Труха⚡️Україна

Николаевский Ванёк

Қарау

Реальна Війна | Україна | Новини

Қарау

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

Реальна Війна | Україна | Новини

Қарау

شکفتن در آفتاب

دانیال عظیمی
@azimi_danial

TGlist рейтингі

ТүріҚоғамдық

Растау

Расталмаған

Сенімділік

Сенімсіз

Орналасқан жері

ТілБасқа

Канал құрылған күніJan 27, 2024

TGlist-ке қосылған күні

Jan 07, 2025

Мен каналдың иесімін

Өзгерістер тарихы

Telegram арнасы شکفتن در آفتاب статистикасы

Толығырақ

Жазылушылар

2 276

24 сағат

2-0.1%Апта

8-0.4%Ай

813.7%

Дәйексөз индексі

0

Ескертулер1Каналдарда қайта жазылу0Каналдарда ескерту1

1 жазбаның орташа қамтуы

322

12 сағат241

20.1%24 сағат322

2.6%48 сағат430

49.2%

Қатысу деңгейі (ER)

3.18%

Қайта жазылды0Пікірлер0Реакциялар5

Қамту бойынша қатысу деңгейі (ERR)

13.78%

24 сағат0%Апта

0.43%Ай

3.41%

1 жарнамалық жазбаның қамтуы

273

1 сағат6021.98%1 – 4 сағат3111.36%4 - 24 сағат-4-1.47%

Толығырақ

Каналға біздің ботымызды қосып, осы каналдың аудиториясын біліңіз.

24 сағаттағы жазбалар саны

4

Динамика

"شکفتن در آفتاب" тобындағы соңғы жазбалар

Барлық жазбалар

19.05.202506:39

مکتب خیّام!

رباعیّات خیّام و شاعرانی که بدین سبک و سیاق رباعی گفته‌اند، گفتمانی را بازنمایی می‌کند که آن را "گفتمانِ خیّامیّات" خوانده‌اند.

حیرت در برابر رازهایِ هستی، گیر افتادن در دایرهٔ بی سَر و بُنِ زندگی، ناگزیریِ مرگ و گشودن راهی برای شاد زیستن، از درون‌مایه‌های اصلی رباعیّات خیّام است. اما وجه غالب و هستهٔ مرکزی گفتمانِ خیّامیّت را می‌توان در دو مفهوم کلیدی خلاصه کرد: "عصیان و اعتراض". به این اعتبار، خیام، شاعری معترض و عصیان‌گر است. خیام همان قدر که در زندگی علمی و اجتماعی خود، فردی محتاط، خوددار و سربه‌راه بود، در زندگی درونی خود که رباعیاتش روایت‌گر آن است، ستیزی مداوم و بی‌امان با تابوها داشت. تابوشکنی خیّام، این جرأت را در شاعران دیگر برانگیخت که خط قرمزها را به اعتبار نام او، و حتی به اسم او، پشت سر بگذارند. اگر خیّام در پوششی استعاری، صفت "مست" به کار برده است: بشکستن آن روا نمی‌دارد مست؛ شاعران بعد، این مفهوم را هنجارشکنانه‌تر بیان کرده‌اند: خاکم به دهن! مگر تو مستی ربّی؟

مفهوم عصیان در رباعیات خیام، با خود شماری از مفاهیم مرتبط را فراخوان کرده است: حیرت و تردید، پرسش و پرخاش، رنجِ اجتناب‌ناپذیرِ زندگی، اغتنام وقت و شادخواری. همهٔ این عناصر را کمابیش می‌توان در اشعار پیش از خیام یا دیوان شاعران هم‌عصر او ردگیری کرد. آنچه شعر خیام را برجسته کرده، انسجام دادن به این تِم‌ها در چارچوب یک منظومهٔ فکری، ریختن آن در قالب یک فرم دلخواه (رباعی) و خلق زبان مناسب با این حالات و معانی است که در نهایت، به ظهور یک صورت هنریِ جدید انجامیده است. به صحنه آمدنِ این وجهِ غالب در رباعیّات خیّام، به دلیل بداعت و یک‌پارچگیِ نظام صوتی و معنایی آن، "مکتب خیام" را در رباعی فارسی پایه‌ریزی کرد و همهٔ رباعیات مشابه را زیر بیرقِ خیّام گرد آورد.

رباعیات خیّام و خیّامانه‌های پارسی - سیدعلی میر‌افضلی
@shekoftandaraftab

19.05.202506:35

سمفونی خیام
(براساس یازده رباعی از خیام)

آهنگساز: شاهین فرهت
خواننده باریتون: حسین سرشار
خواننده سُپرانو: پری زنگنه
اجرای ارکستر سمفونیک تهران
به رهبری فرهاد مشکات
تالار رودکی - سال ۱۳۵۵
@shekoftandaraftab

18.05.202521:16

چگونه ایرانیان خیامِ شاعر را آفریدند؟

اگر ادعا کنم که عمر خیام به‌عنوان یک «شاعر» شخصیتی برساخته است و نه پدیده‌ای اصیل و تاریخی، بسیاری شاید برآشوبند و آن را تحریفی در تاریخ فرهنگی ایران بدانند. اما اگر همین سخن را چنین بیان کنیم که خیامِ شاعر زاده‌ی تخیلی جمعی و بلندپروازانه در بستر تاریخی و فرهنگی ایران است—تخیلی که در طول قرن‌های ششم تا نهم هجری، از طریق ذهن و زبان شاعران گمنام و نامدار، تکوین یافت—آن‌گاه شاید فضا برای گفت‌وگو بازتر شود. به‌راستی، آیا تخیلی که از جانِ جمعی یک ملت برمی‌خیزد، کم‌ارج‌تر از تخیلی است که از نهاد یک فرد می‌تراود؟ خیامِ شاعر نه یک فرد، بلکه صورت نمادینی‌ست از اضطراب هستی‌شناختی، لذت‌طلبی تلخ، و رهایی‌خواهی پنهان. او صدای خفه‌شده‌ی قرون پرتب‌وتاب ایران اسلامی‌ست، سپر بلای نسلی از اندیشه‌ها و تمنیات سرکوب‌شده. رباعیاتی که به نام او شهرت یافتند—و در اصل سرگردان بودند میان منسوبان بی‌نام یا متکثر—حکایت‌گر یک گفتمان‌اند: گفتمان خیامیت. این گفتمان، برخاسته از تصادم تمدنی ایران پیشااسلامی با روح شریعت‌محور اسلامی، ابتدا در دل پویایی دوران سامانیان و غزنویان به شکل آشکار مجال ظهور یافت؛ در شعر رودکی و حکمت فردوسی می‌توان نشانه‌های آزاداندیشی و جسارت فکری را دید. اما با ظهور سلجوقیان و شکل‌گیری درون‌گرایی عرفانی—همان‌که بعدها در مکتب عراقی به اوج رسید—زمینه برای زیست آزادانه‌ی خیامیت در شعر رسمی تنگ شد. از دل این فشار، خیامیت راهی تازه جُست: ترانه‌ها و رباعیات مردمی. این اشعار، بی‌نام یا گاه با انتساب‌های گوناگون، در کوچه‌پس‌کوچه‌های حافظه‌ی مردم می‌چرخیدند و از رندی، شراب، بی‌ثباتی جهان، و شریعت‌ستیزی نجوا می‌کردند. همین رباعیات بودند که بعدها—به‌ویژه از قرن هفتم به بعد—چهره‌ای یافتند، و آن چهره عمر خیام بود. در قرن نهم هجری شمسی، نخستین نسخه‌های منسجم از «رباعیات خیام» تدوین شد، و از همین زمان می‌توان از عصر رسمیت‌یافتن خیام شاعر سخن گفت. از این منظر، جستجوی رباعیات «اصیل» خیامی، نوعی کژراهه است؛ چراکه با قطع پیوستگی سیال و جمعیِ گفتمان خیامیت، آن را به امر ایستا و متصلب فرو می‌کاهد. آنچه اصالت نامیده می‌شود، در واقع قدامت ظاهری است، نه جوهره‌ای مستقل. گفتمان خیامیت نه بسته است و نه پایان‌پذیر؛ این گفتمان همواره در حال شدن است. از این‌رو، می‌توان دو ساحت از خیامیت را بازشناخت: خیامیت پیشامدرن، که در دل تاریخ شکل گرفت و زیست مردمی داشت؛ و خیامیت مدرن، که با ترجمه‌ی فیتزجرالد، تحلیل‌های هدایت، و کوشش‌های مینوی به عرصه‌ی نوین وارد شد. خیامیتی که غربیان عاشق آن شدند، و خیامیتی که روشنفکران ایرانی بازخواندند، هر دو امتداد همان نیروی آغازین‌اند: نیرویی برای ایستادن در برابر معناهای رسمی، و پرسش‌گری از مرزهای هستی.

سینا جهاندیده
@shekoftandaraftab

18.05.202521:15

یازده خطای روشی و مبنایی خیام‌شناسی معاصر

۱ـ تاریخ‌گرایی افراطی و نادیده گرفتن رباعیات به‌مثابۀ یک گفتمان.

۲ـ غفلت از تبارشناسی گفتمان خياميّت. رباعیات خیام در استمرار بدون توقف و گسست شکل نگرفته است، در حالی که خیام‌شناسی معاصر اصرار دارد که این گسست‌ها را نادیده بگیرد.

۳ـ عدم تشخیص خیام تاریخی از خیام گفتمانی و اصرار به پیوند تاریخی رباعیات با شخصیت عمر خیام. با این فرض خوانش زندگی عمر خیام با رباعیات و بالعکس خوانش رباعیات به وسیلۀ روایت‌ها و افسانه‌هایی که از زندگی عمر خیام آمده است خیام‌شناسی را غیر تاریخی، انتزاعی، آشفته و رهاشده در تاویل‌های دلبخواهی نشان می‌دهد. در حالی که نسبت افسانه‌های خیامی با خیامیت هم از گفتمانی بودن آن می‌گوید و هم ماهیت برساختی بودن آن را آشکار می‌کند.

۴ـ خوانش و استفادۀ ایدئولوژیک و دلبخواهی و غیرروشمند اسناد تاریخی، روایت‌های تاریخی و افسانه‌های تخیلی.

۵ـ گریز از نگاه پدیدارشناسانه و گرفتار شدن در حکم‌ها و گزاره‌هایی که تولیده شدۀ نزاع‌های تاریخی و گفتمانی است.

۷ـ نادیده گرفتن ماهیت گفت‌وگومندی و چندصدایی خياميّت و تقلیل آن به گفتمانی تک‌صدایی.

۸ـ تبدیل خياميّت به یک ایدئولوژی سیاسی.

۹ـ دو فطبی کردن آن به رباعیات اصیل و غیر اصیل. در حالی که اگر رباعیات به اصطلاح غیراصیل از خیامیت پاک شود چیزی از خیامیت باقی نمی‌ماند. رباعیات غیراصیل نه تنها رابطۀ گفتگومند و دیالکتیک با رباعیات اصیل دارد بلکه وجه تداومی و گفتمانی خیامیت را بیشتر آشکار می‌کند. رباعیات غیر اصیل جزو ضایعات تاریخ نیست؛ صدای یک ملت در طول قرن‌هاست و بی‌تردید جستجوی صدای یک ملت بسیار مهم‌تر از صدای عمر خیام است. جستجوی رباعیات اصیل با رویکرد تاریخ ادبیاتی ، خیام را به مثابه‌ یک مولف آشکار می‌کند؛ در حالی که جستجوی خیامیت فهم وجهی از تاریخ اندیشۀ ملت ایران است.

۱۰ـ نادیده گرفتن عمر خیام به مثابۀ یک شخصیت مفهومی و شخصیت‌پردازی تخیلی و اسطوره‌سازی از زندگی عمر خیام و همچنین مخدوش کردن هویت تاریخی عمر خیام.

۱۱ـ اصرار به شاعر کردن عمر خیام و نادیده گرفتن قصدیت جمعی گفتمان خياميّت.

سینا جهاندیده
@shekoftandaraftab

17.05.202523:06

‏این طرح را شادروان دکتر ‎محمد معین از سیر روایت داستان ‎هفت‌ پیکر کشیده است. طبق این نقشه سرگذشت بهرام در هفت‌پیکر شامل دو بخش تاریخی است که در میان آن یک بخش خیالی (هفت داستان و شکایت هفت مظلوم) قرار دارد. این طرح در رساله‌ی مفصلی با نام "تحلیل هفت پیکر نظامی" چاپ شده است. / محمدرضا طاهری
@shekoftandaraftab

17.05.202520:50

«هفت پیکر نظامی»
درسگفتار دکتر مریم حسینی
شهر کتاب - ۲۵ خرداد و اول تیر ۱۳۹۰
@shekoftandaraftab

17.05.202520:48

هفت پیکر

نظامی این منظومه را، که بهرام‌نامه و هفت گنبد نیز نامید‌ه‌اندش، در سال‌های میان نظم شرفنامه و اقبالنامه سروده و در سال ۵۹۳ق به پایان رسانده و آن را به نام امیر مراغه علاءالدّین کرپ‌ارسلان آق‌سنقری کرده است. شاعر بُنمایۀ بخش آغازین و تاریخی این داستان را از شاهنامۀ فردوسی و آثار دیگر گرفته، ولی ما از مأخذ بخش میانی و اصلی آن، یعنی هفت گنبد، آگاهی چندانی نداریم. البته محتمل است که شاعر بُنمایۀ برخی از حکایت‌های این بخش را نیز از مآخذ دیگر یا از قصه‌های جاری گرفته و آنها را به روش همیشگی خود پرورانیده باشد. چکیدۀ بخش میانی داستان چنین است: روزی که در بزم بهرام گور از هر دری سخن می‌رود، مردی شیده نام که هم ستاره‌شناس است و هم معمار و در ساختنِ کاخِ خوَرنَق شاگردیِ سِمنار را کرده بود، به بهرام پیشنهاد می‌کند که برای او هفت گنبد بسازد، هر گنبدی برابر با مزاج یکی از اختران و به رنگی دیگر، تا پادشاه هریک از هفت بانوی خود را، که هریک دختر پادشاه یکی از هفت اقلیم است، در یکی از هفت گنبد نشاند و خود در هر روز هفته به گنبدی که با اختر آن روز مناسبت دارد برود و جامه‌ای به رنگ همان گنبد بپوشد و با بانوی آن گنبد به بزم نشیند. به باور شیده تا زمانی که بهرام در آن گنبدها به سر می‌برد، از آسیب آسمانی در امان خواهد بود. بهرام چند روزی در‌این‌باره می‌اندیشد و سرانجام موافقت می‌کند و هزینۀ کار را در اختیار شیده می‌گذارد و شیده نیز در ظرف دو سال ساخت هفت گنبد را به پایان می‌برد. هفت گنبد عبارت‌اند از:

۱. گنبد سیاه منسوب به کیوان (زحل)، جای شاهدخت هند، برای بزم شنبه؛
۲. گنبد زرد منسوب به خورشید، جای شاهدخت روم، برای بزم یکشنبه؛
۳. گنبد سبز منسوب به ماه، جای شاهدخت اقلیم سوم، برای بزم دوشنبه؛
۴. گنبد سرخ منسوب به مریخ (بهرام)، جای شاهدخت سَقلاب (روس)، برای بزم سه‌شنبه؛
۵. گنبد پیروزه منسوب به عطارد (تیر)، جای شاهدخت اقلیم چهارم، برای بزم چهارشنبه؛
۶. گنبد صندلی منسوب به مشتری (هرمزد)، جای شاهدخت چین، برای بزم پنجشنبه؛
۷. گنبد سپید منسوب به زهره (ناهید)، جای شاهدخت اقلیم هفتم، برای بزم آدینه.

شاعر نام اقلیم‌های سوم و پنجم و هفتم را تعیین نکرده است که باید ایران و عرب و ترک باشد. ضمناً در تعیین هفت اقلیم و رنگ سیّارات میان قدما اتفاق نظر نیست. باری، بهرام هر روز هفته جامه‌ای به رنگ گنبد آن روز می‌پوشد و به آن گنبد رفته و با شاهبانوی آن گنبد به بزم می‌نشیند و سپس با رسیدن شب، بانوی آن گنبد برای بهرام حکایتی نقل می‌کند و چون حکایت پایان می‌گیرد، بهرام بانو را در آغوش می‌کشد، شاعر چند بیتی در توصیف رنگ آن گنبد می‌سراید و بدین ترتیب داستان آن روز به پایان می‌رسد.

نظامی گنجه‌ای - جلال خالقی مطلق
@shekoftandaraftab

17.05.202520:42

مرگ جادویی کیخسرو و بهرام
در شاهنامه و هفت‌پیکر

سخنرانی دکتر حمیدرضا توکلی
بزرگداشت سخن‌سالار گنجه حکیم نظامی؛ تالار دانشکده علوم انسانی؛ دانشگاه سمنان؛ چهاردهم اسفندماه ۱۴۰۱
@shekoftandaraftab

17.05.202515:51

در جهان امروز که دسترسی به معنویت اصیل هر روز مشکل‌تر شده و آن زیبایی که روزی همه‌جا بود، جنبه تجملی به خود گرفته است، موسیقی سنتی ایران دارای ارزشی فوق‌العاده است، چون مانند پناهگاهی است در بین طوفانی دهشت زا و واحه‌ای است خرّم در میان بیابانی سوزان. بسیاری امروزه به این موسیقی علاقه‌مندند بدون اینکه خود دلیل عمیق آن را بدانند. در واقع این افراد در جست و جوی معنویت اند و آن سکوت و آرامشی که در اندرون تار و پود این موسیقی نهفته است. آنها در جست و جوی اسرار اَلَست‌اند در حجاب نغمه‌ای که زیبایی آن آنان را به خود می کشد و حزن ظاهری آن مقدمه ای برای سرور توصیف ناپذیری است که در بطن آن موجود است.

هنر و معنویت اسلامی - حسین نصر
@shekoftandaraftab

17.05.202515:49

من در طول عمرم چندبار متون فلسفی فلاسفه ای نظیر افلاطون، ارسطو، ابن سینا، سهروردی و ملاصدرا را مطالعه کرده‌ام و میتوانم ادعا کنم که مثلا پس از چندین‌بار مطالعه نجات ابن سینا یا پرتونامه حکمت اشراق سهروردی، بر این متون تا حدی احاطه دارم. اما حتی پس از مؤانست روزانه با قرآن کریم، هیچوقت احساس نکردم که بر معانی آن احاطه دارم، بلکه این قرآن کریم بوده است که همیشه بر شعور و آگاهی من احاطه داشته است.

آفاق حکمت در سپهر سنت - حسین نصر
@shekoftandaraftab

17.05.202515:44

نقد نظریه‌ی تکاملی داروین
نوشته‌ی دکتر سیدحسین نصر
رشد آموزش معارف اسلامی بهار ۱۳۸۸
@shekoftandaraftab

AgADpRsAAq8xQFE

202 kB

17.05.202515:41

تصوف و تأثیر آن در موسیقی
نوشته‌ی دکتر سیدحسین نصر
مقام موسیقایی پاییز و زمستان ۱۳۷۷
@shekoftandaraftab

AgADoRsAAq8xQFE

141 kB

16.05.202523:37

اذکار و اوراد در تصوف

از دیدگاه صوفیه، تزکیۀ نفس تنها با اندیشیدن دربارۀ آن، و حتى به‌کار بردنِ ارادۀ فردی برای وصول به مراتب بالاتر ممکن نیست، هرچند که ارادۀ فرد، یعنی همت، از لوازمِ سیر و سلوک است. آنچه سیر و سلوک را امکان‌پذیر می‌سازد، ذکر و مدد است که به صورت خاص در طرق تصوف به‌کار برده میشود؛ قرآن کریم دربردارندۀ آیات متعددی دربارۀ اهمیت ذکر است و گاه در آن، ذکر بالاترین اعمال و عبادات دانسته شده است. البته همۀ مسلمانان به پیروی از دستور قرآن، خداوند را به اسماء او می‌خوانند، اما ذکر در تصوف معنای دیگری دارد و بدون نظارتِ مرشد و پیش از طی مقدمات لازم امکان‌ پذیر نیست و صوفیه پرداختن به آن به شیوۀ اهل تصوف را، بدون این اجازه خطرناک دانسته‌اند. ذکر هم به معنای به یاد خداوند بودن، و هم به معنای نام او را خواندن و نام او را بردن است. در تصوف، مریدان به دستورِ پیرِ خود به ذکر اسم یا اسمائی از اسماء خداوند، و یا کلمۀ طیبۀ «لا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰه» به صورت منظم می‌پردازند. در طریقه‌‌هایی که هنوز زنده‌اند، این عمل با خلوت گرفتن و آنچه در قدیم چله‌‌نشینی خوانده می‌شد ، توأم است، هرچند که لازم نیست طولِ خلوت، به‌ویژه در اوضاع و احوال امروزی، چهل روز باشد. از آنجا که فکر آدمی به زودی متشتت و آشفته می‌شود و خاطر او بنا به طبیعت پراکنده است، ذکر به ناچار باید با تفکر به معنای صوفیانۀ آن توأم باشد.

تصوف (اصول و مبانی) - سیدحسین نصر
@shekoftandaraftab

16.05.202523:30

علامه طباطبائی در حدود آذرماه ۵۷ به خود من گفتند: بزرگترین قربانی این نهضت (جمهوری اسلامی) خود اسلام خواهد بود. / سیدحسین نصر
@shekoftandaraftab

16.05.202521:42

عارف کامل را احتیاج به موسیقی یا هنر سنتی دیگر نیست، چون او و زندگی او خود یک هنر است. لکن از آنجا که حواس باطنی او بیدار شده است، میتوان گفت که او در حال سماع دائمی است. تمام عالم از برای او یک نغمه جاویدان موسیقی است، و او هستی را همواره با هماهنگی و زیبایی توام دیده، همانطور که از راه بصر این زیبایی را به صورت الوان و اشکال عالم طبیعت و خلقت مینگرد، از راه سمع به صورت موسیقی آن را میشنود. حیات او هیچگاه از موسیقی و شادی و سرور آن دور نیست. اگر او قطعه ای از موسیقی را به معنای عادی آن میشنود و از آن حظ میبرد، فقط به این علت است که این قطعه موید احوال درونی اوست، اگر این موسیقی از آن سکوت معنوی که به آن اشارت رفت برخاسته باشد. و اگر او از آنچه امروزه بعضی آن را موسیقی مینامند، لکن سروصدایی بیش نیست، دور از هرگونه معنی و ارزش معنوی، دوری میجوید، به این علت است که استماع آن مخرب حال معنوی است و صدایی است ناهنجار که نغمه موسیقی درون وجود او را مختل ساخته و ضایع میکند.

خرد جاودان
مجموعه مقالات دکتر سیدحسین نصر
به اهتمام دکتر سیدحسن حسینی
@shekoftandaraftab

Барлық жазбалар

Жарияланды0 секунд

07.05.202521:35غزل لهجه سکرآور(مینا آقاخانی)

226

Жарияланды0 секунд

23.04.202503:54امضای مستقبل

122

Жарияланды0 секунд

06.04.202519:11ذوالنون

2.3K

Басқа

Жарияланды1 күн

05.04.202520:33نجیب مایل هروی

1.7K

Толығырақ

Рекордтар

12.05.202523:59

2.3KЖазылушылар

27.02.202523:59

200Дәйексөз индексі

10.02.202501:03

6011 жазбаның қамтуы

10.02.202501:03

601Жарнамалық жазбаның қамтуы

11.03.202523:59

100.00%ER

10.02.202501:03

32.59%ERR

Өсу

Толығырақ

Жазылушылар

Цитата индексі

1 хабарламаның қаралымы

Жарнамалық хабарлама қаралымы

ERR

Толығырақ

شکفتن در آفتاب танымал жазбалары

Барлық жазбалар

21.04.202521:55

مشتاق و پریشان

شعر: سعدی
آهنگ: علینقی وزیری
تنظیم‌: روح‌الله خالقی
خواننده‌‌‌: غلامحسین بنان
@shekoftandaraftab

21.04.202520:48

طنز در پند سعدی
نوشته‌ی دکتر حسین معصومی همدانی
مجله سعدی‌شناسی، پاییز ۱۳۹۹، شماره ۸
@shekoftandaraftab

16.05.202523:30

15.05.202523:45

تقریرات دروس استاد حشمت‌پور
(به صورت فایل پی‌دی‌اف)

1- شفا - طبیعیات
2- شفا - برهان
3- شوارق‌الإلهام (لاهیجی)
4- شرح توحید صدوق
5- منازل‌السائرین
6- منظومه
7- رساله وجود رابط آقا علی حکیم
8- کلام و فلسفه (پرسش و پاسخ)
@shekoftandaraftab

10.05.202509:02

اولین نقدی است که بنده بر «شرح شوق»( کتابی پنج جلدی در شرح حافظ از دکتر سعید حمیدیان)، نوشتم. تا کنون جمعاً چهار نقد بر این کتاب نوشته ام که همگی در فصلنامهٔ دریچه چاپ شده است. - رضا ضیا

10.05.202519:23

ایستاده از راست: اصغر دادبه، ناصرالدین پروین، سیروس شمیسا، جلال خالقی مطلق، جلال متینی، سیدمحمد ترابی، بیژن پیرنیا، سعید حمیدیان. نشسته از راست: حشمت مؤید، ذبیح‌الله صفا،؟، اظهر دهلوی، بهروز ثروتیان
@shekoftandaraftab

15.05.202522:04

(مقالات ۵ تا ۶)

15.05.202522:04

(مقالات ۷ تا ۱۰)
@shekoftandaraftab

11.05.202513:18

«شگردهای زبانی در گلستان سعدی»
سخنرانی دکتر حسن ذوالفقاری
شهر کتاب - آبان‌ماه ۱۳۸۸
@shekoftandaraftab

23.04.202510:24

این محبوبیت سعدی را در اروپا، تنها با نوعی تجانس فکری وی با نبوغ غربی می توان تعبیر کرد، تجانسی که بی شک اصولاً بر اثر سبک زیبا و ظریف و موجز سعدی به وجود آمده است، ما غربیان وقتی آثار شاعران بزرگ ایران را می خوانیم با وجود همه ی نبوغ آنان فکری ناآشنا در آنها می یابیم، در آثار سعدی حتی با خواندن ترجمه ی آنها این تباین از بین می رود؛ با خواندن کتاب های سعدی این پیوستگی دائم و معتدلِ عقل و تخیل، این فلسفه عقل سلیم، و این اخلاق کاملاً عملی که با سبکی بسیار هموار بیان شده است، مشاهده می گردد. ارنست رونان که همیشه بسیار دان بود وقتی میگفت سعدی به واقع یکی از ماست اشتباه نمی‌کرد.

تحقیق درباره‌ی سعدی - هانری ماسه
@shekoftandaraftab

15.05.202522:04

💢 انتشار برای نخستین بار در فضای مجازی
🔰 تدریس کتاب الهیاتِ شفای ابن‌سینا (مقالات ۱ تا ۴)
🎙 استاد محمدحسین حشمت‌پور
🔆 فایل‌ها دسته‌بندی و مرتب شده؛ هم مقالات تفکیک شده‌ و هم جلسات به ترتیب ذکر شده‌اند.

🔴 این کاملترین و باکیفیت‌ترین تدریس الهیات شفا است که برای نخستین‌بار در این کانال منتشر می‌گردد. متأسفانه آنچه که در سایت فقاهت و برخی دیگر از کانال‌ها وجود دارد، نواقصِ بسیار دارد.

🔴 منبع کانال بیت الحکمه
https://t.me/joinchat/Tci4IQuau99W6BZT

21.04.202522:27

روز اول اردیبهشت به نام شاعرِ شاعران، سعدی است. معمولاً وقتی اساتید فن از سعدی حرف می‌زنند از شعر و هنر او می‌گویند. فوقش گاهی در مورد اطلاعات زندگی او و اینکه از فلان بیت می‌شود فهمید که سعدی چه کار کرده و چند سالش بوده یا نه. اما یک چیز مهم در مورد سعدی که معمولاً یادمان می‌رود، این است که سعدی این اشعار مثل قند خودش را در یکی از سختترین دورا‌نهای حیات ملت ایران سروده است. سعدی در عصر پرآشوب حملۀ مغول زندگی می‌کرد. عصری پر از خشونت. جایی در ابتدای باب پنجم از «بوستان» سعدی دربارۀ یک دوست اصفهانی‌اش می‌گوید که «جنگاور و شوخ و عیار» بوده و «نه در مردی او را نه در مردمی/ دوم در جهان کس شنید آدمی» و خلاصه خیلی کارش درست بوده. سعدی می‌گوید وقتی بعد از یک مدت بیخبری رفیقش را دوباره دیده، دیده تمام موی سرش سفید شده: «چو کوه سفیدش سر از برف موی/ دوان آبش از برفِ پیری به روی». سعدی علت را می‌پرسد و جوان می‌گوید «جنگِ تَتَر» او را به این روز انداخته و بعد سعدی تصویری هولناک از ایلغار مغول‌ها (احتمالاً جنگ رمضان ۶۲۵ در حوالی اصفهان) به دست می‌دهد. منظور اینکه سعدی با چنین وحشت دایمی روزگار می‌گذرانده و احتمالاً بسیاری از سفرهای متعددش برای دور شدن از جنگ بوده. اما چیزی که سعدی در آن زمانۀ عسرت به دست داده، اصلا شباهتی به دورانش ندارد. سعدی کتاب «گلستان» را دقیقاً در سال ۶۵۶ نوشت، همان سالی که بغداد، شهر عاشقی و جوانیِ او به دست مغول سوخت و سعدی معتقد بود که «آسمان را حق بُوَد گر خون بگرید بر زمین». سعدی در چنین حالی، در ستایش عشق و زیبایی و خوبی نوشته است. همان طور که دیگر شاعر بزرگ ما، حافظ هم درست همزمان با وقتی که تیمور داشت از سرهای کشتگان مناره می‌ساخت، آن غزلیات شاهکار را سرود. در روزهای سخت، پیش می‌آید که به سعدی و حافظ هم فکر کنم. به آن ذهن‌های روشنی که در سخت‌ترین لحظات هم باور داشتند که «زندگی زیباست».

احسان رضایی
@shekoftandaraftab

19.05.202506:35

17.05.202520:50

«هفت پیکر نظامی»
درسگفتار دکتر مریم حسینی
شهر کتاب - ۲۵ خرداد و اول تیر ۱۳۹۰
@shekoftandaraftab

21.04.202506:38

قبر شیخ سعدی و دروازهٔ کازران

گویند قبر شیخ سعدی در مکانی واقع است که چون برابر او روی دروازهٔ کازران پیداست. دراین اوقات شخصی از امراء زند که در شیراز مقام داشت روزی به تفرّج بر سر قبر شیخ آمد، بر میان قبر شیخ بنشست و پائی بر سر پا افکند متوجّه دیدن کازران بود در این اثناء گفت: کلّیّات شیخ را بیاورید تا تفأّل حال خود کنم چون گشود این شعر بر آمد:

گر بر سر کير ما نشینی
دروازهٔ کازران ببینی

بی اختیار آن شخص از روی قبر برخاسته به زیر آمد به گوشه ای خَجِل نشسته.

خزائن - ملّا احمد نراقی
به تصحیح حسن حسن زادهٔ آملی
@shekoftandaraftab

Көбірек мүмкіндіктерді ашу үшін кіріңіз.