشار کارهاش از دست نره، مجبور شد فقط توی ۲۶ روز یه رمان بنویسه.
و اینطوری «قمارباز» به دنیا اومد.
اما امید هم بود.
آنا، منشی جوانش، اومد تو زندگیش. باهوش بود، صبور بود، و داستایفسکی رو واقعاً درک می‌کرد.
با هم ازدواج کردن، و آنا شد همراه همیشگی‌اش.
داستایفسکی بالاخره آرامش نسبی پیدا کرد.
و تو همین سال‌ها بود که شاهکارهاش رو نوشت:
«ابله»، «جنایت و مکافات»، «یادداشت‌های زیرزمینی»، و در نهایت «برادران کارامازوف».
تو آخرین سال‌های عمرش، دیگه فقط یه نویسنده نبود؛ یه صدا شده بود.
صدای کسی که از دل رنج نوشته، و با انسان‌های زخم‌خورده حرف می‌زنه.
سال ۱۸۸۱ از دنیا رفت.
تشییع جنازه‌ش یکی از بزرگ‌ترین مراسم‌های اون دوران روسیه بود.
روی سنگ قبرش نوشتن:
«اگر دانه گندم در خاک نیفتد و نمیرد، تنها می‌ماند؛ اما اگر بمیرد، بار بسیار خواهد داد.»

06.04.202518:32

-مارجری مور برای حق کار کردن جنگید.

تو دهه ۴۰ میلادی، زن‌ها اجازه نداشتن تو بیشتر شغل‌ها کار کنن و اگر هم کار می‌کردن، حقوقشون خیلی کمتر از مردها بود.
چی کار کرد؟
مارجری مور برای حق کار کردن زن‌ها تلاش کرد و ثابت کرد که زن‌ها هم می‌تونن تو کارهای بزرگ و مهم حضور داشته باشن. اون برای اینکه بتونه کار کنه، با مشکلات زیادی روبه‌رو شد، ولی هیچ وقت تسلیم نشد.

-فرناندا نوتو برای حقِ داشتن مالکیت جنگید.

در زمان‌های قدیم، زن‌ها حتی نمی‌تونستن مالک چیزی باشن. یعنی اگه شوهرشون می‌مرد، همه چیز به مردهای خانواده می‌رسید.
چی کار کرد؟
فرناندا نوتو برای اینکه بتونه مال و اموال خودش رو داشته باشه، از حق خودش دفاع کرد و این حق رو برای زن‌ها به رسمیت شناخت. امروز دیگه زن‌ها می‌تونن دارایی خودشون رو نگه دارن.

-کلارا لودویگا برای حق سلامت و درمان جنگید.

تو قرن ۱۹، زنان هیچ کنترلی روی سلامت خودشون نداشتن. پزشکان به جای اون‌ها تصمیم می‌گرفتن که چی بخورن و چی نه.
چی کار کرد؟
کلارا لودویگا برای اینکه زن‌ها حق انتخاب درمان داشته باشن، ایستاد و گفت: "من می‌خوام خودم تصمیم بگیرم." این کارش باعث شد که زن‌ها هم بتونن به راحتی تو مسائل سلامتیشون دخالت داشته باشن.
 -آنا لیزا بیلز برای حق داشتن جیب جنگید!

آنا لیزا بیلز تو دهه ۱۸۷۰، برای یک حق خیلی ساده جنگید: حق داشتن جیب! در اون زمان، زن‌ها حتی اجازه نداشتن که یه جیب داشته باشن یا کیف خودشون رو حمل کنن.
چی کار کرد؟
آنا لیزا گفت: "چرا باید به کسی وابسته باشم؟ من خودم باید بتونم پولم رو با خودم حمل کنم." و به همین دلیل، یکی از اولین زن‌هایی شد که برای داشتن جیب یا کیف شخصی مبارزه کرد. این حق باعث شد که زنان بتونن از استقلال مالی خودشون دفاع کنن.

05.04.202520:50

@StoryOfJoey
امروز باید جواب سوال‌هایی رو می‌دادم که هیچ وقت نمی‌خواستم جوابشون رو بدونم. زندگی؟ زندگی هیچ وقت چیزی به من نداد جز دروغ و فریب. حالا این من بودم و این دنیا که هیچ چیزی جز سایه‌ها و پسماندهای گذشته نداشت.
آیا قرار بود همیشه در این جهنم دست و پا بزنم؟ قرار بود به همین شکلی که هستم، برای همیشه زجر بکشم؟ بله، همه چیز به هم ریخته بود، اما کسی نبود که کمک کنه. هیچ دستی برای کشیدن من از این باتلاق نبود. مثل یه زندانی در قفس، هر لحظه بیشتر و بیشتر در باتلاق خودم غرق می‌شدم.
و امروز... امروز دیگه هیچ راه فراری نبود. همه اون وعده‌های توخالی، همه دروغ‌هایی که باور کرده بودم، همه چیز تبدیل به کثافت روی زمین شد. این قطار هیچ مقصدی نداشت. فقط می‌رفت، به جایی که کسی نمی‌دونه کجاست، به جایی که هیچ برگشتی ازش نیست. این زندگی، این جهنم... هیچ‌وقت تموم نمی‌شه.»

04.04.202522:39

بقیش رو فردا میذارم🫂

04.04.202511:06

@itselartt
این چنل رو می‌شه به لئوناردو داوینچی تشبیه کرد؛ یه گوشه‌ی دنج که انگار دفترچه طراحی داوینچیه، پر از طرح‌های دقیق و بااحساس، یه فنجون چای برای الهام گرفتن، و یه آهنگ لطیف توی پس‌زمینه. صاحب چنل هم خودش دست به قلمه و به نظر میاد که داره دنیای خودش رو خط‌به‌خط می‌کشه، مثل داوینچی که ذهنش رو روی کاغذ می‌آورد.

04.04.202508:57

03.04.202521:26

@kalagheedana
این چنل، شبیه به حس و حال "ریچارد براتیگان" یا حتی "صادق هدایت" داره. یه سبک نوشتن که توش سادگی، غم، و یه نوع خستگی عمیق از دنیا موج می‌زنه، اما در عین حال، شاعرانه و تاثیرگذاره.
این چنل پر از جملاتیه که انگار از یه جای خیلی شخصی و عمیق میان، شاید گاهی کوتاه و ساده، ولی پر از احساس. ممکنه عکسایی از هوای ابری، پنجره‌ای که به یه خیابون خیس از بارون باز می‌شه، یا یه لیوان چای نیمه‌خورده توی سکوت بذاره، چیزایی که یه جور خستگی آروم توشونه. نوشته‌هاش انگار یه حرف‌های نگفته‌ان، برای اونایی که بین خط‌ها رو می‌خونن و حسش می‌کنن.

03.04.202521:24

@WhitefoxofLantern
چنلی که اینجوری می‌نویسه، خیلی شبیه به فضای "ویرجینیا وولف" داره. وولف توی نوشته‌هاش طبیعت، حس و حال لحظه‌ها و جریان نرم زندگی رو با جزئیات توصیف می‌کرد، طوری که انگار داری یه تابلوی نقاشی رو می‌خونی.
چنل این فرد می‌تونه پر از متن‌هایی باشه که مثل یه تصویر زنده توی ذهن نقش می‌بندن. شاید یه روز درباره وزش باد بین درختا بنویسه، یه روز از نور طلایی غروب که روی برگا می‌تابه، یا حتی حس راه رفتن توی یه خیابون خلوت پاییزی. همه‌چیز توی این چنل یه جور آرامش، لطافت و نگاه عمیق به زندگی داره، انگار یه گوشه خلوت و شاعرانه از دنیا رو نشون می‌ده که توش می‌شه برای چند دقیقه، همه‌چیز رو حس کرد و نفس کشید.

03.04.202521:19

@hos9a
این چنل انگار ورژن تلگرامی "سیلویا پلات" یا "ویرجینیا وولف" باشه.
یه چنل که با زبانی تلخ و جذاب، درون‌مایه‌های درد، زیبایی، و طغیان رو کنار هم می‌چینه. اگه بخوام دقیق‌تر بگم، فضای اینجا خیلی شبیه به شعرها و نوشته‌های سیلویا پلاته؛ یه نوع اعتراف‌نویسی که انگار از دل یک ذهن پریشان اما خلاق بیرون اومده. همون‌طور که پلات توی "جامه‌دان" یا دفتر شعرهاش، با جزئیات ظریف، احساسات شدید و گاهی نابودکننده‌اش رو ترسیم می‌کرد، اینجا هم همین اتفاق می‌افته.
اما یه بخش دیگه‌ی این چنل آدم رو یاد ویرجینیا وولف می‌ندازه؛ مخصوصاً اون جنبه‌های جریان سیال ذهن و غرق شدن توی افکار پیچیده. نوشته‌هایی که شاید اولش ساده به نظر بیان، اما وقتی چندبار بخونیشون، تازه لایه‌های زیرینشون رو می‌بینی. یه جور رهایی از قید و بندها، یه نوع جسارت توی بیان احساسات، درست مثل "خانم دالووی" یا "اتاقی از آن خود".
این چنل ترکیبی از اعتراف‌نویسی عریان سیلویا پلات و جریان سیال ذهن ویرجینیا وولفه؛ جایی که عشق، آشوب، هویت و تنهایی، همه توی یه قاب تاریک و جذاب کنار هم قرار گرفتن.

03.04.202521:11

@NRplayin
این چنل می‌تونه شبیه "نیک هورنبی" باشه. هورنبی نویسنده‌ایه که عشق عمیقی به موسیقی داره و تو کتاباش مثل High Fidelity درباره تاثیر آهنگ‌ها بر زندگی و احساسات آدم‌ها می‌نویسه. چنل این فرد پر از ترک‌های خاص، پلی‌لیست‌هایی که حس و حال متفاوتی دارن، و شاید حتی متن‌های کوتاهی درباره حس هر آهنگ باشه. ادمین این چنل احتمالاً کسیه که با هر آهنگ یه خاطره داره، با هر ملودی یه داستان، و سلیقه‌اش تو انتخاب موسیقی طوریه که هرکسی که وارد چنلش بشه، یه چیزی برای گوش دادن پیدا می‌کنه.

03.04.202521:07

@wildminde
"اینجا بلوط می‌نویسه" همون محسن نامجوعه که وسط یه خیابون خلوت، زیر بارون، با یه نخ سیگار گوشه لبش نشسته و یه ساز ناکوک دستشه.
یه چنل که انگار یه دفترچه‌ی شخصی پر از فکرای نصفه‌نصفه، حرفای نگفته، و دلتنگی‌های کهنه است. از اون جاهایی که وقتی واردش می‌شی، حس می‌کنی یکی داره باهات از یه عشق گمشده، یه دوستی که دیگه نیست، یا یه روزای خوب که تموم شده حرف می‌زنه. ولی نه طوری که فقط غم باشه، یه جورایی یه لبخند محو ته حرفاش هست، یه‌جور شوخی با زندگی که انگار می‌گه: آره دنیا تلخه، ولی بیا یه چایی بخوریم، شاید بهتر شد!
مثل نامجو که هم تلخ می‌خونه، هم با کلمات بازی می‌کنه، اینجا هم گاهی یه متن پر از غصه می‌خونی، گاهی هم یه جمله‌ی ساده که انگار کل حالتو توش خلاصه کرده. از اون چنلایی که باید وقت بذاری، بشینی، چند بار یه متن رو بخونی و بعد یه نفس عمیق بکشی.

03.04.202521:02

@letterswithoutword
این چنل اگه یه هنرمند بود، رضا براهنی می‌شد؛ یه نویسنده و شاعر که توی کلماتش یه جور اندوه لطیف و فکرشده داره، همون‌قدر که عمیقه، ساده هم هست.
"پستیچی کلمات آبی" شبیه یکیه که شب‌ها کنار پنجره می‌شینه، نور زرد چراغ مطالعه رو کاغذش می‌ریزه و با صدای بارون، جمله‌هاش رو می‌نویسه. یه چنل که بیشتر از اینکه فقط نوشته باشه، حس داره، اون‌جوری که انگار یکی کنار دستت نشسته و داره تو دلش با خودش حرف می‌زنه، اما تو هم می‌تونی صداشو بشنوی.

03.04.202520:58

@lotus_area
این چنل اگه یه هنرمند بود، یانی تیرسن می‌شد؛ همون نوازنده‌ای که وقتی آهنگاشو گوش می‌دی، انگار توی یه فیلم فرانسوی قدیمی راه می‌ری، با یه غروب ملایم و بادی که آروم پرده‌ها رو تکون می‌ده.
اینجا پر از نت‌های پیانو، ملودی‌های کلاسیک و اون حس لطیف و شاعرانه‌ایه که از ترکیب موسیقی و هنر میاد. انگار یکی با یه پیانوی قدیمی توی یه اتاق پر از نور شمع نشسته و بدون اینکه بخواد چیزی رو توضیح بده، فقط حسش رو روی کلاویه‌ها جاری می‌کنه. یه چنل که حال‌وهوای یه دفتر نت دست‌نویس پر از رویاهای خاموش رو داره.

03.04.202520:31

این پیام رو فوروارد کنید تا بگم چنلتون وایب چه هنرمندی رو میده و با تحلیل بگم.
ظرفیت:تا وقتی خط‌ بخوره
امیدوارم درک کنید که دیلی های بهم ریخته نمیشه.

03.04.202519:50

-فیلیپ ک. دیک – نویسنده‌ای که در خونش غرق شد.

کی بود؟ نویسنده‌ی معروف علمی‌تخیلی.

چرا با خون نوشت؟ او در یکی از بحران‌های روحی‌اش، نامه‌ای به ناشرش نوشت و امضا رو با خون خودش انجام داد. در حالی که معتقد بود تحت کنترل نیروهای ناشناخته است!
-چارلز بودلر – شاعر لعنت‌شده و نامه‌های خونی

کی بود؟ شاعر فرانسوی، نویسنده‌ی «گل‌های شر»

چرا با خون نوشت؟ بودلر که به تاریکی و مرگ علاقه زیادی داشت، چندین نامه و نوشته را با خون خودش امضا کرد تا نشان دهد هنر او از درد و رنج واقعی می‌آید.
جان دی – جادوگر ملکه که با خون نوشت!

کی بود؟ کیمیاگر و مشاور ملکه الیزابت.

چرا با خون نوشت؟ او باور داشت که نوشته‌هایی که با خون نوشته شوند، قدرت جادویی دارند و می‌توانند ارتباط با دنیای دیگر برقرار کنند!
-هنری کراویت – نویسنده‌ای که خون خودش را هدیه داد!

کی بود؟ نویسنده و روزنامه‌نگار قرن ۱۹

چرا با خون نوشت؟ کراویت به شدت به ایده‌ی "ادبیات از جان نویسنده برمی‌خیزد" اعتقاد داشت. در یکی از مشهورترین نمایشنامه‌هایش، اولین صفحه‌ی نسخه‌ی دست‌نویس را با خون خودش امضا کرد تا نشان دهد که این اثر، بخشی از وجود واقعی اوست.
این حرکت در زمان خودش به شدت بحث‌برانگیز شد. عده‌ای آن را دیوانگی و خودآزاری دانستند، اما برخی دیگر گفتند که این نهایت عشق به هنر و ادبیات است.

Бардык посттор

Эч нерсе табылган жок 😢

Толугураак

Рекорддор

18.04.202523:59

915Катталгандар

22.03.202523:59

0Цитация индекси

02.04.202523:59

5931 посттун көрүүлөрү

02.04.202523:59

5931 жарнама посттун көрүүлөрү

11.04.202521:37

10.14%ER

02.04.202523:59

132.07%ERR

Өнүгүү

Толугураак

Катталуучулар

Citation индекси

Бир посттун көрүүсү

Жарнамалык посттун көрүүсү

ERR

Толугураак

خاطرات پس از مرگ популярдуу жазуулары

Бардык посттор

02.04.202517:14

همیشه دلم میخواست یه چالش بذارم حالا برعکس چنل‌ها رو دیس کنم
ولی داستان میشه😭😭😂😂😂

02.04.202510:51

چنل قاصدک که فور کردی
چنلت زیباترینه چرا پاک کردی😭

03.04.202520:31

02.04.202512:40

باورتون میشه ۵۵ تا چنل دیگه مونده؟

04.04.202522:39

بقیش رو فردا میذارم🫂

02.04.202517:56

پست بعدی: آشنایی با ادبیات گوتیک

06.04.202518:32

30.03.202511:53

کتاب‌هایی که نویسنده‌هاشونو به جنون کشوندن!

میگن نویسندگی فقط یه شغل یا یه هنر نیست، یه جور جنونه. وقتی یه نفر زیادی تو دنیای داستاناش غرق بشه، دیگه راه برگشتی نداره. بعضی از بزرگ‌ترین نویسنده‌های تاریخ، نه‌تنها توی داستاناشون، بلکه توی دنیای واقعی هم گیر همون تاریکی‌هایی افتادن که خودشون خلق کرده بودن. این داستان نویسنده‌هاییه که کتاباشون باعث شد دیوونه بشن یا شاید، به چیزی وحشتناک‌تر پی ببرن.
-هاوارد فیلیپس لاوکرفت – وحشتی که خودش اسیرش شد.

لاوکرفت استاد خلق کردن وحشتای غیرقابل‌درک بود. موجوداتی که فراتر از فهم بشر بودن، رازهایی که هرکی بفهمه، عقلشو از دست میده. اما نکته ترسناک اینه که خود لاوکرفت هم انگار توی همون وحشتا گیر افتاده بود.
اون توی نامه‌هاش می‌نوشت که شب‌ها کابوسای عجیب می‌بینه، جاهایی توی خواب گم می‌شه که هیچ‌کس توی بیداری بهشون نرسیده. کم‌کم این حس تعقیب شدن و ترس از ناشناخته‌ها توی ذهنش موندگار شد. آخرای عمرش، اون‌قدر از خونه بیرون نمی‌رفت که انگار واقعاً چیزی توی سایه‌ها انتظارشو می‌کشید… شاید هم می‌خواست زیاد به تاریکی خیره نشه، چون تاریکی هم می‌تونست بهش خیره بشه.
-گوستاو مایرینک – نویسنده‌ای که حس می‌کرد تو داستان خودش زندانی شده.

مایرینک، نویسنده گولم، یه رمان نوشت درباره مردی که حس می‌کنه کنترل زندگیش دست خودش نیست. اما کم‌کم، خودش هم توی همچین وضعی گیر کرد!
اون ادعا می‌کرد شب‌ها توی اتاقش سایه‌هایی رو می‌بینه که باهاش حرف می‌زنن. چندین بار به دوستاش گفته بود که یه نیروی ناشناخته داره کنترلش می‌کنه، دقیقاً مثل شخصیت اصلی کتابش. آخرای عمرش، تقریباً به جنون رسید و از همه فاصله گرفت. شاید، اونم فقط یه کاراکتر توی داستانی بود که خودش ازش خبر نداشت.

01.04.202509:53

هنرمند‌‌های ایرانی که باید بشناسید!

ایران همیشه پر از هنرمندایی بوده که توی زمینه‌های مختلف، تاریخ رو تغییر دادن. بعضی‌هاشون تو ادبیات انقلاب کردن، بعضی‌ها سینما رو متحول کردن، و بعضی‌هاشون صدای یه نسل شدن. اینا آدمایی هستن که اگه هنوز باهاشون آشنا نیستی، وقتشه که بشناسی!
صادق هدایت – نویسنده‌ای که زخم‌های جامعه رو نشون داد.

صادق هدایت فقط یه نویسنده نبود، یه کاشف بود، یه روانشناس که از تاریک‌ترین بخش‌های ذهن آدمی حرف می‌زد. "بوف کور" کتابی که بیشتر از یه رمان، یه سفر توی ناخودآگاهه. هدایت توی داستاناش از آدمایی حرف می‌زد که توی یه دنیای بی‌معنا گم شدن، کسایی که زیر بار سنت‌ها و مشکلات روانی خرد شدن. اگه هدایت رو نخوندی، هنوز وارد دنیای واقعی ادبیات ایران نشدی!
عباس کیارستمی – مردی که سینما رو جهانی کرد.

کیارستمی یکی از معدود کارگردانای ایرانیه که سینماش تو سطح بین‌المللی شناخته‌شده و تحسین‌شده‌ست. فیلمای مثل "خانه دوست کجاست؟" و "طعم گیلاس" باعث شد دنیا نگاهش به سینمای ایران تغییر کنه. کیارستمی توی فیلم‌هاش از سادگی و زندگی روزمره حرف می‌زد، اما همون سادگی، عمیق‌ترین مفاهیم انسانی رو نشون می‌داد.
سهراب سپهری – شاعری که با رنگ و کلمات نقاشی کرد.

سپهری فقط یه شاعر نبود، یه نقاش بود که شعر می‌گفت! توی شعرهاش یه جور نگاه عارفانه و مینیمالیستی وجود داره که اونو از همه‌ی شاعرا متمایز می‌کنه. "صدای پای آب" یکی از اون شعراییه که وقتی می‌خونی، انگار روحت به یه سفر آروم و فلسفی می‌ره.
هوشنگ گلشیری – نویسنده‌ای که سبک داستان‌نویسی ایران رو تغییر داد.

گلشیری یکی از مهم‌ترین نویسنده‌های مدرن ایران بود که سبک جدیدی رو توی داستان‌نویسی فارسی آورد. "شازده احتجاب" یکی از اون داستاناییه که یه تجربه‌ی خاص توی روایت داره و ذهن خواننده رو درگیر می‌کنه.

03.04.202521:26

03.04.202521:11

15.04.202519:16

03.04.202520:58

01.04.202509:53

پرویز فنی‌زاده – بازیگری که تو قلب مردم موند.

فنی‌زاده یکی از اون بازیگرایی بود که نقشاش هنوز تو ذهن مردم زنده‌ست. بازی فوق‌العاده‌ش تو "رگبار" و "دایره مینا" نشون داد که چطور یه بازیگر می‌تونه شخصیت رو زنده کنه. هیچ‌کس نتونست جای اونو پر کنه، چون اصلاً قابل‌تکرار نبود.
فروغ فرخزاد – زنی که تابوها رو شکست.

فروغ فقط شاعر نبود، یه جریان فکری بود، یه زن که توی جامعه‌ی بسته‌ی زمان خودش، از عشق، آزادی و زندگی واقعی حرف زد. "تولدی دیگر" یه جور انقلاب توی شعر فارسی بود. فروغ شاعری بود که زندگی رو بدون سانسور روایت کرد، چیزی که توی زمان خودش بی‌سابقه بود.
کوروش یغمایی – پدر راک ایران

اگه فکر می‌کنی راک تو ایران جایی نداشته، پس هنوز کوروش یغمایی رو نشناختی! اون کسی بود که موسیقی راک رو به ایران آورد. آلبوم "گل یخ" نه‌تنها یه اثر کلاسیکه، بلکه هنوزم بعد از چندین دهه گوش دادن بهش، تازگی داره.
داریوش مهرجویی – مردی که سینمای ایران رو متحول کرد.

مهرجویی یکی از اون کارگردانایی بود که یه سبک جدید توی سینمای ایران به وجود آورد. فیلم "گاو" رو که بسازید، خود اینگمار برگمان، کارگردان مشهور سوئدی، اونو تحسین کرد. بعدش با "هامون"، که به یکی از فیلمای محبوب روشنفکرا تبدیل شد، سینمای ایران رو یه قدم جلو برد.
بهمن محصص – نقاشی که با تابلوهاش فریاد زد.

بهمن محصص یکی از تأثیرگذارترین نقاشای مدرن ایران بود. سبک نقاشی‌هاش پر از احساسات خشم، سرکوب و اعتراض بود. آثارش هنوزم تو بهترین موزه‌ها و گالری‌های دنیا نمایش داده می‌شه و الهام‌بخش هنرمندای جدیدتره.

02.04.202511:03

@Mahi_wrote
این چنل رو می‌شه شبیه به سبک «چارلز بوکوفسکی» تصور کرد. بوکوفسکی همیشه با کلمات خیلی صادقانه و خام، از عشق و درد و زندگی نوشت. این چنل هم همون vibe رو داره، یه حس عمیق از احساسات واقعی و لحظات سخت و عاشقانه. هر پست اینجا یه جورایی مثل حرف‌های درونی آدمه، بدون هیچ لایه‌ای از تظاهر. مثل همون متنی که نوشتی، این چنل بهت این حس رو می‌ده که می‌تونی با تمام احساساتت روبه‌رو بشی و اون‌ها رو با دیگران به اشتراک بذاری. یه جایی که با هر کلمه‌اش حس می‌کنی عمیق‌تر می‌ری توی خودت.

Канал өзгөрүүлөр тарыхы

Көбүрөөк функцияларды ачуу үчүн кириңиз.