ترجمان علوم انسانى
07.05.202505:32
🎯 شاید فایدۀ کتابی که امروز می‌خوانید، سی سال دیگر معلوم شود
🔴 جاشوا راتمن، نویسندۀ آمریکایی، به یاد می‌آورد که سال دوم دانشگاه بود که رمان میدل‌مارچ را خواند و او هم مثل بسیاری از همکلاسی‌هایش از آن خوشش نیامد. میدل‌مارچ رمانی پیچیده درباره عشق، ازدواج، و آرمان‌گرایی است، اما از نظر راتمن رمان اعصاب‌خوردکنی بود با شخصیت‌های احمق. بالاخره یک‌جا استادشان کفری شد و گفت: «معلومه که درک و فهم‌تون بهش نمی‌رسه، بذارید چهل سالتون بشه، یک ازدواج و طلاق را از سر بگذرانید، بعید می‌گید آهان! حالا فهمیدم!».
🔴 خیلی وقت‌ها، آموزش مفاهیم علوم انسانی، به دانشجویان هجده تا بیست‌و‌دو ساله چالش‌برانگیز است. همان‌طور که کودک درکی از رانندگی ندارد، جوانان بی‌تجربه هم درکی از مشکلات، حسرت‌ها و پشیمانی‌های بزرگ زندگی ندارند.
🔴 بااین‌حال، خواندن آثار بزرگ ادبی و فلسفی در عنفوان جوانی دلیلی دارد: این کتاب‌ها الگوهای فکری‌ای را شکل می‌دهد که بعدها شاکله ذهنمان را می‌سازند و ما را برای زندگی آماده می‌کنند. این روند دقیقاً شبیه سال‌ها کارآموزی در یک شاخۀ علمی مثل پزشکی یا حقوق است. شما در دوران تحصیل آموزش‌هایی را می‌بینید که در همان لحظه به‌دردتان نمی‌‌خورد، ولی همان‌ها تعیین می‌کند که در آینده، پزشکی حاذق یا وکیلی موفق می‌شوید یا نه. ذهن انسان سال‌ها قطعاتی را کنار هم می‌چیند که معلوم نیست به چه کار می‌آید، اما بعدها به شکلی اعجاب‌انگیز آن را با هم ترکیب می‌کند.
🔴 این قابلیت ترکیب‌کردن قطعاتی از گذشتۀ دور و نزدیک و به‌کاربستن آن‌ها در مواجهه با موقعیت‌های پیچیده، قابلیتی است که انسان را از پیشرفته‌ترین هوش‌های مصنوعی متمایز می‌کند. لزلی والینت این تمایز را با مفهوم «آموزش‌پذیری» توضیح می‌دهد.
🔴 والینت که دانشمند علوم کامپیوتر و برندۀ جایزۀ معتبر تورینگ است می‌گوید: ذهن انسان دارای انعطاف‌پذیری خارق‌العاده‌ای است که هوش مصنوعی فاقد آن است. افزایش داده‌ها هوش مصنوعی را دقیق‌تر می‌کند، اما نمی‌تواند باعث شود «بصیرتی» ناگهانی به او دست دهد. فقط انسان‌ها می‌توانند با ترکیب هزاران چیز، بیاموزند که انتخاب‌های عاطفی ممکن است به شکست بیانجامد، و شکست اگرچه دردناک، مرحله‌ای از رشد است. آموزش‌پذیری فراتر از هوش یا آی‌کیو است. ذهن آموزش‌پذیر از هر چیزی یاد می‌گیرد و دانش قدیمی را برای اهداف جدید به کار می‌برد.
🔴 همین «آموزش‌پذیری» است که باعث می‌شود در هنگام بیماری، به جای گفتگو با هوش مصنوعی، پیش پزشک بروید. چون پزشک علاوه بر داده‌های پزشکی، از طیف وسیعی از ایده‌ها و ارتباط‌هایی استفاده می‌کند که نتیجۀ سال‌ها یادگیری‌اش باشد.
🔴 آموزش‌پذیری است که انسان‌ها را توانمند می‌کند تا «سوالات هوشمندانه» بپرسند. مثل پزشکی که شاید از روی رنگ چهره یا لحن حرف‌زدتان، سوال زندگی‌نامه‌ای دقیقی بپرسد که اثری کلیدی در تشخصیش داشته باشد. از نظر والینت، ارتباط‌ها، ترکیب‌ها و کاربردهای جدیدی که لازمۀ آموزش‌پذیربودن‌اند تا حدی به این دلیل مفیدند که اتفاقاً واضح و سرراست نیستند. برخی‌اوقات، درسی را در جایی از زندگی‌امان یاد می‌گیریم که جایی به کارمان می‌آید که اصلاً انتظارش را نداریم. خواندن کتاب‌هایی که معلوم نیست به چه دردی می‌خورند نیز چنین‌اند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «ممکن است فایدۀ کتابی که امروز می‌خوانید، سی سال دیگر معلوم شود» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۴ آذر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ جاشوا راتمن است و محمد مهدی‌پور آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/m60211
@tarjomaanweb
🔴 جاشوا راتمن، نویسندۀ آمریکایی، به یاد می‌آورد که سال دوم دانشگاه بود که رمان میدل‌مارچ را خواند و او هم مثل بسیاری از همکلاسی‌هایش از آن خوشش نیامد. میدل‌مارچ رمانی پیچیده درباره عشق، ازدواج، و آرمان‌گرایی است، اما از نظر راتمن رمان اعصاب‌خوردکنی بود با شخصیت‌های احمق. بالاخره یک‌جا استادشان کفری شد و گفت: «معلومه که درک و فهم‌تون بهش نمی‌رسه، بذارید چهل سالتون بشه، یک ازدواج و طلاق را از سر بگذرانید، بعید می‌گید آهان! حالا فهمیدم!».
🔴 خیلی وقت‌ها، آموزش مفاهیم علوم انسانی، به دانشجویان هجده تا بیست‌و‌دو ساله چالش‌برانگیز است. همان‌طور که کودک درکی از رانندگی ندارد، جوانان بی‌تجربه هم درکی از مشکلات، حسرت‌ها و پشیمانی‌های بزرگ زندگی ندارند.
🔴 بااین‌حال، خواندن آثار بزرگ ادبی و فلسفی در عنفوان جوانی دلیلی دارد: این کتاب‌ها الگوهای فکری‌ای را شکل می‌دهد که بعدها شاکله ذهنمان را می‌سازند و ما را برای زندگی آماده می‌کنند. این روند دقیقاً شبیه سال‌ها کارآموزی در یک شاخۀ علمی مثل پزشکی یا حقوق است. شما در دوران تحصیل آموزش‌هایی را می‌بینید که در همان لحظه به‌دردتان نمی‌‌خورد، ولی همان‌ها تعیین می‌کند که در آینده، پزشکی حاذق یا وکیلی موفق می‌شوید یا نه. ذهن انسان سال‌ها قطعاتی را کنار هم می‌چیند که معلوم نیست به چه کار می‌آید، اما بعدها به شکلی اعجاب‌انگیز آن را با هم ترکیب می‌کند.
🔴 این قابلیت ترکیب‌کردن قطعاتی از گذشتۀ دور و نزدیک و به‌کاربستن آن‌ها در مواجهه با موقعیت‌های پیچیده، قابلیتی است که انسان را از پیشرفته‌ترین هوش‌های مصنوعی متمایز می‌کند. لزلی والینت این تمایز را با مفهوم «آموزش‌پذیری» توضیح می‌دهد.
🔴 والینت که دانشمند علوم کامپیوتر و برندۀ جایزۀ معتبر تورینگ است می‌گوید: ذهن انسان دارای انعطاف‌پذیری خارق‌العاده‌ای است که هوش مصنوعی فاقد آن است. افزایش داده‌ها هوش مصنوعی را دقیق‌تر می‌کند، اما نمی‌تواند باعث شود «بصیرتی» ناگهانی به او دست دهد. فقط انسان‌ها می‌توانند با ترکیب هزاران چیز، بیاموزند که انتخاب‌های عاطفی ممکن است به شکست بیانجامد، و شکست اگرچه دردناک، مرحله‌ای از رشد است. آموزش‌پذیری فراتر از هوش یا آی‌کیو است. ذهن آموزش‌پذیر از هر چیزی یاد می‌گیرد و دانش قدیمی را برای اهداف جدید به کار می‌برد.
🔴 همین «آموزش‌پذیری» است که باعث می‌شود در هنگام بیماری، به جای گفتگو با هوش مصنوعی، پیش پزشک بروید. چون پزشک علاوه بر داده‌های پزشکی، از طیف وسیعی از ایده‌ها و ارتباط‌هایی استفاده می‌کند که نتیجۀ سال‌ها یادگیری‌اش باشد.
🔴 آموزش‌پذیری است که انسان‌ها را توانمند می‌کند تا «سوالات هوشمندانه» بپرسند. مثل پزشکی که شاید از روی رنگ چهره یا لحن حرف‌زدتان، سوال زندگی‌نامه‌ای دقیقی بپرسد که اثری کلیدی در تشخصیش داشته باشد. از نظر والینت، ارتباط‌ها، ترکیب‌ها و کاربردهای جدیدی که لازمۀ آموزش‌پذیربودن‌اند تا حدی به این دلیل مفیدند که اتفاقاً واضح و سرراست نیستند. برخی‌اوقات، درسی را در جایی از زندگی‌امان یاد می‌گیریم که جایی به کارمان می‌آید که اصلاً انتظارش را نداریم. خواندن کتاب‌هایی که معلوم نیست به چه دردی می‌خورند نیز چنین‌اند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «ممکن است فایدۀ کتابی که امروز می‌خوانید، سی سال دیگر معلوم شود» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۴ آذر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ جاشوا راتمن است و محمد مهدی‌پور آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/m60211
@tarjomaanweb
03.05.202505:33
@tarjomaanweb👇
01.05.202514:36
#تبلیغات
29.04.202514:36
#تبلیغات
28.04.202505:41
@tarjomaanweb👇
26.04.202505:34
@tarjomaanweb👇
07.05.202505:32
@tarjomaanweb👇
Кайра бөлүшүлгөн:
نطقیات
02.05.202515:07
▫️ ثبت‌نام دوره آنلاین واژگان بر اساس کتاب «۴۰۰۰ واژه ضروری زبان انگلیسی - جلد سوم »
◽️ سطح کتاب: متوسط ( B1 )
🟢 معرفی دوره:
نویسنده این کتاب Paul Nation متخصص زبان‌شناسی و تدریس زبان است، این کتاب با تمرکز بر کلمات کاربردی ذخیره لغات زبان‌آموزان رو از سطح مبتدی تا پیشرفته افزایش می‌دهد.
هر یک از مجلدات این مجموع شامل ۳۰ درس است که در هر درس ۲۰ واژه تدریس می‌شود. ابتدا معنی آن واژه ارائه می‌شود و سپس کلمه در یک جمله استفاده می‌شود و از این طریق زبان‌آموز با جایگاه کلمه در جمله آشنا می‌شود.
بعد از معرفی واژگان، در پایان هر درس یک متنی ارائه می‌شود که در آن متن کلمات معرفی شده در درس به کار رفته‌اند. بدین ترتیب زبان‌آموز با انجام تمرین‌های متنوع و جذاب، به خوبی کلمات هر درس را یاد می‌گیرد.
👤 مدرس: محمد توپچی
🕦 زمان: هفته‌ای دو جلسه ( یکشنبه‌ها، سه‌شنبه‌ها) از ساعت ۲۰ تا ۲۱:۳۰
🔴این دوره به تقویت واژگان در آزمون‌های زیر کمک می‌کند:
🟪 آزمو‌های زبان
🟪 آزمون‌های ارشد و دکتری
🌐 کلاس‌ها آنلاین و در محیط اسکای‌روم خواهد بود.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۱۴ اردیبهشت
📱 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
♦️♦️♦️
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 instagram.com/nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
◽️ سطح کتاب: متوسط ( B1 )
🟢 معرفی دوره:
نویسنده این کتاب Paul Nation متخصص زبان‌شناسی و تدریس زبان است، این کتاب با تمرکز بر کلمات کاربردی ذخیره لغات زبان‌آموزان رو از سطح مبتدی تا پیشرفته افزایش می‌دهد.
هر یک از مجلدات این مجموع شامل ۳۰ درس است که در هر درس ۲۰ واژه تدریس می‌شود. ابتدا معنی آن واژه ارائه می‌شود و سپس کلمه در یک جمله استفاده می‌شود و از این طریق زبان‌آموز با جایگاه کلمه در جمله آشنا می‌شود.
بعد از معرفی واژگان، در پایان هر درس یک متنی ارائه می‌شود که در آن متن کلمات معرفی شده در درس به کار رفته‌اند. بدین ترتیب زبان‌آموز با انجام تمرین‌های متنوع و جذاب، به خوبی کلمات هر درس را یاد می‌گیرد.
👤 مدرس: محمد توپچی
🕦 زمان: هفته‌ای دو جلسه ( یکشنبه‌ها، سه‌شنبه‌ها) از ساعت ۲۰ تا ۲۱:۳۰
🔴این دوره به تقویت واژگان در آزمون‌های زیر کمک می‌کند:
🟪 آزمو‌های زبان
🟪 آزمون‌های ارشد و دکتری
🌐 کلاس‌ها آنلاین و در محیط اسکای‌روم خواهد بود.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۱۴ اردیبهشت
📱 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
♦️♦️♦️
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 instagram.com/nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
30.04.202505:56
🎯 مشکل فقط اختلاف نظر نیست؛ ما واقعاً همدیگر را نمی‌فهمیم
🔴 مطالعات مختلف نشان داده‌اند که انسان‌ها در درک افرادی که آن‌ها را «غیرخودی» تلقی می‌کنند، با دشواری‌های جدی مواجه‌اند. پیش‌داوری‌ها و خطاهای شناختی رایج باعث می‌شود مخالفان را اغلب افرادی ساده‌انگار یا بدخواه ببینیم که انگیزه‌شان چیزی جز آسیب‌زدن نیست. پژوهشی جدید چشم‌اندازی حتی تیره‌تر را ارائه می‌کند.
🔴 پژوهشی تازه توسط محققان دانشگاه آکسفورد و کینگز کالج لندن نشان می‌دهد که حتی وقتی افراد با دقت و حسن‌نیت تلاش می‌کنند دیدگاه‌های سیاسی مخالفانشان را درک کنند، باز هم دچار خطاهای چشم‌گیر می‌شوند. این مطالعه با هدف سنجش میزان توانایی افراد در پیش‌بینی دیدگاه‌های کسانی انجام شد که گرایش‌های سیاسی متفاوتی با آن‌ها دارند.
🔴 نتایج پژوهش نشان می‌دهد شرکت‌کنندگان در پیش‌بینی دیدگاه‌های افراد هم‌فکر خود نسبتاً موفق بوده‌اند و در بیش از نیمی از موارد درست حدس زده‌اند. اما زمانی که پای افراد با دیدگاه‌های سیاسی متفاوت در میان بوده، میزان دقت آن‌ها به‌طور محسوسی کاهش یافته است. با این حال، میزان اطمینان شرکت‌کنندگان به درستی حدس‌هایشان در هر دو حالت تقریباً یکسان بود؛ مسئله‌ای که به‌گفته برایونی پین، نویسندۀ مسئول مقاله، هشداردهنده است: «آدم‌ها واقعاً نمی‌دانند که در این کار بدند».
🔴 در این پژوهش، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا نظر خود را نسبت به جملاتی دربارۀ ارزش‌های اجتماعی، اقتصادی و مذهبی اعلام کنند. سپس، پاسخ‌های افراد ناشناس به همین پرسش‌ها در اختیارشان قرار گرفت تا بر اساس آن‌ها حدس بزنند آن فرد در سایر موارد چه دیدگاهی خواهد داشت. در بخشی از مطالعه، برخی شرکت‌کنندگان امکان دسترسی به اطلاعات بیشتر درباره پاسخ‌های همان فرد را داشتند تا پیش‌بینی دقیق‌تری ارائه دهند؛ با این حال، حتی با وجود داده‌های تکمیلی، دقت آن‌ها در پیش‌بینی دیدگاه مخالفان تغییر چندانی نکرد.
🔴 به‌گفتۀ برایونی پین، مسئله فقط کمبود انگیزه یا ضعف شناختی نیست، بلکه مشکل اصلی آن است که ما واقعاً در فهم طرز فکر کسانی که باورها یا ارزش‌های متفاوتی با ما دارند ناتوانیم؛ حتی وقتی تلاش می‌کنیم آن‌ها را درک کنیم. او و همکارانش ریشه این ناتوانی را در پیش‌فرض‌ها و کلیشه‌هایی می‌دانند که افراد ناخودآگاه برای تفسیر رفتار دیگران به آن‌ها متوسل می‌شوند؛ کلیشه‌هایی که نه‌فقط در حوزه سیاست، بلکه در مواجهه با تفاوت‌های نژادی، فرهنگی، جنسیتی یا اجتماعی نیز خود را نشان می‌دهند.
🔴 به‌گفتۀ نویسندگان مقاله، یکی از مهم‌ترین دلایل این ناتوانی، افزایش شکاف و دو‌قطبی‌شدن در جوامع امروز است. روندی که فرصت تعامل واقعی با گروه‌های مختلف را کاهش می‌دهد و در نتیجه، توانایی ذهنی ما برای تصور و فهم دیدگاه‌های متفاوت را تضعیف می‌کند. این یافته‌ها پرسش‌های مهمی را پیش روی پژوهشگران می‌گذارد: آیا رسانه‌ها، با بازنمایی کلیشه‌ای از مخالفان، در شکل‌گیری این ضعف شناختی نقش دارند؟ یا باید ریشه‌های عمیق‌تری را در سازوکارهای روانی فردی جست‌وجو کرد؟
🔴 در پایان، پژوهشگران بر این نکته تأکید می‌کنند که پذیرش این واقعیت – اینکه کمتر از آنچه گمان می‌کنیم، دیگران را درک می‌کنیم – می‌تواند نقطۀ شروعی برای تغییر باشد؛ تغییری که ما را وامی‌دارد پیش از قضاوت‌کردن، به شنیدن و فهم دقیق‌تر دیدگاه طرف مقابل توجه کنیم و برای درک متقابل، آگاهانه‌تر تلاش کنیم.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «شاید هیچ‌وقت نتوانیم مخالفان سیاسی خودمان را به‌خوبی بشناسیم» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۹ مهر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ اِلِینا کازامیا است و محمد مهدی‌پور آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://B2n.ir/w27899
@tarjomaanweb
🔴 مطالعات مختلف نشان داده‌اند که انسان‌ها در درک افرادی که آن‌ها را «غیرخودی» تلقی می‌کنند، با دشواری‌های جدی مواجه‌اند. پیش‌داوری‌ها و خطاهای شناختی رایج باعث می‌شود مخالفان را اغلب افرادی ساده‌انگار یا بدخواه ببینیم که انگیزه‌شان چیزی جز آسیب‌زدن نیست. پژوهشی جدید چشم‌اندازی حتی تیره‌تر را ارائه می‌کند.
🔴 پژوهشی تازه توسط محققان دانشگاه آکسفورد و کینگز کالج لندن نشان می‌دهد که حتی وقتی افراد با دقت و حسن‌نیت تلاش می‌کنند دیدگاه‌های سیاسی مخالفانشان را درک کنند، باز هم دچار خطاهای چشم‌گیر می‌شوند. این مطالعه با هدف سنجش میزان توانایی افراد در پیش‌بینی دیدگاه‌های کسانی انجام شد که گرایش‌های سیاسی متفاوتی با آن‌ها دارند.
🔴 نتایج پژوهش نشان می‌دهد شرکت‌کنندگان در پیش‌بینی دیدگاه‌های افراد هم‌فکر خود نسبتاً موفق بوده‌اند و در بیش از نیمی از موارد درست حدس زده‌اند. اما زمانی که پای افراد با دیدگاه‌های سیاسی متفاوت در میان بوده، میزان دقت آن‌ها به‌طور محسوسی کاهش یافته است. با این حال، میزان اطمینان شرکت‌کنندگان به درستی حدس‌هایشان در هر دو حالت تقریباً یکسان بود؛ مسئله‌ای که به‌گفته برایونی پین، نویسندۀ مسئول مقاله، هشداردهنده است: «آدم‌ها واقعاً نمی‌دانند که در این کار بدند».
🔴 در این پژوهش، از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا نظر خود را نسبت به جملاتی دربارۀ ارزش‌های اجتماعی، اقتصادی و مذهبی اعلام کنند. سپس، پاسخ‌های افراد ناشناس به همین پرسش‌ها در اختیارشان قرار گرفت تا بر اساس آن‌ها حدس بزنند آن فرد در سایر موارد چه دیدگاهی خواهد داشت. در بخشی از مطالعه، برخی شرکت‌کنندگان امکان دسترسی به اطلاعات بیشتر درباره پاسخ‌های همان فرد را داشتند تا پیش‌بینی دقیق‌تری ارائه دهند؛ با این حال، حتی با وجود داده‌های تکمیلی، دقت آن‌ها در پیش‌بینی دیدگاه مخالفان تغییر چندانی نکرد.
🔴 به‌گفتۀ برایونی پین، مسئله فقط کمبود انگیزه یا ضعف شناختی نیست، بلکه مشکل اصلی آن است که ما واقعاً در فهم طرز فکر کسانی که باورها یا ارزش‌های متفاوتی با ما دارند ناتوانیم؛ حتی وقتی تلاش می‌کنیم آن‌ها را درک کنیم. او و همکارانش ریشه این ناتوانی را در پیش‌فرض‌ها و کلیشه‌هایی می‌دانند که افراد ناخودآگاه برای تفسیر رفتار دیگران به آن‌ها متوسل می‌شوند؛ کلیشه‌هایی که نه‌فقط در حوزه سیاست، بلکه در مواجهه با تفاوت‌های نژادی، فرهنگی، جنسیتی یا اجتماعی نیز خود را نشان می‌دهند.
🔴 به‌گفتۀ نویسندگان مقاله، یکی از مهم‌ترین دلایل این ناتوانی، افزایش شکاف و دو‌قطبی‌شدن در جوامع امروز است. روندی که فرصت تعامل واقعی با گروه‌های مختلف را کاهش می‌دهد و در نتیجه، توانایی ذهنی ما برای تصور و فهم دیدگاه‌های متفاوت را تضعیف می‌کند. این یافته‌ها پرسش‌های مهمی را پیش روی پژوهشگران می‌گذارد: آیا رسانه‌ها، با بازنمایی کلیشه‌ای از مخالفان، در شکل‌گیری این ضعف شناختی نقش دارند؟ یا باید ریشه‌های عمیق‌تری را در سازوکارهای روانی فردی جست‌وجو کرد؟
🔴 در پایان، پژوهشگران بر این نکته تأکید می‌کنند که پذیرش این واقعیت – اینکه کمتر از آنچه گمان می‌کنیم، دیگران را درک می‌کنیم – می‌تواند نقطۀ شروعی برای تغییر باشد؛ تغییری که ما را وامی‌دارد پیش از قضاوت‌کردن، به شنیدن و فهم دقیق‌تر دیدگاه طرف مقابل توجه کنیم و برای درک متقابل، آگاهانه‌تر تلاش کنیم.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «شاید هیچ‌وقت نتوانیم مخالفان سیاسی خودمان را به‌خوبی بشناسیم» که در سی‌وسومین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۹ مهر ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ اِلِینا کازامیا است و محمد مهدی‌پور آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://B2n.ir/w27899
@tarjomaanweb
29.04.202505:34
🎯 «معلم ادبیات» چه فایده‌ای دارد؟
🔴 فرض کنید استاد ادبیات در دانشگاه هستید و بخش قابل‌توجهی از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر دنیا متقاعد شده‌اند که یک ماشین می‌تواند همان چیزهایی که شما درس می‌دهید را بیاموزد – اگر هم همین حالا نتواند، به‌زودی زود خواهد توانست. به‌علاوه، این ماشین می‌تواند از دانشجویان آزمون بگیرد، تکالیف و امتحانات آن‌ها را تصحیح کند و عادلانه نمره بدهد. حالا شما و همکارانتان باید در اقتصاد همیشه در حال تغییر امروز، به دنبال فرصت‌های شغلی هیجان‌انگیز و جدید بگردید، چون دیگر نیازی به شما نیست.
🔴 سرمایه‌داران خطرپذیر می‌گویند این مجازاتی درخور برای شمایی است که به خواندن و نوشتن علاقه داشتید. چون به‌جای ادبیات، باید از همان ابتدا می‌رفتید برنامه‌نویسی یاد می‌گرفتید. سپس اضافه می‌کنند که البته امروز به برنامه‌نویسان هم دیگر چندان نیازی نیست.
🔴 طی چند سال گذشته، به دلیل پیشرفت‌های صورت‌گرفته در آنچه که با تسامح «هوش مصنوعی» نامیده می‌شود، خیلی‌ها به آیندۀ کارشان شک کرده‌اند. فیل کریسمن، استاد نویسندگی دانشگاه میشیگان که بیست‌سال است در دانشگاه ادبیات درس می‌دهد نیز از همین دسته است. کریمسن می‌نویسد: همیشه هستند افرادی که هر فناوری و مد جدیدی که از راه می‌رسد را دستمایه قرار می‌دهند و دست به پیش‌بینی‌های عجیب‌وغریب می‌زنند، این روزها هم ظاهراً کارشان شده پیش‌بینی پایان آموزش عالی «به‌شیوۀ فعلی».
🔴 او به یاد می‌آورد که طی این بیست‌سال هم همیشه حرف از این بوده است که تدریس ادبیات دیگر آینده‌ای ندارد. بااین‌حال، به نظر می‌رسد کارکردن در حوزه‌ای که به‌وضوح در حال کوچک‌شدن است، اما هنوز از بین نرفته مزایایی دارد. چون این موقعیت آدم را به فکر فرو می‌برد.
🔴 کریسمن می‌گوید هر معلم ادبیاتی حالا باید پاسخی جدی برای این سوال پیدا کند که «ارزش کار من در چیست؟» خود او پاسخ واضحی دارد: «من عاشق ادبیات و درس‌دادن آنم. و فکر می‌کنم همۀ بچه‌ها باید فرصت این را داشته باشند که ادبیات بخوانند». اگر این پاسخ از نظرتان کافی نیست، باید بحث بزرگتری را باز کنیم: چه شد که به اینجا رسیدیم که «درس و کار» را صرفاً چیزهایی بدانیم که باید هر چه زودتر از دستشان خلاص شد تا به «اهدافی دیگر» برسیم؟ و آن‌وقت آن اهداف چیستند؟ سفر به مریخ یا دانلودکردن سریع‌تر.
🔴 واقعیت دیگری هم وجود دارد: دسته‌ای از مخالفان علوم انسانی را هیچ‌وقت نمی‌توانید راضی کنید. منظور آن‌هایی است که زیبایی، غنا یا نیکی برایشان اموری غریبه و مبهم است، و فقط سرعت و بهره‌وری را می‌فهمند. کریسمن اسم آن‌ها را «نهلیست‌ها» می‌گذارد و می‌گوید حتی افلاطون هم در نهایت نتوانست نهلیست‌ها را قانع کند.
🔴 بنابراین در دنیایی که هر روز زمام امور بیشتر به دست نهیلیست‌ها می‌افتد، طرفداران علوم انسانی هم باید غیر از تلاش برای توضیح‌دادن خودشان و اثبات ارزشمندی کارهایشان، به راه‌های دیگری متوسل شوند. شاید بد نباشد معلمان ادبیات سری به دانشکده‌های کسب‌و‌کار بزنند و از تاریخ غنی نهفته در آثار ادبی، «راه‌های مذاکره و فروش» بیرون بکشند. یا شاید بتوانند دوره‌هایی برای ثروتمندانی برگزار کنند که می‌خواهند تمایز اجتماعی‌شان را با سواد ادبی نشان دهند. یا شاید هم باید با تمام توان جلوی این مسیر سودمحور‌شدن همه‌چیز، از جمله دانشگاه، بایستند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «آیا تدریس ادبیات و نوشتن آینده‌ای دارد؟» که در سی‌وچهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۶ اسفند ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ فیل کریسمن است و فرشته هدایتی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/r22680
@tarjomaanweb
🔴 فرض کنید استاد ادبیات در دانشگاه هستید و بخش قابل‌توجهی از سرمایه‌گذاران ریسک‌پذیر دنیا متقاعد شده‌اند که یک ماشین می‌تواند همان چیزهایی که شما درس می‌دهید را بیاموزد – اگر هم همین حالا نتواند، به‌زودی زود خواهد توانست. به‌علاوه، این ماشین می‌تواند از دانشجویان آزمون بگیرد، تکالیف و امتحانات آن‌ها را تصحیح کند و عادلانه نمره بدهد. حالا شما و همکارانتان باید در اقتصاد همیشه در حال تغییر امروز، به دنبال فرصت‌های شغلی هیجان‌انگیز و جدید بگردید، چون دیگر نیازی به شما نیست.
🔴 سرمایه‌داران خطرپذیر می‌گویند این مجازاتی درخور برای شمایی است که به خواندن و نوشتن علاقه داشتید. چون به‌جای ادبیات، باید از همان ابتدا می‌رفتید برنامه‌نویسی یاد می‌گرفتید. سپس اضافه می‌کنند که البته امروز به برنامه‌نویسان هم دیگر چندان نیازی نیست.
🔴 طی چند سال گذشته، به دلیل پیشرفت‌های صورت‌گرفته در آنچه که با تسامح «هوش مصنوعی» نامیده می‌شود، خیلی‌ها به آیندۀ کارشان شک کرده‌اند. فیل کریسمن، استاد نویسندگی دانشگاه میشیگان که بیست‌سال است در دانشگاه ادبیات درس می‌دهد نیز از همین دسته است. کریمسن می‌نویسد: همیشه هستند افرادی که هر فناوری و مد جدیدی که از راه می‌رسد را دستمایه قرار می‌دهند و دست به پیش‌بینی‌های عجیب‌وغریب می‌زنند، این روزها هم ظاهراً کارشان شده پیش‌بینی پایان آموزش عالی «به‌شیوۀ فعلی».
🔴 او به یاد می‌آورد که طی این بیست‌سال هم همیشه حرف از این بوده است که تدریس ادبیات دیگر آینده‌ای ندارد. بااین‌حال، به نظر می‌رسد کارکردن در حوزه‌ای که به‌وضوح در حال کوچک‌شدن است، اما هنوز از بین نرفته مزایایی دارد. چون این موقعیت آدم را به فکر فرو می‌برد.
🔴 کریسمن می‌گوید هر معلم ادبیاتی حالا باید پاسخی جدی برای این سوال پیدا کند که «ارزش کار من در چیست؟» خود او پاسخ واضحی دارد: «من عاشق ادبیات و درس‌دادن آنم. و فکر می‌کنم همۀ بچه‌ها باید فرصت این را داشته باشند که ادبیات بخوانند». اگر این پاسخ از نظرتان کافی نیست، باید بحث بزرگتری را باز کنیم: چه شد که به اینجا رسیدیم که «درس و کار» را صرفاً چیزهایی بدانیم که باید هر چه زودتر از دستشان خلاص شد تا به «اهدافی دیگر» برسیم؟ و آن‌وقت آن اهداف چیستند؟ سفر به مریخ یا دانلودکردن سریع‌تر.
🔴 واقعیت دیگری هم وجود دارد: دسته‌ای از مخالفان علوم انسانی را هیچ‌وقت نمی‌توانید راضی کنید. منظور آن‌هایی است که زیبایی، غنا یا نیکی برایشان اموری غریبه و مبهم است، و فقط سرعت و بهره‌وری را می‌فهمند. کریسمن اسم آن‌ها را «نهلیست‌ها» می‌گذارد و می‌گوید حتی افلاطون هم در نهایت نتوانست نهلیست‌ها را قانع کند.
🔴 بنابراین در دنیایی که هر روز زمام امور بیشتر به دست نهیلیست‌ها می‌افتد، طرفداران علوم انسانی هم باید غیر از تلاش برای توضیح‌دادن خودشان و اثبات ارزشمندی کارهایشان، به راه‌های دیگری متوسل شوند. شاید بد نباشد معلمان ادبیات سری به دانشکده‌های کسب‌و‌کار بزنند و از تاریخ غنی نهفته در آثار ادبی، «راه‌های مذاکره و فروش» بیرون بکشند. یا شاید بتوانند دوره‌هایی برای ثروتمندانی برگزار کنند که می‌خواهند تمایز اجتماعی‌شان را با سواد ادبی نشان دهند. یا شاید هم باید با تمام توان جلوی این مسیر سودمحور‌شدن همه‌چیز، از جمله دانشگاه، بایستند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «آیا تدریس ادبیات و نوشتن آینده‌ای دارد؟» که در سی‌وچهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۶ اسفند ۱۴۰۳ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ فیل کریسمن است و فرشته هدایتی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/r22680
@tarjomaanweb
Кайра бөлүшүлгөн:نطقیات
26.04.202515:52
📣 آغاز ثبت‌نام دورهٔ جامع فن ترجمه انگلیسی (بهار ۱۴۰۴)
این دوره برای نهمین بار در نطقیات برگزار می‌شود.
👤 مدرس: دکتر عبدالرسول کشفی (استاد دانشگاه تهران)
🟢 لینک رزومه دکتر کشفی در سایت دانشگاه تهران
🔺 اهداف این دورهٔ آموزشی:
۱. توانایی درک و ترجمه‌ی متون عمومی و تخصصی انگلیسی
۲. آشنایی با دستور زبان (گرامر) پیشرفته‌ی انگلیسی
۳. آشنایی با مبانی نوشتن (رایتینگ) آکادمیک به زبان انگلیسی
🗓 زمان: هفته‌ای دو جلسه: (یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها)
⏰ ساعت برگزاری کلاس: ۱۷ تا ۱۹
🔴 مجموع جلسات: ۲۰ جلسه (۴۰ ساعت)
📽️ نمونه کلاس
🌐 کلاس‌ها به صورت برخط (آنلاین) و در اسکای روم برگزار می‌شود.
⭕نکاتی در خصوص دوره:
۱) این دورة نسبتاً مفصل (۴۰ ساعته) می‌تواند از طریق آموزش اصول ترجمه و تمرین‌های مناسب شما را به مهارت در ترجمه برساند.
۲) دوره برای برای تمام رشته‌های دانشگاهی کاملاً مفید است.
3) این دوره از طریق آموزش «مبانی درک متن»، می‌تواند برای تقویت مهارت‌های چهارگانه زبان‌آموزی (خواندن، نوشتاری، گفتاری و شنیداری) بسیار مفید و کارآمد باشد.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ ( ❌ فردا)
📞 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
🔴
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 t.me/nutqiyyat_classes
🔮 Instagram.com/Nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
این دوره برای نهمین بار در نطقیات برگزار می‌شود.
👤 مدرس: دکتر عبدالرسول کشفی (استاد دانشگاه تهران)
🟢 لینک رزومه دکتر کشفی در سایت دانشگاه تهران
🔺 اهداف این دورهٔ آموزشی:
۱. توانایی درک و ترجمه‌ی متون عمومی و تخصصی انگلیسی
۲. آشنایی با دستور زبان (گرامر) پیشرفته‌ی انگلیسی
۳. آشنایی با مبانی نوشتن (رایتینگ) آکادمیک به زبان انگلیسی
🗓 زمان: هفته‌ای دو جلسه: (یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها)
⏰ ساعت برگزاری کلاس: ۱۷ تا ۱۹
🔴 مجموع جلسات: ۲۰ جلسه (۴۰ ساعت)
📽️ نمونه کلاس
🌐 کلاس‌ها به صورت برخط (آنلاین) و در اسکای روم برگزار می‌شود.
⭕نکاتی در خصوص دوره:
۱) این دورة نسبتاً مفصل (۴۰ ساعته) می‌تواند از طریق آموزش اصول ترجمه و تمرین‌های مناسب شما را به مهارت در ترجمه برساند.
۲) دوره برای برای تمام رشته‌های دانشگاهی کاملاً مفید است.
3) این دوره از طریق آموزش «مبانی درک متن»، می‌تواند برای تقویت مهارت‌های چهارگانه زبان‌آموزی (خواندن، نوشتاری، گفتاری و شنیداری) بسیار مفید و کارآمد باشد.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ ( ❌ فردا)
📞 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
🔴
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 t.me/nutqiyyat_classes
🔮 Instagram.com/Nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
Кайра бөлүшүлгөн:نطقیات
25.04.202515:07
📣 آغاز ثبت‌نام دورهٔ جامع فن ترجمه انگلیسی (بهار ۱۴۰۴)
این دوره برای نهمین بار در نطقیات برگزار می‌شود.
👤 مدرس: دکتر عبدالرسول کشفی (استاد دانشگاه تهران)
🟢 لینک رزومه دکتر کشفی در سایت دانشگاه تهران
🔺 اهداف این دورهٔ آموزشی:
۱. توانایی درک و ترجمه‌ی متون عمومی و تخصصی انگلیسی
۲. آشنایی با دستور زبان (گرامر) پیشرفته‌ی انگلیسی
۳. آشنایی با مبانی نوشتن (رایتینگ) آکادمیک به زبان انگلیسی
🗓 زمان: هفته‌ای دو جلسه: (یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها)
⏰ ساعت برگزاری کلاس: ۱۷ تا ۱۹
🔴 مجموع جلسات: ۲۰ جلسه (۴۰ ساعت)
📽️ نمونه کلاس
🌐 کلاس‌ها به صورت برخط (آنلاین) و در اسکای روم برگزار می‌شود.
⭕نکاتی در خصوص دوره:
۱) این دورة نسبتاً مفصل (۴۰ ساعته) می‌تواند از طریق آموزش اصول ترجمه و تمرین‌های مناسب شما را به مهارت در ترجمه برساند.
۲) دوره برای برای تمام رشته‌های دانشگاهی کاملاً مفید است.
3) این دوره از طریق آموزش «مبانی درک متن»، می‌تواند برای تقویت مهارت‌های چهارگانه زبان‌آموزی (خواندن، نوشتاری، گفتاری و شنیداری) بسیار مفید و کارآمد باشد.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴
📞 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
🔴
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 t.me/nutqiyyat_classes
🔮 Instagram.com/Nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
این دوره برای نهمین بار در نطقیات برگزار می‌شود.
👤 مدرس: دکتر عبدالرسول کشفی (استاد دانشگاه تهران)
🟢 لینک رزومه دکتر کشفی در سایت دانشگاه تهران
🔺 اهداف این دورهٔ آموزشی:
۱. توانایی درک و ترجمه‌ی متون عمومی و تخصصی انگلیسی
۲. آشنایی با دستور زبان (گرامر) پیشرفته‌ی انگلیسی
۳. آشنایی با مبانی نوشتن (رایتینگ) آکادمیک به زبان انگلیسی
🗓 زمان: هفته‌ای دو جلسه: (یکشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها)
⏰ ساعت برگزاری کلاس: ۱۷ تا ۱۹
🔴 مجموع جلسات: ۲۰ جلسه (۴۰ ساعت)
📽️ نمونه کلاس
🌐 کلاس‌ها به صورت برخط (آنلاین) و در اسکای روم برگزار می‌شود.
⭕نکاتی در خصوص دوره:
۱) این دورة نسبتاً مفصل (۴۰ ساعته) می‌تواند از طریق آموزش اصول ترجمه و تمرین‌های مناسب شما را به مهارت در ترجمه برساند.
۲) دوره برای برای تمام رشته‌های دانشگاهی کاملاً مفید است.
3) این دوره از طریق آموزش «مبانی درک متن»، می‌تواند برای تقویت مهارت‌های چهارگانه زبان‌آموزی (خواندن، نوشتاری، گفتاری و شنیداری) بسیار مفید و کارآمد باشد.
🗓 شروع دوره: یکشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۴
📞 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
🔴
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 t.me/nutqiyyat_classes
🔮 Instagram.com/Nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
06.05.202509:34
.
🔸 امسال یازدهمین سالی است که به نمایشگاه بین‌المللی کتاب خواهیم آمد. در ده سالی که گذشت، سعی کردیم کیفیت کتاب‌ها را هر سال ارتقا دهیم، سخت‌گیری‌مان را در ترجمه، ویرایش و مقابلۀ کتاب‌ها بیشتر کنیم، انتخاب‌هایی متنوع‌تر از قبل داشته باشیم، و کتاب‌ها را با ظاهری آراسته‌تر به دست شما برسانیم. امسال برای کتاب‌های جدیدمان الگوی گرافیکی یکپارچه و کاملاً جدیدی طراحی کرده‌ایم که به‌مرور شاخ‌وبرگ پیدا می‌کند و به نمای همیشگی و ثابت کتاب‌ها تبدیل می‌شود.
🔹 با دوازده کتاب جدید در نمایشگاه حضور خواهیم داشت که بیشترشان از مجموعۀ «زندگی سنجیده»اند؛ به‌زودی در فرسته‌ای جداگانه از این مجموعه بیشتر خواهیم گفت. اما در میان این کتاب‌ها، مجموعه جستاری از ریچل اَویو هم داریم، نویسنده‌ای که پیش‌ازاین کتاب «گم‌شدن در انفرادی» را از او خوانده بودید، و همچنین کتابی پُرنکته و البته کنایه‌آمیز دربارۀ کنشگریِ اجتماعی و فرهنگی اثر نائومی کلاین.
🔸 مشتاقانه منتظریم تا در غرفۀ ترجمان و در کنار شما کتاب‌ها را ورق بزنیم و مثل سال‌های قبل گفت‌وگوهایی احتمالاً انتقادی و پُرچالش داشته باشیم. تصاویری که می‌بینید مربوط به شش کتاب اول است.
🔹 سالن شبستان، نبش راهروی ۲۵، انتشارات ترجمان علوم انسانی. ۱۷ تا ۲۷ اردیبهشت، ساعت ۱۰ تا ۲۰.
@tarjomaanweb
🔸 امسال یازدهمین سالی است که به نمایشگاه بین‌المللی کتاب خواهیم آمد. در ده سالی که گذشت، سعی کردیم کیفیت کتاب‌ها را هر سال ارتقا دهیم، سخت‌گیری‌مان را در ترجمه، ویرایش و مقابلۀ کتاب‌ها بیشتر کنیم، انتخاب‌هایی متنوع‌تر از قبل داشته باشیم، و کتاب‌ها را با ظاهری آراسته‌تر به دست شما برسانیم. امسال برای کتاب‌های جدیدمان الگوی گرافیکی یکپارچه و کاملاً جدیدی طراحی کرده‌ایم که به‌مرور شاخ‌وبرگ پیدا می‌کند و به نمای همیشگی و ثابت کتاب‌ها تبدیل می‌شود.
🔹 با دوازده کتاب جدید در نمایشگاه حضور خواهیم داشت که بیشترشان از مجموعۀ «زندگی سنجیده»اند؛ به‌زودی در فرسته‌ای جداگانه از این مجموعه بیشتر خواهیم گفت. اما در میان این کتاب‌ها، مجموعه جستاری از ریچل اَویو هم داریم، نویسنده‌ای که پیش‌ازاین کتاب «گم‌شدن در انفرادی» را از او خوانده بودید، و همچنین کتابی پُرنکته و البته کنایه‌آمیز دربارۀ کنشگریِ اجتماعی و فرهنگی اثر نائومی کلاین.
🔸 مشتاقانه منتظریم تا در غرفۀ ترجمان و در کنار شما کتاب‌ها را ورق بزنیم و مثل سال‌های قبل گفت‌وگوهایی احتمالاً انتقادی و پُرچالش داشته باشیم. تصاویری که می‌بینید مربوط به شش کتاب اول است.
🔹 سالن شبستان، نبش راهروی ۲۵، انتشارات ترجمان علوم انسانی. ۱۷ تا ۲۷ اردیبهشت، ساعت ۱۰ تا ۲۰.
@tarjomaanweb
02.05.202515:07
#تبلیغات
30.04.202505:56
@tarjomaanweb👇
29.04.202505:33
@tarjomaanweb👇
26.04.202515:51
#تبلیغات
25.04.202515:06
#تبلیغات
03.05.202505:33
🎯 توصیه‌ای از یک عکاس پرتجربه: «از زندگی‌تان عکس نگیرید!»
🔴 تابستان گذشته، نمایشگاهی از گزیدۀ آثار جان روزنتال، عکاس مشهور آمریکایی، در کارولینای شمالی برگزار شد. یک روز، عکاسی جوان به روزنتال نزدیک شد و پرسید: «چرا در میان بیش از صد عکس حاضر در نمایشگاه فقط یک عکس با عنوان ”چپل‌هیل“ به نمایش درآمده است؟» چپل‌هیل زادگاه و محل زندگی روزنتال بود و مرد کنجکاو بود بداند که چرا عکسی از آنجا نیست. روزنتال پاسخ داد که به‌ندرت در چپل هیل با خودش دوربین حمل می‌کند، «آنجا زندگی می‌کنم و نمی‌توانم همزمان دو کار انجام دهم».
🔴 روزنتال که به تازگی کتاب خاطرات تحسین‌شده‌ای دربارۀ تجارب خودش از عکاسی منتشر کرده است، توضیح می‌دهد اگرچه این‌روزها به لطف دوربین‌های قدرتمند گوشی‌های هوشمند، عکاسی‌کردن از لحظات عادی زندگی روزمره، بسیار رایج شده، اما به نظر او این کار اشتباه است.
🔴 تجربه‌ای از ده‌ها سال پیش، در این زمینه نقشی اساسی داشت: روزی در سال ۱۹۷۲ که قرار بود اولین فرزندش متولد شود و او، با دوربینی مجهز، در بیمارستان کنار همسرش بود تا از آن لحظۀ حساس عکس بگیرد. او به یاد می‌آورد که «نور اتاق را سنجیدم، زاویه‌های مناسب را جست‌وجو کردم، اما پزشکان و پرستاران، که با عجله برای زایمان آماده می‌شدند، مدام مانع دیدم می‌شدند و عصبانی‌ام کرده بودند.» او از پشت دوربین، چهرۀ همسرش را می‌دید که از درد به هم آمد، و صدای اولین گریۀ فرزندش را شنید که تازه به دنیا آمده بود.
🔴 اما بعد که به خانه آمد، فکری دست از سرش برنمی‌داشت: آیا واقعاً آن لحظه را زیسته بود؟ وقتی همسرش در میان درد، او را می‌دید که صورتش پشت جعبه‌ای سیاه مخفی شده، چه احساسی داشت؟ از آن روز چندین عکس گرفته بود، اما فقط یکی را می‌پسندید: عکس لحظه‌ای را نشان می‌داد که دکتر نوزاد را به روبه‌روی مادرش گرفته بود.
🔴 بعد به لحظاتی فکر کرد که وسط گفتگو با دوستانش، ناگهان خم شده تا قابی را از دست ندهد. یا نگاهش را از آدم‌های دور و برش برداشته تا صحنه‌ای از زندگی را به خیال خودش به «لحظه‌ای ماندگار» تبدیل کند. روزنتال هر چه بیشتر به این نتیجه رسید که عکاسی از زندگی روزمرۀ خودش را متوقف کند. زیرا این کار، شگفتی، صمیمیت و غنای لحظاتش را از بین می‌برد. او در تمام این سال‌ها به تصمیمش پایبند مانده است و هنوز هم از دوربین گوشی‌اش جز برای عکس‌های ضروری استفاده نمی‌کند.
🔴 روزنتال می‌نویسد: هزاران عکس در حافظۀ گوشی‌های هوشمندمان ردیف شده‌اند. اما زندگی در فاصلۀ خالی میان آن عکس‌ها، بدون قاب‌بندی و ثبت، اتفاق افتاده است. عکس‌ها زمین حاصلخیزی برای خاطرات‌اند، اما می‌توانند ما را از خاطره‌ساختن دور کنند.
🔴 عکس‌هایی که روزنتال از روز تولد پسرش گرفته بود، آنقدر خصوصی بودند که جز همسرش هیچکس دیگری از اعضای خانواده آن‌ها را ندید، چه برسد به اینکه بخواهد به نمایش عمومی دربیاید. بعدها که ازدواج او به طلاق انجامید، تنها بینندۀ آن‌ها هم از زندگی او رفت. آن عکس‌ها به جایی منتقل شدند که محل نگهداری عکس‌هایی است که خانواده‌هایی به جا می‌ماند که دیگر خانواده نیستند: «جعبه‌ای خاک‌گرفته در انباریِ زیر شیروانی».
📌 آنچه خواندید مروری است بر مطلب «On Not Carrying a Camera» نوشتۀ جان روزنتال که در شمارۀ بهار ۲۰۲۵ مجلۀ هجهاگ ریویو منتشر شده است.
@tarjomaanweb
🔴 تابستان گذشته، نمایشگاهی از گزیدۀ آثار جان روزنتال، عکاس مشهور آمریکایی، در کارولینای شمالی برگزار شد. یک روز، عکاسی جوان به روزنتال نزدیک شد و پرسید: «چرا در میان بیش از صد عکس حاضر در نمایشگاه فقط یک عکس با عنوان ”چپل‌هیل“ به نمایش درآمده است؟» چپل‌هیل زادگاه و محل زندگی روزنتال بود و مرد کنجکاو بود بداند که چرا عکسی از آنجا نیست. روزنتال پاسخ داد که به‌ندرت در چپل هیل با خودش دوربین حمل می‌کند، «آنجا زندگی می‌کنم و نمی‌توانم همزمان دو کار انجام دهم».
🔴 روزنتال که به تازگی کتاب خاطرات تحسین‌شده‌ای دربارۀ تجارب خودش از عکاسی منتشر کرده است، توضیح می‌دهد اگرچه این‌روزها به لطف دوربین‌های قدرتمند گوشی‌های هوشمند، عکاسی‌کردن از لحظات عادی زندگی روزمره، بسیار رایج شده، اما به نظر او این کار اشتباه است.
🔴 تجربه‌ای از ده‌ها سال پیش، در این زمینه نقشی اساسی داشت: روزی در سال ۱۹۷۲ که قرار بود اولین فرزندش متولد شود و او، با دوربینی مجهز، در بیمارستان کنار همسرش بود تا از آن لحظۀ حساس عکس بگیرد. او به یاد می‌آورد که «نور اتاق را سنجیدم، زاویه‌های مناسب را جست‌وجو کردم، اما پزشکان و پرستاران، که با عجله برای زایمان آماده می‌شدند، مدام مانع دیدم می‌شدند و عصبانی‌ام کرده بودند.» او از پشت دوربین، چهرۀ همسرش را می‌دید که از درد به هم آمد، و صدای اولین گریۀ فرزندش را شنید که تازه به دنیا آمده بود.
🔴 اما بعد که به خانه آمد، فکری دست از سرش برنمی‌داشت: آیا واقعاً آن لحظه را زیسته بود؟ وقتی همسرش در میان درد، او را می‌دید که صورتش پشت جعبه‌ای سیاه مخفی شده، چه احساسی داشت؟ از آن روز چندین عکس گرفته بود، اما فقط یکی را می‌پسندید: عکس لحظه‌ای را نشان می‌داد که دکتر نوزاد را به روبه‌روی مادرش گرفته بود.
🔴 بعد به لحظاتی فکر کرد که وسط گفتگو با دوستانش، ناگهان خم شده تا قابی را از دست ندهد. یا نگاهش را از آدم‌های دور و برش برداشته تا صحنه‌ای از زندگی را به خیال خودش به «لحظه‌ای ماندگار» تبدیل کند. روزنتال هر چه بیشتر به این نتیجه رسید که عکاسی از زندگی روزمرۀ خودش را متوقف کند. زیرا این کار، شگفتی، صمیمیت و غنای لحظاتش را از بین می‌برد. او در تمام این سال‌ها به تصمیمش پایبند مانده است و هنوز هم از دوربین گوشی‌اش جز برای عکس‌های ضروری استفاده نمی‌کند.
🔴 روزنتال می‌نویسد: هزاران عکس در حافظۀ گوشی‌های هوشمندمان ردیف شده‌اند. اما زندگی در فاصلۀ خالی میان آن عکس‌ها، بدون قاب‌بندی و ثبت، اتفاق افتاده است. عکس‌ها زمین حاصلخیزی برای خاطرات‌اند، اما می‌توانند ما را از خاطره‌ساختن دور کنند.
🔴 عکس‌هایی که روزنتال از روز تولد پسرش گرفته بود، آنقدر خصوصی بودند که جز همسرش هیچکس دیگری از اعضای خانواده آن‌ها را ندید، چه برسد به اینکه بخواهد به نمایش عمومی دربیاید. بعدها که ازدواج او به طلاق انجامید، تنها بینندۀ آن‌ها هم از زندگی او رفت. آن عکس‌ها به جایی منتقل شدند که محل نگهداری عکس‌هایی است که خانواده‌هایی به جا می‌ماند که دیگر خانواده نیستند: «جعبه‌ای خاک‌گرفته در انباریِ زیر شیروانی».
📌 آنچه خواندید مروری است بر مطلب «On Not Carrying a Camera» نوشتۀ جان روزنتال که در شمارۀ بهار ۲۰۲۵ مجلۀ هجهاگ ریویو منتشر شده است.
@tarjomaanweb
01.05.202514:37
⚡️مدرسۀ مدیریت تصمیم
مجله‌ای برای توسعۀ مهارت‌های مدیریتی اهالی فرهنگ
🗒 هدف ما در مدرسۀ تصمیم انتشار مطالب مفید و به روزی است که افق و ایده‌های شما را در رابطه با کار و سازمان اثربخش توسعه می‌دهد.
✔️اگر شما هم به مباحث مدیریت سازمانی به خصوص سازمان‌های غیرانتفاعی و فرهنگی علاقه‌مندید، با کلیک بر روی لینک زیر در کانال تصمیم عضو شوید.
⬇️⬇️⬇️
https://t.me/+qvI4v3x2LwIzMzI0
https://t.me/+qvI4v3x2LwIzMzI0
🚨 همچنین می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر دستنامۀ جامع «#هوش_مصنوعی» مدرسۀ تصمیم را به صورت رایگان دانلود کنید:
https://tasmimschool.com/ai-handbook/
مجله‌ای برای توسعۀ مهارت‌های مدیریتی اهالی فرهنگ
🗒 هدف ما در مدرسۀ تصمیم انتشار مطالب مفید و به روزی است که افق و ایده‌های شما را در رابطه با کار و سازمان اثربخش توسعه می‌دهد.
✔️اگر شما هم به مباحث مدیریت سازمانی به خصوص سازمان‌های غیرانتفاعی و فرهنگی علاقه‌مندید، با کلیک بر روی لینک زیر در کانال تصمیم عضو شوید.
⬇️⬇️⬇️
https://t.me/+qvI4v3x2LwIzMzI0
https://t.me/+qvI4v3x2LwIzMzI0
🚨 همچنین می‌توانید با کلیک بر روی لینک زیر دستنامۀ جامع «#هوش_مصنوعی» مدرسۀ تصمیم را به صورت رایگان دانلود کنید:
https://tasmimschool.com/ai-handbook/
Кайра бөлүшүлгөн:نطقیات
29.04.202514:36
▫️ ثبت‌نام دورهٔ تعاملی آنلاین ریدینگ و درک مطلب متون آکادمیک
📖 کتاب Inside Reading کتاب اول.
◽️ سطح کتاب: مقدماتی
🟢هدف دوره: کتاب اینساید ریدینگ (چاپ انتشارات آکسفورد) یک کتاب استاندارد برای تقویت مهارت ریدینگ متون آکادمیک است. این مجموعه پنج جلدی از سطح مقدماتی تا پیشرفته را شامل می‌شود و زبان‌آموز بعد از یادگیری این کتاب‌ها به تسلط بالایی در خواندن متون آکادمیک می‌رسد.
علاوه بر متون آکادمیک که در این دوره تدریس می‌شود واژگان آکادمیک گزینش شده توسط آکسفورد (تقریبا ۵۰۰۰ واژه) هم در داخل متون تدریس می‌شد.
این کتاب به تقویت مهارت ریدینگ و درک مطلب در آزمون‌های زبان و برای آزمون‌های ارشد و دکتری داخلی مفید است.
نکات گرامری، تصحیح تلفظ واژگان در این مجموعه دنبال خواهد شد.
مخاطب با تسلط بر مجموعهٔ تخصصی Inside Reading ابزارهای لازم برای خواندن انواع متون انگلیسی را می‌آموزد.
👤 مدرس: محمد توپچی
مجموعا ۱۵ جلسه: در هر جلسه دو ریدینگ از کتاب تدریس و تحلیل می‌شود.
🕦 زمان: هفته‌ای دو جلسه ( دوشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها) از ساعت ۱۶:۳۰ تا ۱۸
🗓 شروع دوره: دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
⭕ نحوهٔ برگزاری کلاس:
هر جلسه دو بخش خواهد بود: بخش اول کلاس تدریس ریدینگ‌ها و بخش دوم کلاس تصحیح متن‌خوانی و درک مطلب شرکت‌کنندگان خواهد بود.
🌐 کلاس‌ها آنلاین و در محیط اسکای‌روم خواهد بود.
📱 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
❇️
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 instagram.com/nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
📖 کتاب Inside Reading کتاب اول.
◽️ سطح کتاب: مقدماتی
🟢هدف دوره: کتاب اینساید ریدینگ (چاپ انتشارات آکسفورد) یک کتاب استاندارد برای تقویت مهارت ریدینگ متون آکادمیک است. این مجموعه پنج جلدی از سطح مقدماتی تا پیشرفته را شامل می‌شود و زبان‌آموز بعد از یادگیری این کتاب‌ها به تسلط بالایی در خواندن متون آکادمیک می‌رسد.
علاوه بر متون آکادمیک که در این دوره تدریس می‌شود واژگان آکادمیک گزینش شده توسط آکسفورد (تقریبا ۵۰۰۰ واژه) هم در داخل متون تدریس می‌شد.
این کتاب به تقویت مهارت ریدینگ و درک مطلب در آزمون‌های زبان و برای آزمون‌های ارشد و دکتری داخلی مفید است.
نکات گرامری، تصحیح تلفظ واژگان در این مجموعه دنبال خواهد شد.
مخاطب با تسلط بر مجموعهٔ تخصصی Inside Reading ابزارهای لازم برای خواندن انواع متون انگلیسی را می‌آموزد.
👤 مدرس: محمد توپچی
مجموعا ۱۵ جلسه: در هر جلسه دو ریدینگ از کتاب تدریس و تحلیل می‌شود.
🕦 زمان: هفته‌ای دو جلسه ( دوشنبه‌ها و سه‌شنبه‌ها) از ساعت ۱۶:۳۰ تا ۱۸
🗓 شروع دوره: دوشنبه ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۴
⭕ نحوهٔ برگزاری کلاس:
هر جلسه دو بخش خواهد بود: بخش اول کلاس تدریس ریدینگ‌ها و بخش دوم کلاس تصحیح متن‌خوانی و درک مطلب شرکت‌کنندگان خواهد بود.
🌐 کلاس‌ها آنلاین و در محیط اسکای‌روم خواهد بود.
📱 برای ثبت‌نام و مشاوره در خصوص دوره لطفا با آیدی زیر تماس بگیرید:
t.me/nutqiyyat_admin
❇️
🔮 t.me/nutqiyyat
🔮 instagram.com/nutqiyyat
🔮 https://youtube.com/@nutqiyyat
28.04.202505:41
🎯 سوگواری نشانۀ عشقی است که از دست رفته
🔴 سوگواری برای زندگی هر انسانی که به بزرگ‌سالی می‌رسد مهم است. چون زندگی هر آدمی در بزرگ‌سالی تحت تأثیر فقدانِ ناگزیر و بی‌بازگشتِ همۀ چیزهایی است که در شکوفایی آن‌ها نقش داشته: عشق، سلامتی، معنا، خوشبختی، موفقیت، ثروت، زیبایی و درنهایت خود این زندگی. پاسکال می‌نویسد: پردۀ پایانی، هرقدر هم که بقیۀ نمایش زیبا باشد، خون‌بار است و پایان همیشه یکسان است: گور. وضعیت وقتی بدتر می‌شود که بدانیم گور دهانش را نه‌فقط برای شما، بلکه برای همۀ افراد و همۀ چیزهایی که تابه‌حال دوست داشته‌اید باز می‌کند.
🔴 جاناتان لیر در کتاب جدید خود، تصور پایان، سوگواری را شاهدی بر سلامتی، شکوفایی و زندگی خوب می‌داند. سوگواری نشان می‌دهد که ما وابستگی‌هایی داریم، یا عشق‌هایی: وقتی که این‌ها از ما گرفته می‌شوند برای جبران نبودنشان سوگواری می‌کنیم.
🔴 از نظر لیر، سوگواری «فعالیتی شبیه به بازی‌کردن است، فعالیتی متعلق به حافظه و تخیل که در آن فرد موردعلاقه به یاد آورده می‌شود» و به‌خودی‌خود هم به سلامت انسان کمک می‌کند و هم شاهدی بر سلامت انسان است. سوگواری نشان می‌دهد که فردْ فقدان خوبی‌ها را به یاد می‌آورد و با آن کنار می‌آید و آن را در زندگی جاری خویش جای می‌دهد. سوگواری تا حد زیادی جنبۀ درمانی دارد: تمرکز آن بر فقدان خوبی‌هاست و ربط چندانی به شیون‌کشیدن از سر ناراحتی برای فقدان‌ها ندارد.
🔴 لیر سوگواری را امری تکرارشونده می‌داند که پایانی ندارد. واکنشی تکراری به آنچه داده و سپس گرفته شده است. اما برخلاف فروید و بسیاری از روان‌شناسان دیگر، از نظر او، تکرار سوگواری به معنای گیرافتادن در باتلاق روان‌نژندی یا گرفتارشدن به مجازاتی سیزیف‌وار نیست، بلکه این تکرار بر امید گواهی می‌دهد: شاهدی است بر امکان‌هایی که با اندیشیدن دوباره به آن فقدان و تصور دوبارۀ جای خالی عزیزی که از دست داده‌ایم، در زندگیِ جاریِ کنونی ایجاد می‌شود. موجب می‌شود فرد با آنچه پیش از سوگواری بوده است فرق کند.
🔴 بااین‌حال، لیر می‌گوید گاهی واقعیت دشواری‌هایی پیش پای ما می‌گذارد که سوگواری‌ناپذیرند. سوگواری کاری است برای پیداکردن نقطۀ تعادلی میان زندگان و مردگان. اما این دست دشواری‌ها تعادل‌ناپذیرند.
🔴 پل گریفیتس، محقق دیگری که دربارۀ سوگ کار کرده است، معتقد است دیدگاه لیر به مسئلۀ سوگ قدمی رو به جلو است، اما کاستی‌هایی دارد. از نظر گریفیتس نگاه مثبت لیر به سوگ، حاصلِ ایجاد دوگانه‌ای میان سوگ و چیزی است که میتوان آن را «زاری» نامید. زاری فریادی است از سر استیصال در مواجهه با چیزهای درک‌ناپذیر. اما مسئله اینجاست که بسیاری از فقدان‌ها، ترکیبی از سوگ و زاری‌اند و نمی‌توان به این سادگی آن‌ها را از یکدیگر تفکیک کرد. مسئلۀ دیگری هم باقی است: لیر سوگ را شایستۀ زندگی‌های خوب می‌داند و می‌گوید زندگی‌هایی که «تلف شده‌اند» موضوع سوگواری نخواهند بود. اما از نظر گریفیتس، این نیز دوگانه‌انگاری ناموجه دیگری است.
🔴 گریفیتس می‌گوید وقتی به فرجام زندگی انسان‌ها می‌اندیشیم، بیش از هر جای دیگر نیاز به «ترکیب»کردن احساسات و واقعیات ناسازگار داریم، چرا که وقتی پای مرگ در میان باشد، همۀ زندگی‌ها شبیه هم می‌شوند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «سوگواری دقيقا چيست؟» که در بیست‌وهفتمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ پُل گریفیتس است و محمدابراهیم باسط آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://B2n.ir/wt1839
@tarjomaanweb
🔴 سوگواری برای زندگی هر انسانی که به بزرگ‌سالی می‌رسد مهم است. چون زندگی هر آدمی در بزرگ‌سالی تحت تأثیر فقدانِ ناگزیر و بی‌بازگشتِ همۀ چیزهایی است که در شکوفایی آن‌ها نقش داشته: عشق، سلامتی، معنا، خوشبختی، موفقیت، ثروت، زیبایی و درنهایت خود این زندگی. پاسکال می‌نویسد: پردۀ پایانی، هرقدر هم که بقیۀ نمایش زیبا باشد، خون‌بار است و پایان همیشه یکسان است: گور. وضعیت وقتی بدتر می‌شود که بدانیم گور دهانش را نه‌فقط برای شما، بلکه برای همۀ افراد و همۀ چیزهایی که تابه‌حال دوست داشته‌اید باز می‌کند.
🔴 جاناتان لیر در کتاب جدید خود، تصور پایان، سوگواری را شاهدی بر سلامتی، شکوفایی و زندگی خوب می‌داند. سوگواری نشان می‌دهد که ما وابستگی‌هایی داریم، یا عشق‌هایی: وقتی که این‌ها از ما گرفته می‌شوند برای جبران نبودنشان سوگواری می‌کنیم.
🔴 از نظر لیر، سوگواری «فعالیتی شبیه به بازی‌کردن است، فعالیتی متعلق به حافظه و تخیل که در آن فرد موردعلاقه به یاد آورده می‌شود» و به‌خودی‌خود هم به سلامت انسان کمک می‌کند و هم شاهدی بر سلامت انسان است. سوگواری نشان می‌دهد که فردْ فقدان خوبی‌ها را به یاد می‌آورد و با آن کنار می‌آید و آن را در زندگی جاری خویش جای می‌دهد. سوگواری تا حد زیادی جنبۀ درمانی دارد: تمرکز آن بر فقدان خوبی‌هاست و ربط چندانی به شیون‌کشیدن از سر ناراحتی برای فقدان‌ها ندارد.
🔴 لیر سوگواری را امری تکرارشونده می‌داند که پایانی ندارد. واکنشی تکراری به آنچه داده و سپس گرفته شده است. اما برخلاف فروید و بسیاری از روان‌شناسان دیگر، از نظر او، تکرار سوگواری به معنای گیرافتادن در باتلاق روان‌نژندی یا گرفتارشدن به مجازاتی سیزیف‌وار نیست، بلکه این تکرار بر امید گواهی می‌دهد: شاهدی است بر امکان‌هایی که با اندیشیدن دوباره به آن فقدان و تصور دوبارۀ جای خالی عزیزی که از دست داده‌ایم، در زندگیِ جاریِ کنونی ایجاد می‌شود. موجب می‌شود فرد با آنچه پیش از سوگواری بوده است فرق کند.
🔴 بااین‌حال، لیر می‌گوید گاهی واقعیت دشواری‌هایی پیش پای ما می‌گذارد که سوگواری‌ناپذیرند. سوگواری کاری است برای پیداکردن نقطۀ تعادلی میان زندگان و مردگان. اما این دست دشواری‌ها تعادل‌ناپذیرند.
🔴 پل گریفیتس، محقق دیگری که دربارۀ سوگ کار کرده است، معتقد است دیدگاه لیر به مسئلۀ سوگ قدمی رو به جلو است، اما کاستی‌هایی دارد. از نظر گریفیتس نگاه مثبت لیر به سوگ، حاصلِ ایجاد دوگانه‌ای میان سوگ و چیزی است که میتوان آن را «زاری» نامید. زاری فریادی است از سر استیصال در مواجهه با چیزهای درک‌ناپذیر. اما مسئله اینجاست که بسیاری از فقدان‌ها، ترکیبی از سوگ و زاری‌اند و نمی‌توان به این سادگی آن‌ها را از یکدیگر تفکیک کرد. مسئلۀ دیگری هم باقی است: لیر سوگ را شایستۀ زندگی‌های خوب می‌داند و می‌گوید زندگی‌هایی که «تلف شده‌اند» موضوع سوگواری نخواهند بود. اما از نظر گریفیتس، این نیز دوگانه‌انگاری ناموجه دیگری است.
🔴 گریفیتس می‌گوید وقتی به فرجام زندگی انسان‌ها می‌اندیشیم، بیش از هر جای دیگر نیاز به «ترکیب»کردن احساسات و واقعیات ناسازگار داریم، چرا که وقتی پای مرگ در میان باشد، همۀ زندگی‌ها شبیه هم می‌شوند.
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «سوگواری دقيقا چيست؟» که در بیست‌وهفتمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۴۰۲ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ پُل گریفیتس است و محمدابراهیم باسط آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://B2n.ir/wt1839
@tarjomaanweb
26.04.202505:35
🎯 چگونه میتوان اهمال‌کار بود و در عین حال کارهای مهمی انجام داد؟
🔴 جان پری استاد دانشگاه استنفورد و فیلسوفی مشهور است، اما اهمال‌کار قهاری نیز به حساب می‌آید. مقاله‌هایی که باید بنویسد را به تأخیر می‌اندازد، کارهای اداری‌اش روی هم تلمبار می‌شود، و کتاب‌هایی که باید بخواند روی میزش خاک می‌‌خورد. پری وقتی از درمانِ اهمال‌کاری‌اش ناامید شد، تلاش کرد راه‌حل تازه‌ای پیدا کند.
🔴 اسم این استراتژی را «اهمال‌کاری ساخت‌یافته» گذاشت. روشی برای اینکه بتوان هم اهمال‌کار بود، هم کارهای مهمی انجام داد.
🔴 طبق این استراتژی ابتدا کارهای روی زمین مانده را به ترتیب اولویت فهرست می‌کنید. سپس مهم‌ترین کارها که زودتر از بقیه باید انجام شوند را کنار می‌گذارید و مشغول انجام‌دادن کارهایی که می‌شوید که اولویت و فوریت کمتری دارند. کاری که اهمال‌کاران در آن استادند.
🔴 نکته اینجاست که آن کارهایی که در اولویت اول قرار ندارند، به‌هیچ‌وجه بی‌اهمیت نیستند و فرصت خوبی برای شما فراهم می‌کنند که کارهایتان را به تأخیر بیاندازید، بدون اینکه وقت تلف کنید.
🔴 مثلا، فرض بگیرید که هفتۀ آینده امتحان دارید و باید یک کتاب درسی سخت را بخوانید. اگر یک اهمال‌کار حرفه‌ای باشید، بلافاصله شروع می‌کنید به رمان‌خواندن یا سریال‌دیدن. اما اگر از قبل فهرستی آماده کرده باشید، می‌توانید به‌جای آن کتاب درسی، زبان بخوانید. کاری که خیلی بهتر از سریال‌دیدن است.
🔴 اما یک مسئله باقی می‌ماند: بالاخره بر سر آن «کارهای مهم و فوری» چه می‌آید؟ اینجا کمی دچار دردسر خواهید شد، ولی راهکارهایی نیز وجود دارد.
🔴 طبق استراتژی «اهمال‌کاری ساخت‌یافته» باید در تعیین آن اهدافِ مهم و فوری کمی فریب‌کاری کنید. بهترین پروژه‌ها برای صدر جدول دو خصوصیت دارند: ضرب‌الاجل مشخصی دارند (ولی در واقع ندارند) و بسیار مهم به نظر می‌رسند (اما در واقعیت خیلی هم مهم نیستند). خوشبختانه زندگی پر از چنین پروژه‌هایی است، کافی است کمی جستجو کنید.
📌 آنچه خواندید برگرفته از پروندۀ شمارۀ هفتم مجلۀ ترجمان با موضوع اهمال‌کاری است. برای خرید مجله ترجمان به فروشگاه اینترنتی ما مراجعه کنید.
@tarjomaanweb
🔴 جان پری استاد دانشگاه استنفورد و فیلسوفی مشهور است، اما اهمال‌کار قهاری نیز به حساب می‌آید. مقاله‌هایی که باید بنویسد را به تأخیر می‌اندازد، کارهای اداری‌اش روی هم تلمبار می‌شود، و کتاب‌هایی که باید بخواند روی میزش خاک می‌‌خورد. پری وقتی از درمانِ اهمال‌کاری‌اش ناامید شد، تلاش کرد راه‌حل تازه‌ای پیدا کند.
🔴 اسم این استراتژی را «اهمال‌کاری ساخت‌یافته» گذاشت. روشی برای اینکه بتوان هم اهمال‌کار بود، هم کارهای مهمی انجام داد.
🔴 طبق این استراتژی ابتدا کارهای روی زمین مانده را به ترتیب اولویت فهرست می‌کنید. سپس مهم‌ترین کارها که زودتر از بقیه باید انجام شوند را کنار می‌گذارید و مشغول انجام‌دادن کارهایی که می‌شوید که اولویت و فوریت کمتری دارند. کاری که اهمال‌کاران در آن استادند.
🔴 نکته اینجاست که آن کارهایی که در اولویت اول قرار ندارند، به‌هیچ‌وجه بی‌اهمیت نیستند و فرصت خوبی برای شما فراهم می‌کنند که کارهایتان را به تأخیر بیاندازید، بدون اینکه وقت تلف کنید.
🔴 مثلا، فرض بگیرید که هفتۀ آینده امتحان دارید و باید یک کتاب درسی سخت را بخوانید. اگر یک اهمال‌کار حرفه‌ای باشید، بلافاصله شروع می‌کنید به رمان‌خواندن یا سریال‌دیدن. اما اگر از قبل فهرستی آماده کرده باشید، می‌توانید به‌جای آن کتاب درسی، زبان بخوانید. کاری که خیلی بهتر از سریال‌دیدن است.
🔴 اما یک مسئله باقی می‌ماند: بالاخره بر سر آن «کارهای مهم و فوری» چه می‌آید؟ اینجا کمی دچار دردسر خواهید شد، ولی راهکارهایی نیز وجود دارد.
🔴 طبق استراتژی «اهمال‌کاری ساخت‌یافته» باید در تعیین آن اهدافِ مهم و فوری کمی فریب‌کاری کنید. بهترین پروژه‌ها برای صدر جدول دو خصوصیت دارند: ضرب‌الاجل مشخصی دارند (ولی در واقع ندارند) و بسیار مهم به نظر می‌رسند (اما در واقعیت خیلی هم مهم نیستند). خوشبختانه زندگی پر از چنین پروژه‌هایی است، کافی است کمی جستجو کنید.
📌 آنچه خواندید برگرفته از پروندۀ شمارۀ هفتم مجلۀ ترجمان با موضوع اهمال‌کاری است. برای خرید مجله ترجمان به فروشگاه اینترنتی ما مراجعه کنید.
@tarjomaanweb
25.04.202506:06
🎯 نابرابری اقلیمی
— بحران اقلیمی را ثروتمندان جهان دامن می‌زنند، اما فقرا بهایش را می‌پردازند
🔴 در سال ۲۰۲۰، گروهی از پژوهشگران نقشه‌ای اقلیمی از وضعیت پنجاه‌سال آینده زمین ترسیم کردند. وقتی به این نقشه نگاه می‌کنید، نوار سرخ ترسناکی را می‌بینید که مثل یک کمربند دورتادور زمین کشیده شده است و حاکی از این است که دمای هوا در این مناطق به طور میانگین به بالای ۲۹ درجۀ سانتیگراد خواهد رسید، دمایی که برای انسان‌ها تحمل‌ناپذیر است. اکنون فقط یک‌درصد از سطح زمین -آن‌هم مناطقی خالی از سکنه در صحرای آفریقا- چنین دمایی دارد، اما سی‌درصد از جمعیت جهان در محدودۀ آن نوار سرخ زندگی می‌کنند.
🔴 درعین‌حال، انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده شاهد سریع‌ترین رشد جمعیت در مناطقی از جهان باشیم که بیشترین آسیب را گرمایش جهانی می‌بینند، و همین وخامت اوضاع را دوچندان می‌کند. مهاجرت‌های وسیع و شرایط بسیار بی‌ثبات، مشخصۀ زندگی آیندۀ انسان‌ها روی زمین خواهد بود.
🔴 اما این مناطق، به‌رغم رشد سریع جمعیتشان، کمترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی فاجعهٔ اقلیمی است، دارند. نابرابری اقلیمی به‌حدی شدید است که نیمۀ کم‌درآمد جمعیت جهان، فقط ۱۲ درصد از کل گازهای گلخانه‌ای را منتشر می‌کند، و فقیرترین‌ها تقریباً هیچ تأثیری ندارند. سرانهٔ انتشار دی‌اکسیدکربن در کشور مالی تقریباً یک‌هفتادوپنجمِ سرانهٔ انتشار آن در ایالات متحده است. حتی اگر ۶/۲ میلیارد نفر از فقرا به بالای خط فقر برسند، تنها ۵ درصد به انتشار گازهای گلخانه‌ای اضافه می‌شود، معادل یک‌سوم انتشار ۱ درصد ثروتمند جهان.
🔴 آدام توز می‌گوید: هنگام بحث از نابرابری اقلیمی لازم است سه مسئله را از هم تفکیک کنیم: مسئولیت ایجاد بحران بر عهدۀ کیست؟ چه کسانی بیشترین تأثیر را از پیامدهای بحران خواهند پذیرفت؟ و چه کسانی بیشترین منابع را برای سازگاری با بحران دارند؟
🔴 فقیرترین مردمان جهان کمترین نقش را در ایجاد بحران دارند، اما بیشترین آسیب را می‌بینند و کمترین توان را برای محافظت از خودشان در برابر تغییرات عظیم پیش‌رو دارند. این نابرابری، که هر نابرابری دیگری که تاکنون در تاریخ بشر دیده‌ایم در برابر آن کوچک جلوه می‌کند، در دهه‌های آینده تشدید خواهد شد، اما همین امروز هم نشانه‌هایی از آن را میتوان دید. البته مناطقی مثل جنوب غربی آمریکا و هند منابعی برای مقابله دارند، اما کشورهای شکننده‌ای مانند عراق با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبه‌رو خواهند شد.
🔴 نابرابری اقلیمی ریشه تاریخی دارد. کشورهای ثروتمند از استعمار تا امروز با غارت منابع و تجارت نابرابر، فقرا را تحت فشار قرار داده‌اند. از دهه ۱۹۸۰، رشد اقتصادی چین و طبقه متوسط جهانی، مصرف انرژی را شدیداً افزایش داده و این رشد، فقیرترین مناطق را با پیامدهای اقلیمی وخیم‌تری مواجه کرده است.
🔴 بنابراین، ما با وضعی روبه‌رو هستیم که در تاریخ سابقه ندارد. هرچه بیشتر به لبهٔ مرز بحرانی برای زیست نوع بشر نزدیک می‌شویم، توسعهٔ کشورهای ثروتمند به‌طور نظام‌یافته‌ای شرایط بقای میلیاردها نفر را در مناطق خطرناک اقلیمی وخیم‌تر می‌کند. این انسان‌ها، بیش از آنکه به معنای دقیق کلمه استثمار شده یا طردشده باشند، قربانی پیامدهای اقلیمیِ رشد اقتصادی در کشورهای دیگر شده‌اند. چنین گرفتاری خشونت‌بار و غیرمستقیمی از نظر کیفیت و مقیاس در تاریخ تازگی دارد و راه‌هایی تازه برای جبران خسارت و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر لازم دارد.
🔴 آدام توز می‌گوید: امروز به مرحله‌ای رسیده‌ایم که عدم رسیدگی فوری به این بحران فزاینده، به‌خودی‌خود، به معنای هم‌دستی در فرآیند قربانی‌سازی است و کمترین حق قربانیان این است که عاملانِ وضعیت مسئولیت‌پذیر باشند .
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «بحران اقلیمی را ثروتمندان جهان دامن می‌زنند، اما فقرا بهایش را می‌پردازند» که در سی‌وچهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ آدام توز است و قاسم مؤمنی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/ek8967
@tarjomaanweb
— بحران اقلیمی را ثروتمندان جهان دامن می‌زنند، اما فقرا بهایش را می‌پردازند
🔴 در سال ۲۰۲۰، گروهی از پژوهشگران نقشه‌ای اقلیمی از وضعیت پنجاه‌سال آینده زمین ترسیم کردند. وقتی به این نقشه نگاه می‌کنید، نوار سرخ ترسناکی را می‌بینید که مثل یک کمربند دورتادور زمین کشیده شده است و حاکی از این است که دمای هوا در این مناطق به طور میانگین به بالای ۲۹ درجۀ سانتیگراد خواهد رسید، دمایی که برای انسان‌ها تحمل‌ناپذیر است. اکنون فقط یک‌درصد از سطح زمین -آن‌هم مناطقی خالی از سکنه در صحرای آفریقا- چنین دمایی دارد، اما سی‌درصد از جمعیت جهان در محدودۀ آن نوار سرخ زندگی می‌کنند.
🔴 درعین‌حال، انتظار می‌رود طی دهه‌های آینده شاهد سریع‌ترین رشد جمعیت در مناطقی از جهان باشیم که بیشترین آسیب را گرمایش جهانی می‌بینند، و همین وخامت اوضاع را دوچندان می‌کند. مهاجرت‌های وسیع و شرایط بسیار بی‌ثبات، مشخصۀ زندگی آیندۀ انسان‌ها روی زمین خواهد بود.
🔴 اما این مناطق، به‌رغم رشد سریع جمعیتشان، کمترین سهم را در انتشار گازهای گلخانه‌ای، که عامل اصلی فاجعهٔ اقلیمی است، دارند. نابرابری اقلیمی به‌حدی شدید است که نیمۀ کم‌درآمد جمعیت جهان، فقط ۱۲ درصد از کل گازهای گلخانه‌ای را منتشر می‌کند، و فقیرترین‌ها تقریباً هیچ تأثیری ندارند. سرانهٔ انتشار دی‌اکسیدکربن در کشور مالی تقریباً یک‌هفتادوپنجمِ سرانهٔ انتشار آن در ایالات متحده است. حتی اگر ۶/۲ میلیارد نفر از فقرا به بالای خط فقر برسند، تنها ۵ درصد به انتشار گازهای گلخانه‌ای اضافه می‌شود، معادل یک‌سوم انتشار ۱ درصد ثروتمند جهان.
🔴 آدام توز می‌گوید: هنگام بحث از نابرابری اقلیمی لازم است سه مسئله را از هم تفکیک کنیم: مسئولیت ایجاد بحران بر عهدۀ کیست؟ چه کسانی بیشترین تأثیر را از پیامدهای بحران خواهند پذیرفت؟ و چه کسانی بیشترین منابع را برای سازگاری با بحران دارند؟
🔴 فقیرترین مردمان جهان کمترین نقش را در ایجاد بحران دارند، اما بیشترین آسیب را می‌بینند و کمترین توان را برای محافظت از خودشان در برابر تغییرات عظیم پیش‌رو دارند. این نابرابری، که هر نابرابری دیگری که تاکنون در تاریخ بشر دیده‌ایم در برابر آن کوچک جلوه می‌کند، در دهه‌های آینده تشدید خواهد شد، اما همین امروز هم نشانه‌هایی از آن را میتوان دید. البته مناطقی مثل جنوب غربی آمریکا و هند منابعی برای مقابله دارند، اما کشورهای شکننده‌ای مانند عراق با چالش‌های بی‌سابقه‌ای روبه‌رو خواهند شد.
🔴 نابرابری اقلیمی ریشه تاریخی دارد. کشورهای ثروتمند از استعمار تا امروز با غارت منابع و تجارت نابرابر، فقرا را تحت فشار قرار داده‌اند. از دهه ۱۹۸۰، رشد اقتصادی چین و طبقه متوسط جهانی، مصرف انرژی را شدیداً افزایش داده و این رشد، فقیرترین مناطق را با پیامدهای اقلیمی وخیم‌تری مواجه کرده است.
🔴 بنابراین، ما با وضعی روبه‌رو هستیم که در تاریخ سابقه ندارد. هرچه بیشتر به لبهٔ مرز بحرانی برای زیست نوع بشر نزدیک می‌شویم، توسعهٔ کشورهای ثروتمند به‌طور نظام‌یافته‌ای شرایط بقای میلیاردها نفر را در مناطق خطرناک اقلیمی وخیم‌تر می‌کند. این انسان‌ها، بیش از آنکه به معنای دقیق کلمه استثمار شده یا طردشده باشند، قربانی پیامدهای اقلیمیِ رشد اقتصادی در کشورهای دیگر شده‌اند. چنین گرفتاری خشونت‌بار و غیرمستقیمی از نظر کیفیت و مقیاس در تاریخ تازگی دارد و راه‌هایی تازه برای جبران خسارت و پیشگیری از آسیب‌های بیشتر لازم دارد.
🔴 آدام توز می‌گوید: امروز به مرحله‌ای رسیده‌ایم که عدم رسیدگی فوری به این بحران فزاینده، به‌خودی‌خود، به معنای هم‌دستی در فرآیند قربانی‌سازی است و کمترین حق قربانیان این است که عاملانِ وضعیت مسئولیت‌پذیر باشند .
📌 آنچه خواندید مروری کوتاه است بر مطلب «بحران اقلیمی را ثروتمندان جهان دامن می‌زنند، اما فقرا بهایش را می‌پردازند» که در سی‌وچهارمین شمارۀ مجلۀ ترجمان علوم انسانی منتشر شده است. این مطلب در تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۴ در وب‌سایت ترجمان نیز بارگذاری شده است. این مطلب نوشتۀ آدام توز است و قاسم مؤمنی آن را ترجمه کرده است. برای خواندن نسخه کامل این مطلب و دیگر مطالب ترجمان، به وب‌سایت ترجمان سر بزنید.
📌 ادامۀ مطلب را در لینک زیر بخوانید:
B2n.ir/ek8967
@tarjomaanweb
Көрсөтүлдү 1 - 24 ичинде 162
Көбүрөөк функцияларды ачуу үчүн кириңиз.