‌ ‌ ‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌𝖨𝗋𝖺𝗏𝖺𝗍

پروموت میکنم.

Limit: نداره اما کمی بیشتر بشیم خوشحال میشم.

تمام جزئیات طرف مقابلم رو به یاد میسپارم، همیشه توی تصورات و کار هام جا داره، قسمتی از خودم می‌دونمش برای همین بهش وابسته میشم. می‌نویسم براش، میشه مخاطب تمام نوشته هام. تمامش رو برای خودم می‌خوام از غمش بگیر تا بدی هاش.

نمی‌دانم آیا رفتنت انتخاب تو بود یا تقدیر، اما پیوندی که دل‌های ما را گره زده بود، از تمام توطئه‌ها مستحکم‌تر باقی ماند. نمی‌دانم، آیا ظالم تو بودی که آمدی و رفتی یا من که به این ریسمان پوسیده چنگ می‌زنم؟ گفته‌اند هجره، عاشق را پیر می‌کند؛ اما بی تو، دل من همچنان تپش دارد و دستم به لرزشی دیوانه‌وار متوجه است. گویا زمان، برای ما کابوس‌هایی بافته تا در دل این عشق، زنده بمانیم و با جنونی عاشقانه، زندگی کنیم.

این همه نیامده بودی،
که این همه رفتی..