.
.
✅ آیین « #سبزه پروردن پیش از نوروز » رسم کهن ایرانی، به جا مانده از آداب نوروزی دوره #ساسانی / دو منبع کهن و #معتبر در این زمینه وجود دارد :
۱- المحاسن و الأضداد جاحظ / سده سه ق
۲- آثار الباقیه ابوریحان بیرونی / سده چهار ق
♦️ جاحظ : بیست و پنج روز پیش از نوروز، در صحن کاخ شاه، #دوازده ستون از خشت خام ساخته میشد. بر هر یک از این ستون‌ها دانه‌ای متفاوت کاشته میشد، گندم، #جو، برنج، عدس، باقلا، ارزن، ذرت، لوبیا، نخود، کنجد، ماش و یک نوع دیگر. این محصولات تنها با آواز، موسیقی و شادی برداشت می‌شدند. در روز #ششم نوروز، پس از برداشت، این دانه‌ها را در مجلس شاه می‌پراکندند، اما تا روز مهر از ماه فروردین ( #شانزدهم فروردین ) آنها را از بین نمی‌بردند. هدف از این کار، تفأل و پیش‌بینی #وضعیت محصولات در آن سال بود. میگفتند که بهترین رشد و استوارترین گیاه، نشانه‌ی #برکت و حاصلخیزی همان محصول در سال آینده است. شاه به ویژه با دیدن گیاه #جو تبرک می‌جست.
♦️ ابوریحان : و هر یک از آنها #جو را در ظرفی، یا چیز دیگری، به قصد #تبرک می‌کاشتند ؛ سپس این رسم باقی ماند که در این روز، در اطراف صحن کاخ‌های پادشاهان، #هفت نوع از غلات بر روی هفت ستون کاشته شود و از آنچه از آنها می‌روید، بر قوت و ضعف #محصول سال داوری میکردند.
🔷 آنچه از این گفته‌ها برداشت میشود :
۱- جهت « تبرک و تفأل » دانه و تخم محصولات کشاورزی را می‌کاشتند، تا وضعیت کشت و کار سال آینده را پیش‌بینی کنند
۲- ایرانیان ۲۵ روز پیش از نوروز شروع به کاشت دانه‌ها میکردند و ظروف این گیاهان را بر روی استوانه یا ستون‌های کوچک از پیش ساخته‌ای قرار می‌دادند
۳- معمولا ۷ گونه تخم یا ۱۲ گونه را می‌کاشتند و « جو » ارزش و تبرک بیشتری نزد ایرانیان داشت
۴- تا روز ۱۶ فروردین این سبزه‌ها را نگه می‌داشتند / امروزه سبزه‌ها را تا ۱۳ فروردین نگه می‌دارند
🆔 @iranzamin777
🆔 Admin @f777kim
.
