با تاریخ
08.05.202505:44
ای حوصله برای هیچ صبور نباش
و به دردی بس کن که فزونش
سرطان را از یاد می‌برد.
- پرویز اسلامپور
*منوچهر یکتایی، بدون عنوان، ۱۹۷۷.
@batarikh
و به دردی بس کن که فزونش
سرطان را از یاد می‌برد.
- پرویز اسلامپور
*منوچهر یکتایی، بدون عنوان، ۱۹۷۷.
@batarikh
04.05.202507:06
بهمن محصص: «زندگی که قابل لمس شد، زیبایی خلق خواهد شد. الان زیبایی نداریم چون زندگی نمی‌کنیم.»
از گفت‌وگوی بهمن محصص با مرتضی ممیز، سیروس طاهباز، احمدرضا احمدی و طاهر نوکنده؛ ۳شهریور ۱۳۷۳.
*متن کامل گفت‌وگو در این کتاب آمده:
گفت‌وگو با بهمن محصص، نشر آبان، ۱۴۰۰.
@batarikh
از گفت‌وگوی بهمن محصص با مرتضی ممیز، سیروس طاهباز، احمدرضا احمدی و طاهر نوکنده؛ ۳شهریور ۱۳۷۳.
*متن کامل گفت‌وگو در این کتاب آمده:
گفت‌وگو با بهمن محصص، نشر آبان، ۱۴۰۰.
@batarikh
02.05.202504:24
بر مزار صادق هدایت
نوشته یوسف اسحاق‌پور
ترجمه باقر پرهام
*انتشارات باغ آینه، تهران، ۱۳۷۳.
@batarikh
نوشته یوسف اسحاق‌پور
ترجمه باقر پرهام
*انتشارات باغ آینه، تهران، ۱۳۷۳.
@batarikh
24.04.202518:22
من بامدادم
احمد شاملو
من بامدادم سرانجام
خسته
بی آن‌که جز با خویشتن به جنگ برخاسته باشم.
هرچند جنگی از این فرساینده‌تر نیست،
که پیش از آن که باره برانگیزی
آگاهی
که سایه‌یِ عظیمِ کرکسی گشوده‌بال
بر سراسرِ میدان گذشته است:
تقدیر از تو گُدازی خون‌آلوده در خاک کرده است
و تو را
از شکست و مرگ
گزیر
نیست.
من بامدادم
شهروندی با اندام و هوشی متوسط.
نسب‌ام با یک حلقه به آواره‌گانِ کابل می‌پیوندد.
نامِ کوچک‌ام عربی‌ست
نامِ قبیله‌ایی‌ام ترکی
کُنیت‌ام پارسی.
نامِ قبیله‌ایی‌ام شرمسارِ تاریخ است
و نام کوچک‌ام را دوست نمی‌دارم
(تنها هنگامی که توام آواز می‌دهی
این نام زیباترین کلامِ جهان است
و آن صدا غمناک‌ترین آوازِ استمداد).
در شبِ سنگینِ برفی بی‌امان
بدین رُباط فرود آمدم
هم از نخست پیرانه خسته.
در خانه‌ای دل‌گیر انتظارِ مرا می‌کشیدند
کنارِ سقاخانه‌یِ آینه
نزدیکِ خانقاهِ درویشان
(بدین سبب است شاید
که سایه‌یِ ابلیس را
هم از اول
همواره در کمینِ خود یافته‌ام).
در پنج ساله‌گی
هنوز از ضربه‌یِ ناباورِ میلادِ خویش پریشان بودم
و با شقشقه‌ی لوکِ مست و حضورِ ارواحی‌یِ خزنده‌گانِ زهرآگین برمی‌بالیدم
بی‌ریشه
بر خاکی شور
در برهوتی دورافتاده‌تر از خاطره‌یِ غبارآلودِ آخرین رشته‌یِ نخل‌ها بر حاشیه‌یِ آخرین خشک‌رود.
در پنج‌ساله‌گی
بادیه بر کف
در ریگ‌زارِ عریان به دنبالِ نقشِ سراب می‌دویدم
پیشاپیشِ خواهرم که هنوز
با جذبه‌یِ کهربایی‌یِ مرد
بیگانه بود.
نخستین‌بار که در برابرِ چشمان‌ام هابیلِ مغموم از خویشتن تازیانه خورد شش‌ساله بودم.
و تشریفات
سخت درخور بود:
صفِ سربازان بود با آرایشِ خاموشِ پیاده‌گانِ سردِ شطرنج،
و شکوهِ پرچمِ رنگین رقص
و داردارِ شیپور و رُپ‌رُپه‌یِ فرصت‌سوزِ طبل
تا هابیل از شنیدنِ زاری‌یِ خویش زردرویی نبرد.
بامدادم من
خسته از باخویش جنگیدن
خسته‌یِ سقاخانه و خانقاه و سراب
خسته‌یِ کویر و تازیانه و تحمیل
خسته‌یِ خجلت ازخودبردنِ هابیل.
دیری‌ست تا دم برنیاورده‌ام اما اکنون
هنگامِ آن است که از جگر فریادی برآرم
که سرانجام اینک شیطان که بر من دست می‌گشاید.
صفِ پیاده‌گانِ سرد آراسته است
و پرچم
با هیبتِ رنگین
برافراشته.
تشریفات در ذُروه‌یِ کمال است و بی‌نقصی
راست درخورِ انسانی که برآن‌اند
تا هم‌چون فتیله‌یِ پُردودِ شمعی بی‌بها
به مقراض‌اش بچینند.
در برابرِ صفِ سردم واداشته‌اند
و دهان‌بندِ زردوز آماده است
بر سینی‌یِ حلبی
کنارِ دسته‌ای ریحان و پیازی مشت‌کوب.
آنک نشمه‌یِ نایب که پیش می‌آید عریان
با خالِ پُرکرشمه‌یِ انگِ وطن بر شرم‌گاه‌اش
وینک رُپ‌رُپه‌یِ طبل:
تشریفات آغاز می‌شود.
هنگامِ آن است که تمامتِ نفرت‌ام را به نعره‌ای بی‌پایان تُف کنم.
من بامدادِ نخستین و آخرین‌ام
هابیل‌ام من
بر سکویِ تحقیر
شرفِ کیهان‌ام من
تازیانه‌خورده‌یِ خویش
که آتشِ سیاهِ اندوه‌ام
دوزخ را
از بضاعتِ ناچیزش شرمسار می‌کند.
@batarikh
احمد شاملو
من بامدادم سرانجام
خسته
بی آن‌که جز با خویشتن به جنگ برخاسته باشم.
هرچند جنگی از این فرساینده‌تر نیست،
که پیش از آن که باره برانگیزی
آگاهی
که سایه‌یِ عظیمِ کرکسی گشوده‌بال
بر سراسرِ میدان گذشته است:
تقدیر از تو گُدازی خون‌آلوده در خاک کرده است
و تو را
از شکست و مرگ
گزیر
نیست.
من بامدادم
شهروندی با اندام و هوشی متوسط.
نسب‌ام با یک حلقه به آواره‌گانِ کابل می‌پیوندد.
نامِ کوچک‌ام عربی‌ست
نامِ قبیله‌ایی‌ام ترکی
کُنیت‌ام پارسی.
نامِ قبیله‌ایی‌ام شرمسارِ تاریخ است
و نام کوچک‌ام را دوست نمی‌دارم
(تنها هنگامی که توام آواز می‌دهی
این نام زیباترین کلامِ جهان است
و آن صدا غمناک‌ترین آوازِ استمداد).
در شبِ سنگینِ برفی بی‌امان
بدین رُباط فرود آمدم
هم از نخست پیرانه خسته.
در خانه‌ای دل‌گیر انتظارِ مرا می‌کشیدند
کنارِ سقاخانه‌یِ آینه
نزدیکِ خانقاهِ درویشان
(بدین سبب است شاید
که سایه‌یِ ابلیس را
هم از اول
همواره در کمینِ خود یافته‌ام).
در پنج ساله‌گی
هنوز از ضربه‌یِ ناباورِ میلادِ خویش پریشان بودم
و با شقشقه‌ی لوکِ مست و حضورِ ارواحی‌یِ خزنده‌گانِ زهرآگین برمی‌بالیدم
بی‌ریشه
بر خاکی شور
در برهوتی دورافتاده‌تر از خاطره‌یِ غبارآلودِ آخرین رشته‌یِ نخل‌ها بر حاشیه‌یِ آخرین خشک‌رود.
در پنج‌ساله‌گی
بادیه بر کف
در ریگ‌زارِ عریان به دنبالِ نقشِ سراب می‌دویدم
پیشاپیشِ خواهرم که هنوز
با جذبه‌یِ کهربایی‌یِ مرد
بیگانه بود.
نخستین‌بار که در برابرِ چشمان‌ام هابیلِ مغموم از خویشتن تازیانه خورد شش‌ساله بودم.
و تشریفات
سخت درخور بود:
صفِ سربازان بود با آرایشِ خاموشِ پیاده‌گانِ سردِ شطرنج،
و شکوهِ پرچمِ رنگین رقص
و داردارِ شیپور و رُپ‌رُپه‌یِ فرصت‌سوزِ طبل
تا هابیل از شنیدنِ زاری‌یِ خویش زردرویی نبرد.
بامدادم من
خسته از باخویش جنگیدن
خسته‌یِ سقاخانه و خانقاه و سراب
خسته‌یِ کویر و تازیانه و تحمیل
خسته‌یِ خجلت ازخودبردنِ هابیل.
دیری‌ست تا دم برنیاورده‌ام اما اکنون
هنگامِ آن است که از جگر فریادی برآرم
که سرانجام اینک شیطان که بر من دست می‌گشاید.
صفِ پیاده‌گانِ سرد آراسته است
و پرچم
با هیبتِ رنگین
برافراشته.
تشریفات در ذُروه‌یِ کمال است و بی‌نقصی
راست درخورِ انسانی که برآن‌اند
تا هم‌چون فتیله‌یِ پُردودِ شمعی بی‌بها
به مقراض‌اش بچینند.
در برابرِ صفِ سردم واداشته‌اند
و دهان‌بندِ زردوز آماده است
بر سینی‌یِ حلبی
کنارِ دسته‌ای ریحان و پیازی مشت‌کوب.
آنک نشمه‌یِ نایب که پیش می‌آید عریان
با خالِ پُرکرشمه‌یِ انگِ وطن بر شرم‌گاه‌اش
وینک رُپ‌رُپه‌یِ طبل:
تشریفات آغاز می‌شود.
هنگامِ آن است که تمامتِ نفرت‌ام را به نعره‌ای بی‌پایان تُف کنم.
من بامدادِ نخستین و آخرین‌ام
هابیل‌ام من
بر سکویِ تحقیر
شرفِ کیهان‌ام من
تازیانه‌خورده‌یِ خویش
که آتشِ سیاهِ اندوه‌ام
دوزخ را
از بضاعتِ ناچیزش شرمسار می‌کند.
@batarikh
23.04.202508:00
تصنیف «امید عشق» شوشتری
محمدرضا شجریان
به کجاها برد اين اميد ما را
به کجاها برد اين اميد ما را
به کجاها برد مارا
به کجاها برد مارا..
@batarikh
محمدرضا شجریان
به کجاها برد اين اميد ما را
به کجاها برد اين اميد ما را
به کجاها برد مارا
به کجاها برد مارا..
@batarikh
19.04.202520:16
صادق هدایت و محمد مقدم، دهه ۱۳۲۰.
*محمد مقدم (که نام خود را به این شکل می‌نوشت: مهمد مُغدَم) زبان‌شناس و استاد زبان‌های باستانی ایران در دانشگاه تهران بود.
@batarikh
*محمد مقدم (که نام خود را به این شکل می‌نوشت: مهمد مُغدَم) زبان‌شناس و استاد زبان‌های باستانی ایران در دانشگاه تهران بود.
@batarikh
07.05.202521:06
چقدر واقعاً همه‌چی این دنیا مسخره‌ست که یکی مثل ترامپ باید درباره تغییر/ یا عدم‌تغییر یه نام تاریخی تو یه جغرافیای دیگه که هیچ ربطی هم به آمریکا نداره نظر بده؛ اونم آدمی که نه تاریخ می‌دونه، نه جغرافیا، نه تمدن، نه فرهنگ و نه هیچی؛ ترکیبی از زور، کثافت و حماقت همه دنیا رو گرفته.
@batarikh
@batarikh
02.05.202521:38
دیوارهای بلوری، ظرفیت‌های غمگینی برای حفظ یادها دارند. دیوارهای بلوری روان. مثل شن‌ها و مثل تنِ این رودخانه که سال‌هاست چهره‌هایی را در موج‌های کوچکش می‌شکند.
*از نامه پرویز اسلامپور به یداله رویایی.
** نقاشی از منوچهر یکتایی، بدون عنوان.
@batarikh
*از نامه پرویز اسلامپور به یداله رویایی.
** نقاشی از منوچهر یکتایی، بدون عنوان.
@batarikh
30.04.202505:22
در دفاع از لبخند تو
احمد شاملو
قناعت‌وار
تکیده بود
باریک و بلند
چون پیامی دشوار
در لغتی
با چشمانی
از سؤال و
عسل
و رخساری برتافته
از حقیقت و
باد.
مردی با گردش آب
مردی مختصر
که خلاصه خود بود
خرخاکی‌ها در جنازه‌ات به سوءظن می‌نگرند
پیش از آن‌که خشم صاعقه خاکسترش کند
تسمه از گرده گاو توفان کشیده بود.
آزمون ایمان‌هایِ کهن را
بر قفل معجرهایِ عتیق
دندان فرسوده بود.
بر پرت افتاده‌ترین راه‌ها
پوزار کشیده بود
رهگذری نامنتظر
که هر بیشه و هر پل آوازش را می‌شناخت.
جاده‌ها با خاطره قدم‌های تو بیدار می‌مانند
که روز را پیشباز می‌رفتی،
هرچند
سپیده
تو را
از آن پیشتر دمید
که خروسان
بانگ سحر کنند.
مرغی در بال‌هایش شکفت
زنی در پستان‌هایش
باغی در درختش.
ما در عتاب تو می‌شکوفیم
در شتابت
ما در کتاب تو می‌شکوفیم
در دفاع از لبخند تو
که یقین است و باور است.
دریا به جرعه‌یی که تو از چاه خورده‌أی حسادت می‌کند.
@batarikh
احمد شاملو
قناعت‌وار
تکیده بود
باریک و بلند
چون پیامی دشوار
در لغتی
با چشمانی
از سؤال و
عسل
و رخساری برتافته
از حقیقت و
باد.
مردی با گردش آب
مردی مختصر
که خلاصه خود بود
خرخاکی‌ها در جنازه‌ات به سوءظن می‌نگرند
پیش از آن‌که خشم صاعقه خاکسترش کند
تسمه از گرده گاو توفان کشیده بود.
آزمون ایمان‌هایِ کهن را
بر قفل معجرهایِ عتیق
دندان فرسوده بود.
بر پرت افتاده‌ترین راه‌ها
پوزار کشیده بود
رهگذری نامنتظر
که هر بیشه و هر پل آوازش را می‌شناخت.
جاده‌ها با خاطره قدم‌های تو بیدار می‌مانند
که روز را پیشباز می‌رفتی،
هرچند
سپیده
تو را
از آن پیشتر دمید
که خروسان
بانگ سحر کنند.
مرغی در بال‌هایش شکفت
زنی در پستان‌هایش
باغی در درختش.
ما در عتاب تو می‌شکوفیم
در شتابت
ما در کتاب تو می‌شکوفیم
در دفاع از لبخند تو
که یقین است و باور است.
دریا به جرعه‌یی که تو از چاه خورده‌أی حسادت می‌کند.
@batarikh
24.04.202505:00
سایه‌بین و مینوآگاهی
نوشته: ک. تینا
*انتشارات نوید شیراز، چاپ اول، ۱۳۷۲.
@batarikh
نوشته: ک. تینا
*انتشارات نوید شیراز، چاپ اول، ۱۳۷۲.
@batarikh
22.04.202522:10
اردیبهشت است
قتال‌ترين ماه ِمنظومه شمسی.
- بهرام اردبیلی
- نقاشی از بهمن محصص؛ سقوط ایکاروس.
*در طرح محصص خبری از دریا نیست و ایکاروس نه به دریا، که بر روی زمین سقوط می‌کند و در زمین [خودِ زندگی: تنگی و سردی در فاصله/ دور شدن از خورشید (روشنایی)] غرق می‌شود.
@batarikh
قتال‌ترين ماه ِمنظومه شمسی.
- بهرام اردبیلی
- نقاشی از بهمن محصص؛ سقوط ایکاروس.
*در طرح محصص خبری از دریا نیست و ایکاروس نه به دریا، که بر روی زمین سقوط می‌کند و در زمین [خودِ زندگی: تنگی و سردی در فاصله/ دور شدن از خورشید (روشنایی)] غرق می‌شود.
@batarikh
15.04.202522:24
کرشمه (دستگاه نوا)
حسین علیزاده
@batarikh
حسین علیزاده
@batarikh
06.05.202503:29
مرحوم ماتیا پاسکال (۱۹۰۴)
نوشته: لوئیجی پیرآندللو
ترجمه: بهمن محصص
(شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ۱۳۴۸)
ماتیا پاسکال، زندگی سخت و پرمشغله‌ای را در محله‌ای کوچک پشت سر می‌گذارد. یک روز، بر حسب اتفاق، ماتیا درمی‌یابد که مقامات دولتی و اداره ثبت احوال، او را مرده تلقی می‌کنند. او این فرصت را برای شروع یک زندگی جدید غنیمت می‌شمرد و به شهری جدید نقل مکان می‌کند و نام و راه جدیدی برای زندگی‌اش برمی‌گزیند. اما ماتیا خیلی زود متوجه می‌شود که این زندگی جدید، به اندازه زندگی قبلی‌اش، غیرقابل تحمل و عذاب‌آور است. او تلاش می‌کند که به زندگی سابق خود بازگردد، اما برای این کار خیلی دیر شده؛ چرا که شغل خود را از دست داده و همسرش نیز دوباره ازدواج کرده است. او اکنون نه به زندگی پیشین تعلق دارد، نه به هویتی که ساخته بود. ماتیا در پایان، به زندگی‌ای بی‌نام‌ونشان تن می‌دهد. در گوشه‌ای خلوت و بی‌صدا، به‌عنوان مرحوم ماتیا پاسکال، روزگار می‌گذراند؛ کسی که زمانی وجود داشت، اما اکنون تنها خاطره‌ای از او باقی مانده است.
@batarikh
نوشته: لوئیجی پیرآندللو
ترجمه: بهمن محصص
(شرکت سهامی کتاب‌های جیبی، ۱۳۴۸)
ماتیا پاسکال، زندگی سخت و پرمشغله‌ای را در محله‌ای کوچک پشت سر می‌گذارد. یک روز، بر حسب اتفاق، ماتیا درمی‌یابد که مقامات دولتی و اداره ثبت احوال، او را مرده تلقی می‌کنند. او این فرصت را برای شروع یک زندگی جدید غنیمت می‌شمرد و به شهری جدید نقل مکان می‌کند و نام و راه جدیدی برای زندگی‌اش برمی‌گزیند. اما ماتیا خیلی زود متوجه می‌شود که این زندگی جدید، به اندازه زندگی قبلی‌اش، غیرقابل تحمل و عذاب‌آور است. او تلاش می‌کند که به زندگی سابق خود بازگردد، اما برای این کار خیلی دیر شده؛ چرا که شغل خود را از دست داده و همسرش نیز دوباره ازدواج کرده است. او اکنون نه به زندگی پیشین تعلق دارد، نه به هویتی که ساخته بود. ماتیا در پایان، به زندگی‌ای بی‌نام‌ونشان تن می‌دهد. در گوشه‌ای خلوت و بی‌صدا، به‌عنوان مرحوم ماتیا پاسکال، روزگار می‌گذراند؛ کسی که زمانی وجود داشت، اما اکنون تنها خاطره‌ای از او باقی مانده است.
@batarikh
02.05.202512:38
موسیقی تیتراژ فیلم گاو
آهنگ‌ساز: هرمز فرهت
فلوت: عباس خوشدل
سنتور: داریوش مهرجویی
تنبک: حسین مقدم
@batarikh
آهنگ‌ساز: هرمز فرهت
فلوت: عباس خوشدل
سنتور: داریوش مهرجویی
تنبک: حسین مقدم
@batarikh
30.04.202505:05
روزگاری که گذشت
عبدالحسین صنعتی‌زاده کرمانی
*صنعتی‌زاده از اولین رمان‌نویسانِ معاصر ایرانی‌ست. او در کنار رمان تاریخی، خالق داستان‌های علمی تخیلی هم است و از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «رستم در قرن بیست‌ودوم»، «عالم ابدی»، «مجمع دیوانگان»، «فرشته صلح یا فتانه اصفهانی» و.. اشاره کرد. «مجمع دیوانگان» او اولین اثر آرمان‌شهر ادبیات فارسی به شمار می‌رود. کتاب «روزگاری که گذشت» اتوبیوگرافی عبدالحسین صنعتی‌زاده کرمانی‌ست که آن را در سال ۱۳۴۶ منتشر می‌کند.
@batarikh
عبدالحسین صنعتی‌زاده کرمانی
*صنعتی‌زاده از اولین رمان‌نویسانِ معاصر ایرانی‌ست. او در کنار رمان تاریخی، خالق داستان‌های علمی تخیلی هم است و از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «رستم در قرن بیست‌ودوم»، «عالم ابدی»، «مجمع دیوانگان»، «فرشته صلح یا فتانه اصفهانی» و.. اشاره کرد. «مجمع دیوانگان» او اولین اثر آرمان‌شهر ادبیات فارسی به شمار می‌رود. کتاب «روزگاری که گذشت» اتوبیوگرافی عبدالحسین صنعتی‌زاده کرمانی‌ست که آن را در سال ۱۳۴۶ منتشر می‌کند.
@batarikh
24.04.202505:00
شرف و هبوط و بال
نوشته: ک. تینا
*چاپ‌خانه افست مروی، ۱۳۵۵.
@batarikh
نوشته: ک. تینا
*چاپ‌خانه افست مروی، ۱۳۵۵.
@batarikh
21.04.202523:24
آفتاب بی‌غروب
کاظم تینا تهرانی (۱۳۳۲).
*سایه‌های یک بدبختی اولین داستان کتاب به‌نظرم بهترین داستان این مجموعه است (بعد هم خودِ داستان آفتاب بی‌غروب)؛ ترکیبی از واقعیت و رویا با یک پایان تاثیرگذار. تقریباً همه داستان‌های کتاب فضایی مالیخولیایی دارند و شخصیت‌های داستان در یک ناتوانی پیوسته به‌سر می‌برند که همه واقعیت است و رهایی در منطق این زندگی هیچ جایی ندارد.
@batarikh
کاظم تینا تهرانی (۱۳۳۲).
*سایه‌های یک بدبختی اولین داستان کتاب به‌نظرم بهترین داستان این مجموعه است (بعد هم خودِ داستان آفتاب بی‌غروب)؛ ترکیبی از واقعیت و رویا با یک پایان تاثیرگذار. تقریباً همه داستان‌های کتاب فضایی مالیخولیایی دارند و شخصیت‌های داستان در یک ناتوانی پیوسته به‌سر می‌برند که همه واقعیت است و رهایی در منطق این زندگی هیچ جایی ندارد.
@batarikh
14.04.202503:59
ماریو بارگاس یوسا، نویسنده برجسته اهل پرو، یکشنبه ۱۳ آوریل در سن ۸۹ سالگی درگذشت. یوسا آخرین نویسنده باقی‌مانده از جنبش ادبی آمریکا لاتین بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ بود. پرداختن به رنج، تبعیض، بی‌عدالتی و نابرابری که بر مردم آمریکای لاتین گذشت، مهم‌ترین وجه مفهومی نوشته‌های یوسا است. در واقع نوشته‌های او نقش مهمی در برانگیختنِ توجه جهانیان به ادبیات و مسائل اجتماعی و سیاسی این قاره داشت. یوسا چندین کار مهم دارد که تقریباً تمام آن‌ها به فارسی ترجمه شده‌اند از جمله «سور بز»، «جنگ آخرالزمان»، «مرگ در آند» و «گفت‌وگو در کاتدرال» که به نظر من بهترین کار یوسا و یک شاهکار ادبی به معنای واقعی‌ست. رمان داستان سال‌های دیکتاتوری ژنرال اودریا در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی در پرو است؛ سال‌هایی که قدرت دیکتاتوری در تمامی مویرگ‌های جامعه نفوذ پیدا کرده و نفسِ آن را بند آورده و یوسا با دقت تمام روابط میان آدم‌ها و جزئیات آن سال‌ها را در روایت‌های تو در تو بازگو می‌کند. با اینکه «گفت‌وگو در کاتدرال» شاید سخت‌ترین نوشته یوسا باشد، اما خواندنِ هر صفحه این رمان، آدم را شگفت‌زده می‌کند که چه‌طور یوسا توانسته این رمان را در سن ۳۳سالگی بنویسد؟ خودِ یوسا درباره این کتاب می‌گوید: «اگر مجبور شوم روزی از میان آتش یکی از کتاب‌هایم را نجات دهم، آن کتاب گفت‌وگو در کاتدرال است.»
@batarikh
@batarikh
06.05.202503:03
عباس به روایت عباس (۲۰۱۹)
کارگردان: کامی پاکدل
*درباره کار و زندگی هنری عباس عطار.
@batarikh
کارگردان: کامی پاکدل
*درباره کار و زندگی هنری عباس عطار.
@batarikh
02.05.202506:13
تصنیف بیات اصفهان «بت چین» در جشن هنر شیراز ۱۳۵۴
محمدرضا شجریان
محمدرضا لطفی
ناصر فرهنگ‌فر
*امروز ۱۲ اردیبهشت، سال‌روزِ درگذشت محمدرضا لطفی است.
@batarikh
محمدرضا شجریان
محمدرضا لطفی
ناصر فرهنگ‌فر
*امروز ۱۲ اردیبهشت، سال‌روزِ درگذشت محمدرضا لطفی است.
@batarikh
25.04.202509:15
آرایشگاه آفتاب
به کارگردانی ناصر تقوایی
محصولِ سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران (۱۳۴۶).
@batarikh
به کارگردانی ناصر تقوایی
محصولِ سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران (۱۳۴۶).
@batarikh
24.04.202504:59
کاظم تینا تهرانی (با امضای ک. تینا) نویسنده معاصر ایرانی در سال ۱۳۰۸ متولد شد و در تیر ۱۳۶۹ در تهران درگذشت. تینا تهرانی چهار کتاب با نام‌های آفتاب بی‌غروب (۱۳۳۲)، گذرگاه بی‌پایانی (۱۳۴۰)، شرف و هبوط و وبال (۱۳۵۵) و سایه‌بین و مینوآگاهی (۱۳۷۲) دارد که اثر آخر بعد از مرگ او توسط بیژن جلالی منتشر شد. هر چهار کتاب تینا تهرانی در چند سال اخیر توسط نشر آوانوشت منتشر شده‌اند. اولین نوشته‌های او در اواخر دهه ۱۳۲۰ در مجله انجمن هنری «خروس جنگی» منتشر شد. بسیاری از منتقدان ادبی او را اولین نویسنده پست‌مدرن ادبیات ایران می‌دانند، شاید همین ویژگی موجب شد تا نوشته‌های او به‌هنگام انتشار در فضای فرهنگی و ادبی آن روز ایران مورد توجه قرار نگیرند و ناشناخته باقی بمانند. پرداختن به جنبه‌های وجودی انسان و پیچیدگی‌های آن، ناکامی و مرگ‌اندیشی مهم‌ترین مشخصه‌های داستان‌های تینا تهرانی هستند. حسن میرعابدینی در کتاب صد سال داستان‌نویسی ایران، او را «چهره فراموش شده ادبیات معاصر» معرفی می‌کند.
@batarikh
@batarikh
21.04.202508:42
امروز ۱ اردیبهشت؛ سال‌روزِ تولد محمد مختاری است.
@batarikh
@batarikh
13.04.202508:12
آواز دیلمان
بنان
از ساخته‌های ابوالحسن صبا
شعر از سعدی
اجرای خصوصی، از آرشیو گن ایچی تسوکه.
@batarikh
بنان
از ساخته‌های ابوالحسن صبا
شعر از سعدی
اجرای خصوصی، از آرشیو گن ایچی تسوکه.
@batarikh
Көрсетілген 1 - 24 арасынан 51
Көбірек мүмкіндіктерді ашу үшін кіріңіз.