خاطراتِ بیست جولاے

⋆ زندگی همینه.
پر از فراز و نشیب.
یه مسیر پرپیچ‌وخم که گاهی ما رو به قله‌های موفقیت و شادی می‌رسونه و گاهی هم مجبورمون می‌کنه از دره‌های سختی و شکست عبور کنیم. اگه بخوای فقط توی قله‌ها خوشحال باشی، سقوط‌ها برات خیلی دردناک می‌شن، چون همیشه انتظار اوج رو داری و پذیرش لحظات سخت برات دشوار می‌شه. اما اگه یاد بگیری از چیزای کوچیک لذت ببری، اگه بدونی که زیبایی توی لحظه‌های ساده هم پیدا می‌شه،
★ یه فنجون چای داغ توی یه روز سرد، یه لبخند از طرف یه دوست، یه نسیم خنک توی یه عصر تابستونی
اون‌وقت دیگه خوشبختی رو محدود به قله‌ها نمی‌بینی. حتی توی تاریک‌ترین روزها هم یه نقطه‌ی نور برای خودت داری، چیزی که بتونه دلت رو گرم کنه و امید رو زنده نگه داره.
زندگی یه سفره، نه فقط یه مقصد. اگه توی این مسیر فقط چشم‌انتظار لحظه‌های بزرگ باشی، ممکنه کلی از زیبایی‌های کوچیکی که سر راهت هستن رو از دست بدی. پس یاد بگیر از همین لحظه، از همین چیزای کوچیک، از همین «الان» لذت ببری.

دیلی خاطرات ماه

مدت‌ها پیش کسی‌ رو دیدم که تنش عطر قهوه میداد ولی بوسه‌هاش مشابه به شیرین‌ترین کوکی‌های شهر بود. مو‌های مشکی و موج دارش همیشه آشفته بودند و پشت تیله هایِ پر از ستاره‌اش، غرقِ افکار مختلف بود. دست‌هایِ همیشه سردش، به شکل عجیبی، گرم‌ترین آغوش‌هایِ دنیا رو هدیه می‌دادند و پشتِ غمِ لیلیومِ خشک شده، بوسیدنی‌ترین لبخند‌ها، پنهان شده بودند. صدایش، زیرترینِ و خوش آواترینِ گام موسیقی بود که حزین‌ترینِ آهنگ‌ها رو می‌نواخت. مهربون و محبوب نبود، دور شده از همه و گمشده در خودش بود، ولی من با اون، عزیزِ من، بعد از مدت‌ها خـونه خودم رو پیدا کردم.

৲︎شـروعـ بـهـار لـیـمـویـی در پـکـن 🍌