📑به گفته کانت، عثمانی ها در قرن شانزدهم با سازمان امپراتوری کارآمد خود مدعیان میراث ساسانی بودند.68 او با کنایه اشاره می کند که نویسندگان عثمانی به شاهنامه اشاره کرده اند. وقتی به غرب آسیای مدرن اشاره می‌کردند، خود را ایران افسانه‌ای و صفویان را توران معرفی می‌کردند. به عنوان مثال، سومین شاهنامه عثمانی، لوکمان تاتیمه، سوکولو محمد پاشا را با خسرو در احوال سلطان سلیمان مقایسه می کند.
«هیچ نیرویی، نه تجزیه‌طلب، نه بیگانه، و نه مزدور، نمی‌تواند ملت ایران را از هم بپاشد؛ چون رشته‌های نامرئی فرهنگ، تاریخ، و عشق به ایران همه ما را به هم بسته‌اند.»
اگر با خطا (⚠️ error) محدودیت 2 فولدر
برخورد کردید◀️ آموزش رفع خطا 😇
"ایرانی بودن با همهٔ مصیبت‌ها به زبان فارسی‌اش می‌ارزد. من در یادداشت‌هایم آرزوی زبانی را میکنم که وقتی از کوه صحبت می‌کند به سختی کوه باشد و وقتی از جان یا روح از سَبُکی به دست نتواند آمد"
«هیچ نیرویی، نه تجزیه‌طلب، نه بیگانه، و نه مزدور، نمی‌تواند ملت ایران را از هم بپاشد؛ چون رشته‌های نامرئی فرهنگ، تاریخ، و عشق به ایران همه ما را به هم بسته‌اند.»
بعضی نویسنده‌های بی‌فکر، آذربایجان را تُرک خوانده یا فلان ایل را «ایرانی» ندانسته، درباره آنها سیاست علیحده تعقیب می‌کنند و این مساله خطرناک‌تر از سیاست دولت می‌باشد.
اگر بنا باشد نویسنده‌ها این فکرها را تلقین و حکومت نیز سیاست سابق را تعقیب کند، قطعا از میان اهالی ولایات، ملت‌های جدیدی به زور احداث می‌کنند و دست خارجی نیز آنها را تایید کرده، یک دفعه ملتفت می‌شویم که هرج و مرج مملکت را احاطه کرده است و فلان قسمت ایران را انگلیسی‌ها مثل بین‌النهرین به اسم استقلال فلان طایفه در تحت سلطه خود در آورده است.
