Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Карап чыгуу

Труха⚡️Україна

Карап чыгуу

Николаевский Ванёк

Карап чыгуу

مدرسه تاریخ

Somayeh Abbasi
Ph.D., in Contemporary History of Iran.
Master of Social Studies.
مدرسه تاریخ جایی است، برای آنکه رویدادهای تاریخی را کمی متفاوت تر،با هم بخوانیم

TGlist рейтинг

ТипАчык

Текшерүү

Текшерилбеген

Ишенимдүүлүк

Ишенимсиз

Орду

ТилиБашка

Канал түзүлгөн датаJul 17, 2023

TGlistке кошулган дата

Apr 10, 2025

Мен каналдын ээсимин

Өзгөрүүлөр тарыхы

Telegram каналы مدرسه تاریخ статистикасы

Толугураак

Катталгандар

624

24 саат00%Жума00%Ай00%

Цитация индекси

0

Эскерүүлөр0Каналдарда бөлүштү0Каналдарда эскерүүлөр0

1 посттун орточо көрүүлөрү

0

12 саат00%24 саат00%48 саат00%

Катышуу (ER)

0%

Кайра посттошту0Комментарийлер0Реакциялар0

Көрүүлөр боюнча катышуу (ERR)

0%

24 саат0%Жума0%Ай0%

1 жарнама посттун орточо көрүүлөрү

0

1 саат00%1 – 4 саат00%4 - 24 саат00%

Толугураак

Биздин ботту каналыңызга кошуп, анын аудиториясынын жынысын билүү.

Акыркы 24 саатта бардык посттор

0

Динамика

"مدرسه تاریخ" тобундагы акыркы жазуулар

Бардык посттор

Кайра бөлүшүлгөн:

خانهٔ آگاهی

24.03.202514:00

‍ عنوان:
دوران رضاشاه: انسداد یا ابتکار؟

نوشته: #سمیه_عباسی-پژوهشگر تاریخ معاصر ایران
مقدمه:

یک انگاره‌ای که در ارتباط با دوران رضاشاه وجود دارد و به‌ شدت مورد تأکید منتقدین قرار گرفته، این مسئله است که استبداد سیاسی عصر رضاشاهی باعث توقف در مسیر دموکراسی خواهی ایرانیان شد. پرسش مهم این هست که آیا این استبداد سیاسی که طبیعتاً و به ‌واقع طبق فکت‌های تاریخی وجود داشت، باعث این مسئله شده بود که ما در جنبه‌های مختلف فکری هم دچار انسداد بشویم؟ و آیا اصلاً آنچه که در عصر مشروطه به عنوان آغاز تحول فکری در ایران از آن یاد می شود، تحولی بنیادین بود؟ یا میان پرده‌ای سطحی در مسیر انحطاط فکری چند صد سالۀ ایرانیان؟
برای پاسخ به این پرسش‌های بنیادین، ابتدا باید در نظر بگیریم که دوران رضاشاهی بر چه بستری فراهم شد و چه رویدادهایی زمینه‌ساز شکل‌گیری حکومت پهلوی بود. بعد از انقلاب مشروطه و مشخصاً بعداز مجلس دوم، که با اولتیماتوم روسیه، مسیر انحلال در راه مشروطه خواهی ایرانیان وقفه ایجاد کرد و بعد از آن، رویداد جنگ جهانی اول و اشغال ایران به‌وسیله‌ی کشورهای اصلی درگیر در جنگ، برای مردم ایران از نوع عام و خاص امنیت در اولیت قرار داشت نسبت به آزادی.

متن اصلی:

روشن‌فکران عصر مشروطه آن آرمان‌هایی را که با انقلاب مشروطه دنبال تحقق آن بودند، و حتی بخشی از آن ها در قانون اساسی مشروطه جای‌گیری شده بود، نتوانسته بودند محقق سازند و به این فرضیه و به این گذاره رسیده بودند که باید به نوعی ابتدا امنیت را برقرار کنند تا بتوانند آن اصلاحات مورد انتظار را به مرحله اجرا و نتیجه گیری برسانند. همین تفکر زمینه‌ساز به قدرت‌گیری فردی قدرتمند می شود. به واقع صرفاً کودتا یا حمایت خارجی دلیل اصلی به قدرت رسیدن پهلوی به‌عنوان شاه نبود، این فضای جامعه ایران بود که زمینه ساز این مساله شده بود و قدرت خارجی از این بستر استفاده کرد.

اگر در مطبوعات و خاطرات عصر مشروطه دوم به بعد نگاه کنید، به وفور داده‌هایی خواهید دید که از قدرت گیری فردی با مشت‌های آهنین برای برپایی دوباره امنیت حمایت می‌کنند. و این آرزوی عام و خاص جامعۀ ایران آن زمان بود. حتی در روایت‌های تاریخی هم این مسئله کودتا و پیشنهادش به گزینه‌هایی مثل تیمورتاش مثل مدرس و نصرت‌الدوله فیروز به نوعی ذکر شده که گویی جامعه تنها راه را دراین گزینه می دانسته است. یعنی جامعه ایران آماده این مسئله بود. خب به قدرت رسیدن سردار سپه و امنیتی که در کشور برقرار کرده بود باعث رضایت همگانی شده بود و همین مساله زمینه ساز تغییر نرم قدرت را نیز ایجاد کرد. رضاشاه حداقل تا سال‌های هزار و سیصد و سیزده- چهارده و به نوعی تا نیمه دوم حکومتش مورد حمایت مردم بود.

رضاشاه بر خلاف شاهان قبل‌از خودش و حکومت بعد از خودش، به جای سربه نیست کردن و قتل و اعدام بازماندگان حکومت قبلی، منهای موارد معدود که آن هم در نیمه دوم سلطنتش رخ داد، آمد و از جامعه الیت دوره قاجاری، از دولت‌مردان باتجربه و باسابقه‌ی دوره‌ی قاجاری برای برای انجام و پیاده سازی برنامه‌های اصلاحی استفاده کرد. شاید هم بتوان گفت این جامعه روشنفکران قاجاری بود که برای اصلاح بن بست رخ داده از ابزاری به نام رضاشاه استفاده کرد. زیرا اصلاحاتی که در دوره رضاشاه انجام شد، همان آرمان‌ها و همان برنامه‌های انقلاب مشروطه هست. این ویژگی رضاشاه؛ یعنی بد نبودن منش و روش او در بخورد با بازماندگان قاجاری حتی مورد تاکید و تقدیر احمد شاه قاجار در تبعید نیز بوده است. شاید قدرت گیری اولیه، اولین شاه پهلوی همراه با کودتا بود، اما چه در جریان کودتا چه در جریان تغییر حکومت، کمترین خشونت نسبت به دوره های قبل و بعد صورت گرفت، و زبان شاه زبان اجرای اوامری بود که بزرگان ایران عصر مشروطه خواهان پیاده سازی آن در جامعه ایران بودند.

در غیر دموکراتیک بودن حکومت رضا شاه هیچ شبهه ای وجود ندارد. اما منهای توجه به ضرورت زمانه ایران، باید به فضای جهانی نیز توجه داشت. در عصر حکومت وحشت هیتلرها، استالین‌ها، موسولونی‌ها، انتظار شاهی دموکرات در جامعه‌ای که در ذات مستبد پرور بود کمی آرمان گرایی غیر تاریخی است و به نظر زمان رضا شاه نه زمان انسداد فکری جامعه ایران، بلکه تکامل تجربه تاریخی آن در نوعی دیگر است و در بلند مدت این فرایند حتما به نفع ایران مدرن مورد بهره برداری قرار خواهد گرفت.

خانهٔ آگاهی را دنبال کنید:

یادداشت‌ها

14.01.202518:24

✍ اسماعیل حسن زاده؛
"اعترافات دیرهنگام مدیران و ابتذال آگاهی":

✅اعتراف به اشتباهات مدیریتی از پدیده های نادر در نظام های سیاسی ایران است. وقتی میرزا مهدی خان وقایع نویس درباره شکست نادر از عثمانیان نوشت "چشم زخمی به اردوی همایونی وارد شد"، نادر عصبانی شد و گفت بنویس سپاه نادر شکست خورد؛ چرا نادر به شکست سخت خود اعتراف کرد؟ چون به قدرت و محبوبیتش نزد زیردستان مطمئن بود و نمی خواست خون چندهزار سرباز ایرانی در تاریخ مغفول واقع شود. اما چند سال بعد هیچکس از ترس نادر نمی‌توانست نفس بکشد چه برسد به انتقاد.

✅ در دوره پهلوی نیز مدیران تا سقوط پهلوی به اشتباه مدیریت کلان اعتراف نکردند. در حالی که آگاهان و دلسوزان خارج از قدرت بر ریل گذاری اشتباه تذکر می دادند. پس از حکومت سقوط، صدها کتاب توسط مدیران و فرماندهان در خارج و داخل از اشتباهات و فساد شاه و وابستگانش منتشر شد که تنها به درد تاریخ می‌خورد.

✅امروزه چندی است برخی از مدیران و امیران میانی، به برخی اشتباهات جزیی مدیران بالا دستی حاشیه نشین اعتراف می‌کنند؛ اعترافات سردار اثباتی در باره چرخش سیاست بشار اسد، عبدالرضا داوری به علاقه احمدی نژاد و جلیلی به تداوم بحران جنبش سبز جهت جراحی عمیق و... گزار ش محدود شمخانی درباره دستگیر شدگان جنبش سبز، اعترافات نعمت زاده وزیر وقت درباره کرسنت، چه سودی به حال مردم دارد؟ در ادبیات عامیانه ترکی مثلی داریم" دالدان آتان داش، توپوغا دیر".

✅ اعترافات دیرهنگام ممکن است به علل عذاب وجدان، تغییر دیدگاه، یا انحراف اذهان مردم از عاملان اصلی مشکل و فریب افکار عمومی و... باشد. به نظر می‌رسد این افراد از حسن نیت برخوردار نیستند. زیرا خودشان از مجریان بودند، اگر انسان وجدان بیدار داشته باشد وقتی مقام عالی آگاهانه و ناآگاهانه دستور خلاف منافع ملی می دهند، زیر دست نباید اجرا کند باید در برابرش مقاومت کند، حتی اگر از مسند برکنار کنند. آیت الله منتظری نمی‌توانست مدتی سکوت کند یا همصدا با دیگران باشد تا بعداز اینکه به قدرت رسید خواسته های خود را اعمال کند؟ مهندس میرحسین موسوی نمی‌توانست بعد از اعلام نتایج انتخابات سکوت کند و به رابطه خود با رهبر ادامه دهد.

✅ اعتراف دیرهنگام در وضعیت کنونی به معنی به ابتذال کشیدن روند آگاهی جامعه است. آنان با فرار به جلو، روند آگاهی واقع بینانه جامعه را مخدوش کرده، آگاهی محدود و مدیریت شده به جامعه تلقین می کنند. در تلاشند مردم وجود فضای آزاد بر اعتراف آزادانه خطای دولتمردان را باور کنند. اگر هانا آرنتی فکر کنیم آنان نه تنها شر را به ابتذال می کشند، بلکه آگاهی و دموکراسی را نیز به ابتذال می کشند. منظورم از ابتذال آگاهی این است که آنان شعار آگاهی حق مردم است مطرح ساخته، اخباری به مردم می‌دهند که عملا کارآیی و سودی برای مردم ندارد؛ آنان اخبار بی خطر یا مدیریت شده را با نظر موافق نهادهای بالادستی به مردم ارائه می‌دهند تا تصویری دموکراتیک از وضع موجود بسازند یا دست داشتن برخی از مقامات بلند مرتبه را پاک کنند.

✅چطور یک روزنامه نگاری مانند یاشار سلطانی از روند قاچاق گسترده سوخت پرده بر می دارد، نهادهای انتظامی، نظامی، امنیتی، ومهمتر از همه مسئولان نفتی از چنین قاچاقی خبردار نیستند. یا وقتی رئیس جمهور و رئیس مجلس با فرار به جلو اعلام کردند بین ۲۰ تا ۳۰میلیون لیتر سوخت قاچاق می شود، برخی به فکر مبارزه با قاچاق می افتند؟ این اطلاع رسانی توسط مقامات بلند مرتبه ارزش خبری و آگاهی بخشی ندارد. زیرا احمدی نژاد هم از داشتن بندر اختصاصی قاچاق سوخت توسط برادران قاچاقچی و دزدیده شدن دکل نفتی سخن گفته بود. برای تحقق بخشیدن به مبارزه با قاچاق سوخت، هفته اخیر، خط لوله قاچاق ۷۰ هزار لیتر در روز کشف شد تا مسئولان انتظامی اعلام کنند ما در حال مبارزه هستیم. اما در واقع، روند درست آگاهی بخشی را مختل می‌کنند.

✅ قاچاق سوخت و مواد مخدر و سایر فسادها هیچگاه در این کشور در وضعیت فعلی متوقف نخواهد شد. چون سود غیرقابل تصوری برای قاچاقچیان دارد. این حجم از سود می‌تواند همه سیاستمداران را بخرد یا در صورت لزوم آنان را با اعلام جرم‌های ساختگی و واهی تخریب شخصیت کرده، از میدان حذف کند. نظام قضایی بجای اینکه با اخذ دستور ویژه از رهبر، با قاچاق سوخت و فساد مبارزه کند، کانال تلگرامی آگاهی بخش یک استاد دانشگاه ( دکتر محسن رنانی) را مسدود و اعلام جرم می کند، چرا شما از امتناع توسعه در وضعیت فساد سخن می‌گویید؟ قاچاق و فساد تشویش اذهان عمومی نیست اما مقاله نوشتن و اطلاع رسانی از وجود قاچاق تشویش اذهان عمومی است. این نوع اقدامات و اعترافات جهت به ابتذال کشیدن مسئله مبارزه با قاچاق و فساد و ابتذال آگاهی و فهم است. اعترافات برای انحراف افکار عمومی است.
سه شنبه. ۱۴۰۳/۱۰/۲۵
https://t.me/ishszh48

Бардык посттор

Эч нерсе табылган жок 😢

Толугураак

Рекорддор

10.04.202523:59

624Катталгандар

24.03.202523:59

100Цитация индекси

23.04.202520:09

01 посттун көрүүлөрү

23.04.202520:09

01 жарнама посттун көрүүлөрү

23.04.202520:09

0.00%ER

22.01.202523:59

0.00%ERR

Өнүгүү

Толугураак

Катталуучулар

Citation индекси

Бир посттун көрүүсү

Жарнамалык посттун көрүүсү

ERR

Толугураак

مدرسه تاریخ популярдуу жазуулары

Бардык посттор

Кайра бөлүшүлгөн:

خانهٔ آگاهی

24.03.202514:00

‍ عنوان:
دوران رضاشاه: انسداد یا ابتکار؟

نوشته: #سمیه_عباسی-پژوهشگر تاریخ معاصر ایران
مقدمه:

یک انگاره‌ای که در ارتباط با دوران رضاشاه وجود دارد و به‌ شدت مورد تأکید منتقدین قرار گرفته، این مسئله است که استبداد سیاسی عصر رضاشاهی باعث توقف در مسیر دموکراسی خواهی ایرانیان شد. پرسش مهم این هست که آیا این استبداد سیاسی که طبیعتاً و به ‌واقع طبق فکت‌های تاریخی وجود داشت، باعث این مسئله شده بود که ما در جنبه‌های مختلف فکری هم دچار انسداد بشویم؟ و آیا اصلاً آنچه که در عصر مشروطه به عنوان آغاز تحول فکری در ایران از آن یاد می شود، تحولی بنیادین بود؟ یا میان پرده‌ای سطحی در مسیر انحطاط فکری چند صد سالۀ ایرانیان؟
برای پاسخ به این پرسش‌های بنیادین، ابتدا باید در نظر بگیریم که دوران رضاشاهی بر چه بستری فراهم شد و چه رویدادهایی زمینه‌ساز شکل‌گیری حکومت پهلوی بود. بعد از انقلاب مشروطه و مشخصاً بعداز مجلس دوم، که با اولتیماتوم روسیه، مسیر انحلال در راه مشروطه خواهی ایرانیان وقفه ایجاد کرد و بعد از آن، رویداد جنگ جهانی اول و اشغال ایران به‌وسیله‌ی کشورهای اصلی درگیر در جنگ، برای مردم ایران از نوع عام و خاص امنیت در اولیت قرار داشت نسبت به آزادی.

متن اصلی:

روشن‌فکران عصر مشروطه آن آرمان‌هایی را که با انقلاب مشروطه دنبال تحقق آن بودند، و حتی بخشی از آن ها در قانون اساسی مشروطه جای‌گیری شده بود، نتوانسته بودند محقق سازند و به این فرضیه و به این گذاره رسیده بودند که باید به نوعی ابتدا امنیت را برقرار کنند تا بتوانند آن اصلاحات مورد انتظار را به مرحله اجرا و نتیجه گیری برسانند. همین تفکر زمینه‌ساز به قدرت‌گیری فردی قدرتمند می شود. به واقع صرفاً کودتا یا حمایت خارجی دلیل اصلی به قدرت رسیدن پهلوی به‌عنوان شاه نبود، این فضای جامعه ایران بود که زمینه ساز این مساله شده بود و قدرت خارجی از این بستر استفاده کرد.

اگر در مطبوعات و خاطرات عصر مشروطه دوم به بعد نگاه کنید، به وفور داده‌هایی خواهید دید که از قدرت گیری فردی با مشت‌های آهنین برای برپایی دوباره امنیت حمایت می‌کنند. و این آرزوی عام و خاص جامعۀ ایران آن زمان بود. حتی در روایت‌های تاریخی هم این مسئله کودتا و پیشنهادش به گزینه‌هایی مثل تیمورتاش مثل مدرس و نصرت‌الدوله فیروز به نوعی ذکر شده که گویی جامعه تنها راه را دراین گزینه می دانسته است. یعنی جامعه ایران آماده این مسئله بود. خب به قدرت رسیدن سردار سپه و امنیتی که در کشور برقرار کرده بود باعث رضایت همگانی شده بود و همین مساله زمینه ساز تغییر نرم قدرت را نیز ایجاد کرد. رضاشاه حداقل تا سال‌های هزار و سیصد و سیزده- چهارده و به نوعی تا نیمه دوم حکومتش مورد حمایت مردم بود.

رضاشاه بر خلاف شاهان قبل‌از خودش و حکومت بعد از خودش، به جای سربه نیست کردن و قتل و اعدام بازماندگان حکومت قبلی، منهای موارد معدود که آن هم در نیمه دوم سلطنتش رخ داد، آمد و از جامعه الیت دوره قاجاری، از دولت‌مردان باتجربه و باسابقه‌ی دوره‌ی قاجاری برای برای انجام و پیاده سازی برنامه‌های اصلاحی استفاده کرد. شاید هم بتوان گفت این جامعه روشنفکران قاجاری بود که برای اصلاح بن بست رخ داده از ابزاری به نام رضاشاه استفاده کرد. زیرا اصلاحاتی که در دوره رضاشاه انجام شد، همان آرمان‌ها و همان برنامه‌های انقلاب مشروطه هست. این ویژگی رضاشاه؛ یعنی بد نبودن منش و روش او در بخورد با بازماندگان قاجاری حتی مورد تاکید و تقدیر احمد شاه قاجار در تبعید نیز بوده است. شاید قدرت گیری اولیه، اولین شاه پهلوی همراه با کودتا بود، اما چه در جریان کودتا چه در جریان تغییر حکومت، کمترین خشونت نسبت به دوره های قبل و بعد صورت گرفت، و زبان شاه زبان اجرای اوامری بود که بزرگان ایران عصر مشروطه خواهان پیاده سازی آن در جامعه ایران بودند.

در غیر دموکراتیک بودن حکومت رضا شاه هیچ شبهه ای وجود ندارد. اما منهای توجه به ضرورت زمانه ایران، باید به فضای جهانی نیز توجه داشت. در عصر حکومت وحشت هیتلرها، استالین‌ها، موسولونی‌ها، انتظار شاهی دموکرات در جامعه‌ای که در ذات مستبد پرور بود کمی آرمان گرایی غیر تاریخی است و به نظر زمان رضا شاه نه زمان انسداد فکری جامعه ایران، بلکه تکامل تجربه تاریخی آن در نوعی دیگر است و در بلند مدت این فرایند حتما به نفع ایران مدرن مورد بهره برداری قرار خواهد گرفت.

خانهٔ آگاهی را دنبال کنید:

یادداشت‌ها

Көбүрөөк функцияларды ачуу үчүн кириңиз.